Gabriel Emmitt, a young angel serving the queen of the light. One day is accused of the murder of Princess Faith. He is punished in the most gruesome way and sentenced to spend the rest of his days in the dark world. Wanting to prove his innocence, Gabe searches for a way to return to the world of light and break his curse.
Lihat lebih banyakDonna Point of View
"I'm Pregnant."
"Then, Abort that child."
Natigilan ako sa kaniyang sinabi. Para akong napako sa aking kinatatayuan habang ang mga mata ko'y nanginginig na nakatitig sa pagmumukha niyang walang kahit anong bahid na emosyon ang lumabas.
"A-Anong sinabi mo?" utal na tanong ko.
"Bingi ka ba? Ang sabi ko ipalaglag mo," kalmado niyang sabi na wari'y wala itong kahit anong balak para sa aming anak. Nakaupo ito ngayon sa swyft sofa, nakasandal at nagbabasa ng magazine. Naka-cross ang kaniyang mga paa. Ang buong atensyon ay nasa kaniyang binabasa.
Hinablot ko ang binabasa nito at itinapon sa sahig.
Napatayo ito nang galit na galit. "Are you insane?! Hugh!" Dinakot niya ang braso ko. Umarko ang mga kilay at bumilis ang paghinga't pandidilat ng mga mata nito laban sa akin. Mas lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa braso ko sanhi ng pagtutulak ko sa emosyon niya na sumabog. Ramdam ko ang mga bumabaon nitong kuko sa aking laman. Dinig na dinig ko rin ang malalakas na kalabog ng puso nito na halos kumawala sa harap ko.
"Buntis ako Val! Anak mo ito!"
"So what!? I said, abort that child!"
Napalunok ako at napasinghap.
"What?" Hindi ako makapaniwala na ang lalaking minahal ko sa loob ng tatlong taon ay magagawang patayin ang bata sa sinapupunan ko.
"Hindi! Hindi ko kayang ipalaglag ang bata. Maawa ka Val, kahit sa bata na lang." Nagmamakaawa kong wika sa kanya. Nanginginig na ang buong kalamnan ko sa pakikiusap ko sa kanya pero kahit ano pa ang takot at sakit na nararamdam ko dito sa puso ko ay hindi ko ito hinayaan na manalo at ipakita sa harapan nito na literal ang pagiging mahina ko.
Imbis na maawa sa akin ay nginisian niya lang ako pabalik. Pahiwatig na wala nga siyang pakialam sa akin mas lalo sa bata.
"I'm done with you." Walang preno niyang saad na siyang pumigil sa paghinga ko at mas lalong yumanig ang mundo ko sa sumunod nitong ginawa at binitawang mga salita. Pag-a-alab niyang tinuro ang tiyan ko at bilang Ina ng batang sinusuka nito, ang mga salita niya't kilos ay naging matulis na bagay na humihiwa sa puso ko. "That child is not mine, anak mo 'yan sa lalaki mo. Abort it or I'll kill that fetus in your womb?"
Umawang ang labi ko dahil sa mga salitang naririnig sa kanya at nagdilim ang paningin.
SLAP!
Hindi ako pumayag sa kaniyang matalim na tingin sa akin kaya't para maging patas ay pinasadahan ko rin ito nang panlilisik, mata sa mata. Ipinangako ko sa sarili ko na wala ni isang patak ng luha muli ang tutulo sa mata ko dahil sa lalaki.
Tumigas ang panga nito sa pagkakasampal ko sa kanya. Sinalo ang namumula niyang pisngi at umawang ang kanyang labi sa lakas na pagkakasampal ko.
'He deserves it. He f-cking deserves it.'
Imbis na magalit siya sa ginawa ko ay gumuhit lang ang linya sa labi nito habang mayabang na tumatango. Binitawan niya ang braso ko. Ipinagkrus ang mga kamay, at hindi mapakaling hinilamos ang panga at bibig. Nagpalakad-lakad nang paulit-ulit at pabalik-balik. Tumigil ito sa paglalakad. Ngayon ay nakaharap naman siya sa glass high window ng building sa loob ng condo unit nito. Ipinantay ang mga paang humarap sa akin. Simula noon magpahanggang ngayon wala na siyang pinagbago, siya pa rin ang kilala kong Valentine Huang, ang lalaking pinanganak sa mundo para magpaiyak ng mga babae. Pero sa kabila ng lahat ng masamang ugali nito at masasamang impresyon at sinasabi ng mga tao sa kanya ay nagawa ko pa rin siyang mahalin at tanggapin kung sino man siya at kung ano man ang tunay na pagkatao niya. Sa loob ng tatlong taon bilang sekretarya niya hindi naging madali ang trabaho ko sa kanya, kahit hating gabi ay tinatawagan ako nito at pinapapunta kung nasaan siya naroroon. Kapag palpak ang trabaho ko ipapaulit nang ipapaulit niya ang mga ito at pinagbabawalan akong umuwi kahit dis-oras na ng gabi. Basta maipasa o magawa ko lang ang nais niya o mga pinag-u-utos bago pa mag-umaga. At dapat ang lahat ay na-a-ayon sa kanyang panlasa na perpekto at polido katulad ng mga matataas niyang pamantayan sa lahat ng mga ginagawa nito maging sa pagiging CEO niya sa family business ng pamilya Huang. Sa kabila ng lahat ng mga araw na lumipas, sa mga panahong kasama ko siya ay hindi ko inaasahang nabihag niya ang puso ko. Ipinaramdam niya sa akin ang pagmamahal ng isang lalaki na kahit kailan ay hindi ko pa nararanasan sa buong buhay ko. Ang mga pangako niya na pinanghahawakan ko, panghabambuhay na pagmamahal at walang iwanan hanggang dulo. Pero napakalaki ko palang tanga na nagpauto ako sa lalaking akala ko kaya niyang tuparin ang lahat ng mga binitawan niyang pangako at pangarap para sa aming pamilyang bubuuin.
'So nasaan ako ngayon? Saan ako dinala ng pag-ibig ko sa kanya? Sa Basurahan. Tinapon niya lang ako, kami ng anak n'ya, at siya ang unang bumitaw sa aming sinumpaang pagmamahalan sa isa't isa.'
"Leave, bago ka pa maabutan ng fiance ko."
Bumuga ako ng hangin at itinaas ang baba upang pigilan ang pagluha. "F-Fiance m-mo?"
'Para akong tinaga nang pinong-pino hanggang sa magpirapiraso ako.'
Suminghap ito at inilagay ang kanyang mga palad sa bulsa. "Oo. And she's three weeks pregnant, with my own child."
"Three weeks pregnant, with my own child!"
"With my own child."
"With my own child."
"With my own child."
Bumagsak ang luha ko sa 'king narinig at paulit-ulit pa itong nag-echo sa aking isip. Pilit niyang idinidikdik sa maliit kong kokote ang pagiging ganap na ama nito sa babaeng papakasalan niya, samantalang ang anak n'ya sa akin ay nais na niyang mawala at patayin? Hindi ko maigalaw ang buong katawan ko, pakiramdam ko para akong nilamon nang buong-buo ng lupa at hindi na makaahon sa pagkakabaon.
Kahit anong paghagulhol ko at halos magwala ako sa buong unit ay wala itong naging tugon. Tanging blankong mata, nakanoo't ang noo, magkasalubong na kilay at pantay na linya sa mga labi lang niya ang tanging namumutawi.
"Buntis din ako. Buntis ako at anak mo rin ito. P-Paano ako? Sige nga, paano kami ng anak mo!?"
Huminto ito sa paulit-ulit na paglalakad ng pabalik-balik sa kanyang direksyon pansamantala. Tatlong metro ang layo sa pagitan naming dalawa at tinitigan ako mula ulo hanggang talampakan.
Tumaas ang mata nito sa aking mukha. "Hindi mo ako maloloko! Malay ko bang magaling kang magsabay-sabay ng mga lalaki sa kama sa loob palang ng isang araw." Gumuhit ang isang manyak na linya sa dalawang mata niya at labing mapanukso habang titig na titig sa aking katawan.
Napaawang ang labi ko at nanginginig na napalunok. Bumilog at mas lalong lumaki ang reaksyon ng aking mga mata sa labis na pagkamuhi ko sa kanya. Hindi ko akalain na gano'n lang pala ang tingin n'ya sa akin simula't una. Mababaw at pumapatol kung kani-kanino, ni-hindi nga ako nagsusuot ng kahit anong kolorete sa mukha at nakikipagdate o nageentertain ng mga lalaki.
Ngayon ay nakawala na ako sa pagkakaestatwa at naigalaw ang aking mga buto. Humakbang ng paabante, tatlong metro papunta sa kanya.
"Ang kapal ng mukha mo, Val! Ikaw nga itong nagkaroon ng anak sa babae mo, tapos ako ngayon ang binabaliktad mo?" Buong lakas kong idinuro-duro siya sa dibdib nito pero sa bawat pagduro ko sa kanya ay hindi man lang siya tinatablan o natitinag man lang. "Bakit mo ginagawa ito sa akin huh? Deserve ko bang saktan mo, sa kabila ng lahat na binigay ko ang buong ako sa 'yo?" nakapanlulumo kong pag-iyak habang wala siyang magawa kun'di panoorin lang akong nahihirapan at nasasaktan sa harap nito.
Inayos ko ang sarili bago lumabas sa apat na sulok ng malaking silid na ito. Inipit ang buhok. Bumuga ng hangin at suminghap. Inihanda ang sarili pagkalabas ng unit na ito. Magpanggap na natural lang ang lahat at empleyado lang ako ni Val. Sumunod kong pinunasan ang aking luha sa pisngi. Mahinang kinurap ang dalawang talukap ko sa mata para maibsan ang pamamaga nito. Inunat at pinatunog ang leeg. Shinake ang mga kamay para mawala ang pangangatog sa buong katawan ko. Muling huminga ng malalim at ibinuga ang mainit na hangin sa loob na naipon at inulit ito ng tatlong beses nang kumalma ako.
I tried to walk out full of confidence and fiercely but someone ruined it immediately.
"Huwag ka ng magpapakita pa sa akin."
Napahinto ako sa paghakbang at binitawan ang doorknob ng pinto. Pagkapoot na damdamin na muli siyang hinarap pagkatapos bumuga ng hangin.
"Huwag kang mag-alala, simula sa araw na 'to patay ka na sa amin ng anak mo." Pagkabitaw ko sa mga salitang ito ay agad na akong tumalikod. Pero bago ko siya iniwan, nakita kong natigilan siya dahil sa sinabi ko. Alam kong hindi siya makapaniwala na sinabi ko iyon; isang hagupit ng sampal sa lahat ng kasalanan at pagtataksil niya sa akin.
_ _ _ _
"B-Baby," yapos ko sa aking tiyan sa malungkot na tono. Pinipigilan ang pag-iyak at magdrama dahil wala naman ito sa bokabularyo ko ang maging iyakin o magpakita ng kahinaan. Huli na ito, at wala ng kasunod. Suminghap ako at ngumiti para sa anak ko. "Kahit wala ang Daddy mo, nandito naman si Mama. Palalakihin kitang busog sa pagmamahal tulad ng pagpapalaki sa akin at pagkalinga ng aking ina, ang 'yong lola. Gusto mo ba 'yon baby ko?"
Kahit anong sakit ang dulot sa akin ng ama ng anak ko ay hindi ko magagawang kamuhian ito ng sukdulan dahil kahit papaano may magandang naiwan naman siya sa akin, at ito ang anak ko. At kahit ano mang galit ang mayroon ako sa ama niya ay hindi kailanman madadamay ang anak ko dito.
Pagbukas ko ng pintuan palabas ng cubicle ay tumambad sa akin ang maumbok na pisngi na tinurukan ng botox at ang retokada nitong dibdib at pwet. "Here you are, women! Look at yourself disgrasyada katulad ng ina niya."
Akala niya ba madadala ako sa pangiinsulto niya?
"Wala kang karapatang insultuhin ang nanay ko at kahit na ako, dahil wala ka sa kalingkinan ko, Lea stick!"
Mukang nabuhayan ang dugo niya sa mga sinabi ko dito.
"How dare you to call me that nickname!?"
Akmang lalapad na ang magaspang nitong palad sa pisngi ko ng maunahan ko na siyang sampalin.
SLAP!
Umawang ang labi niyang sinapol ang pisngi. Lumuwa ang mga mata nito habang naghahabulan ang bilis na paghinga niya at pagwawala na makaganti nang dahil sa ginawa kong pagsampal ng malupit sa retokada niyang pagmumukha.
Napailing ako at napabuga ng hangin 'saka siya pinasadahan ng matatapang at mapangutyang tingin na tiyak akong hindi niya malilimutan.
"O? Asan na ang tapang mo? Nasa pwet mo?" anas ko sa mapangbwesit na mukha. Kitang kita ko ang pagbabaga at pagngingitngit na kanyang tugon.
Sa kanto namin walang sino man ang kayang tumabla sa akin. Ni-kahit tenga ko ay hindi nila kayang hawakan. Kapag narinig lang ang 'Donna ang binansagang siga ng bayan' ay tatakbo na sila palayo sa akin.
Napabalikwas ito ng tayo mula sa pagkakasandal at kinuyom ang kamao. Nagsimula ng maningkit pa lalo ang maliliit niyang mga mata sa pagpupuyos.
"Ang kapal mo talaga, Donna! Kaya hindi ka mahal ni Dad," sinabi niya ito habang umiiyak.
Pero imbis na mahabag at maawa dahil sa pag-iyak nito ay mas lalo lang kumulo ang dugo ko dahil sa pagbanggit niya sa taong kinasusuklaman ko. Siya si Lea Sofia Lee ang kapatid ko sa aking ama.
"Tsk! Ang pangit mong umiyak, Lea! Baka pumutok ulit 'yang nasa pisngi mo. Lumabas na naman ang kemikal diyan at maging waterfalls pa." Pagtikhim ko't paghalukiphip. Halos ngumuwa siya na parang sanggol sa loob ng C.R. habang muling idinampi nito ang kaliwang palad niya sa nasampal na bahagi at iniinda ang hapdi at sakit na bumaon kong kamay sa kanyang pisngi. At ang pagreal talk ko sa kanya ay tagos hanggang buto ang sakit.
Napababa ako ng tingin at napatingin sa kanyang retokadang dibdib. "Sakto babagsak diyan sa bulubundukin mong pekeng hinaharap, stick na babae."
***
Natigil lang ang away namin nang mag-vibrate ang kanyang telepono.
Inayos niya ang sarili bago inikot ang mata sa akin nang siya'y tumagilid sa harap ko. Pinahid ang mga luha sa pisngi nito bago niya sagutin ang tawag.
"A minute to go sweetie. Papunta na 'ko."
(Gabe’s POV) “Inside the demon lord’s castle!? Isn’t that the place we’ve been trying to avoid!?” I shouted in horror. Azz nodded, “Yes, but we may have a chance now.” I cocked my head in confusion. “You’ve had your change of power already, and it’s much more powerful than any demon power that I have seen in my lifetime.” I was still confused, so he repeated what had happened the night before in as much detail as possible. “I DID THAT!?” “You did.” “Why don’t I remember?” I asked. He looked like he was thinking for a moment before answering, “I honestly don’t know. I didn’t even realize it was you in the first place. Then the way you were acting… it was like it wasn’t you at all...” “Huh?” “Never mind that.” He then continued, “All that matters is we have the upper hand now. I think with a lot of training, you’ll be able to control it in no time, and we’ll be able to get to The Arc
(Titus POV) It’s been a few days since we’ve gone into The Dark World, and it couldn’t be worse. It’s like a warzone out there. Many swarms of demons have attacked us each day. Then, when we think it’s over and can finally rest, more appear in our sights. In other words: we have not made any progress. If we keep this up, we will not make it to Gabe in time. So it is time that I devised a plan. I looked around at my comrades around me. They were getting extremely fatigued from fighting the demons. It made me wonder: is Gabe even alive after going through all of this? Shaking my head of doubt, I tried to concentrate. We’ve been mainly attacked in the air and on the ground. What about the underground? Like a sewer system or tunnel. Now that is an idea! However, do the demons even have that? If they did, it would most definitely be hidden from plain sight. I glanced around the area in mid-flight before shouting at the others, “KEEP IT UP, WE CAN’T
(3rd person) Both demon knights pointed to the stranger with white hair. Soon the strange monster-like demon rushed forward. It tried to grab the boy with its many limbs too, but he dodged them all. Azz yelled, “GET OUT OF HERE BEFORE YOUR KILLED!” But the younger male did not listen; instead, he rushed forward much like Azz did earlier. “YOU IDIOT!!” When one of his swords started to get pulled in, he smirked. Suddenly light engulfed the field. Blinding all in it. Once the light cleared. The boy’s sword was no longer halfway in the beast’s body, and Azz was on the forest floor with his eyes wide in surprise.
(Gabe POV)“Any new leads yet?” Ralph asked casually as he served Azz and me tea.I sighed, “no….”He smiled, “No worries! I’m sure you’ll figure it out soon enough!”I smiled back at him, “Thanks. I’m sure we wi-!”“Don’t be a fool, we don’t know if we’ll find anything yet.” Azz interrupted.Looking down, I could only feel sorrow. Will I ever see my brother again?That’s when a someone rushed into library, “Sir! Some of our resistance members are being attacked! We ne
(Azz POV)“He’s not at the station!” Arthur announced quickly.Ralph added, “Nor at any of the restaurants in the city!”“No one has reported anything yet!” Fayda said sternly.“We need to find him! Keep looking and making calls!” I demanded.When I got back from delivering an order, no one was here. I called Ralph, Fayda, and even Arthur to see if Gabe was with them. I panicked. Gabe was not with any of them. So, we started to make calls around the city to see if he has been spotted anywhere. However, we haven’t had any luck yet.‘Where could that darn boy be!? Didn&
(Gabe pov)“Feeling better?” Fayda walked into the room just as I finished up my tasks around the shop.It’s been a few days since I 've been sick and I am feeling a whole lot better. I was no longer blacking out and my emotions are now in my control.“Yeah! I feel great!”She let out a sigh of relief, “Good…” The doctor then looked me seriously in the eyes, “So Azz told me you don’t know a thing about the corruption prosses and sent me to explain everything.”I hung my head low, “Yeah… the process to become a demon….”Fayda then asked me to
Welcome to GoodNovel world of fiction. If you like this novel, or you are an idealist hoping to explore a perfect world, and also want to become an original novel author online to increase income, you can join our family to read or create various types of books, such as romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel and so on. If you are a reader, high quality novels can be selected here. If you are an author, you can obtain more inspiration from others to create more brilliant works, what's more, your works on our platform will catch more attention and win more admiration from readers.
Komen