Chapter 44

Zedic's POV

Bukal sa loob kong tinanggap ang nais n'ya na layuan namin ang isa't isa, masakit tanggapin ngunit tama siya ito ang dapat ayaw kong pahirapan siya sa ngayon nawala na ang mama niya at hindi ko na gustong dumagdag sa mga pabigat sa kaniya hindi rin naman ako makakatulong sa kaniya dahil pamilya ko pa nga mismo ang nagdadala ng problema sa kaniya.

'Ang palayain ka ang isang bagay na alam kong magagawa ko upang 'wag ka na ring umasa sa akin, dahil tama ka pareho lang tayong pinahihirapan ng sitwasyon na ito, bata ka pa Mitch at mas marami ka pang makikilala na mas higit pa kisa sa akin, sana mahanap mo ang sayang iyon sa iba. Hindi ito madali aaminin ko, at kailangan kong sanayin muli ang sarili ko na maging manhid na lang muli sa pakiramdam upang huwag nang masaktan.' sambit ko sa isip habang nakatitig ako sa bahay nila ng tuluyan na akong makalabas. 

'Wala akong pinagsisisihan na nagustuhan