Kinabukasan, minabuti ni Analyn na gumising ng mas maaga. Hindi niya kayang harapin si Anthony ngayon. Pagkatapos ng tsismis tungkol sa eksena nila ni Anthony sa elevator kahapon, pihadong hindi rin makakaligtas ang pagtatanggol sa kanya ni Anthony nung uwian.Matagumpay niyang naiwasan si Anthony, pero pagdating niya sa opisina, si boss Richie naman ang nakasalubong niya.Bakit kaya ang agang pumasok nito?Walang pagpipilian si Analyn kung hindi batiin ang boss niya. Ngumiti si Analyn at saka ito binati.“Good morning, boss.”Tiningnan lang siya ni Richie at bahagyang tumango. Walang emosyon ang mukha nito. Nang nakalampas na si Analyn kay Richie, biglang huminto ang lalaki at tinawag si Analyn.Biglang huminto si Analyn sa paglakad at saka hinarap si Richie.“Boss?”“Samahan mo ko mamaya. May dinner party akong pupuntahan. Dress nicely. There are some business partners there. At ayokong
“Enough!”Sabay na napalingon si Analyn at Vi kay Richie. Itinuro ni Richie si Analyn.“Ikaw, Analyn. Huwag kang magparatang sa kasamahan mo. Paano mo nasabing ikaw ang gumawa nito, wala ka ngang maipakita sa akin ngayon. Bakit parang napakagaling mo kung magsalita ka? Wala ka pa namang napatunayan sa departamentong ito. I tell you, kung hindi ka magbabago, hindi ka tatagal sa departamento ko. This design department will not tolerate your bad habits!”Buong tapang na hinarap ni Analyn si Richie.“Boss Richie, design ko ‘yan. Ako ang gumawa. At patutunayan ko ‘yan sa ‘yo.”Bahagyang natawa si Richie.“Patutunayan mo? Kanino? Kapag sinabi ko sa managemen na design ni Vi ito, that's it! Design ni Vi ito, at walang kokontra dun. Sa tingin mo, hindi sila maniniwala kapag sinabi ko ‘yun?”Mariing naikuyom ni Analyn ang malayang kamay niya. Hawak niya kasi sa isa ang laptop niyang ayaw magbukas.So, naniniwala si boss Rich
Nagulat man si Analyn sa sinabi ni Anthony ay naisipan pa rin niyang magpasalamat sa lalaki.“Thank you. Sir. Maraming salamat, pero kaya ko pa naman.”Dahil mukhang desidido naman si Analyn na hindi magpatulong kay Anthony, nilingon ng binata ng assistant niya para senyasang aalis na sila roon. Kaagad namang nagpunta sa CCTV room si Analyn nang naglakad ng palayo ang dalawa.Sa loob ng CCTV room, natuklasan ni Analyn na ang lahat ng video ngayong umaga sa kanilang departamento ay burado lahat. Nanghina siya sa nalaman. Nagsisi siya na hindi siya nagpunta agad sa CCTV room pagkatapos ng sagutan niya kay Vi at boss Richie.Napakabilis ng mga kalaban niya. Nasira agad nila ang ebidensya na panghahawakan niya sana.Saka lang napansin ni Analyn ang sunod-sunod na message alert mula sa telepono niya. Wala sa loob na tiningnan ni Analyn kung bakit. Doon niya nakita sa group chat ng departamento nila ang maraming mensahe ng pagbati kau Vi, kas
Kinabahan si Analyn. Hindi niya alam na kasali ang pag-inom ng alak sa mga ganitong negosasyon sa kumpanya. Ang buong akala niya ay mauupo lang siya at makikinig sa usapan.“S-Sorry… hindi ako umiinom. Allergic ako sa alcoholic drinks.”Biglang sumama ang mukha ni Michael, ganun din iyong Robert. Hindi kasi talaga umiinom ng alak si Analyn, mababa ang alcohol tolerance niya. Hindi niya alam kung saan siya pupulutin nito mamaya kung pagbibigyan niya ang alok nilang uminom siya ng tatlong baso.“Okay, ganito lang. Instead ng wine, iced tea na lang ang iinumin ko. Tatlong baso. Deal!”“Richie? Ano ba ‘tong tao mo?” reklamo ni Robert.“Ang KJ mo naman pala, Analyn,” sabi naman ni Michael.“Analyn, hindi mo naman pala kayang makipagsabayan dito, sana sinabi mo na agad kanina. Nagsayang lang ako ng laway sa ‘yo. Sana, iba na lang ang isinama ko,” reklamo naman ni Richie.Lahat ng tatlong lalaki ay sabay-sabay na nagsasalita. Hin
Nanlaki ang mga mata ni Richie.“S-Sir An-Anthony.”Tila nanghina bigla si Richie nang makita ang big boss ng DLM sa harapan nya. Hindi niya tuloy napansin na lumuwag ang pagkakahawak niya sa katawan ni Analyn. Dumausdos tuloy si Analyn.Hindi sana maghihinala si Anthony, pero sa reaksyon na nakita niya kay Richie, alam niyang may mali kaya pinindot niya ang HOLD na buton para hindi magsara ang pintuan ng elevator.“S-Sir Anthony, ano’ng– ano’ng ginagawa n’yo rito? I mean, bakit kayo narito?”“Richie, ano ‘to?”“Ah, ah… ‘yung… ‘yung isa ko kasing tao sa Creatives, naparami ng inom. Eh, pagpapahingahin ko muna sa taas habang hinihintay ang sundo niya.”Ngumiti si Richie kay Anthony, pero hindi siya sigurado kung ngiti ba talaga ang nagawa niya o ngiwi.Hindi pinansin ni Anthony ang sinasabi ni Richie. Agad niyang dinaluhan si Analyn na nakahandusay pa rin sa lapag ng elevator. Agad niyang itinayo si Analyn at saka mabilis
Pagkagaling kay Richie, agad na bumalik si Anthony sa sasakyan niya kung saan naroroon ang tulog na si Analyn. Pagbukas niya ng pintuan ay agad na sumalubong sa ilong niya ang matapang na amoy ng alcohol kaya nahigit niya ang kanyang paghinga.“Ayoko na… hindi ko na kaya… Hanggang isang baso lang ako.”Ang lasing na si Analyn ang nagsalita habang nakataas pa ang kamay nito at ikinakaway na tila pinipigil ang kausap na bigyan pa siya ng alak.Napabuga ng hangin si Anthony, at saka sinermunan si Analyn na parang maririnig siya nito.“Kung ayaw mo talagang uminom, hindi ka iinom kahit anong pilit nila sa ‘yo.”Nang mapagtanto ni Anthony na balewala lang ang pagsasabi niya nun dahil hindi naman naririnig ni Analyn, iniayos na niya ang dalaga sa pagkakaupo nito at saka siya umikot sa driver’s side.Habang nasa biyahe, hindi mapakali si Analyn sa upuan niya. Galaw siya ng galaw kaya nadi-distract si Anthony sa pagmamaneho niya.
Nagmamadaling isinara ni Analyn ang pintuan ng kuwarto niya, kasabay ng pagtahip ng dibdib niya. Sapo-sapo ang ulo na naglakad siya papunta sa kama niya. Nahimasmasan na siya nang bahagya, pero nagtataka siya kung bakit siya nasa kuwarto ni Anthony ngayon-ngayon lang.Naupo siya sa gilid ng kama niya habang hinihilot ang noo niya.Ang natatandaan niya, pumunta siya sa restaurant na sinabi ni boss Richie na dadaluhan nito na dinner party, at sasamahan niya ito roon. Pagkatapos, pinainom siya ni Michael ng alak. Hindi lang isang baso. Actually, hindi na matandaan ni Analyn kung ilang baso ng alak ang tinungga niya. Kaya siguro masakit ang ulo niya ngayon.Pero ang tanong niya sa sarili kung bakit nandito na siya sa bahay ni Anthony. Paano siya nakauwi? Ano’ng oras siya umuwi?Sa kakaisip, hindi sinasadyang napatingin si Analyn sa suot niyang damit. Iyon pa rin naman ang suot niya nang nagpunta siya sa restaurant. Nakaramdam siya ng kampant
Naglalakad si Vi nang biglang may humila sa kanya mula sa loob ng pantry sa opisina.“Vi, ano’ng nangyari? Sabi mo hindi papasok ngayong araw si Analyn?”Sumimangot si Vi, at saka biglang naisip ang kuya niyang si Robert.“Pwede ba, huwag na huwag n’yo ng mababanggit sa akin ang pangalan na ‘yan?”Nagtinginan ang mga kasamahan ni Vi na nasa loob ng pantry. Lalo lang nainis si Vi. Ang gusto lang naman niya ay turuan ng leksyon si Analyn. Planado na ang lahat. Ang huling sabi ng Kuya niya sa text ay naroroon na kagabi si Analyn sa restaurant kasama nila ni boss Richie. Pero nakakapagtakang nandito ngayon si Analyn at hindi sinasagot ng kapatid ang mga tawag niya.“Bwisit talaga ‘yang Analyn na ‘yan! May sa malas!”Hindi na makapaghintay si Vi na dumating ang araw na magantihan niya si Analyn. MULA ng mawala si boss Richie sa Design department, mas nakakapagtrabaho na ng mabuti ang lahat ng emple
Nang dumating si Analyn sa bahay, nasalubong niya si Edna. “Manang, ang Papa ko?”“Naroroon sa dining.”Dumiretso na si Analyn sa sinabing lugar.“Papa, ano’ng kinakain mo?” tanong niya habang naglalakad palapit kay Damian. Pero nagulat si Analyn sa nakita. Sa halip na pagkain ang nasa harapan ni Damian, isang larawan na naka-photo frame ang hawak nito at tinititigan. “Papa, ano ‘yan?”Nilingon ni Damian si Analyn. “Picture mo “to.”Nagulat si Analyn. Wala siyang maalala na may picture siyang naka-frame sa bahay na iyon“Ano"ng picture ko? Patingin nga…” Mas lalo siyang nagulat sa nakita. Isa iyon sa mga larawan ng batang Ailyn. Hindi alam ni Analyn kung saan nakuha ng Papa niya ang picture na iyon. “Saan mo nakuha ‘yan?” tanong ni Analyn sa ama.Hindi na nakasagot si Damian dahil saktong pumasok si Edna. “Naku, Mam. Kanina pa niya hawak ‘yan. Mula nung umalis ka kanina. Hindi niya binibitiwan ‘yan. Ayaw ding ibigay sa akin. Kesyo ikaw raw ‘yan, picture mo raw ‘yan. Ipinaliwanag
Alas-otso ng gabi, sa pinaka-itaas na palapag ng Crowne Plaza Hotel. Kararating lang ni Anthony sa nasabing welcome party ni Ailyn. Kokonti lang ang inimbita ng pamilya Esguerra. Mga piling tao lang at halos malapit lang sa pamilya ang naroroon. Ayaw din naman kasi nila na pagpiyestahan ng media si Ailyn. Hangga’t maaari, ayaw nilang kumalat sa mga social media platforms ang mukha nito.“Papa, dumating na si Anthony,” sabi ni Brittany sa ama habang nakatingin sa entrance ng venue.Naglakad si Anthony patungo sa pamilya Esguerra. “Sorry, Tito. Late na ako nakarating,” sabi ni Anthony nang nasa harapan na siya ng pamilya.“Not too late, son…” tinapik pa ni Sixto ang balikat ni Anthony, pagkatapos ay binalingan si Ailyn. “Anak, ikuha mo ng espesyal na alak si Anthony.”Ganun nga ang ginawa ni Ailyn at saka inabot ang baso ng alak kay Anthony. “Tonton…” nahihiyang tawag niya sa lalaki.Mula ng nakumpirma na siya nga ang nawawalang anak ng pamilya Esguerra, naging Tonton na ang tawag ni
Pagkaraan ng dalawang araw, nakatanggap nga ng imbistasyon si Anthony sa isang selebrasyon mula sa mga Esguerra. Nasa tabi niya si Analyn ng iabot sa kanya iyon ng isang kasambahay at ng buksan niya. “Nakakainis ‘yung mga tao na hindi marunong lumugar. May asawa ka ng tao, bakit kailangan ka pa nilang imbitahin sa okasyon ng dalaga nilang anak?”“Hindi lang naman ang kaugnayan ko kay Ailyn ang ugnayan namin ng mga Esguerra. Matagal na rin silang kaibigan ng pamilya namin. Inimbita ako as a family friend, hindi bilang childhood sweetheart ni Ailyn.”Nang dumating ang araw ng party ng mga Esguerra, sinamahan pa ni Analyn si Anthony sa pagbibihis nito. “Alam ko, hindi ka mapipigilan na pumunta roon, kaya go! Pumunta ka lang. Hihintayin na lang kita rito sa bahay.”Hinawakan ni Anthony ang kamay ng asawa at saka dinala sa mga labi niya para halikan. “Hindi ka galit?” tanong niya pagkaraan niyang masuyong mahalikan ang kamay nito.“Bakit naman ako magagalit? Ako ang asawa. Unless, wala
Nang sinabi ni Anthony ang pangalan na iyon, walang ekspresyon ang mukha nito. Hindi malinaw kung ano talaga ang nararamdaman niya. Parang may kalituhan pa ngang nakita si Analyn sa mga mata niya. Nakaramdam ng panlalambot ng mga tuhod si Analyn. Muntik pa siyang matumba. Litong-lito ang isip niya. Of all people, bakit si Ailyn? Bakit naging si Ailyn?Bigla niyang naalala nung una niyang nakatagpo ang babae. Napansin niya agad ang pagkakapareho ng mga mata at kilay ni Ailyn sa kanya. Parang bigla siyang nakaramdam ng pagsakit ng ulo.“Sigurado ba ‘yan?” tanong ni Analyn. Nagbuga ng hangin si Anthony. “The DNA test confirmed it. Isa pa, marami siyang detalye na nagma-match sa dating Ailyn.”Naiintindihan na ngayon ni Analyn kung bakit inako ni Anthony ang pagpapa-DNA test. At kung bakit hindi masabi ni Edward sa kanya na si Ailyn na dating sekretarya niya ang totoong Ailyn. Ang ipinagtataka lang ni Analyn, ang tagal na pumirmi ni Ailyn sa Tierra Nueva, pero walang nakadiskubre na
Dalawang araw na ang lumipas mula ng nalaman ni Anthony ang pagkakasangkot ni Analyn sa nag-viral na proyekto ni Edward, Dalawang araw na ring hindi pinapansin ni Analyn si Anthony. Oo nga at may kasalanan siya sa lalaki, pero bakit parang siya lang ang nadidiin? Naglilihim din naman ang asawa sa kanya. Kung bakit naman kasi hindi niya magawang direktang tanungin ang asawa. Dala-dala ang tray na may lamang dalawang base ng mango shake, inilabas niya ito sa terrace. Naroroon ang ama at hinihintay siya. Kaagad niyang ibinigay ang isang baso sa ama at kaagad namang tinikman iyon ni Damian. “Iha… huwag ka ng gagawa ulit ng mango shake. Wala kang talent.” Tumikwas ang isang kilay ni Analyn. Dinampot niya ang isang baso ng shake na para sa kanya at saka uminom mula roon. Napangiwi siya pagkatapos sumayad ang shake sa bibig niya. “See? Naniwala ka na sa akin? Mag-drawing ka na lang, anak. Huwag mo ng ulitin na gumawa ng shake.” “Grabe siya, oh… hindi man lang ma-appreciate ‘yung ginawa
“Maganda!“Sinamaan ni Analyn ng tingin si Edward. “Hindi ‘yan ang ibig kong sabihin. May picture ka ba niya?”Kumunot ang noo ni Edward. “Hindi mo ba nakita kanina?”“Hindi, eh.”“Wala akong picture niya. Kahit pa nakita ko na siya, hindi ko siya pwedeng piktyuran in public. Ako lang ang magiging number one suspect ng mga Esguerra kapag nagkataong lumabas ang litrato niya.”“Pero hindi ba dapat nga ay ipagyabang nila sa mundo na nakita na ang nawawala nilang anak?”“Hindi nila minamadali iyan. May tamang panahon para isiwalat ang pagbabalik ng panganay na anak ng mga Esguerra. Hinihintay lang nila ang tamang panahon.”NANG bumalik si Analyn sa bahay nila ni Anthony, nagulat pa siya ng nakita ang asawa sa sala. Naka-dekuwatro ito ng upo habang nagbabasa ng diyaryo. Nag-angat si Anthony ng mukha ng narinig niya ang pagbukas ngp pintuan. “Bakit ang aga mo? Akala ko ba mamayang tanghali ka pa uuwi?” tanong sa kanya ni Analyn.“Saan ka galing?” sa halip ay sagot ni Anthony sa kanya.
Kahit na nakaawang na ng kaunti ang pintuan, hindi pa rin naiintindihan ni Analyn ang pinag-uusapan ng mga nasa loob. Naririnig lang niya ang mga boses ng mga ito, pero hindi niya nauunawaan ang mga sinasabi nila. Minabuti ni Analyn na umalis na sa kinatatayuan niya, tutal naman, wala naman siyang naririnig sa usapan sa loob ng kuwarto. Bumalik siya sa kuwartong pinagdalhan sa kanya ni Jean. Naupo siya roon at saka muling nag-isip. Maraming mga katanungan ang pumapasok sa isipan niya pero hindi niya kayang bigyan ng kasagutan. Pakiramdam niya ay sasabog na ang ulo niya sa kakaisip. Kaya naman napagpasyahan niyang umalis na lang at iwanan na ang lugar na iyon. Tumayo na si Analyn at saka tinungo ang pintuan. Sakto naman na pagbukas niya ng pintuan ay sakto rin na bumukas ang pintuan ng kuwartong kinaroroonan nila Anthony. Biglang naisara ni Analyn ang pintuan ng kuwarto niya sa takot na makita siya ni Anthony o ni Greg. Nakiramdam si Analyn habang nakasara ang pinto. Nang sa ting
Pagkatapos ng tatlumpung minuto, dumating na si Anthony. Kasama niya si Damian. Agad na sinalubong sila ni Analyn. “Napaka-thoughtful nitong si Antony,” sabi ni Damian kay Analyn.“Nahihiya nga po ako sa inyo. Although nagdya-jive naman kayo ni Lolo, pero siyempre, iba pa rin ‘yung nasa sarili kang bahay. Pasensiya na po at hindi namin kayo agad nabalikan, naging busy kami ni Analyn,” paliwanag ni Anthony.Tinapik ni Damian ang balikat ni Anthony habang nakangiti.“So, bakit ang tagal nakabalik?” sabat naman ni Analyn.Binuksan ni Anthony ang pintuan sa likurang bahagi ng sasakyan at saka may kinuha mula roon. Isang katamtamang laki ng kahon ang kinuha niya mula roon na may tatak ng ipinapabiling pagkain ni Analyn.“Mahaba ang pila nitong tiramisu crepe mo kaya ako natagalan.” Agad namang kinuha ni Analyn ang kahon mula kay Anthony at saka nagmamadaling binuksan ito. May kasama ng tinidor sa loob ng kahon kaya kinuha iyon ni Analyn at saka tinikman ang crepe.Sumimangot ang mukha ni
Nang nagising si Analyn, wala na si Anthony sa tabi niya. Bumangon siya at tiningnan kung nasa banyo ang asawa, pero wala ito roon. Dali-dali siyang lumabas ng kuwarto at sumilip sa barandilya. Sakto na nakita niya ang papalabas na si Anthony. Narinig naman ni Anthony ang ingay sa itaas kaya tumingin ito sa itaas. “Saan ka pupunta?” tanong ni Analyn.“Susunduin ko ang Papa mo. Nakalimutan mo na ba na nandoon pa siya sa bahay ni Lolo?” Sa totoo lang, nawala na talaga iyon sa isip ni Analyn sa dami ng iniisip niya. “Ah, okay. Bilhan mo na rin ako ng crepe dun sa paborito kong cake house. Gusto ko ‘yung tiramisu flavor.” “Okay. Aalis na ako.”Tuluyan ng lumabas ng bahay si Anthony. Narinig na lang ni Analyn ang tunog ng papaalis na sasakyan sa labas. Tumalikod na si Analyn para pumasok na uli sa kuwarto nang bigla siyang napatigil sa paghakbang. Bigla niyang naalala na may driver naman si Anthony dito at may driver din si Lolo Greg sa bahay niya. Mas gugustuhin pa talaga ni Anthon