CHAPTER TWELVE

  The rays of the sun hitting my skin woke me up. Unti-unti akong nagmulat ng mga mata hanggang sa maging malinaw na ang paningin ko at bumungad sa akin ang kulay asul na kisame. 

  My eyes are still swollen because of crying last night that's why I can't open my eyes wide. Napabuntonghininga na lamang ako bago tuluyang tumayo. Ngunit halos mapatalon ako dahil sa gulat nang makita ko ang repleksiyon ko sa salamin. I panicked when I realized where I am. This is not my room! 

  Sinipat ko ang aking katawan at nakitang iba na ang suot ko. I was now wearing a pair of baby pink pajamas with hello kitty prints on it — my favorite. 

  Inilibot ko ang mga mata ko sa loob ng kuwarto. It was a combination of white and blue. A few paintings were hung on the walls. Ngunit napako ang tingin ko sa isang malaking portrait na nasa bandang itaas na kaliwa ng salamin. It was a little girl. She looks familiar kahit na naka-side view siya. H