Nagmamadaling nagpa-appointment sa skin clinic si Analyn. Excited siyang nagpunta agad, dala ang card na bigay ni Anthony.Medyo naasiwa lang siya nang dalhin na siya ng staff sa isang kuwarto. Pakiramdam ni Analyn ay puro mayayaman ang kasama niya sa kuwartong iyon. Ano pa ba ang aasahan ko, malamang puro naka-gold card itong mga babaeng naririto?Nang natapos na siya, dumaan muna siya sa CR paglabas ng kuwarto. Nasa loob siya ng cubicle ng may narinig siyang pumasok. “Mrs. Gregorio, tama ba ang nasagap kong balita? Sinakitan daw ng mister mo ang anak niya sa una na si Charles? At doon pa raw sa The Jewel Hotel nangyari ang pananakit?”“Hmp! Nahuling nagsusugal, kaya ayun! Mabuti nga ‘yun, nang magtanda siya. Ang bata-bata pa, sugal ang inaatupag, sa halip na pag-aaaral.”“Naku, hindi maganda ‘yan. Siya pa naman ang nag-iisang tagapagmana ng mga negosyo ng mga Gregorio. Dapat ngayon pa lang inaalagaan na niya ang image niya.”Gregorio? Charles? Si Charles Gregorio? Iyong batang ipin
Nagulat si Analyn sa isinagot ni Anthony. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya sa binata.“What makes a man’s heart move most about a woman is that she is charming and innocent at the same time. She looks brave and fearless, but in fact, she is so scared.”Pinakatitigan ni Analyn ang mga mata ni Anthony, pilit niyang hinahanap doon ang kaseryhosohan nito sa mga sinabi nito. Pero hindi niya nagawa. Sa halip, nabighani siya ng gwapong mukha nito. Pinagmasdan niya ang lahat ng parte ng mukha ni Anthony. Sa taglay niyang kaguwapuhan, hindi niya problema ang babae.“Katulad ka ba ng idini-describe ko, Analyn?” Paos pa rin ang boses ni Anthony.Nagbuga ng hangin si Analyn. “H-Hindi ko alam…”Pakiramdam ni Analyn ngayon ay siya ang sine-seduce ng lalaki. Napansin ni Analyn ang pagbabago sa mga mata ng lalaki. Ramdam din niya na tila mas uminit ang hininga nito kaysa kanina lang. Titig na titig pa rin ito sa mukha niya. Hindi alam ni Analyn kung ano ang sumanib sa kanya. Inilapit niy
Mula noon, gabi-gabi ng nago-overtime si Analyn para sa Buenaventura project. Marami na siyang nagawang design. Pero wala pa ring final na disenyo dahil ilang beses na inulit-ulit ni Analyn ang paggawa ng panibagong design. Hindi siya nasisiyahan sa bawat disenyong natatapos niya kaya gumagawa uli siya ng panibago.Bukas ay araw na ng meeting para ipresenta ang design.Biglang sumulpot si Fatima sa mesa ni Analyn.“Kung hindi mo kayang ipasa ang design sa tamang oras, mag-resign ka na lang. Huwag mong puwersahin ang utak mo.”Inalis ni Analyn ang tingin sa screen ng laptop niya, kasabay ng pagbitiw niya sa pagkakahawak sa mouse. Tumuwid siya ng upo at saka matamang tiningnan si Fatima.“Sa pagkakatanda ko, team tayo sa project na ito. So kung hindi ko kayang ipasa, dapat siguro, kasama kita dapat sa pagre-resign since team tayo.”Tumaas ang isang kilay ni Fatima.“Kung ako lang san
Agad na sinalubong ni Analyn ang kaibigang doktor.“Kumusta si Papa?” Huminto si Jan sa paglalakad. Pero wala kay Analyn ang atensyon niya, kung hindi nasa lalaking nasa likuran ni Analyn. Saka lang niya binawi ang tingin sa lalaki ng maramdaman niya ang paghawak ni Analyn sa braso niya.“Huwag kang mag-alala. He’s out of danger now.”Napabuga ng hangin si Analyn, “salamat naman…”Tipid na ngumiti si Jan sa babae, at saka ginulo ang buhok niya. “Bakit nangyari ‘yon, Doc Jan?”“Normal ang ganun sa isang matagal ng naka-comatose. Continuous ang pag-inom niya ng gamot. Normal na magka-cardiopulmonary failure siya. Pero kahit na okay na siya ngayon, kung hindi siya magigising, baka hindi na niya kayanin pa in the near future.”Nakagat ni Analyn ang ibabang labi sa sinabi ni Jan. “Hindi natin alam kung ano pa ang pwedeng mangyari, Analyn. Sa ngayon, kailangang mag-effort ng buong pamilya. Gawin n’yo ang lahat ng dapat na sa tingin n’yo ay dapat gawin para magising siya. Hindi natin alam
“Natatakot ba siya na iri-reveal ko ang identity niya in public? Na ang ang kilala nilang bachelor boss ng DLM ay may asawa na pala?” “Siguro,” sagot ni Analyn habang sa mukha ng Papa siya nakatingin. “Pero alam mong hindi ko gagawin iyon. Kapag ginawa ko iyon, madadamay ka. At ayaw kong malagay ka sa alanganing sitwasyon.” “Salamat, Doc Jan. Napakabait mo sa akin. Minsan, naiisip ko, mas masahol ka pa sa totoong kapatid. Lagi kang nandiyan sa tabi ko.” “Stop saying that. Ayaw kong maging kapatid mo.”Nagulat si Analyn sa sinabi ni Jan. Hihingi sana siya ng dispensa sa binata pero umalis na ito. Binalingan ni Analyn ang ama. Hinaplos-haplos niya ang mabutong kamay nito. Saka naman niya naisip ang sinabi ni Jan kanina ukol sa kung paano gigisingin ang ama.“Paano ba kita magagawang gisingin, Papa?”Saka naman bumukas ang pintuan at saka pumasok si Anthony. May kausap pa ito sa telepono niya habang papasok ng pintuan. “Okay, bye.” Narinig pa ni Analyn ang pagpapaalam ni Anthony sa
Hindi nagtagal ay bumalik na si Analyn sa kuwarto, bitbit ang laptop niya. Dumiretso siya sa sofa at doon naupo. Binuksan niya ang laptop at saka inumpisahan ng magtrabaho.“Magtatrabaho ka pa?” tanong ni Anthony habang naglalakad palapit sa kinauupuan ni Analyn.“Wala akong choice. Kapag hindi ko natapos ito ngayon, pipilitin ako ni Fatima na mag-resign.”Hindi na kumibo si Anthony. Humanga siya sa dalaga. Obvious naman na desperadong sinusubukan ng dalaga na panatilihin ang trabaho nito.“Gaano katagal mo pang gagawin ‘yan?”“Malapit ng matapos.“Tahimik na pinanood ni Anthony ang pag
Umuwi muna si Analyn sa bahay ni Anthony para maligo at magpalit ng damit. Ngayon ay nasa biyahe na siya papunta sa opisina ng DLM. Habang nasa biyahe, muling sumagi sa isip ni Analyn ang tanong ni Jan bago siya umalis ng ospital.“Kapag nagising na ba ang Papa mo, hihiwalayan mo na siya?”Kung noon siguro tinanong sa kanya ang tanong na iyon, oo agad ang isasagot niya. Pero sa ngayon, parang hindi na niya kayang humiwalay sa binata. Nasanay na siyang nasa tabi niya ito lagi. Laging nakaalalay sa kanya. Kahit na lagi silang nagsasagutan, parang normal na sa kanilang dalawa ang ganun.WALANG sinayang na oras si Analyn sa opisina. Ginugol niya ang lahat ng oras niya sa pagtapos sa design. Nang dumating na ang oras ng uwian, agad siyang nagligpit ng mga gamit niya. Kailangan niya pang magpunta sa ospital. “Oy, oy, Analyn,” tawag ni Michelle, “bakit uuwi ka na? Tapos mo na ba ‘yung design?”Hindi nagpatinag si Analyn at ipinagpatuloy lang niya ang pagliligpit. Mahahalata mo sa mga mata
Kaarawan ni Charles Gregorio. Inimbita si Anthony ng nakababatang Gregorio, at halos lahat ng bisita roon ay pawang mga anak ng mga kilalang mga negosyante sa Tierra Nueva. Lahat ay nagkakasiyahan at bumabaha ng alak sa buong kabahayan ng mga Gregorio.Hindi ugali ni Anthony na magpunta sa mga ganitong okasyon. Pero tuwang-tuwa si Charles ng makita sa kaarawan niya ang iniidolo niyang batang negosyante.“Kuya Anthony! Akala ko hindi ka na makakarating.”“Pwede ba ‘yun? Ikaw pa, ang lakas mo sa akin.” Pagkasabi nun ay nilingon ni Anthony ang kasama niyang si Vivian.Humakbang naman si Vivian at saka may inabot na maliit na kahon na may lasong kulay pula kay Charles. “Happy birthday. A gift for you.”Malapad ang ngiti na kinuha ni Charles ang maliit na kahon. Agad niyang binuksan iyon at lumitaw ang isang susi ng sasakyan. Agad na lumipad ang tingin niya kay Anthony.“Kuya?” masayang tanong ni Charles kay Anthony. May hinala
Naunang bumaba ng sasakyan si Analyn, kasunod niya sa likuran si Anthony. Lahat ng madaanan nilang mga empleyado ay sabay silang binabati. Pagdating sa palapag ng President’s Office, wala pa ni isang staff ang nandoon pero naroroon na si Ailyn. Nasa loob na siya ng opisina ni Athony at ginagawa na ang trabaho niya. Nang narinig niya ang pagbukas ng pintuan, nag-angat agad siya ng tingin. Malapad ang ngiti niya dahil alam niyang dumating na si Anthony. “Tonton!” Pero agad na napawi ang ngiti niya ng nakita niya ang pagmumukha ni Analyn. “A- Miss Analyn…”Ngumiti si Analyn kay Ailyn. “You’re so early. Mukhang swak na swak ka talaga sa posisyon mo rito sa opisina ni Anthony.”Sinulyapan ni Ailyn si Anthony, tila ba humihingi ito ng tulong sa lalaki. Eksakto naman na may dumating na isang opisyal ng DLM Group na may dala-dala g dokumento. “Boss Anthony, mabuti nandito ka na. May nakalimutan kang pirmahan dun sa bagong project natin, kailangan na itong dalhin ngayon sa munisipyo.”T
20th floor. Sa condo unit ni Elle. Doon tumuloy si Analyn mula sa bahay ni Anthony. “Kanina, ipinatawag ni Papa Sixto ‘yung tatlong anak para hatiin na sa kanila ‘yung shares niya.”Nagulat si Analyn sa sinabi ni Elle. Nabasa naman ni Elle sa mukha ni Analyn na gusto nitong malaman ang dagdag na impormasyon pa kaya sinabi na niya. “20% kay Alfie, 15% kay Ate Brittany at 10% kay Ate Ailyn.” Lalong nagulat si Analyn. “Bakit pinakamalaki kay Alfie?” “Ang isa pang nakakagulat, kanina, may nagpuntang pulis sa bahay ng mga Esguerra. Kinuwestiyon sila isa-isa. Galit na galit ang matanda. Ikaw ba ang may pakana nun?”Napangiti si Analyn sa narinig. “Magaling si mamang pulis, ha… pagagawan ko nga siya ng tarpaulin, tapos ibabalandra ko roon sa police station nila.”“Sira!”Tumawa lang si Analyn. “Napapansin ko, lagi ka ng masaya ngayon.”“Hindi na kasi ako pinagbubuhatan ng kamay ni Alfie.”“Talaga ba? Himala yata? Nag-therapy ba siya?”“Natulungan ko siya sa isang project, tuwang-tuwa a
Samantala, tila naman napako na si Analyn sa pagkakaupo sa loob ng sasakyan at hindi na niya nakuhang makababa. Nakatingin lan siya sa dalawang taong na nasa harapan ng bahay ni Anthony. Gusto na niyang bawiin ang tingin niya, pero hindi niya magawa kahit nasasaktan na siya. Mahal na niya kasi, kaya ramdam na niya ang sakit. Ngayon lang niya na-realize na ganun na pala kalapit sa isa’t isa sila Anthony at Ailyn. Hindi niya alam kung kaya pa ba niyang magtiwala kay Anthony, lalo na kung wala siya sa paligid nito.Habang papalapit si Anthony sa sasakyan na kinalululanan ni Analyn, mataman lang siyang nakatingin sa asawa. Nang huminto ito sa tapat ng bintana kung saan siya nakaupo at kinatok ang salamin, hindi pa rin siya natinag. Kahit na hindi nakikita ni Anthony ang sakay ng sasakyan dahil sa madilim na tint, alam niya sa puso niya na si Analyn ang nasa loob nito. “Analyn.” Ngayon ay may kasama ng pagtawag ang ginawa niyang pagkatok sa bintana. Huminga muna ng malalim si Analyn at
Malakas na itinulak ni Analyn si Anthony.“Bakit hindi mo sinabi sa akin na nagtatrabaho na si Ailyn sa kumpanya mo?!”“Alam mo na ngayon.”“Huwag kang pilosopo!”“This is the reason why I didn’t tell you. Kapag sinabi ko, magagalit ka rin naman.”“Mahal mo na ba siya?!”Pumikit si Anthony, at saka hinilot-hilot ang pagitan ng mga kilay niya.“Na-inlove ka na talaga sa kanya?” hindi makapaniwalang tanong uli ni Analyn. Nilapitan niya si Anthony at saka hinila ang kamay nito para mapilitan siyang magdilat ng mga mata at tingnan siya.“Analyn…”“Sagutin mo ko, Anthony!”Hinila ni Anthony si Analyn palapit sa kanya. “Isa lang ang Mrs. De la Merced sa buhay ko.”Niyakap ni Anthony si Analyn at saka hinalikan ang buhok nito. Pilit namang humihiwalay sa kanya ni Analyn. “Pero maraming babae.”Pilit namang ibinalik ni Anthony ang asawa sa pagkakayakap. “No. Wala. Kahit isa.”Hinuli ni Anthony ang mukha ni Analyn at saka ito pilit hinalikan sa mga labi. Kahit anong piglas ni Analyn ay hind
Nang itulak ni Analyn ang pintuan ng opisina ni Anthony, nakita niyang nakaupo si Anthony sa mesa nito habang may pinipirmahang mga dokumento habang nakayukong nakaalalay dito si Ailyn, para ilipat ng pahina ang mga pinipirmahan ng aawa. Magkalapit na magkalapit ang mukha ng dalawa. Konting galaw pa siguro at mahahalikan na nila ang isa’t isa. “Kailan ka pa nagpalit ng sekretarya? Hindi ako na-inform na wala na pala rito ang dati mong sekretarya,” tanong ni Analyn pagkakita sa dalawa. Bahagyang nagulat si Anthony, pero hindi siya nagpahalata. “Analyn, ano’ng ginagawa mo rito? Ipinagbilin ko sa bahay na huwag kang paalisin.”Agad na tumayo si Anthony para salubungin si Analyn. “Bakit? Para hindi ko malaman itong sikreto n’yo?” Tumuwid ng tayo si Ailyn. Kalmado lang itong ngumti kay Analyn. “Miss Analyn, nandito ako as assistant ni Tonton. Ito kasi ang gusto ni Papa.” Matalim na tinitigan ni Analyn si Ailyn. Nakaramdam naman ng takot si Ailyn kaya lumipad ang tingin niya kay Anth
Nanginginig ang buong katawan ni Analyn habang ikinukuwento kay Anthony ang nangyari. Takot na takot pa rin siya, at tanging si Anthony lang ang makakapagtanggal ng takot niya. Hinagod ni Anthony ang likuran ni Analyn. “Itinawag mo na kamo sa pulisya, di ba? Dapat may resulta na ang imbestigasyon nila ngayon.” Umiling-iling si Analyn. “Hindi, Anthony. Masama ang kutob ko. Malakas ang paniniwala ko na hindi basta-bastang pagkawala ito. Malakas ang kutob ko na may kumuha sa Papa ko.”“Shh… huwag ka munang mag-isip ng kung ano-ano. Malapit na tayo sa dating bahay niya. Baka nandun lang siya.” “Sana nga, Anthony. Sana nga…”NANG dumating sila Anthony at Analyn sa dating bahay ni Damian, walang senyales na galing doon si Damian. Saradong-sarado ito, at naka-lock ng padlock ang pintuan sa labas. Imposibleng makapasok si Damian doon.“Wala siya rito, Anthony. Ano’ng gagawin natin?”Dinukot ni Anthony ang telepono niya mula sa bulsa ng pantalon at saka tumawag sa bahay. Pero wala pa rin d
“Kapag dumating siya riyan, pakitawagan agad ako.”[“Opo.”]Gustong-gusto ng magpunta ni Analyn sa istasyon ng pulis, pero nag-aalala siya na baka biglang dumating naman doon si Damian at hindi siya makita. Naisipang niyang tumawag na lang muna sa hotline ng pulisya. Mabilis namang may sumagot kay Analyn. Ipinaliwanag niya ang sitwasyon niya. “Sir, tulungan n’yo naman akong ma-view ang mga CCTV footages sa malapit sa area.”Mga ilang minuto lang ay may dumating ng apat na pulis. Pagkatapos magpakilala kay Analyn, nagkanya-kanyang lakad ang mga ito para puntahan ang mga bahay, establishimyento at barangay na malapit sa lugar. Pero halos sabay-sabay din silang bumalik na may malungkot na balita.Lahat ng CCTV sa paligid ay sira kaya wala silang nakuhang recording.“Imposible!” namamanghang sabi ni Analyn. “Totoo po, Mam. Nasira siya magda-dalawang oras na ang nakaraan,” sabat ng isang may-ari ng isang establishimyento na sumama roon sa pulis. “Itinawag namin siya agad sa provider, p
[“Ah, sa Secretary’s Office po ito. Nasa meeting po si Sir Anthony.”]Saka lang nakahinga ng maluwag si Analyn. “Pagkatapos ng meeting niya, pakisabing tawagan ako.”[“Okay.”]Pagkababa niya sa tawag ay may kumatok sa pintuan ng kuwarto. Dumungaw doon si Damian.“Ano ba, Analyn? Tanghali na. Ang sabi mo, dadalhin mo ako sa tabing-dagat?” iritableng sabi nito.“Si Papa, parang bata… eto na nga, oh. Gising na ko.”Sumimangot si Damian. “Nangako ka kaya!”Tinawanan siya ni Analyn. “Oo na. Magbibihis lang ako.”SA isang malapit na resort dinala ni Analyn ang ama. Maaga pa lang, pero marami ng tao roon. Biglang naalala ni Analyn na weekend nga pala ng araw na iyon, at maaaring iyon ang dahilan. Tila naman masayang-masaya si Damian sa lugar. Pansin ni Analyn na tuwang-tuwa ang ama sa maraming tao na lugar. Naupo si Damian sa tabing-dagat at hinayaan na mabasa ng tubig-dagat ang mga paa niya. Nakatanaw siya sa malayong bahagi ng dagat habang tipid na nakangiti. “Analyn, naaalala mo ba n
Nang nasa loob na ng elevator ang dalawa, nagtanong si Ailyn kay Brittany. “Ano’ng nangyari?”Matalim na tiningnan ni Brittany si Ailyn. Pagkatapos ay kinuha niya ang telepono niya sa bag niya at saka tumipa nang pagalit. Nang matapos sa pagtipa ay saka niya ipinakita kay Ailyn ang isinulat niya. “Anthony treats you well.”Pagkabasa ni Ailyn ay nag-angat siya ng tingin pero iniwasan niyang tingnan si Brittany.“Mabuti siya sa akin. Pero iyon ay dahil sa nakaraan…”Muling pagalit na tumipa si Brittany sa telepono niya.“Magaling kang magpa-ikot ng mga lalaki.” Hindi na sumagot si Ailyn. Sa halip ay nagyuko na lang siya ng ulo. Ayaw niyang makipagtalo kay Brittany. Pero tila hindi pa rin tapos si Brittany sa gusto niyang sabiihin. Muli siyang tumipa sa telepono niya.“Nilalansi ko na nga si Anthony para malaman mo kung ano ang damdamin niya sa iyo bilang si Ailyn. Tapos, eto pa ang mapapala ko? Masaya ka na? Ha? Mukhang nakuha mo na si Anthony. Protektado ka na niya.”Sunod-sunod na