Kabanata (5)

Hindi ko alam kung kanino ba dapat ako magalit. Kay Darren ba? Kay Ehdrey? O sa sarili ko? Nahihiya akong humarap ngayon sa asawa ko.

“B-Babe, hindi ko sinasadya. Maniwala ka. P-Patawarin mo ako.” Lumuhod ako sa harapan niya. Pilit akong nagmamakaawa. Baka kasi nakakababa iyon sa pakiramdam niya bilang isang babae. Hindi ko rin naman kasi alam na makakarating sa kanya 'yung sinabi ko kay Darren. Hindi ko sinasadya.

“Bakit Babe?! Bakit mo ‘yon ginawa? Di mo man lang ba naisip na masasaktan mo ako? Alam mo bang hiyang-hiya ako kanina sa harapan ni Darren? Akala mo hindi ko malalaman, ha?!”

“F*! Hindi ko naman alam na sasabihin niya ‘yon sa ‘yo! Ang akala ko usapan lang namin ‘yon dahil kaibigan ko siya! Best friend ko si Darren pero bakit pa niya kailangang ipaalam pa sa 'yo ang tungkol do’n?!”

Hinagis ko ang lahat ng bagay na nakikita at nahahawakan ko dahil sa sobrang galit ko kay Darren.

“Babe, tama na!” Gusto niya akong lapitan para awatin pero natatakot siya. “Please! Tama na!”

“Aaah!” Malakas kong sinuntok ang pader. “P*!” Pagmumura ko.

Napaupo na ako sa sahig at dito na ako napaluha. Pinagkakatiwalaan ko siya. Alam naman niya sigurong masasaktan niya ang asawa ko kapag ikinuwento niya ‘yung napag-usapan namin pero bakit pa rin niya ginawa?

“’Wag mong aawayin si Darren!” Pagbabanta ni Ehdrey sa akin kaya sinamaan ko siya ng tingin.

“’Wag aawayin? P* Babe! Nag-aaway tayo nang dahil sa kanya! Dahil hindi na dapat niya sinabi sa ‘yo ‘yung napag-usapan naming dalawa dahil usapang lalaki lang ‘yon!” Muli akong napasigaw.

Wala na akong pakialam kung may makarinig na nag-aaway kami. Bigla siyang tumahik at hindi na umimik pa kaya nilapitan ko siya. Hinawakan ko siya ng mahigpit sa pulsuhan niya at masama ko siyang tinignan.

“Sagutin mo ako—paano niya ‘yon sinabi sa ‘yo? Sinadya niya bang sabihin sa ‘yo ‘yon o ikaw mismo ang nagpunta sa kanya para malaman mo ang bagay na ‘yon?” Mariin kong tanong sa kanya.

“B-Babe, ano ba? Bitiwan mo ako. Nasasaktan ako.” Pilit niyang tinatanggal ‘yung kamay niya kaya binitawan ko na siya. “Oo ako mismo ang nagpunta sa kanya! Pinuntahan ko siya sa office niya at pinilit ko siyang sabihin sa akin kung bakit nagkakaganyan ka!”

Napangisi ako dahil sa nalaman ko. Mas lalo ko siyang tinitigan ng masama. “Ikaw pa talaga ang lumapit sa kanya para lang do’n, ha? Kababae mong tao Ehdrey! Bakit ka lumalapit kay Darren?!” Pinipigilan ko ang sarili ko na mapagbuhatan siya ng kamay.

“Dahil alam kong siya lang makakasagot sa mga katanungan ko kung bakit nagkakaganya ka! At least, nalaman ko ang totoo! Ayaw kong magpagalaw ‘di ba?” Mariin niyang sabi.

Nang makita ko ulit siyang umiyak naging malambot ako. Naalala ko ‘yung kahihiyan na ginawa ko sa kanya. Niyakap ko siya. “Sorry na, Babe. Sorry. Hindi ko sinasadya. Patawarin mo ako.”

“Bakit kasi ginawa mo ‘yon? Puwede mo naman sa aking sabihin ng deretso ‘yon ‘di ba? Ang sakit kasi, e. Nasaktan mo ako, Babe. Personal kasi natin ‘yong ginagawa pero hindi mo man lang inisip ang mararamdaman ko bilang isang babae, ha?”

Hindi na lang ako sumagot basta pinapakinggan ko nalang kung ano ‘yung sasabihin niya habang nakayakap pa rin ako sa kanya.

“Isa pa, ayokong magalit ka kay Darren. Magkaibigan kayong dalawa.” Nang muli niyang banggitin ang pangalan ni Darren kusa ko siyang nabitawan. Lumayo ako sa kanya. “Saan ka pupunta?” Tanong niya nang tinalikuran ko siya.

Papalabas na ako ngayon ng pintuan nang bigla akong huminto. “’Wag kang mag-alala, susundin ko ‘yung gusto mo na ‘wag akong magalit kay Darren pero hayaan mo akong ilabas ‘yung galit ko sa ibang bagay.” Agad akong umalis matapos ko iyong sabihin. Pinaandar ko ‘yung kotse ko ng mabilis para agad makalayo. Pinipigilan pa niya akong umalis pero hindi ko siya pinakinggan.

Ehdrey’s Point of View

Napaupo nalang ako habang umiiyak habang tinatanaw ang dali-daling umaalis na sasakyan ni Zyren. Sinubukan ko pa siyang pigilan pero hindi niya ako pinakinggan. “Babe, buntis ako…” Bulong ko sa hangin habang patuloy sa pag-iyak. “Sorry kung may kakulangan ako sa ‘yo bilang asawa mo. Patawarin mo rin ako, Babe.”

Tumakbo na ako papasok sa loob ng kuwarto at nagkulong ako rito. Dito ko nalang iniyak nang iniyak lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon.

Hanggang sa nagising nalang ako. Nakatulog pala ako ng hindi ko namalayan. Pagtingin ko sa orasan ala una pasado na ng madaling araw at hindi pa yata umuuwi si Zyren. Hinanap ko siya sa buong bahay pero ni anino niya hindi ko man lang nakita. 

Agad akong nag-alala kaya lumabas na rin ako ng gate kahit sobrang delikado para sa akin. Tinignan ko ang buong paligid. “Bakit hindi pa siya umuuwi?” Pag-aalala ko.

Muli kong tinignan ang cell phone ko kung nagtext ba siya pero wala man lang talaga. “Paano na ‘to? Anong gagawin ko?” Nag-aalala kong bigkas sabay pumasok na ulit ako sa loob ng bahay. Tinungo ko ang sala. Pabalik-balik ako sa paglalakad. Hindi ako mapakali. Saan na kaya siya nagpunta? Bakit hindi pa siya bumabalik? Baka kung ano na ang nangyari sa kanya.

Hanggang sa nakatulog nalang ulit ako pero sa sofa na dahil nga kakahintay ko sa kanya rito sa sala. Pero paggising ko at mapatingin ako sa paligid ko, umaga na pala. Alas siyete na ng umaga.

“B-Bakit hindi siya umuwi?” Nang biglang nakarinig ako ng busina ng sasakyan kaya agad akong lumabas. Pero sa paglabas kong ‘yon, ibang sasakyan ang bumungad sa akin.

“Ehdrey,” Tawag ni Darren sa akin. Napayuko ako ng siya iyong makita ko at hindi si Zyren. Bumaba siya ng sasakyan niya. Minabuti kong papasukin siya sa loob ng bahay.

“Uminom ka muna.” Inilapag ko sa harapan niya ang isang mainit na kape na tinimpla ko para sa kanya. Tapos tumabi ako sa kanya.

“Bakit ka pala napabisita?” Tanong ko. Naalala kong siya nga pala ang pinag-awayan namin kagabi ni Zyren. Sana nalang hindi na ako lumapit sa kanya.

Ininom niya ang tinimpla kong kape. “Thanks dito, Ehdrey.” Sabi niya sabay ngiti. Tumango lang ako. “Kaya ako napabisita rito kasi hindi sinasagot ni Zyren ‘yung mga tawag ko sa kanya. Okay lang ba kayo rito? Saka nasaan pala siya?” Tanong niya.

“Ha? Ah, oo, okay lang kami rito. Okay na kami kagabi saka maaga kasi siyang umalis. Sayang at hindi mo siya naabutan.” Pagsisinungaling ko.

 Tama lang siguro ‘yong sinabi ko dahil ayoko na siyang idamay pa sa gulo namin ni Zyren. “Ahm, may kailangan ka ba sa kanya? Ako nalang ang magsasabi pagdating niya mamaya.”

“Hindi na Ehdrey ok lang naman. Isa pa, hindi na rin ako magtatagal. May pasok pa kasi ako.” Sabay tayo niya kaya't tumayo na rin ako.

“Gano’n ba? Sige, regards mo nalang ako kay Bestie Sophia, ha?”

“Yeah, sure. Mag-iingat ka rito. Mag-isa ka lang yata.” Aniya nang makalabas na kami at pumasok na siya sa loob ng kotse niya.

“Oo, mag-iingat ako rito. Thank you, Darren. Mag-iingat ka rin.” Tumango na lamang siya at umalis na.

Napalalim ako ng hininga. “Nasaan ka na ba, Babe?” Bulong ko sabay pasok ulit sa loob ng bahay at napayukong muli sa mesa.