"May sumusunod sa 'tin," wika ng lalaking nasa driver seat.
Hindi pa nakakalayo ng San Pablo ang sasakyan. Sinulyapan naman ng isa ang side mirror kung mayroon nga nakasunod sa kanila. Napansin nito ang isang owner type jeep na nakasunod sa kanila."Pare, bilisan mo ang pagmamaneho at may nakasunod nga," wika nito.Habang si Farrah ay nakailang ulit na ng dasal mula pa nang palabas sila sa San Pablo. Narandaman niyang hinawakan siya sa kamay ni Damon ng mahigpit. Ipinapahiwatig nito na wala siyang dapat na alalahanin sa mga nangyayari.Sobrang bilis nang takbo ng sasakyan kahit baku-bako na ang dinadaanan. Hindi pamilyar kay Farrah ang kanilang tinatahak na lugar kaya palinga-linga ito."Lakasan mo ang pagdarasal," biglang sambit ni Damon na ikinagulat ni Farrah dahil ngayon lang may lumabas na salita mula sa bibig nito.Sumunod si Farrah sa sinabi ni Damon. Gustong matawa ng mga lalaking kumuha sa kanila dahil ang huli ay sumasKahit anong gawin pag-alala ni Mayor Morena ay walang matandaan sa gabing nangyari ang sinasabing kasalan sa isang club. Marahil nalaseng na rin siya tulad ng kaniyang assistant nang gabing 'yun."Kahit anong gawin ko pag-alala ay wala ako matandaan na kasal," wika ni Mayor Morena. "Please, subukan niyo pa po alalahanin dahil kayo lamang ang pag-asa namin upang mapawalang bisa ang nasabing kasal," pakiusap ni Farrah na nakaupo katabi si Damon.Habang si Damon naman ay walang kibo at nakikirandam lamang. Wala siyang maisip na sabihin o suhestiyon."Mawalang galang po. Ang ninanais niyo ay maaaring makasama sa magandang katayuan ni mayor. Mapapasama ang tingin ng mga kababayan natin kung sakali," singit na wika ng katiwala ng dating mayor.Akala nila ay umalis na ang katiwala kaninang maghatid ito ng meryenda sa kanila. 'Di nila inasahang nakikinig pala siya sa usapan at marahil tama ang kaniyang sinabi."Wala po ba tayong ibang m
Napilitan si Damon na samahan si Farrah sa flower farm nito. Nais talaga ni Damon na manatili sila sa bahay ni Norma hangga sa maayos na ni Mayor Morena ang kailangan dokumento."Hindi pa ba tayo uuwi?" tanong ni Damon."Grabe siya, wala pa tayong 30 minutes na nandito," tugon ni Farrah. Halata nito na naiinip at balisa si Damon. "May problema ba?""Wala naman.""Bakit balisa ka? Hindi ka ba nagagandahan sa mga bulaklak?"Tumingin si Damon kay Farrah at ngumiti."Magaganda ang mga bulaklak kaya 'di nakakapagtaka marami kayong kliyente. Pero, pinakamaganda ang bulaklak na nasa harapan ko."Pumalakhak ng tawa si Farrah. Kung dati ay naiinis si Damon sa mga babae na maingay tumawa. Ngayon ay parang musika sa kaniyang tainga ang pagtawa ng malakas ni Farrah."Naging bolero ka na naman, kaya siguro ang dami mo nabiktima nang college tayo.""Hindi naman, sadyang pogi lang ako."La
“Ano ba, ang harot mo!” Sinubukan ni Farrah tumayo at kumawala sa bisig ni Damon ngunit hindi siya hinayaan nito. “Baka may makakita sa ‘tin, nakakahiya.”“Hayaan mo sila, alam naman nila na mag-asawa tayo.”“Alam din nila na maghihiwalay na tayo.”“Gusto mo ba ang maghiwalay talaga tayo?”“Iyon naman ang tama di ba?”Napabuntonghininga si Damon at inilayo ng bahagya ang katawan ni Farrah. Tumayo na rin ito at tumitig sa kawalan upang maiwasan ang tingin ni Farrah.“Mali ba ang pasya ko?” tanong ni Farrah.“Hindi, tinatama mo lang ang sitwasyon,” tugon ni Damon at tumalikod na ito. “Tara na sa loob at lumalalim na ang gabi.”“Damon.” Pigil ni Farrah sa braso ni Damon. “Pag-isipan mo mabuti ang tungkol sa ama mo. Kung makikipag-ayos ka pa o hindi na, at saka natin muli pag-usapan ang tungkol sa ‘tin."Hindi kumibo si Damon at tuluyan nang naglakad papasok sa bahay na ‘di man lumingon kay Farrah.
Pinagmamasdan ni Farrah ang mga biniling damit at sapatos na dinagdagan pa ni Norma ng dalawang designer bags. Ayaw niyang tanggapin sana ang mga ito ngunit mapilit din si Damon.“Ganito ba talaga ang maging asawa ni Punongbakal?” bulong niya sa sarili. “Masyadong maluho,” dagdag pa nito.Ngayon ay ‘di siya makapagpasya alin ang nababagay na suotin mamaya. Isang dinner date na kasama ang pamilyang Buenavista. Sa kakaisip pa lang sa pamilyang ito ay ‘di na mapakali si Farrah.“Choose the black dress,” biglang sambit ni Damon na nakasandal sa may pintuan.“Kanina ka pa d’yan?”“No, kadarating ko lang at mukha malalim ang iniisip mo. Can’t decide which dress to wear?”“Ah, oo. Ang mahal kasi, ngayon pa lang ako nagkaroon ng ganitong kamahal na damit. Nakakapanghinayang isuot ng isang tulad ko.”Lumapit si Damon kay Farrah at dinampot ang black v-neck ruffle dress. Isinukat niya ito kay Farrah.“Babagay sa ‘
“Ready ka na na?” tanong ni Damon.“Kanina pa,” tugon ni Farrah at halatang excited.Inalis kaagad ni Damon ang panyong nakapiring kay Farrah.“W-what?” hindi makapaniwala sambit ni Farrah habang nakikita ang picnic blanket na may basket. May wine and chips na rin kasama. “How?”“Tara.” Hinatak ni Damon si Farrah patungo sa picnic blanket at inalalayan niya itong maupo. “Pinaayos ko kay Bert kung sakaling umuwi kaagad tayo.”“Kaya pala bigla silang nawala ni Mang Luis kanina pagbaba natin sa sasakyan. Dito pala sila sa likod bahay pumunta para lang ayusin ito,” namamangha wika ni Farrah.“Look.” Turo ni Damon sa isang puno.Natuwa naman si Farrah dahil ang daming alitaptap sa isang sanga ng puno.“Ang ganda.”Nagsalin ng wine si Damon sa dalawang kopita at ibinigay ang isa kay Farrah.“Masaya ka ba?” tanong ni Damon.“Oo naman. Ang ganda talaga sa probinsya.”Hindi
Tinawag ni Mayor Morena ang kaniyang katiwala at pinakuha ang mga dokumento kailangan nila Damon at Farrah. “Natapos na ang mga dokumento, ngunit ngayong natagpuan na natin si Alfonso ay mapagtitibay pa lalo ang mga nakasulat d’yan,” wika ni Mayor Morena at iniabot ang mga dokumentong nasa envelope kay Farrah. Masayang-masaya si Farrah na tinanggap ang mga dokumento at napatingin ito sa mukha ni Damon na walang ekspresyon. “Nakakahiya naman sa inyo. Ang totoo niyan ay ako ang may kasalanan dahil trabaho ko ang pag-asikaso ng mga papeles para kay mayor noon. Kaya pasensya na kayo,” nahihiyang paumanhin ni Alfonso. “Ayos na po ‘yon Mang Alfonso, ngayon ay malalagay na sa tama ang lahat,” wika ni Farrah. Habang si Damon naman ay hindi pa rin kumikibo. “Kung ganoon ay dalhin niyo na ang mga dokumentong ‘yan at bukas naman, ipapasunod ko na lang ang statement ni Alfonso,” wika ni Mayor Morena. “Paano nga po pala ang pr
Tinanghali ulit ng gising si Farrah dahil mag-uumaga nang nagpasya silang matulog ni Damon. Nakahiga pa rin siya nakatingala sa kisame at hindi makapaniwala sa mga naganap kagabi. Hindi pa rin niya malimutang umamin si Damon ng kaniyang nararandaman at ayaw nito na magkahiwalay sila. Kinikilig na kinagat-kagat ang manipis na kumot na nakabalot sa kaniya. Nang bigla tumunog ang kaniyang cellphone at nakita sa screen ang pangalan ni Sandra. “Hello, beshy,” may halong kilig ang kaniyang tinig. “Beshy kumusta na? Kailan ang balik niyo ng Maynila?” tanong ni Sandra sa kabilang linya. “Baka this week, may kailangan lang ayusin si Damon at babalik din kami.” “May kakaiba sa ‘yo.” “Anong kakaiba naman?” nangingiting tanong ni Farrah at saka dumapa ng higa. “Parang may kumikiliti sa tainga mo. Kahapon na tumawag ka hindi ka gan’yan kasaya.” “Akala mo lang ‘yon,” pagkakaila ni Farrah dahil gusto niyan
Damon met his father with his minions at the old chapel of San Pablo. “Dad,” salubong ni Damon sa ama na kabababa lang ng sasakyan. “What’s the matter, son?” tanong ni Mayor Buenavista. “Hindi maipinta ‘yang mukha mo.” “It’s Farrah, nawawala siya.” “Paanong nawawala? Hindi ba’t iniwan mo sa siya sa pinsan ni Mang Luis?” “Yes, pero pagbalik namin sa bahay ni Aling Norma kanina ay wala na siya. Do something dad.” “Magpapalagay ako ng checkpoint sa mga puwedeng daanan.” Iniutos nga ni Mayor Buenavista ang paglalagay ng mga checkpoint upang matunton si Farrah. Ngunit mag-uumaga na ay walang Farrah na natagpuan. “Makakabuti kung magpahinga ka muna,” wika ni mayor sa anak. Nasa Office of the Mayor sila sa mismong munisipyo. “No dad, I need to know first kung nasaan na si Farrah,” tugon ni Damon. “Tumawag ka na ba sa Manila? Baka nakauwi na si Farrah sa kanila.” “I alrea