บทที่ 4 จะทำยังไงดีล่ะ ในเมื่อของที่พยายามซ่อนเอาไว้ กำลังถูกคนอื่นเจอเข้าซะแล้ว

I Hate You and I Love You

บทที่ 4

จะทำยังไงดีล่ะ ในเมื่อของที่พยายามซ่อนเอาไว้ กำลังถูกคนอื่นเจอเข้าซะแล้ว

...................

"จุนนน" น้ำหนาวเอ่ยเรียก

"ทำไม" ร่างสูงที่กำลังนั่งแต่งเพลงอยู่เงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะถามเสียงเรียบ

'เย็นชาจัง'

"น้ำหนาวซื้อเค้กช็อกโกแลตมา" น้ำหนาวเอ่ยบอก ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง

"................." พอได้ยินคำว่าเค้กช็อกโกแลต ร่างสูงก็นิ่งไป เห็นดังนั้น น้ำหนาวก็ยิ้มด้วยความพอใจ

"อยากกินมั้ย"

"...................." ร่างสูงยังคงนิ่ง

"น้ำหนาวซื้อมาสองอัน กินคนเดียวไม่หมด ช่วยกินหน่อยได้มั้ย" น้ำหนาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

"อืม.....วางไว้" จุนตอบเสียงเรียบทำทีเป็นไม่สนใจ แต่น้ำหนาวสังเกตได้ ว่าเขาเหลือบมองเจ้าเค้กช็อกโกแลตของโปรดเล็กน้อย

"งั้น น้ำหนาวไปนอนก่อนนะ"

"วางไว้ตรงนี้นะ กินเสร็จอย่าลืมแปรงฟันล่ะ" น้ำหนาวเอ่ยยิ้มๆ

"ไม่ต้องมาทำเหมือนฉันเป็นเด็กหน่อยเลย" จุนส่งสายตาดุๆ มาให้

"ก็ตอนเด็กๆ จุนไม่ชอบแปรงฟัน จนฟันผุเลยนี่นา" น้ำหนาวเอ่ยก่อนจะยิ้มล้อๆ ส่งไปให้

"น้ำหนาว" จุนเอ่ยเรียกน้ำหนาวเสียงเข้ม จนน้ำหนาวหุบยิ้มแทบไม่ทัน แต่ก็รู้สึกได้ว่า ที่เขาทำแบบนั้นเพราะว่าเขิน เพราะตอนนี้น่ะ หูของเขามันแดงไปหมดแล้ว

"หาว น้ำหนาวง่วงแล้ว ไปนอนก่อน ฝันดีนะจุน" น้ำหนาวทำท่าหาวหวอดๆ ก่อนจะชิ่งหนีไปทันที

"ขยันทำให้หงุดหงิดได้ตลอดเลยนะ" จุนเอ่ย ก่อนจะเสมองไปที่เค้กช็อกโกแลต ของหวานสุดโปรดของเขา

น้ำหนาวน่ะ รู้จักจุนดีที่สุด อะไรที่ชอบ หรือไม่ชอบ จุดอ่อน วิธีเข้าหา แต่ที่ไม่รู้ก็คงจะมีแค่อย่างเดียว ก็คือ ไม่รู้ว่าจุนกำลังคิดอะไรอยู่

School of Performance Korea

ห้อง B สาขาดนตรี (วิชาทักษะ)

วิชาทักษะ เป็นวิชาที่จะให้แต่ละสาขาวิชาจับคู่กัน เพื่อทำโชว์เคส และเหล่าคณาจารย์จะประเมิน ซึ่งจะมีการประเมินทุก 1 เดือน โดยจะไม่บอกล่วงหน้าว่าเป็นวันไหน ทุกคนต้องเตรียมพร้อมตลอดเวลา โดยสาขาที่จะให้จับคู่จะสลับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ โดยไม่จำกัดชั้นปี ซึ่งครั้งนี้ จะเป็นโชว์เคสครั้งแรกสำหรับปีหนึ่ง

ครั้งนี้จับคู่ดังนี้

สาขาการแสดง จับคู่กับ สาขาการเต้น

สาขาดนตรี    จับคู่กับ สาขาการร้องเพลง

ส่วนสาขาศิลปะ ยกเว้นเป็นพิเศษ ไม่ต้องทำโชว์เคส

"เดี๋ยววันนี้จะมีทดสอบทักษะ เดี๋ยวเลือกเครื่องดนตรีตามที่จับสลากได้ และจับคู่กับต่างสาขา มาทดสอบที่ห้องประชุมได้เลย เจอกันที่ห้องประชุมในอีกหนึ่งชั่วโมงนะคะ" อาจารย์สาวเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"น้ำหนาว จะจับคู่กับใครหรอ" จองอูเอ่ยถามน้ำหนาว ที่ตอนนี้กำลังทำหน้าครุ่นคิดอยู่ มือเล็กยกขึ้นมาขยับแว่นเล็กน้อย ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นยืน

"เดี๋ยวน้ำหนาวมานะ" น้ำหนาวเอ่ย ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปทันที ทำให้จองอูงงกับท่าทีของน้ำหนาวเล็กน้อย

ห้อง A สาขาการร้องเพลง

ตึก ตึก ตึก

สองเท้าเล็กพาตัวเองมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง ดวงตาคู่โตกวาดมองหาร่างสูงที่คุ้นตา ก่อนจะพบว่าตอนนี้ร่างสูง กำลังถูกรายล้อมไปด้วยเหล่าผู้คน ทั้งชายและหญิงที่ต้องการจะจับคู่กับเขา

"ยัยเบ๊มาๆ" เสียงซุบซิบที่คุ้นเคย แต่ทว่าก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจเหมือนเดิม ก่อนจะเดินแทรกตัวเข้ามาภายในห้อง และมาหยุดอยู่ตรงหน้าของจุน ที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่ด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"จุน มีคู่ทำโชว์เคสรึยัง คู่กับน้ำหนาวมั้ย" น้ำหนาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม โดยไม่สนใจเสียงซุบซิบที่ยังคงดำเนินต่อไป

"่โทษทีนะจ๊ะน้ำหนาว แต่จุนคู่กับลีอาแล้ว" หญิงสาวใบหน้าสวยหวานเอ่ยด้วยรอยยิ้ม เธอเป็นเพื่อนร่วมห้องของน้ำหนาว ที่ไม่ค่อยจะได้คุยกันเท่าไหร่นัก

"งั้นหรอ" น้ำหนาวหันมาเอ่ยถามจุนเสียงแผ่ว เพราะคิดว่าอย่างไรเขาก็จะคู่กับเธอซะอีก

"อืม" เขาทำแค่เพียงครางรับสั้นๆ โดยไม่หันมามองน้ำหนาวด้วยซ้ำ

"เฮ้ น้ำหนาว มาคู่กับพี่มั้ย" เสียงแหลมบาดใจ ดังขึ้น เป็นเสียงของ คิม จี-ซอง หนึ่งในสมาชิกของวง Baron หนุ่มเพลย์บอยแสนเจ้าเล่ห์ เดินแหวกผู้คนเข้ามาในห้อง เขายกแขนพาดไปที่ไหล่น้ำหนาวเบาๆ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ และเอ่ยถามซ้ำอีกครั้ง

"ว่าไงคะ คนสวย มาคู่กับพี่ไหม" น้ำเสียงแฝงไปด้วยความกวนอารมณ์ ใครบางคนได้แต่ขบฟันแน่นด้วยความไม่พอใจ

"ก็ได้ค่ะ พี่จีซอง" น้ำหนาวตอบรับเสียงแผ่ว เพราะตามจริงแล้วเธออยากจะคู่กับจุนมากกว่า แต่ก็รู้สึกของคุณ จีซอง ที่เข้ามาช่วยแก้สถานการณ์

"ไปค่ะ ไปซ้อมกัน" ว่าแล้วหนุ่มเจ้าเล่ห์ก็พาสาวน้อยเดินออกจากห้องไปโดยที่มือยังคงพาดอยู่ที่หัวไหล่บาง โดยมีสายตาของใครบางคนมองตามไปด้วยความวาวโรจน์

ห้องประชุม

แต่ละคู่ทยอยกันขึ้นทำการแสดง โดยที่คู่ต่อไปคือคู่ของจุน และลีอา จุนทำหน้าที่ร้องเพลง ส่วนลีอา เล่นคีย์บอร์ด ทั้งสองประสานงานกันได้เป็นอย่างดี อีกทั้งน้ำเสียงทุ้มมีเสน่ห์ ก็สะกดทุกคนเอาไว้ได้อยู่หมัด เมื่อการแสดงจบลง ทุกคนต่างปรบมือกันเสียงดังลั่น นั่นยิ่งสร้างความกดดันให้กับคู่ถัดไปเป็นอย่างมาก

น้ำหนาว และจีซองก้าวขึ้นไปบนเวที น้ำหนาวมีอาการตัวสั่นด้วยความประหม่า ดวงตาคู่โตมองเหล่าผู้คนด้านล่างเวทีด้วยความตื่นกลัว อีกทั้งเมื่ออยู่ต่อหน้าจุนเธอก็ไร้ซึ่งความมั่นใจทุกอย่าง มือเล็กเผลอกำกระโปรงแน่นด้วยความประหม่า เมื่อเผลอไปสบตากับเขาเข้า

"เงยหน้าขึ้นมา น้ำหนาว เชื่อในเสียงร้องของพี่นะ พี่ก็จะเชื่อในฝีมือของน้ำหนาว" จีซองเอ่ยด้วยรอยยิ้มอบอุ่น หนุ่มเจ้าเล่ห์ ที่มักจะชอบยกยิ้มมุมปากอยู่เสมอ ก็สามารถมอบรอยยิ้มอบอุ่นให้คนอื่นได้เหมือนกันหรอเนี่ย น้ำหนาวได้แต่คิดในใจ แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่ามันทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาได้

"ค่ะ" น้ำหนาวตอบรับคำด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะกำกีตาร์ในมือแน่นขึ้นด้วยความมั่นใจ และเดินไปนั่งประจำที่ ทั้งสองพยักหน้าให้กันเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มการแสดง

"น่าสงสารพี่จีซองจัง จะได้เอฟหรือเปล่าเนี่ย" เสียงซุบซิบดังขึ้น 

ภาพลักษณ์เด็กสาวที่ถักผมเปียสองข้าง กับแว่นตาสุดเชย ทำให้คนมักจะหัวเราะเยาะเธออยู่บ่อยครั้ง เพียงแค่เพราะเธอแตกต่าง แต่คำกล่าวที่บอกว่า อย่ามองคนแค่ภายนอก ก็ยังสามารถใช้ได้อยู่ตลอดนะ

ทันทีที่การแสดงเริ่มขึ้น ทุกเสียงก็เงียบลงด้วยความตกตะลึง ก่อนจะเกิดเสียงอื้ออึงขึ้น กับภาพตรงหน้า เด็กสาวสุดเชยคนนั้น ที่กำลังดูสนุกกับการเล่นกีตาร์ในมือ นิ้วที่พลิ้วไหว ท่วงทำนองที่เธอบรรเลงออกมามันช่างไพเราะ จังหวะที่เธอโยกตัวไปตามทำนองเพลง มันช่างสวยงามน่ามอง สอดประสานกับนักร้องหนุ่มได้เป็นอย่างดี ทำให้ผู้คนส่งเสียงฮือฮาออกมาด้วยความไม่คาดคิด เสียงปรบมือดังลั่น การแสดงจบลงด้วยดี น้ำหนาวคลี่ยิ้มออกมาด้วยความโล่งอก

"น่ารักว่ะ ไม่คิดเลยว่าจะมีเสน่ห์ขนาดนี้" เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น ในขณะที่ตายังคงจ้องมองไปยังร่างเล็กบนเวที ที่กำลังฉีกยิ้มไม่หยุด

"ยิ้มบ้าอะไรนักหนา" เสียงทุ้มต่ำพึมพำเบา ก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเองอย่างลืมตัว

จะทำยังไงดีล่ะ ในเมื่อของที่พยายามซ่อนเอาไว้ กำลังถูกคนอื่นเจอเข้าซะแล้ว

บ้าน

"จุน พรุ่งนี้จะเอาข้าวกล่องหรือเปล่า น้ำหนาวจะได้ทำเผื่อ" น้ำหนาวเอ่ยถาม ในขณะที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องของจุน ร่างสูงที่นั่งแต่งเพลงอยู่ ตวัดสายตาขึ้นมามอง ไม่พูดอะไร แต่ทว่ากลับหยัดกายลุกขึ้นเดินมาปิดประตูใส่โดยที่ไม่เอ่ยอะไรออกมาเลย

"เฮ้อ"น้ำหนาวทำได้แค่ทอดถอนใจ นับวันก็ยิ่งเอาแต่ใจขึ้นทุกวันๆ