Patrick's POV
"Why not we play Truth or Dare?" Jajas' suggested.
"Yeah! That's a nice idea!" Miyah agreed while sitting next to me.
"It should be great since hindi naman tayo nagse-share ng mga secrets natin diba?" excited na sabi ni Dian.
"Call!" sang-ayon din ni Mitch.
Hindi ito magandang game. Ano kayang iniisip ni Alex? Is she ok?
"Pwede tiga-spin lang ako ng bote?" palusot niya. I know ayaw niyang maungkat ang past.
Ang sakit ng break-up na walang closure.Hindi pa ako bumalik sa kwarto sa halip ay kumuha pa ako na beer sa ref at nagstay sa kusina. I couldn't put together the things that had happened since I came back to Philippines. I know partly she's one of the reasons I came back. And I know it seems so unfair to Miyah.Flashback"I wanted to see you!" Miyah's voice on the other line. Nag vi-video call kami. This is our first month as a couple pero mag wa-walong buwan na rin kaming magka-kilala sa tinder. Like I said, she's easy to be with and komportableng-komportable ako sa kanya."Actually, iyan ang surprise ko sayo. I'll be going back to the Philippines!"masaya kong sabi
Alex's POVI broke down once more habang pinagmamasadan ang likod niya papalayo ng papalayo sa akin.He's calling me Alex.Niyakap ko ng husto ang blanket na iniwan niya. Naalala ko na naman ang kahapon.Flashback"Ilike you too, Alex. I don't know how I don't know why but that's how I felt. I hate you harassing and annoying me but I missed it when you don't."We are facing each other and nobody would want to break the silence. Ilang lunok na ng laway ang ginawa ko. He is so serious, he holds my neck, and little by little his lips meet mine. This
"Ha? Wedding Organizer?"tanong ko."Ano bang tanong yan. Of course trabaho mo yan diba?"natatawang sabi niya sabay tapik niya sa akin."That's why I wanted you to plan everything about our wedding!"tuloy-tuloy niyang sabi."Besides, napag-usapan na namin to ni Patrick!"dugtong niya.Ako talaga?"Say Yes, please. Ayoko sa iba. I wanted you to be part of everything, Alex. Ganon kita ka-love!"She even pouted while pinching my nose."And of course you will be my maid of honor!"dugtong niya."Really? But–"
"Here", he offered me his handkerchief. He is sitting beside me, looking at the cross. Tinitigan ko lang siya. Kitang-kita ko na ngayon ang mga peklat niya sa noo. I wanted to ask him pero hindi ko parin magawa."I'm sorry for pretending not to know you," he started talking.I smiled not looking at him. "Mas mabuti na rin yun. Ayoko rin na malaman ni Miyah o ni Ken." Pagsisinungaling ko."Nasanay na rin ako sa ganitong set-up," dugtong ko.Pagkatapos nun wala nang nagsalita sa amin. Kapwa kami tahimik na nakaupo habang nakatingin sa malaking cross sa harapan namin. Ang dami-dami ko ulit gustong sabihin pero mas minabuti ko nalang na manahimik. Mas ayokong makigulo ngayong ikakasal na silang dalawa.Naabutan na kami ng ulan sa Cebu. Pabalik na kami ng Manila nang masiraan kami ng sasakyan along the road. We are in the middle of nowhere. Hindi ko kabisado ang daan pati na rin siya.
Nahihirapan na akong huminga dahil sa sobrang pag-iyak. I really don't know what happened after that night. All these years I resented him and missed him at the same time for leaving me hanging. "I am really sorry, Alex. Hindi ko alam,"I said between my sobs. Hindi ko talaga alam! "I can't remember clearly what happened that night. I was drunk and I drove Tito's car papunta sa inyo." He paused. I can clearly see how confused he is while telling me his story. "The next thing I know I was in a comma for two fucking months!" What? I just keep on saying sorry. Wala akong makitang salita maliban sa "sorry". "It was my fault. I'm really sorry,"paulit-ulit kong sabi sa mga salitang iyon. "You know what hurts me most?" He asked me while crying."It's the fact that you didn't look for me."
"I wan't you back, Pumpkin... I want you back in my life!"Hindi ako makasagot. I wanted him back as much as he wanted pero pano? Mas magiging kumplikado lang ang sitwasyon. May kanya-kanya na kaming buhay at hindi ko kayang traydurin at gaguhin pa ang kaibigan ko.I want you back, too!"No, Patrick. Stop it!" Putol ko sa kanya. Ayokong lumala pa ang kung anong meron sa aming dalawa. "Tapos na tayong maging selfish, okay. Let's not make the situation more complicated. Paano si Miyah? Paano si Ken? Sa tingin mo hindi sila masasaktan sa mga padalos-dalos na desisyon natin?" litanya ko sa kanya. Hindi siya musagot, alam ko nag-iisip siya.Pero pano nga ba tayo?Patrick's POVAlex is right. I shouldn't have proposed to Miyah if hindi pa ako ready. Everything was already set, even the date of our wedding.How am I gonna escape from this mista
Patrick's POVCall me a cheater, gago, walang hiya o kung ano pang pwedeng itawag sa akin dahil aminado ako. I was sailing two rivers at a time na alam ko namang masyadong imposible. I just wanted Alex to be mine again, but I couldn't find the courage to tell Miyah the truth. Hindi ko alam kung gaano ko masasaktan si Miyah kapag sinabi ko sa kanya ang totoo. I feel responsible for not telling her everything about my past. Siguro kung naging totoo lang ako sa kanya sa umpisa pa lang hindi magiging ganito ka-kumplikado ang lahat. Nagagalit ako sa tuwing magkasama si Alex at Ken. I know, wala akong karapatan pero masisisi mo ba ako? I've been longing for Alex for six fucking years. At ngayong alam ko na ang nagyari, I should make things right... soon."Eifel Tower please?" Alex is talking to Miyah while finger crossing."Can we do it later, sissy? Ang sakit pa kasi ng ulo ko."mahinang sabi ni Miyah.
Alex's POVNakauwi na kami sa Pilipinas. Parang ang bilis nang panahon dahil sa sobrang dami ng nangyari sa loob ng limang araw.Today's our 15th monthsary. Ken invited me to his pad. I know hindi ko rin alam kung paano siya haharapin. Ayoko nang patagilin pa dahil nilalamon na ako ng kunsensiya ko. Ilang minuto ko ring tinitigan ang doorbell bago ko yun pinindot. After what happened to Paris, I know Ken deserves someone who's loyalty and honestly won't fade away. Ken deserves someone better than me."Hija, kanina ka pa ba? Ba't di ka pumasok?"tanong ng Mama niya sa akin. Nahuli niya akong nakatayo lang sa harap ng pintuan nila."Yes, Tita! Papasok na nga po ako,"bawi ko sa kanya. Mas lalo akong nakonsensiya habang kausap ang Mama niya. His family has been so good to me ever since."Come."Pagpapatuloy niya sa akin."Oh! You're here, baby."