Share
Kabanata 25.2
‘I don’t want to be an evil, ayaw kong kamuhian ako ng ibang nilalang. Alam kong darating ang oras na malalaman ni Clayton ang tungkol sa akin.’ Nagtataka siyang nakatingin kay Amara habang nakayuko pa rin ito, kita niya rin ang pag-angat ng balikat ng dalaga dahil sa paghugot nito ng malalim na hininga. ‘Kailangan kong masagot lahat ng katanungan ko, hindi pwedeng habang buhay akong makukulong sa mga iyak ng mga napatay ko.’
Muntik pa niyang maibagsak ang batong nakalutang sa tapat ni Amara dahil sa pagtataka. Naguguluhan siya kung nagsalita ba si Amara o nabasa niya ang isip nito.
‘Impossible,’ hindi makapaniwalang wika ni Clayton sa kaniyang sarili. ‘Anong nangyayari? Bakit parang nababasa ko ang isip niya?’ halos manghina ang kaniyang tuhod at nawala naman ang control niya sa batong nasa uluhan lang ni Amara. Hindi niya iyun namalayan, naramdaman naman iyun ni Amara at mabilis na ikinumKaugnay na kabanata
I SAVE THE ALPHA Kabanata 26.1
Pagkatapos ng nangyari sa kagubatan na iyun ay bumalik si Clayton sa baba ng bundok upang hanapin si Amara, hating gabi na ng kumatok ito sa pintuan. Ilang minuto pa siyang naghintay sa labas bago may bumukas ng pintuan sumalubong naman sa kaniya ang matandang mukhang kagigising lang.“Oh, iho anong ginagawa mo dito ng ganitong oras?” paos niyang tanong. Seryoso naman si Clayton na nakatingin sa matanda.“Where is Amara?” tila nagising naman ang diwa ng matanda ng seryosong nagtanong ang binata.Nakaramdam din siya ng kaba, inaasahan niya namang malalaman ni Clayton ang lahat subalit hindi niya inaasahan na maglalakbay ito ng ganitong oras para hanapin si Amara.“Wala siya dito.” Tanging sagot ng matanda. Bumuntong hininga naman si Clayton saka malumanay na nagsalita.“Can you answer my question? Anak ba siya—“ hindi na natapos ni Clayton ang kaniyang sasabihin ng hilain
I SAVE THE ALPHA Kabanata 26.2
Paulit ulit siyang umiling at umaasang hindi totoo ang sinabi ni Clayton. Ayaw niya ng makitang mahirapan pa ang Apo niya, ayaw niya ng iparanas pa ang naranasan ng mga magulang nito. Bakit kailangang maulit ang nakaraan? Bakit kailangang maulit ang lahat? at sa anak at apo pa niya?“No, this is not happening.” Hindi siya makapaniwala sa kaniyang nalaman. Hindi siya hadlang sa kung sino man ang makakapareha ng kaniyang apo subalit bakit kailangang sa isang lobo nanaman? Bakit kailangan niyang maranasan ang nangyari sa kaniyang mga magulang? Hindi pa siya tapos sa kinakaharap niyang problema na wala pang kasiguraduhan kung maayos pa ba o malulutasan pa niya, subalit ano nanaman itong problemang dumating sa kaniya?Napahilot na lamang sa noo si Amelia dahil sumasakit ang ulo niya sa kaiisip, tila ba isinumpa ang kababaihan sa kaniyang pamilya. Hindi pa ba sapat ang minsang nangyari kay Amaia at Dawn? Hindi pa rin ba nakokontento ang Dyosa ng buwan
I SAVE THE ALPHA Kabanata 27.1
AMARA POVIlang araw na akong naglalakbay sa walang katapusan na kagubatang ito, para akong naglalakad sa walang katapusang daan at walang kasiguraduhan. Napahawak na lang ako sa tiyan kong wala pa ring laman hanggang ngayon. Nagugutom na ako, nanghihina na rin ako dahil kahit tubig ay wala akong baon baon. Hindi na ako nakauwi noong gabing iyun sa bahay dahil alam kong hindi na ligtas, hindi sila titigil hangga’t hindi ako nahuhuli. Hindi man lang ako nakapagpaalam ng maayos kay Lola, sana maayos lang siya.Naalala ko naman si Clayton, anong ginagawa niya sa lugar na yun ng ganung oras? Akala ko ba nasa kaharian niya lang siya? Bakit siya nandun? Mapait na lang akong napangiti ng maalalang muntik niya akong patayin parang sinasaksak ng ilang libo ang puso ko sa ginawa niya. Kung hindi ko naramdaman ang batong nasa itaas ko pala ay mamatay ako, hindi biro ang laki ng batong ibabagsak niya sa akin.Napabuntong hininga na lang ak
I SAVE THE ALPHA Kabanata 27.2
"Stupid.” Usal ko sa sarili ko ng marealize ko ang ginawa kong paghabol kanina sa usa kung pwede ko naman palang gamitin ang kapangyarihan ko. Pinahirapan ko pa ang sarili ko. Umahon na ako sa ilog at nanguha ng mga kahoy para maihaw ko na itong isda. Ng makaipon na ako ng sapat na kahoy para pang ihaw ay pinaapoy ko na ito, tinuhog ko na rin ang kawawang isda.“Pasensya ka na kung ikaw ang panglalaman ko ngayon sa tiyan ko, gutom na gutom na talaga ako.” itinapat ko na ito sa apoy at pinaikot ikot, para akong naging taong kalye sa kalagayan ko ngayon. Pati sa pagkain ay nahihirapan ako. Naghintay pa ako ng ilang minuto, amoy pa lang niya natatakam na talaga ako. Inahon ko na ito ng pwede ng kainin, gutom na talaga ako. Hinipan hipan ko pa ito dahil mainit pa, umupo ako sa tabi ng puno saka sumandal dun.Magdidilim nanaman pala pero ito pa lang ang laman ng tiyan ko, kung magpapatuloy na ganito ang mangyayari sa akin baka hindi ko pa lang nahaha
I SAVE THE ALPHA Kabanata 28.1
Hinang hina na akong naglalakad, ilang oras na akong naglalakbay pero wala pa rin akong makitang ilog na pwede kong pag-inuman. Wala na akong lakas para gamitin ang kapangyarihan ko, natatakot din akong gamitin dahil baka mawala ako sa sarili ko o makontrol ako ng sarili kong kapangyarihan.Napahawak na lang ako sa isang puno ng maramdaman ko na ang pagkahilo ko, umiikot na talaga ang paligid ko. Nanunuyo na ang lalamunan ko, wala akong kasiguraduhan sa mangyayari sa akin.Unti unti ng nandilim ang paligid ko, hinanda ko na rin ang katawan ko sa magiging impact nun sa pagbagsak ko. Hindi ko alam kung nag-iilusyon na ba ako dahil sa pagod, gutom at pagkauhaw dahil may naaninag akong tao. Akala ko lupa ang babagsakan ko pero pakiramdam ko para itong isang bisig ng kung sino.Masyado lang siguro akong pagod kaya kung ano ano na ang nakikita ko. Tuluyan ko ng naipikit ang mga mata ko.***Dahan dahan kong iminulat ang mga mata k
I SAVE THE ALPHA Kabanata 28.2
“I’m just concerned.” Hilaw akong natawa sa sinabi niya, concerned? Uso pa ba ang salitang iyun dito? Lalo na kung hindi mo naman kilala ang isang nilalang. “You’re not safe here iha.” Nilingon ko siya at tinitigan ang mukha niya, bata pa siya kung titingnan pero kung kausapin ako akala mo parang ang laki ng agwat ng taon namin. “Huwag kang palilinlang sa mga nakikita mo, hindi ako katulad ng iniisip mo.”Magsasalita pa sana ako ng biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nun ang isang lalaki.“Nandiyan na si Ama, Ina.” Halos mag-isang guhit na lang ang mga kilay ko ng tawagin niyang Ina ang babaeng kausap ko. Papalit palit ang tingin ko sa kanilang dalawa, paano niyang naging anak ito kung ganiyan kabata ang mukha niya? Kung titigan mong mabuti para lang silang magkaedad.Napalingon naman ako dito sa lalaking ito ng kunot noo niya akong tiningnan, sinundan ko pa ang bawat tingin ng mga mata niy
I SAVE THE ALPHA Kabanata 29.1
Nanatili na lang ako dito sa ilog at least dito makakapag-isip ako ng maayos, malayo sa magulong paligid. Hindi ko inisip na darating ang panahon na magiging kakambal ko ang problema. Wala lang akong pinoproblema noong kami pa lamang ni Lola. Namimiss ko na rin si Lola, kamusta na kaya siya? Hinayaan kong lumandas ang mga luha ko, hindi ko lubos maisip na mangyayari sa akin lahat ng ito, ang paglayo ko kay Lola, ang paglalakbay ko ng mag-isa. Napayuko na lang ako at pinunasan ang mga luha ko ng may umupo sa tabi ko. Hindi ko na iyun nilingon pa dahil base pa lang naman sa suot niyang nakita ko kanina ay alam ko na.“Pasensya ka na iha, ganun lang talaga si Lucas pero mabait siya.” Wika niya sa akin.“Hindi naman po iyun eh, ayos lang po ako.” kita ko sa gilid ng mata ko na nilingon niya ako pero nilaro ko na lang ang tubig gamit ang mga paa ko.“Hindi ko alam kung anong dahilan mo kung bakit ka napadpad sa ka
I SAVE THE ALPHA Kabanata 29.2
“Gaya ng sabi ko sayo ang lugar na kinabibilangan namin ngayon ay wala sa mapa dahil ng mag-umpisa kaming tumira dito ay wala kahit anong nilalang ang nandito. Halo halo kaming mga nandito, ang mga nilalang na mas pinili ang katahimikan kesa sa mga kaharian naming nakakasakal.”“Kung ganun po maaaring may lobo at bampira rin dito?”“Ganun na nga, isa ako sa mga bampira.” Ngiti niyang wika. “Pero hindi ako katulad ng iniisip mo, hindi lahat ng katulad ko ay masama.” Dagdag pa niya. Hindi naman yun ang ang iniisip ko, siguro iba iba lang talaga ang ugali o paniniwala ng bawat nilalang dahil kahit naman sa normal na mundo ay ganun, iba ibang ugali ang makakasalamuha mo.“Hindi naman ho ganun ang iniisip ko.”“Mabuti naman kung ganun, hindi kami pumapaslang ng tao para mabuhay. Ang dugo ng hayop paminsan minsan ay sapat na para mabuhay kami.”&nb
Pinakabagong kabanata
