Truth and Another Lies

ACERLON MONTEREALEZ

Hindi ako mapakali habang nakaupo. Kasalukuyang bumabyahe ang chopper namin pa-Manila.

Nanginginig ako. Nanunuyo ang lalamunan ko at naiiyak. Kinakabahan ako.

Hindi ko alam ang nangyayari pero gusto ko ng makarating kaagad sa anak ko.

Sino ang batang iyon? Bakit kamukha ko siya? Anak ko siya! Walang duda!

Nang isend sa akin ni Euthace ang picture ng batang lalaki, nabitawan ko ang cellphone.

Halo-halo ang nararamdaman ko. Napapiyok ako.

Masaya ako! Masayang-masaya.

Pinunasan ko ang mga luhang nalaglag sa mga mata ko.

Nagagalit ako. Sobra. Pero kapag naiisip ko na anak ko siya na siguradong akin talaga siya. Natutuwa ako.

Binabalot ng takot at saya ang puso ko. Takot dahil baka ipagtabuyan niya ako. Masaya dahil posibleng siya ang anak ko.

Nanginginig ang kamay kong napahilamos sa mukha. Napangiti ako at napahagulgol ng iyak.

Buhay ang anak ko.... buhay siya.

Nang makalapag ang chopper, hindi na ako nag-aksaya ng panahon at pumunta na ako sa condo ko.

Nagtext sila E