-Bianca-“What the hell are you doing here, you bitch!” bago pa makapag-react ang lahat ay nasugod na ni Sofia si Beatrice at saka sinabunutan ang buhok nito ng dalawang kamay. “Ang kapal ng mukha mong pumunta dito pagkatapos mong pagtangkaan ang buhay ng kuya ko! Ibabalik kita sa kulungan, hayop ka! You don’t belong here! You belong to hell, you fucking whore!”“Sofia, stop!” malakas na sigaw ni Vaughn.Kaagad kong niyakap ang anak ko at ska tinakpan ang mga tenga niya. Ayokong makakita siya ng ganitong eksena. Alam kong may trauma na siya sa pagsigaw-sigaw sa kanya ni Beatrice, at hindi ko na hahayaan pang saktan niya ulit ang anak ko.This was supposed to be a happy memory for Justin. Pero ano itong ginawa ni Vaughn? Bakit niya kasama si Beatrice? Bakit niya ito pinalaya mula sa kulungan?Nakita kong tumayo si daddy at dali-dali niyang kinuha si Justin sa akin. “Give Justin to me, anak.” “Thank you, daddy.” bulong ko sa kanya, at tumango lang ito bago sila pumasok nina mommy sa is
-Bianca-“Mommy?” kunot ang noong tanong ni Justin, at bigla akong nabahala. Ayaw niya ba akong maging mommy? Mas gusto niya ba si Beatrice kaysa sa akin?“Why, anak? Don’t you want to call me mommy?” kinakabahang tanong ko sa kanya.“Of course, I want to. Pero kung sa bahay mo ako uuwi, what about daddy Vaughn? Baka hanapin niya ako. Ayokong iwanan siyang mag-isa dito.” sagot nito at saka kumurap-kurap ang mga mata na parang iiyak na naman ulit.“Hindi natin siya iiwan dito.” nakangiting sagot ko sa kanya at saka masuyong inayos ang buhok niya. “Mommy and daddy love each other, so we are now a family.”“Really?” lumiwanag ang mukha nito, at saka malalaki ang mga matang niyakap ulit ako ng mahigpit. “I’d love that! I’d love to have a whole family. You, daddy, and me! Yehey!”Tumayo ito at saka ipinalakpak ang mga kamay.“This is the best birthday ever!” sigaw niya na walang tigil sa pagtalon at pagpalakpak ng kanyang munting mga kamay.Nakangiti ako habang pinagmamasdan siya. My heart
-Bianca-“Josh!" Masayang sinalubong ni Sofia si Josh. Palibhasa wala si Vaughn kaya magagawa nila kung anong gusto nila. Inggit na inggit ako habang nakayakap ang mga braso niya sa leeg ni Josh, at pinaikot-ikot siya ng kapatid ko habang hinahalikan sa mga labi.Akala mo hindi nagkita ng ilang taon, eh kagabi lang sila nagkahiwalay.Napakaganda ni Sofia sa suot nito. Isa itong short black dress with a fitted bodice that sparkled faintly under the light. The thin straps were tied at her shoulders, and the tulle skirt flared gently around her, giving her a graceful yet innocent look. Lalong tumingkad ang kaputian niya sa suot niyang ito. Nagmukha tuloy siyang barbie.Kung nandito lang sana si Vaughn, baka ganito din ang eksena namin. He would welcome me with a smile on his lips with his arms open wide in anticipation. And because he was seated in a wheelchair, I would gently settle myself on his lap before giving him a sweet, lingering kiss while my arms were encircled around his neck.
-Bianca-May isang package ang dumating sa bahay umagang-umaga. Isang card ang nasa ibabaw nito, at excited akong binasa kung kanino ito nanggaling. Kay Vaughn.“This dress is just a little reminder of how special you are. May you feel radiant and celebrated while making memories on our son’s birthday. I love you.”Napangiti ako sa message niya, at mas lumuwang ang ngiti ko nang makita ang laman ng package. It was a simple dress with the color of the morning sky. It was a soft, delicate blue that seemed to breathe light into the room. At dahil nakaligo na din ako at ready nang pumunta sa bahay ni Vaughn, agad kong isukat ang dress at saktong-sakto lang siya sa akin. The fabric clung to my slender frame before cascading down in layered ruffles, each tier swaying gently with my every movement. The thin straps rested gracefully on my shoulders, leaving my collarbones bare, fragile yet striking, as if carved to catch the sunlight.May kasama din itong sapatos na kulay black na may four-
-Vaughn-“Where did you get that necklace?” galit na hinaklit ko ang kwintas mula sa leeg niya, at takot na takot na napaatras si Beatrice, at saka tinanggal ang kamay ko sa kwintas.“W-what do you mean? This necklace is mine.” she said, and I narrowed my eyes at her. Sa kanya ang kwintas na ‘yun? Paano? “Actually, bagong gawa lang ‘to. Isusuot ko sana ito sa birthday ni Justin pero nangyari naman ito. I lost the original one six years ago in a…”Napakuyom ako ng mga palad. Parang ayokong marinig ang susunod na sasabihin niya. “In a what?”“In a one-night stand with a stranger.” at saka humagulgol na naman ito ng malakas. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ito maaari!Ayoko na sanang marinig ang susunod na sasabihin niya, pero nagpatuloy siya sa pagkukuwento. Parang sasabog ang ulo at puso ko sa mga naririnig ko sa kanya.“I’m so sorry, Vaughn. I’m sorry, I lied to you. I’m sorry that I had to hide this thing from you.” she added, and I sent her a murderous gaze.“What t
-Vaughn-Bumigat ang hangin sa pagitan namin ni Beatrice, bawat salita niya ay tila tumatagos sa aking dibdib, mahina ngunit matalim. Para itong isang bubog na handang bumasag ng kung ano man ang natitira sa akin.I searched her eyes for sincerity, for even the faintest trace of truth behind her words. Pero dahil nakayuko siya at hindi makatingin ng diretso sa akin, hindi ko makita ng maayos ang kanyang mga mata. Para siyang nagkukubli, o marahil ay nahihiya sa dami ng atraso niya sa akin. So, I couldn’t tell if there was still a shadow of deception in them.Mas lalo akong nainis sa kanya. Nakakairita. Kung totoong nagsisisi siya at sincere ang paghingi niya ng tawad, bakit hindi niya magawang tumingin sa akin ng diretso? Bakit parang may itinatago pa rin siya?O baka naman ako lang itong takot na makita ang katotohanan sa mga mata niya. Dahil baka sa isang iglap ay bumigay ako at muling makaramdam ng awa sa babaeng minsan ay minahal ko din bilang isang kaibigan at katuwang sa bahay.