"Sad to say Mr. San Andres, the patient has a little chance to survive, the only chance we can give him is to bring him to a best neurosurgeon who can do the right operation." paliwanag nang doktor sa mag-asawa. "At wala kaming doktor dito na gagawa nang ganoong klase nang operasyon" anito, "I know someone who is expertly doing that kind of operation, pero hindi s'ya taga rito sa pilipinas, nasa moscow siya at hindi sya basta makapupunta rito, dahil naka base sya sa army, but i can contact him, para malaman kung ano ang dapat gawin." saad ni Mark. "Dapat nating gawin ang lahat para sa kaniya, babe." Ani Joan, sabay yakap sa asawa. "I will do everything babe, don't worry. I'll call him now, para malaman ko na kung ano ang dapat kong gawin." Kaya tumayo si Mark at tinawagan ang kaibigang doktor. "BABE, do you think ayus lang ang ginawa natin, na hindi na pasamahin si Rui sa moscow?" tanong no Joan kay mark nang mai-ayos niya ang mga gamit ni Mark. "We ha
"Babe!" patakbong lumapit si Mark sa asawa. "Babe! isang mahigpit na yakap ang isinalubong na Joan sa asawa. "I miss you! how was the flight? mukhang hindi ka nakakatulog ng maayos habang naroon ka sa moscow." Nag-aalalang tanong ni Joan. "You think? kita na ba sa guwapo kong mukha?" ani Mark na sinamahan ng pagtawa. Kaya muli siyang yumakap sa asawa, "i really, really miss you, babe." malambing na wika niya sa tainga nang asawa. "i miss you too! tara na sa loob para makapagpahinga ka na muna." at sabay silang pumasok sa loob nang mansyon.Nang makapasok, ay agad na inasikaso ni Joan ang asawa. Habang kumikilos si Joan ay titig na titig naman sa kanya si Mark. Tila napansin naman niya ito, at tumingin sa asawa. "Bakit, may problema ba?" nakangiting tanong niya rito. "Wala naman, naalala ko pa nung ipinakiala ka sa akin ni glaze, una akong napatingin sa mg
"DO you think, kaya ninyong gawin 'yan sa 'kin? you can't kill me that easily, hindi niyo ako kilala." wika ni Mark sa mga lalaking kumidnap sa kanya. Lumapit sa kanya ang isang lalaki at malakas na sinuntok ang kanyang mukha, sa lakas nuon ay dumugo ang bibig ni Mark. Natawa lang si Mark sa ginawa nito, tawa na tila nakakainsulto. "You fuckers, hindi niyo alam ang ginagawa niyo, bibigyan ko pa kayo nang pagkakataon, pakawalan ninyo ako at bubuhayin ko pa kayo." nakangiting wika ni Mark. Ngunit nagtawanan lang ang mga lalaking nakapaligid sa kaniya. "Hindi puwede, may gustong pang makipag usap sa'yo at parating na siya." pagkawika nuon, biglang may pumasok na sasakyan sa loob nang warehouse kung saan siya dinala. Nang tumigil ito isang lalaki ang lumabas at kasunod ang isang pamilyar na babae. Matamis itong ngumiti sa kaniya at nagwika. "Wow, so
"MOMMY!, daddy and lolo are here!" sigaw ni Harvey sa ina, mabilis itong tumakbo palapit sa ama. "Daddy, your back! how was your trip with lolo?" tanong nito sa ama. "Maayos naman ang biyahe namin, ikaw nagpakabait ka ba kay mommy habang wala kami ni lolo mo? binantayan at prinotektahan mo ba siya?" tanong ni Mark sa anak. "Yes, dad!" masiglang sagot nito sa ama. "Very good, dahil naging good boy ka, may pasalubong kami nang lolo mo sa iyo." At inabot ang hawak nitong malaking paper bag. Isang malapad na ngiti ang sumilay sa mga labi nang kaniyang anak. "Thank you po, daddy , lolo." at saka lumapit ito para bigyan nang matamis na halik sa pisngi ang kaniyang ama, matapos nuon ay nagpaalam ito. "Pupunta po ako kay mommy ipapakita ko po ito sa kaniya." at agad itong nanakbo patungo sa ina. "parang ang bilis nang panahon, he's five y
"WHAT! pwede ba Joan, linawin mo Yung mga sinasabi mo. Nalilito Ako eh." Wika ni glaze kay Joan. "Azey, sorry kung hindi namin sinabi sayo kaagad ni mark. Yung mga panahon na iyon nasa delikadong sitwasyon pa kami, pero ngayon na maayos na ang lahat. Maaari na naming sabihin sa iyo." "Okay, fine. Gusto kong ipaliwanag ninyo sa akin lahat. Walang labis, walang kulang. alam niyo ugali ko." Medyo galit na wika niya sa kaibigan.Kaya ikinuwento ni joan lahat nang nangyari. Kung paano naging sila ni mark at kung ano ang naging sitwasyon nila. "So, that's it. End of story. Naging kayo na pala at kinasal kayo sa argentina nang hindi manlang ako sinabihan!" Nagkakandahaba ang nguso nito sa pagsabi. "Sorry na azey, wag ka na magalit. Kaya namin nagawa iyon kasi ayaw ka naming mapahamak." Paliwanag ni mark kay glaze. "
“WAKE UP HONEY, your dad's waiting for you” wika ni joan sa anak na si harvey. “Mom, how many times that i told you, dont just come in here in my room. your invading my privacy.” wika nito sa kanyang anak. “sorry, im just excited. sige na mag-asikaso ka na at maaga kayong pupunta sa HQ ngayon” pilit niyang itinayo ang anak upang bumangon na ito. “Do you really have to do this mom, i can get up on my own. mabuti pa bumalik ka na kay dad. sige na mag aasikaso na ako.” bumangon na siya at dumeretso na sa banyo. “Hurry up son, you know your dad, he hates waiting.” paalala ulit niya sa anak. “I know, paki sabi na lang kay dad na nag-a-asikaso na ako.” wika niya sa ina. kaya lumabas na si joan sa kuwarto nang anak at dumeretso na sa dining area. inabutan niyang nagbabasa nang diyaryo ang asawa. paglapit niya dito ay humalik siya sa mga labi at naupo sa katabing
"MARK, maasahan ba kita?" mataman na nakatitig si Mr. Ronaldo Leviste kay Mark. "Don't worry, ako na po ang bahala sa lahat Mr. Leviste, I'll take care of your daugther," wika ni Mark habang nakikipagkamay dito. "Just make sure that she's always safe Mark," bilin nito. "Yes, sir!" sagot naman ni Mark. "Okay, hindi niya dapat malaman na ikaw ang Bodyguard niya, lagi mo siyang sasamahan kahit saan pa siya magpunta. Ayoko nang maulit ang nangyari noon, dahil sa kapabayaan ng huling bodyguard niya napahamak ang anak ko," Anito, "Sige na, you can go now, And mark" pahabol na tawag ni Don Ronaldo sa kanya. "Thank you for taking the job." tumango lang siya dito at lumabas na nang silid. Palabas na nang mansyon si Mark nang makita s'ya ni Joan habang pababa ito ng hagdan. "Mark!" tawag nito sa kaibigan. "What are you doing here?" Nagtatakang tanong ni Joan sa kaibigan. "Kina-usap ko lang ang papa mo, about business." Nakangiting saad ni Mark sa kaibigan. "Okay,
THE CLOCK strikes at five pm. Nagmadali si Mark na makabalik ng office ni Joan. "Shit! I'm late." mabilis siyang tumayo sa kanyang swivel chair at in-off ang computer at agad na naglakad palabas ng kaniyang opisina. "Kailangang masundo ko si Joan," kinuha niya ang cp sa bulsa at kaagad na tinawagan ang kaibigan upang hintayin siya. "Hello, Joan? Nariyan ka pa ba sa workplace mo? Tanong n'ya sa kaibigan. "Yeah still here, Mag-o-over time ako, ang daming paper works, Kailangan na kasi ito bukas kaya tatapusin ko na 'to ngayon. Baka mga 8 or 9 pm na ako maka-uwi, Ayoko nang balikan ito bukas." Paliwanag nito kay Mark. "Okay, Sige hihintayin na lang kita or if you want, dalhan kita ng dinner diyan para hindi ka na maabala" wika niya rito. "Ang thoughtful talaga nang boyfriend ko!" Malambing na biro nito kay Mark habang nagtitipa ng letra sa computer.. "Tigilan mo nga yan, Joan, kinikilabutan ako sa pagtawag mo sa akin nang ganyan." saad ni