THE GOVERNOR'S FAKE WIFE"Bitawan niyo ako!" Pilit nagpupumiglas si Elaina sa mga tao na gustong dumukot sa kanya. Kalalabas niya lamang sa trabaho sa mall bilang isang sales lady. "Malaki ang utang mo kay, boss. Nararapat lamang na magbayad ka." ngumisi ang lalaki na nasa kanyang harapan. Dalawa sa mga ito ang nakahawak sa bawat braso niya habang ang tatlo ay pinalilibutan siya. Nakaitim ang mga ito ng tuxedo. Malalaki ang katawan na masasabing mong batak na batak sa gym. Para silang men in black sa itsura at ayos nila. "Nagkakamali kayo! Hindi ako ang taong iyon. Nag-aaksaya kayo ng oras sa'kin."Hindi pinakinggan ng mga ito si Elaina at hinila na lamang papunta sa kanilang itim na ban. Sa takot ni Elaina, nakagat niya ang isang may hawak sa kanya habang ang isa naman ay sinapa sa pagkalalaki nito. "Habulin niyo! Mapapatay tayo ni Boss kapag hindi natin siya nadala!"Nagsisigaw ang mga ito. Mabilis siyang tumakbo palayo sa mga ito. Bumalik si Elaina sa loob ng mall at pumunta sa
MEIRA KADIAKahit anong pigil niya sa bibig para walang hikbi ang lumabas, hindi pa rin niya mapigilan ang mga mumunting tunog ng hikbi.Para siyang tanga na nakaupo sa likurang sulok ng bus na kanyang sinasakyan. She was hopeless! All the pain she's been through is not enough to all those mistakes she had been done. Mistake that was she initiate.Mga bagay na pinagsisisihan niya. Akala niya kapag ginawa niya iyon, matututunan rin siyang mahalin ng lalaking minamahal niya. Akala niya magiging masaya siya pero kabaliktaran nito ang nangyare. Naging miserable siya. She even hurt her sister. Her sister who loves her and trusted her pero siya mismo ang sumira dito. She betrayed her!Parehas niyang sinaktan ang mga taong mahal niya. Wala na siyang mukha na maihaharap sa mga ito. Nagsisisi siya pero alam niya sa sarili na wala itong kapatawaran.Pero bakit gano'n? Bakit kahit na nagsisisi siya dahil sa mga ginawa niya, may parte pa rin sa puso at utak niya na tama ang mga ginawa niya kahit
ACERLON MONTEREALEZKaba, takot, pangamba, pag-aalala, at pagsisisi ang nararamdaman ko. Habang tumatagal ang paglalakad ko, pabilis rin ng pabilis ito.Matapos ang pangyayari sa Restaurant, hinatid ko si Chira sa bahay nila. Saka naman tumawag si Weina na isinugod daw sa hospital si Meira.Hindi ko alam ang gagawin. Hindi ko rin alam kung bakit siya na aksidente. Hindi ko maipaliwanag pero sobra akong nag-aalala sa kanya. Yes, galit ako sa kanya. Oo gusto ko siyang mawala sa landas namin ni Chira pero hindi ko naman gusto na mapahamak siya. Hindi ko gusto at ayokong isipin na may masamang mangyayari sa kanya.Nang makarating ako sa tapat ng emergency room, si Weina kaagad ang nakita ko. Nakaupo siya at nakayuko. Alam kong nag-aalala rin siya kay Meira."W-weina...."Lumingon siya sa akin at bahagyang ngumiti bago tumango. Bakas sa mukha niya ang sobrang pag-iyak dahil sa mugto niyang mga mata."K-kamusta na siya?""Ginagamot pa siya Ser ng doktor," Mahinang tugon ni Weina kay Acerlon
Sa lumipas na minuto nang umalis si Acerlon, wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak. Namamaga na ang mga mata ko pero wala akong pakialam.I stop crying when my eyes drop in my stomach. My lips parted.M-my baby.I barely smiled and touched my womb.What if I tell it to your daddy? Would he come back to me? Would he accept you and me? Would he choose us?I smiled widely and wiped my tears.Maybe if he knows about you, he wouldn't leave us.My bright smile faded when something came in my mind.But?What if he take you away from me? No! I can't live without you. You are the only one I have now. I will keep you baby. You are only mine. I don't want you to be taken to me.I insanely hug myself and burst of crying again."Layde Meira?" (Lady Meira?)Napatingin ako kay Weina. Hindi ko namalayan na nakapasok na pala siya."Layde Meira, dun't kray... He is not de onle man yo can love. Lit him go..." (Lady Meira, don't cry... He is not the only man you can love. Let him go...)"It's easy
Hindi maintindihan ni Chira kung bakit ang lakas ng kabog ng dibdib niya. Kinakabahan siya sa bagay na hindi niya alam. Panay din ang pagbuntong hininga niya para sana kumalma siya pero hindi, walang nangyayari dahil patuloy pa rin ang pagragasa ng mabilis na pintig ng kanyang dibdib.Kanina niya pa tinatawagan si Erlon pero hindi ito nasagot sa mga tawag niya kaya napagdesisyunan niyang puntahan ang condo ng kapatid niya.Isa pa itong si Meira, hindi rin nasagot sa mga tawag niya. Alas otso na ng umaga kaya alam niyang gising na ito.Nang makarating siya sa tapat ng pintuan mabilis siyang kumatok pero nangunot na lang ang kanyang noo wala pa ring nagbubukas.Nandito ba si Meira? Hindi siya umuwi sa bahay kagabi kaya malamang ay nandito siya.Pinihit niya ang pintuan ng condo at nagpapasalamat siya dahil hindi ito nakalock. Nang mabuksan ay dahan-dahan niyang binuksan ang pintuan. Napakunot pa ang noo niya dahil sa mga nagkalat na damit ni Meira.Haist! Ano ba naman ang babaeng ito?!
ACERLON MONTEREALEZMalakas na suminghap at dumaing si Acerlon nang mapasalampok siya sa sahig dahil sa malakas na suntok ng kanyang uncle Ryker."YOU MORON!" Itinayo siya ni Ryker. "Pakasalan mo si Meira!"Nagtiim-bagang siya. Hindi niya alam kung paano mabilis na nakarating sa uncle Ryker at sa grandama't grandpa niya ang bagay na iyon. Totoo ngang may pakpak ang balita. Wala pang isang taon nang mamapatay ang mga magulang niya sa isang aksidente. Kilala niya ang may kasalanan, gusto niyang magalit pero may awa pa siya. Si Zseto na ang bahala sa batang iyon. In his age of twenty four kaya na niyang pamunuan ang hacienda na ipinamana sa kanya ng kanyang lolo, even his parents wealth and company."A-yo-ko!" Muli siyang sinuntok ng kanyang uncle Ryker at napasalampok sa sahig."Ni hindi ka kayang makita ng grandma't grandpa mo. Kakausapin ka lang nila kapag nagpakasal kayo at pagbayaran ang mga katarantaduhang ginawa mo."Nandidilim ang paningin na pinunasan niya ang dugong nasa labi.
MEIRA SIGHED as she entered their house. Kinakabahan siya at alam niya kung bakit.Is their Mother already know about it?She asked herself. She was a bit tense at the same time scared because of her Mother's thought about it. She knew that was her fault but, Acerlon had a fault too.Why do they put all the blame in me? It's not her fault, ok! She wasn't drunk at those times but she didn't expect it either and especially she didn't planned it.Again, she sighed.Napalunok siya nang makapasok sa loob ng bahay. Napahinto siya sa paglalakad nang makasalubong ang kapatid."C-chira..."Napakagat ito ng labi at nagbabadyang umiyak."Are you happy now? Masaya ka ba na nakuha mo ang taong gustong-gusto mo?"Nanuyo ang lalamunan niya. Bumuka ang bibig niya para sana magsalita at ipagtanggol ang sarili niya pero walang salita na lumabas dito.Lumapit si Chira sa kanya at niyugyog ang balikat niya. "MAGSALITA KA!" Tinulak-tulak nito ang balikat niya kaya napahagulgol siya ng iyak at napailing. "
PANAY ang sulyap ni Meira sa likuran dahil pakiramdam niya ay may sumusunod sa kanya. Alas-otso na nang gabi pero wala ng katao-tao sa paligid. Bigla siyang nagutom kaya lumabas muna siya sa kanyang condo para pumunta sa pinakamalapit na convenient store. Mayroon namang restaurant sa ibabang palapag ng condominium pero mas pinili niyang magtipid dahil sa ngayon ay walang-wala siya.Wala siyang trabaho kaya wala rin siyang pera. Sa kanilang dalawa ni Chira, ito ang masigasig kaya nakapagpatayo ng cafe samantalang siya ay wala dahil mailap ata sa kanya ang tadhana o talagang wala siyang kasipag-sipag sa sarili.Napabuntong hininga siya at muling sumulyap sa likuran ngunit katulad kanina wala namang tao. Sa muling pagharap niya sa harapan saka naman napahinto at nanigas sa kinakatayuan nang may tumakip sa bibig niya na isang panyo. Nanlaban siya ngunit mula sa likuran ay may humawak sa mga braso niya.Kahit anong pagpumiglas hindi pa rin siya nakawala hanggang sa lamunin ng kadilim ang p