...It is still you that my heart yearns for,
It still you that my eyes long to see,It is still you that my mouth want to taste of,You are seem happy with someone's else arms now,I am loving you still from a distance,Years had passed but my feelings had never changedSame old days...Solemn hearts needs warmth,Closed eyes seek for a tightened gaze,And zipped lips must be touched with care.Old habits never dies.Same old ways never transited.What was been will always remains.The same old shits...The poem made my lips formed into a thin line. Parang nananadya ang pagkakataon. Napailing na lang ako dahil sa nabasa ko.I folded the page and closed the book when I heard several knocks from my door. It was passed 10:00 in the morning when we finally arrived at our destination.I stood up from my seat and made a way through the door.Our conversation didn't ended up soHis' PovI would have given the whole world to her long before if only I never did something stupid. Kung sana ay di ka lang tinakasan ang responsibilidad na magmahal at magpakatotoo sa tunay kong nararamdaman, kung sana ay di ko na lang dinaan sa biro at laro ang lahat, kung sana ay nagtino na ako noon pa, I would already have savored not just the world but the universe I never thought existing."Baby, ssssssh. Mommy's here Ash." I look at the both of them from afar and realized how lucky I was dahil sa kabila ng kagaguhan ko, mayroon akong masasabi kong akin lang hanggang matapos ang kailan pa man. Fudge the cheesiness but that was the hell truth.I tightened my gaze towards Montreal, never leaving a single part of her face to miss in my sight. College pa lang, mahal ko na siya kahit noong mga panahong di ko pa alam ang salitang yan. I love teasing her, underestimating the woman she is, arguing all the ideas the she has, those I called my life because I feel like
I scanned the four corners, kanya-kanyang grupo ang mga nag-uusap. Lahat naman kakilala ko subalit mas pinili ko lang na huwag munang masyadong makipaghalubilo sa kanila dahil naiilang lang ako sa hindi malamang dahilan.Jimenez is still busy socializing with our circle of friends na inimbitahan niya sa proposal niya. Nagmukha na rin naman itong reunion ng batch namin. Double purpose, ika nga nila.Masuyo kong kinakarga si Ash sa aking mga kamay. Mabuti na lang at nasa mood ang anak ko kung hindi ay nag-iiyak na naman ito at kailangan kong patahain."Montreal! What's up? Walang forever, alam mo yun?" yun ang unang bati agad sa akin nung barkada ni Jimenez. If you are guessing kung sino ang asungot noon na tumatawag rin sa akin sa apilyedo ko ay siya ring nasa harapan ko ngayon. "Tumigil ka Ferrer. Hindi ka pa rin nagbabago palibhasa wala kang lovelife, walang babaeng tumatagal sa iyo." diniinan ko pa ang salitang tumatagal para mas lubusan niyang maunawaan iyon
"Hush baby. Stop crying." Hindi ko man gustong umiyak ay hindi ko na mapipigilan ang pag-agos ng mga butil ng luha sa aking mata.Tila may buhay ang mga kamay ko at kusa na lang itong yumakap sa taong pilit akong pinapatahan. "I missed you Raine, so much. It's okay, bumalik na ang dating ikaw, ang babaeng minahal ko, yung palaban, yung kinakalaban ako. Stop it baby." I feel his lips planting kisses on my temple. Nanatili ako sa mga bisig niya. My head leaning his shoulder."I love you." Pilit ko na ring pinapakalma ang sarili ko. I admit, I am comfortable with him. He made me face him. He is trying to dry my tears. Hushing me to stop from being a crying baby."Ash might hear you, he'll be awake knowing his mommy is crying. Baka mamaya sisisihin pa ako ni baby." Without hearing what I want to say, his mouth landed unto mine.Savoring the moment like we were back from the old time. Seems we're lovers who longed for each other's warm, aren't we?"Maha
"You can. You can always go back to me Winter but only if you'll do the right thing first." Hindi ko na napigilan pang bitawan ang mga salita mula sa aking bibig. Napadapo ang tingin ko muli sa kanya. Hinintay ko ang magiging reaksyon niya. Mula sa mga matang titig na titig sa akin ay ibinaling niya ang atensyon sa paligid namin. Ayaw niyang magtama ang mata namin. Agad akong nanlumo, maybe he just can't do the right thing. Anong gusto niya? Kusa akong sasama sa kanya kahit alam kong hindi pa nase-settled lahat? I closed my eyes. "Winter, don't let me fail this time. You have already ample of times which you have failed me. Ilang beses kang humingi ng chances para tanggapin kita ulit kaya ngayon heto na, tinatanggap na kita ulit. Akin ka." Heto naman kasi ang matagal ko nang gustong sabihin. Heto naman kasi ang totoong gusto ko diba? "Hiwalayan mo siya. Ayaw ko nang may kahati ako Winter dahil kahit kailan walang babae ang gugustuhing maging option.
Pain. Iyan ang nararamdaman ko ngayon. Unti-unti na akong kinain ng paghihinayang sa aking nakikita. Ganun pa man, I will stand up with my decision. Sapat na sa akin kung anong ugnayan ang mayroon sa amin ni Winter. He is the father of my child. That is all what he means for me. Iyon na lang. Hanggang doon na lang. We already have this kind of settlement. Anytime, pwedeng dalawin ni Winter yung anak namin... wala akong problema doon. Hindi ko ipinagkait sa kanya ang maging ama para kay Ash. Sapat na siguro iyon para maging okay na ang lahat. It is been three months na rin mula nang mapagkasunduan namin ang tungkol dito. And well, they are happily living together. Hindi na rin naman kasi tutol dito si Maxine. She already knew about our child at wala iyong problema sa kanya since magiging mommy na rin siya. She is just making a favor for Ash's sake. I heaved a sigh as I dismissed my sight towards Winter who is carrying Ash at the moment. He seemingly enjoy the
Walang tigil sa pag-aalsa itong puso ko. Pilit kong nilalakasan ang aking loob sa bawat paghakbang papalayo sa iskandalo kani-kanina lang nangyari na kinasasabwatan ko. Hindi maiwasang manginig ng tuhod ko dahil siguro ay dala na rin sa kahihiyan na maari kong maani nito kalaunan. I am hesitant whether I should follow Winter or not. Kung susundan ko naman siya ay baka mas lalo ko lang pinatunayan na kabit ako na wala namang katotohanan. Kapag hindi ko naman siya susundan ay wala naman akong ibang alam na pupuntahan o ewan ko na nga ba kung may mapupuntahan ako. "Raine! Get in." Napatingin ako kay Winter na hanggang ngayon ay iritado pa rin ang mukha. Nasa loob na siya ng kanyang sasakyan habang hinihintay akong pumasok. "Bilisan mo. The media is fast approaching towards us." Bigla akong napalingon sa likod ko. Halos nakikita ko na ang mga nag-iilaw na camera na kanilang dala kahit ang layo pa lang nila. Kahit ano mang minuto ngayon ay pwede nila akong