Chapter 1

[HERA'S POV]

Time check: 9:30 AM

Nasa bahay ako ngayon naka upo sa sofa, at nanunuod ng TV habang kumakain ng chichirya.

"Ate! Ate!" Sigaw ng nag iisa kong kapatid na si Kira. Tumakbo siya papunta sa akin galing sa kwarto niya at tumabi sa akin sa pag upo.

"Oh ano? Walang pera si ate." Panimula ko.

"Grabe ka naman, hindi naman ako mang hihingi ng pera eh!" Sagot nito. Natawa naman ako, mukhang pera din kasi itong kapatid ko.

May dala dala siyang story book at niyayakap niya ito. Si Kira Tuazon ay ang nag iisa kong kapatid. She's 11 years old, grade 6 na siya ngayong taon sa isang public school malapit lang din sa amin. She loves reading a lot of romance and fantasy books, she even told me that she wants to find her true love just like those fairytales in the book. Well, I guess masyado pa siyang bata para sa mga sinasabi niya. Your perspective in romance will change soon, Kira. That's for sure.

Anyways, tatlo lang kaming nakatira dito sa bahay namin. Si Mama, ako, at si Kira. Ang papa ko? May iba ng pamilya. Isa siyang secondary teacher na nakipag relasyon sa studyante niyang maharot, at nagulat nalang kami't nabalitaan na sumulong dito ang parents ng babae, at sinabing buntis ang anak nila at si papa ang ama.

It's been 2 years since nangyari iyon. Kaka-graduate ko lang ng college at I was about to take my licensure exam that time. Maybe it was my fault bakit hindi ako nakapasa. I was too distracted that time. My father don't want to leave telling us that it was just a mistake at susuportahan lang daw niya ang anak niya sa labas. No more, no less. Pinagkatiwalaan siya ni Mama, but one time nag hahatid noon si Mama kay Kira sa school at naisipang daanan si Papa sa paaralan nila. Nasaksihan niyang kahalikan ni Papa sa faculty ang studyanteng nabuntis nito. Pinalayas siya ni Mama at walang araw na hindi namin siyang nakikitang umiiyak mag isa. My mother suffered from depression for almost a year after what happen. Good thing, she got better now but we're still trying our best not to mention papa's name when she's around because she's still sensitive about everything that's connected to papa.

Napabalik ako sa realidad ng dumaan si Mama sa amin galing sa kusina.

"Oh ano naman iyang bitbit mo?" Tanong ko kay Kira na nakasandal sa akin.

"Ah ito po? Bagong story book na binabasa ko. Ang ganda ng kwento, ate!" Natutuwa nitong saad sa akin.

Tinitigan ko ang librong hawak niya. Nakalagay ang pamagat nito, "Ah, Queen Xena." Tugon ko.

"Oh hera, anong balita doon sa ina-apply-an mong trabaho?" tanong ni Mama habang nag pupunas ng alikabok malapit sa TV kung saan ako nanunuod.

I sigh. Tsaka nga pala, I'm jobless. It's been a week since nasisante ako sa una kong trabaho. But it's okay, 1 year and 7 months din akong nag tiis doon, ginagawa lang nila akong taga bili ng kape nila, then it's their loss! Wala na silang taga bili ng kape.

"Ma, saturday ngayon. Tsaka nag hihintay pa ako sa email nila kung tanggap ba ako para sa official interview." Napa buntong hininga kong saad.

Di parin mawala sa isip ko ang nangyari sa pinag tatrabaho-an ko. Naiinis pa rin ako. Kumukulo parin ang dugo ko kapag naaalala ko ang h*******k kong boss!

*FLASH BACK*

*one week ago*

"Kira, tabi! Late na ako!" Sigaw ko sa kapatid kong papasok na sana sa banyo.

"Ate naman! May pasok din ako, bat kasi ang bagal mo kumilos? Hays!" Inis na sumbat ng kapatid ko sa akin.

"Aba aba, sumasagot ka pa. Bahala ka dyan, ate first!" Saad ko, pinisil ang ilong niya at dali daling isinara ang pinto ng banyo.

Narinig ko pa siyang nag reklamo sa labas kaya natawa nalang ako.

Matapos ko maligo ay nag bihis na ako, kumain at umalis ng bahay kasama si Kira. I-dadaan ko muna siya sa school nila bago ako tuluyang mag punta sa office since maaga si mama umalis papunta sa shop niya.

Ang shop ni mama ay isang shop for gown rent. Since February ngayon, madaming nag ca-canvas ng gown para sa mga prom nila kaya napa-aga si Mama sa pag bubukas at ako na muna ang mag hahatid kay Kira.

"Ate, ate!" Kulubit ni Kira sa akin habang nandito kami sa sakayan ng jeep.

"May mga nag ti-tinda ng story book oh!" Turo niya doon sa matandang lalaki na nasa labas ng jeep.

"Naku puro ka story book, buti pa't basahin mo ang libro mo sa english at may matututunan ka pa." Saad ko.

"Excuse me? 95 kaya grade ko sa english! And I know how to speak English fluently, you know?" Taray sa akin ni Kira

Natawa naman ako, "Osiya sige tawagin mo si Manong at bibilhan kita ng isang story book." Pag suko ko.

"Really? Yes! I love you ate!" Saad niya at tinawag si Manong.

"Mag kano po manong?" Tanong ko

"Itong colored book, 85 ang isa neng." Saad ni Manong dahil namimili si Kira sa mga story book na may kulay. Itong batang to talaga, ayaw niya sa mga story book na pangit tignan. Kahit sa mga papel, ayaw niya yung brand sa papel na medyo dirty white ang kulay, gusto niya yung makapal tas sobrang puti. Tsk tsk, manang mana sa akin. Lol.

"Oh pili ka isa, Kira. Isa lang ha, walang pera si Ate." Paalala ko sakanya.

"Tse kuripot mo naman!" Reklamo ni Kira

"Hmm which one should I buy?" Tanong ni Kira sa sarili at parang naguguluhan sa pipiliin.

"Ito iha oh. Maganda daw 'to, daming batang bumibili sa akin nito mula pa nung nakaraang araw." Saad ng matandang lalaki sabay bigay kay Kira ng story book.

"Queen Xena?" Tanong ni Kira

Tumango ang matanda at ngumiti.

"Sige po, ito na lang." saad ni Kira

Binayaran ko naman ang story book at nag pasalamat kay manong.

Ilang minuto napuno na rin ng pasahero ang jeep at umandar na ito. Huminto kami sa school ni Kira.

"Oh dito nalang ako sa gate ha." Paalam ko kay Kira

"Okay, shoo shoo na." Sabi ni Kira. Aba't—

Kumuha ako ng pera sa wallet at ibinigay sa kanya.

"Oh, 100. Kumain ka ng marami ha, mag hintay ka kay Mama dito sa gate mamaya. Mag ingat ka, wag makipag-away." Payo ko kay Kira

"Oo na po. Sige na ate, baka ma-late ka pa." Saad ni Kira

Hindi lang 'baka'. Late na talaga.

Kumaway si Kira sa akin habang papasok sa school at nginitian ko naman siya tsaka ako sumakay na muli ng jeep papunta sa trabaho ko.

-FREIGHT EMPIRE-

Dumating na ako sa opisina at nakita kong nakatayo silang lahat at nasa harapan ang boss kong si Mr. Reagan Hernandez.

Dahan dahan akong payukong nag lakad papunta sa desk ko ng biglang...

"Stop right there!" Sigaw ng boss ko kaya napahinto naman ako at lumingon kung sino ang tinutukoy niya. At hindi ako nag kakamali, ako ang tinutukoy niya!

Naka-tingin naman din lahat ng co-worker ko sa akin.

"Hehe. Good morning, sir." Panimula ko at nginitian siya ng matamis.

"What time is it Ms. Tuazon?" Tanong niya at parang papatayin ako sa talim ng tingin niya.

Ano na naman kayang nangyari at bad mood na naman tung demonyo naming boss?!

"It's 8:20 am sir, and I am aware that I'm late. And I should apologize, so I'm sorry sir." Direkta kong sagot.

Yes, prangka akong tao. Kaya mostly ng mga tao dito ay hindi ako gusto. Kasi daw napaka-straight forward kong tao. Lahat ng gusto kong sabihin, wala akong paki kung ikasasama or ikatutuwa nila. Palibhasa kasi mga s****p at plastic mga empleyado dito. Idadamay pa nila ako? Tch!

Siya nga pala, Freight Empire is a courier / logistics company, and I am working here as a customer service assistant. My work is to reply our customer's concerns about their parcels like tracking the location of the items, some who wants refund due to our delivery man's fault, and etc.

"Ms. Tuazon, in my office. Now!" Sigaw niya sa akin.

Nak ng!!!

"Ayan kasi, feeling matapang." Bulong ng isa kong co-worker na si Sabrina.

I rolled my eyes, "Nag salita naman ang nagpapanggap na mabait, s****p naman." Saad ko but not like her na binulong lang. I make sure na narinig niya talaga.

Nanlaki naman ang mata nito na sa sinabi ko.

"Oh mukha ka ng tarsier, sab." Dagdag ko pa at tinaasan siya ng kilay. Natawa naman yung iba kong co-worker sa sinabi ko.

"What? Are you referring to me?!" Hiyaw niya sa akin.

Sino pa nga ba? Lol.

I gave her a bored look at umiling iling. Dinaanan ko lang siya since pupunta pa nga ako sa office ni Sir Hernandez.

Pero pinigilan niya ako at marahas niyang hinila ang braso ko para mapa-harap ulit ako sa kanya.

"What?!" Medyo pasigaw kong harap sa kanya.

"What makes you proud huh? Isa ka lang namang customer service assistant!" Sumbat niya sa akin.

"Bakit ikaw? Hindi ba? Ano ka ba dito? Prinsesa?!" Sumbat ko pabalik sa kanya.

"Hey hey, tama na yan at baka makita pa kayo ni boss nyan." Awat sa amin ng isa naming co-worker na si Peter.

Napa buntong hininga naman ako at akmang tatalikod na ulit.

"Akala mo kung sino, eh kaya nga nandito kasi hindi naka-pasa sa board exam. Bobo!" Sumbat niya ulit. Natigilan naman ako.

Lumingon ako sa kanya at sinamaan siya ng tingin.

"Oh ano? Tama naman ako diba? You can't even afford to buy new clothes kasi maliit lang ang sweldo dito at walang kaya ang pamilya mong suportahan ka kasi iniwan kayo ng tatay mo!" Dagdag niya pa. Kumulo ang dugo ko sa huli niyang sinabi.

"Bawiin mo ang sinabi mo, sab." Seryoso kong saad.

"What? Am I not right? You're poor and a failure. Kaya wala kang karapatang mag tapang-tapangan. Naintindihan mo?" Sigaw ni Sabrina sa akin.

Hindi na ako nakapag-pigil, inis na inis na talaga ako sa mga tao dito!

"How dare you!" Sigaw ko at hinila ang buhok niya.

"Ouch let go you b*tch!" Sigaw niya at hinila din pabalik ang buhok ko.

"Wala kang karapatang sumbatan ako tungkol sa pamilya ko! Wala kang alam sa mga pinag daanan ko!" Sigaw ko habang nag sasabunutan kami

"F*ck! I will kill you Hera!" Sigaw niya din pabalik.

Pilit kaming pinaglayo ng mga kasamahan namin, pero hindi ako nag pa-awat at mas nilakasan ko pa ang pag sabunot sa buhok niyang patay.

"Ano ba! Let go!" Sigaw niya

"You let go of me first! Ang kapal ng mukha mong magpaka-bait baitan, wala ka namang pinagkaiba sa boss nating demonyo!!" Sigaw ko sakanya

"HERA TUAZON!"

Natigilan ang lahat. Pati kami ni Sabrina na nag sasabunutan ay napa-tigil. Lumingon kami sa gawi kung saan may sumigaw sa pangalan ko. Walang iba kundi ang boss kong umaapoy sa galit.

Napa bitaw naman ako kay Sabrina at yumuko ng dahan dahang lumapit si Sir Hernandez sa gawi ko.

"I told you to come to my office. But you're here, having a blast. Are you enjoying yourself that much Ms. Tuazon?" Mahinahon pero may diing saad ni Sir Hernandez.

"Sir.. I didn't mean to cause a scene. Sabrina started—" pag papaliwanag ko sana pero pinutol niya ang sasabihin ko.

"And what did I just hear? Demonyong boss? Are you referring to me?" Galit nitong saad pero hindi parin nakasigaw.

Bigla naman akong nangilabot sa pananalita niya.

"It's not like that, sir. I was just too angry and got carried away—" paliwanag ko ulit

Pero binara niya din ulit.

"Enough with your lame excuses. Let's go to my office." Cold nitong saad at tinalikuran ako.

Ako? Bakit ako lang? How about Sabrina?

"Why won't you hear my side sir? I didn't just cause trouble for nothing. Hindi ako iskandalosang tao, it was Sabrina who provoked me. But why is it just me you're calling to your office?" Sigaw ko dito.

Gulat ang lahat. Lumingon naman sakin si Sir Hernandez na galit na galit.

"You... Wala talagang preno yang bibig mo ano? Then... YOU'RE FIRED!!" Sigaw niya sa akin.

Napahinto ako. Nairita ako bigla tsaka ko niyukom ang mga kamao ko.

"FINE! I DON'T WANT TO STAY IN YOUR SH*TTY COMPANY AFTER ALL REAGAN HERNANDEZ!"

*END OF FLASH BACK*

At ngayon... guess what it caused me, I'm jobless.