Ilang oras ang nakalipas, dinala ni Janice si Debbie sa practice room para hilingin sa pinakamahusay na music teacher ng kumpanya na gabayan siya sa kanyang pagsasanay sa pagkanta.
Si Debbie ay napakatalino, at nakatanggap na siya ng papuri at pabor mula sa mga guro ng musika. Medyo nasiyahan din si Janice na kanina pa nakatingin sa gilid.Habang siya ay nagsasanay, isang dalaga ang pumasok sa silid ng pagsasanay, na sinundan ng tatlo pang bata at naka-istilong babae.Nagpahinga sandali si Janice sa music teacher bago tinawag si Debbie at ang apat na babae para lumapit.“Debbie, itong apat na babae ang iba pang miyembro ng grupo. Let me introduce you,” sabi ni Janice habang nakangiti sa kanya, “This is Melissa Kennedy.”Isang babaeng may hikaw ang ngumiti kay Debbie. Gayunpaman, may bakas ng pangungutya at pang-aalipusta sa kanyang ngiti.Pagkatapos ay ipinakilala ni Janice ang dalawa pang babae, na tinawag na Katie Jackson at OlNapahawak si Melissa sa sulok ng lyric sheet ni Debbie. Nagulat si Debbie at nakitang nakatayo na ngayon sa tabi niya si Melissa at ang iba pang mga babae. Sinusubukan niyang magsanay, at kailangan niya ang sheet na iyon, kaya bakit sinusubukan ni Melissa na kunin ito? Natigilan siya saglit bago sumigaw si Melissa, "Bitawan mo!"Sa sobrang takot ni Debbie ay nanginginig siya habang binitawan ang lyric sheet. Tumingin siya kay Melissa na may masamang ekspresyon. Bakit siya naging masama sa kanya? Lumubog ang puso niya.Napakabait ni Janice kay Debbie, pero mukhang hindi siya nagustuhan ni Melissa at ng kanyang mga kaibigan.“Huwag masyadong seryoso,” pabirong sabi ni Melissa, habang bumababa sa isang swivel chair. Umupo sa tabi niya sina Katie at Olivia, habang si Rita ay nanatiling nakatayo, nakatingin kay Debbie na may malabong ngiti."Hoy, bagong babae, dahil sumali ka sa aming banda, kailangan mong sundin ang aming mga patakaran." Ngumisi si Meliss
Pagkaalis na pagkaalis ni Rita ay sumubsob si Debbie kay Alex at niyakap ito ng mahigpit na humahagulgol.Noong binugbog siya ni Melissa at ng iba pang mga babae, naramdaman ni Debbie na mag-isa. Ngayong nasa bisig na siya ni Alex, nakaramdam siya ng init at ligtas."Bakit nila sinasabi ang mga kakila-kilabot na bagay tungkol sa aking ina?" tanong niya. “Alam ko kung gaano kahirap ang buhay ng nanay ko. Nagsusumikap siya araw-araw. At sa tuwing ako ay may sakit, siya ay bumangon ng maaga at lumalabas upang kumuha ng gamot para sa akin. Hindi siya nagrereklamo. Wala akong pakialam kung pagtawanan man nila ako o patulan, pero bakit kailangan nilang bastusin ang nanay ko?” Nang maalala niya ang pagmumukha ni Melissa nang bastusin niya ang ina ni Debbie, hindi na napigilan ni Debbie ang kanyang emosyon. Nabasag ang boses niya, at naapakan siya sa lupa, nanginginig ang buong katawan.“Okay lang, Debbie,” sabi ni Alex. Nang makita siyang ganito, lalo
Si Alex ay nagmamaneho sa mga kalye sa isang daang milya bawat oras.Ang ilan sa iba pang mga driver sa kalsada ay natakot, habang ang ilan ay nalilito sa mga nangyayari. Karamihan sa kanila ay nakaturo sa kanyang taillights at minumura siya. Wala siyang pakialam sa buhay niya.Hindi pinansin ni Alex ang pulang ilaw sa isang intersection, at ang isang lalaking nakasakay sa electric bike ay kailangang lumihis upang maiwasan siya. Ang lalaki ay pinadala ng nakahandusay, at sa oras na siya ay bumangon, si Alex ay medyo malayo na.Dumating sila sa General Hospital sa loob ng dalawampung minuto."Ilang pulang ilaw ang tinakbo mo?" tanong ng may-ari ng sasakyan, masakit ang ekspresyon. "Mawawalan ako ng lisensya!"Sa panahon ng mad dash sa ospital, ang puso ng may-ari ng kotse ay nasa kanyang bibig, at siya ay nagsisisi na pinahintulutan si Alex na magmaneho ng kanyang kotse. Walang halaga ng pera ang katumbas ng panganib sa kamatayan.Walang pakialam si Alex
“Mom,” sabi ni Debbie, nakatingin sa mukha ng kanyang ina. Napuno ng luha ang kanyang mga mata."Wag kang umiyak, Debbie." Ngumiti ng mahina si Carla. Gusto niyang punasan ang mga luha ni Debbie, pero hawak ni Debbie ang kamay niya."Mama, huwag kang gumalaw!" Alam ni Debbie kung gaano kahina ang kanyang ina. “Ano ang pakiramdam mo? May sakit ka ba?”Parang dinudurog ang puso niya nang maisip niya kung gaano kasakit ang tinitiis ng kanyang ina.Bahagya lang umiling si Carla. “Hindi naman masakit. Hindi naman masakit.”“Alex, aalagaan mong mabuti si Debbie, ha?” Tanong ni Carla habang unti-unting nabaling ang tingin kay Alex. Sa simula pa lang, nakita na niya ang matinding pagmamahal nito kay Debbie.“Mom…” sabi ni Debbie, naiintindihan ang kahulugan ng mga salita ng kanyang ina.“Yes, Mrs. Stonehill, I will take good care of Debbie,” seryosong sabi ni Alex habang nakatin
Tatlong oras na umiyak si Debbie sa araw na iyon. Nang sa wakas ay kumalma na siya, pinakiusapan ni Alex si Sam na alagaan si Carla. Inayos ni Sam na i-cremate ang bangkay ni Carla at inilagay ang kanyang abo sa isang libingan sa New York. Sinamahan ni Alex si Debbie sa libing, at nang makita niya ang puntod ni Carla, umiyak siya ng matagal. Sa limang araw mula nang pumanaw si Carla, talagang nanlumo si Debbie. Hindi siya pumasok sa anumang klase sa paaralan, at hindi rin siya pumunta sa pagsasanay kasama ang mga Dream Chasers. Nag-aalala si Alex sa kanya. Kung hindi niya agad ipagsama ang sarili niya, magkakasakit siya. Nang umagang iyon, maaga siyang nagising, lumabas para bumili ng tinapay at gatas, at pagkatapos ay bumalik sa villa. Ilang araw na ang nakalipas, si Debbie ay tumatangging kumain. Pagkatapos ay nagsimula siyang kumain ng kaunti sa gabi. Ngunit ngayon, nagulat si Alex, kumain siya ng isang buong mangkok ng cereal at dalawang hiwa ng toast.
“Anong ginagawa mo? Wag kang magpakatanga, hindi siya kamukha ng kausap mo. Tingnan mo ang damit niya. Hindi siya mas maganda sa isang pulubi sa kalye,” sabi ni Sharon. Hindi maganda ang kanyang impresyon kay Alex, higit sa lahat dahil sa paraan ng pagtitig nito sa kanya. Hindi sumagi sa isip niya na siya ang unang nang-aasar sa kanya at may katwiran ang titig nito."Just stop talking for a minute," sabi ni Kelly habang sinulyapan si Sharon. Pagkatapos ay tumingin siya kay Alex at sinabing, “Hello, Alex.”“Sorry, aalis na ako.” Hindi rin gusto ni Alex si Sharon, at ipinagpalagay niya na ang kanyang kaibigan ay dapat na hindi kasiya-siya tulad niya. Nagsimula na siyang maglakad palayo.“Ngayon tingnan mo ang ginawa mo,” bulong ni Kelly habang sinulyapan si Sharon. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kamay ng kaibigan at sinundan siya ng mga ito.Nakaramdam ng uhaw si Alex at habang naglalakad siya sa cafeteria, nagpasya
Para mas gumaan ang pakiramdam ni Kelly, itinuro ni Sharon si Alex at marahas na sinabi, “Bulag ka ba? Pinaalis ka ni Kelly, at tinanggihan mo talaga siya? I guess you must realize na hindi ka sapat para sa kanya."Hindi alam ni Alex ang sasabihin. Nagkamali si Sharon sa kanyang akala, ngunit hindi siya pumayag na lumabas kasama si Kelly."Bigyan mo ako ng dahilan," nakangiting sabi ni Kelly habang sinusubukang pigilan ang kanyang pagkabigo.“May girlfriend na ako,” kibit-balikat niyang sabi. Hindi alintana kung sinsero man si Kelly sa kanyang nararamdaman o hindi, hindi niya ito guguluhin.Nang marinig ang paliwanag na ito, medyo gumaan ang pakiramdam ni Kelly. Hindi naman sa hindi niya ito gusto. Pinatunayan din nito na siya ay isang mabuting tao. Na siya ay isang lalaking hinahangaan niya."Eh paano kung may girlfriend ka? I bet kasing galing ko siya. Baka kung sumama ka sa akin saglit, makikita mo na mas gusto mo ako kaysa sa girlfriend
Magkasama silang naglakad sa residential area ng Green Island Garden.May mga maayos na hanay ng mga villa na mukhang Mediterranean. Sa harap ng bawat isa, mayroong lahat ng uri ng halaman at puno, tulad ng mga puno ng pera, mga almendras na namumulaklak, at mga puno ng sitrus. Ito ay isang napaka makulay at magandang tanawin. Sa magkabilang gilid ng kalsada, may mga pine tree na may huni ng mga ibon. Malamig at sariwa ang hangin sa paligid, na may mahinang halimuyak ng mga bulaklak.Matagal nang nagtagal doon si Alex kaya hindi na ito bago sa kanya, ngunit namangha ang dalawang dalaga sa ganda ng kanilang paligid. Kumuha sila ng maraming panoramic na larawan sa kanilang mga cell phone, na ibinubulalas na talagang karapat-dapat ang Green Island Garden na maging isa sa nangungunang dalawang residential area sa New York.Hindi nagtagal, nakarating sila sa artipisyal na lawa. Sa gitna ng lawa ay isang maliit na isla, at sa isla ay isang villa, na mukhang mas maluho kaysa
“Anong ginagawa mo?” Galit na tumingin si Marcus kay Nathan. Paano siya kakausapin ng anak niya ng ganoon?“Huwag kang magalit sa kanya. We must let our son have his own opinions,” Marion said as she tried to keep the peace between her husband and son. “Nathan, dapat maging magalang ka sa tatay mo. Hindi mo siya dapat pagsalitaan ng ganyan sa hinaharap.”Bahagyang ngumisi si Nathan. Hindi niya masyadong pinansin ang sinabi ng kanyang ina."Nathan, anong iniisip mo? Mukhang hindi ka nag-aalala kay Alex. May plano ka bang harapin siya?" Medyo pamilyar si Marion sa karakter ni Nathan.Sinulyapan ni Nathan si Marcus at sinabing, “Ma, matalino ka, hindi tulad ng ilang taong napakakitid ng pag-iisip.”Hindi man lang nag-alala si Nathan nang makita niyang nakatitig sa kanya si Marcus. Tumingin siya kay Marion at nagtanong, “Nay, bumalik na ba ang mga magulang ni Alex?”“Hindi pa, pero sigurado a
Napansin agad ni Alex na nabahala si Nelly sa mga panlalait ni Nathan. Inilagay niya ang isang magiliw na kamay sa kanyang balikat at ngumiti sa kanya. “Huwag kang mag-alala sa kanya.”Tapos lumingon siya kay Nathan. “Binalaan ko kayo na ipakita sa aking mga kaibigan ang tamang paggalang. Insultuhin mo ulit sila at magsisisi ka.”Tumawa si Nathan. “Naku, natatakot ako! Talagang matagal ka nang wala. Alam kong isa kang malaking mandirigma ngayon. Nice job against that guy sa kasal, by the way! Ngunit nakalimutan mo kung paano gumagana ang mga bagay sa bahay. Kung atakihin mo ako, parurusahan ka ng buong pamilya. Walang away, remember? Talaga, sa palagay ko humihingi ka ng gulo sa pagsasama nitong limang babaeng ito—”Ngunit habang nagsasalita siya ay may naramdaman siyang parang malakas na hangin sa likuran niya. Sa harap ng kanyang mga mata, tila kumikislap si Alex.Maya-maya, naramdaman niyang may tumama sa likod niya. A
Pagkaalis ni Nathan, walang sinuman sa kasal ang sigurado kung ano ang susunod nilang gagawin. Nakahiga pa rin sa lupa ang mga security guard ni Reginald Drake, duguan at nakalimutan.Hindi pa ito ang oras para tapusin ang kasal. Sumang-ayon ang lahat na kailangang ipagpaliban ang seremonya.Pinangunahan ni Reginald at ng kanyang asawa ang maliit na grupo pabalik sa mga pribadong silid ni David. Nang makarating na sila, hinawakan niya si David at itinabi sa kanyang pag-aaral.Nagalit si Reginald sa inasal ng kanyang anak sa komprontasyon. “Paano ako nagkaanak ng ganyang katangang duwag? Hindi kita dapat pinilit na humingi ng tawad! Ano yan sa pantalon mo? Binasa mo ba ang sarili mo?"Napayuko si David sa hiya. Tuluyan na siyang nawalan ng kontrol sa sarili. Nanginginig pa rin siya sa takot.Nang makahinga siya, itinaas niya ang kanyang ulo at sinabing, “Hindi ko maintindihan. Sino ba talaga si Alex? Bakit takot na takot ka sa kanya?"Kumunot
Sa pag-anunsyo na sumusuko na siya kay Debbie, parang humingi ng tawad si Alex sa buong pamilya. Ngayong tinanggap na niya ang kanilang kondisyon, aalisin na ang pagbabawal sa kanya.Nabigo si Nathan. Ngayong inalis na ang pagbabawal, makakabalik na si Alex sa pamilya Ambrose. Magiging totoong magkaribal na naman sila.Umiling si Nathan. Hindi man niya gusto si Alex, pakiramdam niya ay wala na ito sa kanya."Alex, ano bang sinasabi mo? Pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan mo sa kanya, sumusuko ka na?”Walang magawa si Alex. Ginamit niya ang kanyang mga kamay para itulak ang sarili, nahihirapang tumayo ng tuwid. Gusto niyang humiga at umiyak. “Nakahanap na siya ng bagong buhay. Kung magpapatuloy ako sa ganito, gagawin ko lang na kamuhian niya ako. mahal ko sya. Gusto kong maging masaya siya. Kaya aatras ako.”“Alex! Ano ang pinagsasabi mo? Nagdadahilan ka lang. Napakalaking bagay ang ginawa mo tungkol sa paninindigan para sa kung ano ang
Niyakap ng mahigpit ni Lindsey si Alex. Umaasa siyang mapoprotektahan niya si Alex mula sa pagpatay ng security team ni Reginald. Ngunit kahit na ang kanyang interbensyon ay hindi matagumpay, naisip niya na hindi bababa sa magagawa niyang mamatay sa kanyang mga bisig dahil alam niyang ginawa niya ang kanyang makakaya.Ngunit bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersang tumutulak sa kanya, pilit siyang hinihiwalay sa kanya. Binuksan niya ang kanyang mga mata at napagtantong si Alex pala ang nagtatangkang itulak siya palayo.Nakaramdam ng matinding takot si Lindsey. Alam niyang uutusan ni Reginald ang kanyang security team na barilin sa sandaling makalayo siya. Napakapit siya kay Alex.Ngunit pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at umirap. “Lumayo ka sa akin. Noong nag-usap tayo sa phone kanina, sabi mo ikaw ang ikakasal ngayon kay David. Ngunit ngayon ay si Leona na sa isang damit-pangkasal? Nagsinungaling ka sa akin."Talagang galit si Alex kay Lindsey. K
Naiwasan ni Alex ang atake ni Cliff. Ngunit alam niyang kailangan niyang bilhin ang kanyang sarili ng mas maraming oras upang tipunin ang kanyang pagtuon at gumawa ng pag-atake gamit ang kanyang panloob na puwersa.“Hoy, maganda iyon!” Humihingal siya, sinusubukang maging kaswal. “Pero gusto kong hampasin mo ako ng tunay mong lakas. Ibinibigay mo sa akin ang lahat ng malalambot na hit na ito! Akala ko ay isang taong kasing galing mo ang makakatapos sa akin ngayon. Tumigil ka sa paglalaro!"Habang sinasabi niya ito, nakatuon siya sa pag-iipon ng sariling lakas.Laking gulat ni Cliff na mayroon pa ring lakas ng loob at kapangahasan si Alex na magsalita nang mayabang matapos na tamaan ng maraming beses.Ngunit narinig din niya ang pangungutya sa kanyang boses at alam niyang narinig din ng lahat mula sa kasal na nanonood pa rin sa kanila. Hindi niya hahayaang hindi masagot ang ganoong klase ng insulto."Sa tingin mo ako lang ang naglalaro?" Ung
Tumayo si Alex kay Rick at pinandilatan siya. “So, tumatakas ka? Sige, sige. Pero nabali lang ang braso ng kaibigan mo. Baka gusto mong ibahagi ang sakit niya bago ka umalis?"Nanginginig si Rick sa takot. “Please, huwag mo akong saktan. Hindi kita mapipigilan. Pwede ka na lang pumasok sa loob."Napuno ng paghamak si Alex kay Rick. Bumaba siya, hinawakan siya muli sa kwelyo, at ibinaon ang mukha sa alikabok. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kanang braso gamit ang dalawang kamay at pinilipit ito ng husto hanggang sa maputol ito.Iniwan siya ni Alex doon, gumulong-gulong sa lupa at umiiyak sa sakit. Ang karamihan ng mga nanonood ay halos hindi nangahas na kumilos, at marami sa kanila ang umiwas para makalayo kay Alex.Nakontrol ng mga dalagang Moon ang kanilang mga kalaban, ngunit tila nahihirapan si Nelly.Nauubos ang oras, naisip ni Alex.“Celeste, tulungan mo si Nelly,” utos niya. "Kailangan nating tapusin ito."Walang tigi
Nang dumating si Alex na nakikipagkarera sa harapan ng bahay, nagdulot siya ng kaguluhan sa mga tao at sa mga pulis. Hindi niya pinansin ang mga ito. Nagmaneho siya hanggang sa harap ng bahay at dumiretso sa pintuan.Isang dosenang pulis ang tumakbo sa kanya mula sa lahat ng direksyon. Pagdating niya sa front porch, pinalibutan siya.Lumapit si Commissioner Billings sa kanya. “Mr. Ambrose. Hindi ka pwedeng pumasok ngayon. May kasalan na magaganap."Nirerespeto niya ako, medyo nakahinga ng maluwag si Alex. Dapat niyang maalala ang nangyari sa Tinsdale Hotel, at ang relasyon namin ng reyna ng Brunei. Kung may iba pang naka-duty, may away.Ngunit wala siyang panahon para makipagtalo. “Papasok na ako, Commissioner. Pakisabi sa mga tauhan mo na tumabi."Kumunot ang noo ni Commissioner Billings. “Nandito ako para masigurado na magiging maayos ang kasal, binata. Please wag kang gumawa ng eksena.”Ramdam ni Alex na nauubos na ang oras ni
"Lumabas ka sa negosyo ko," sabi ni Alex.“Nakakaawa ka,” mapang-uyam na sagot ni Nathan. “May batang babae na naging mabait sa iyo dahil iniligtas mo siya. At pagkatapos ay umalis siya dahil napagtanto niyang magiging masama ka para sa kanya. At higit pa riyan, nagnakaw ka ng limpak-limpak na pera mula sa kanya, huminto sa pag-aaral at nagtrabaho sa isang hotel para mabayaran iyon.”Ginawa ni Nathan ang kanyang takdang-aralin. Malinaw na gusto niyang makonsensya si Alex. "Huwag mo akong pag-usapan at siya!" sigaw ni Alex.“Excited na tayo? Well, dapat ikaw. May narinig ako, alam mo. Tungkol sa kung paano mo tratuhin ang iyong 'girlfriend.' Halimbawa, nabalitaan ko na noong pumunta si 'Debbie' sa kumpetisyon na iyon sa Chicago, siya lang ang hindi kasama ng boyfriend. Kawawang babae, nag-iisa. At nasaan ka? Uminom sa isang lugar? I bet you were having the time of your life!"“Narito ang tanong, Alex. Kung ganoon ang pakikitungo