I Love you, Bodyguard

"MARK, maasahan ba kita?" mataman na nakatitig si Mr. Ronaldo Leviste kay Mark. "Don't worry, ako na po ang bahala sa lahat Mr. Leviste, I'll take care of your daugther," wika ni Mark habang nakikipagkamay dito. "Just make sure that she's always safe Mark," bilin nito. "Yes, sir!" sagot naman ni Mark. "Okay, hindi niya dapat malaman na ikaw ang Bodyguard niya, lagi mo siyang sasamahan kahit saan pa siya magpunta. Ayoko nang maulit ang nangyari noon, dahil sa kapabayaan ng huling bodyguard niya napahamak ang anak ko," Anito, "Sige na, you can go now, And mark" pahabol na tawag ni Don Ronaldo sa kanya. "Thank you for taking the job." tumango lang siya dito at lumabas na nang silid. Palabas na nang mansyon si Mark nang makita s'ya ni Joan habang pababa ito ng hagdan. "Mark!" tawag nito sa kaibigan. "What are you doing here?" Nagtatakang tanong ni Joan sa kaibigan. "Kina-usap ko lang ang papa mo, about business." Nakangiting saad ni Mark sa kaibigan. "Okay,

DAHIL gabi na nang makarating sila ni Joan sa mansyon at pagod ang kanyang katawan at sa dami nang mga naging trabaho niya kahapon, napasarap ang kanyang tulog. Naramdaman niyang may humaplos sa kanyang buhok, tila napakasarap sa pakiramdam ang ginagawa nang kung sino man ang gumagawa nun sa kanya. hanggang isang napakalambot na labi ang dumampi sa kanyang pisngi, maya-maya'y naramdaman niya ang paggalaw nang kama, mukhang umalis na ang kung sino man iyon. Pinilit niyang idilat ang kanyang mga mata ngunit naaninagan na lamang niya ito na palabas na nang kanyang kuwarto. Nagulat siya g biglang nag-alarm ang kaniyang cellphone, mabilis siyang bumangon at naligo. Dahil may mga damit na siya doon mula kay Don Ronaldo ay hindi na siya nagka-problema.Nang makapagbihis ay agad niyang kinatok ang pinto nang kuwarto ni joan. "Joan, gising ka na?" at muli niyang kinatok ang pinto, nang biglang bumukas iyon at bumungad kaagad si Joan na bagong paligo. "Mark, goodmorn

    PAG-GISING ni Joan, magaan na ang kaniyang pakiramdam, mabuti na lang at hinahatid-sundo siya ni Mark kaya hindi na s'ya napapagod masyado sa pagmamaneho, ang ipinagtataka lang niya ay bakit? dahil ba sa magkaibigan sila at nag-aalala lang ito sa kanya? ito ang tanong niya sa kaniyang sarili.     "Hay naku, pasalamat na lang ako at ginagawa niya 'yon" kaya tumayo na siya at nag-asikaso na nang kaniyang sarili.     Nang matapos ay dumeretso siya sa study room, kung saan laging naroon ang kaniyang papa. Bago pa man siya makapasok ay may narinig na siyang nag-uusap sa loob. kaya tumigil muna siya at nakinig.     "Salamat, Mark sa pagbabantay mo sa anak ko, what can i do without you?" anito,     "it's nothing sir, it's my job. Hindi ko din po kayang  pabayaan ang anak niyo dahil kaibigan ko na siya since high school, kaya mahalaga rin siya sa akin." sagot ni Mark sa matanda.  

Pahiga na si Mark nang makarecieved siya nang text mula kay "mysterious summer", ngunit nagulat siya sa kaniyang nabasa. Kaya muli niya itong binasa at napahawak na lang sa kaniyang ulo, napapangiti dahil sa text message na natanggap. "Tama, mahal niya ako." nakangiting wika ni mark sa sarili at tila kinikilig habang nakahawak sa kaniyang dibdib. Ramdam niya ang pagbilis ng tibok ng kaniyang puso dahil doon, "parang lalabas na ang puso ko sa dibdib dahil sa sobrang kaba at saya!" Aniya,kaya binasa niyang muli. Matapos ay kaagad niya itong ni-reply-an. "My sweet summer, if you love me, magkita tayo. Gusto kong makita ka bago ako umalis patungo nang argentina please!" paki-usap niya rito. Mabilis naman itong sinagot ang kaniyang text message. "Okay, tomorrow at the airport," relpy nito, na ikinatuwa naman ni Mark, kaya sinagot di niya ito kaagad. "Okay, see you tomorrow, goodnight." Wika ni Mark dito. Ilang minuto na ang nakalipas nang mai-send niya ang text kay

MASAYA si Joan habang nakikipagtawanan sa mga bagong niyang kaibigan. Abala siya sa pakikipagbiruan ng marinig niya ang pagtunog ng kaniyang cellphone, agad niya itong kinuha sa bag at sinagot nang hindi tinitignan. "Hello, who's this?" tanong niya. "Summer?" tanong nang nasa kabilang linya. Nawala ang ngiti sa kanyang mga labi at biglang nanlamig ang buo niyang katawan. Ang bilis nang tibok ng kanyang puso ng marinig ang tinig na iyon. Lumingon siya kung saan naroon si Mark, nakatingin lang ito sa kaniya habang nasa tainga ang cellphone. "Mark, bakit? " nanginginig ang boses na tanong niya rito. "I just want to hear your voice, i really miss you," anito, kasabay ang bumuntong-hininga. "Kaya pala pamilyar sa akin ang boses mo. Binago mo lang nang kaunti," wika nito na may kasamang pagtawa. "kaya pala pakiramdam ko, matagal na kitang kilala, magaan ang loob ko kapag kausap kita. ikaw pala iyon." Saad ni Mark habang nakatingin pa rin kung saan naka-upo si Joan. "Sor