It’s Bad! 8 | อยู่เป็นเพื่อน

8

It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟีย

อยู่เป็นเพื่อน

โรงแรม Celestia Palace

รถคันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าโรงแรมห้าดาว ขนมผิงมองออกไปนอกกระจกรถก็เห็นตึกสูงตระหง่านตรงหน้า ไม่นานมากนิกก็เปิดประตูลงไปก่อน แล้วหายเข้าไปในล็อบบี้ของโรงแรม ดวงตากลมโตมองคนข้างกายที่ยังคงเงียบอยู่ ริวเซย์เหมือนคิดอะไรอยู่ในหัวและเขาก็มองหน้าจอมือถืออยู่ตลอด

“เรามาที่นี่ทำไม” ขนมผิงอดที่จะเอ่ยถามออกไปไม่ได้

“เดี๋ยวก็รู้” เขาตอบเสียงเรียบ ทั้งที่สายตาจดจ่ออยู่หน้าจอ ดวงตากลมโตเหลือบมองเห็นข้อความของคนข้างกายและแฟนสาวอย่างไดอาน่า ใจความในข้อความนั้นบอกว่าเธอกำลังปาร์ตี้กับเพื่อน เลยไม่ได้ตอบข้อความ พร้อมกับบอกว่าได้รับของขวัญแล้ว

ตบท้ายด้วยประโยคออดอ้อน ซึ่งริวเซย์ก็พิมพ์ตอบกลับไปแค่คำว่า ‘ok’ ถึงจะพิมพ์ออกไปเช่นนั้น แต่สีหน้าของเขาก็ยังบ่งบอกออกมาอย่างชัดเจนว่าคิดมาก

“ริวอย่าคิดมากเลยนะ น้องไม่มีทางทำเรื่องอะไรไม่ดีลับหลังริวแน่นอน”

“แน่ใจ ? ขนาดเรายังนอนด้วยกันเลยนะ” ริวเซย์ตอบกลับเงียบ ๆ ทำเอาใบหน้าเนียนใสชาวาบ

“…”

“ริวพูดเล่น เรื่องนี้ริวต้องการเอง ไม่เกี่ยวกับผิง” พูดจบก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่นิกเดินมาเคาะกระจก ริวเซย์จึงกดเลื่อนลง

“ห้องพร้อมแล้วครับ”

“…” ริวเซย์พยักหน้ารับ แล้วประตูรถก็ถูกเปิดออก ขาแกร่งก้าวลงมาพร้อมกับขนมผิงที่ลงจากรถ ข้างกายริวเซย์มีนิกและคนขับรถคอยยืนขนาบข้าง

ส่วนเธอก้าวขาเดินตามหลัง ขนมผิงก้าวเดินตามพร้อมกับจิกมือลงบนกระโปรงที่ผ่านศึกสวาทมาหนึ่งรอบแน่น ไม่นานมากร่างทั้งสามคนก็มาหยุดยืนอยู่หน้าลิฟต์ ทุกคนต่างเงียบ เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจ

ติ้ง !

ลิฟต์เลื่อนมาถึง ริวเซย์ก้าวไปคนแรกและตามด้วยร่างของนิกและคนขับรถ ส่วนขนมผิงก้าวเข้าไปคนสุดท้าย นิกกดไปยังชั้นสามสิบสอง ในมือของเขามีคีย์การ์ด

ขณะที่ยืนรอลิฟต์เคลื่อนไปยังชั้นที่ต้องการ ขนมผิงก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เธอเกร็ง ไม่นานมากบ่าก็ถูกมือแกร่งดันมาอยู่ข้างกายตนเอง ริวเซย์ยืนติดร่างขนมผิงและก้มมองเธอเงียบ ๆ

ในตอนนั้นเองเธอก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นของนํ้าหอมราคาแพง ขนมผิงช้อนดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาที่ผสมผสานทั้งสองเชื้อชาติกันอย่างลงตัว เธอเหมือนถูกสะกด กระทั่งลิฟต์เลื่อนมาถึง และมันก็เปิดออก

ริวเซย์เดินออกมาตามด้วยขนมผิง นิกแตะคีย์การ์ดให้พร้อมกับมอบให้กับริวเซย์

“ไม่ต้องมารบกวน ถ้ากูไม่ได้ติดต่อกลับไป” ก่อนจะก้าวเดินเข้าห้องริวเซย์ก็เอ่ยสั่ง

“ขอให้สนุกกับวันผ่อนคลายนะครับ ของผมสั่งให้คนเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว”

“อืม” ริว่าเซย์ตอบ ก่อนที่นิกและคนขับรถจะก้มหัวให้หนึ่งครั้งแล้วเดินห่างออกไป ริวเซย์มองขนมผิงที่ยืนตัวแข็งทื่อกับคำว่า ‘ของ’ ที่นิกหมายถึง เขายื่นมือมาจับริมฝีปากแดงระเรื่อเบา ๆ จนขนมผิงรู้สึกตัว

“เข้าไปข้างในสิ”

“อื้อ” เธอพยักหน้าแล้วตอบในลำคอ ขนมผิงก้าวเดินนำริวเซย์เข้าไปในห้องหรูหรา ภายในห้องเป็นแสงสลัวจากเทียนหอม ไม่ได้มืดมากและสว่างมากจนเกินไป

เข้าไปห้องแรกเป็นห้องนั่งเล่น ที่มีโซนครัวแยกออกไป ภายในห้องนั่งเล่นมีมื้ออาหารอิตาเลียนวางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับเครื่องดื่มไวน์ แอร์ถูกเปิดเอาไว้ เครื่องเล่นเพลงตั้งอยู่ไม่ไกลนัก มันถูกเปิดขึ้นโดยฝีมือริวเซย์ ปลุกให้คนตัวเล็กหลุดจากภวังค์

“เหมือนดินเนอร์จัง” เธอพึมพำออกมาเบา ๆ

“วันครบรอบริวกับไดอา เธอไม่อยู่ ผิงดินเนอร์แทนเธอได้มั้ย” ริวเซย์เอ่ย เขากำลังรินไวน์ใส่แก้วเครื่องดื่ม

ถึงแม้จะไม่ชอบประโยคที่ริวเซย์พูดมา แต่ขนมผิงก็ยอมพยักหน้าตอบ

“ริวจ้างผิงด้วยเงินนิ ไม่มีเหตุผลที่ต้องปฏิเสธ” เธอตอบแล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ริวเซย์เองก็นั่งอยู่ข้างกายเช่นกัน

เขาหยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาเพื่อจะชนกับคนตรงหน้า ขนมผิงไม่รีรอหยิบแก้วเครื่องดื่มของตนเองแล้วชนเบา ๆ ก่อนจะยกขึ้นจรดริมฝีปากบาง

รสชาติขมปร่าอมหวานผ่านลำคอลงไป ใบหน้าเนียนใสเบ้เล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมาก เธอดื่มเสร็จก็วางแก้วทรงหรูเอาไว้ที่เดิม

“ผิงขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย” ท่ามกลางความเงียบที่มีเสียงเพลงสากลคลอเบา ๆ ขนมผิงเอ่ยถามขึ้นมา ริวเซย์ที่นั่งทานไม่ปริปากพูดอะไร เขาเงยหน้ามองเธอแล้วพยักหน้าตอบ

“ของที่นิกหมายถึงคืออะไร”

“เข้าไปในห้องนอนแล้วจะรู้เอง”

“ริวทำแบบนี้ ไม่กลัวไดอาเสียใจเหรอ”

“ถ้าเธอไม่รู้ เธอจะไม่เสียใจ”

“แต่ผิง…”

“อย่ารู้สึกผิดเลย แค่เอากัน ไม่ได้มีความรัก” ริวเซย์เอ่ยออกมาด้วยท่าทางนิ่ง ขนมผิงกล้ำกลืนคำพูดลงคอ เธอไม่เข้าใจริวเซย์กับวิธีแบบนี้ เขาหาตัวแทนไดอาน่าแต่มันเป็นเรื่องที่ผิด

ในความคิดของเขาแค่นอนด้วยกันไม่ได้เรียกนอกใจแบบนั้นเหรอเพราะมันไม่มีทางเกิดเป็นความรักอยู่แล้ว แต่สำหรับเธอ แค่นี้ก็รู้สึกถลำลึกมากเกินไป

แต่เมื่อเป้าหมายของตนเองสำเร็จ ทุกอย่างจบ ไม่คิดจะแย่งคนรักของใคร เธอคืนริวเซย์ให้ไดอาน่าแน่นอน

“ริวคงคิดเรื่องไดอาหนักมากเลยใช่ไหม”

“ใช่…เธอเลือกที่จะปาร์ตี้กับเพื่อนแทนการใช้เวลาอยู่ร่วมกันกับริว ริวจะปาร์ตี้กับเพื่อนบ้างเป็นไรไป”

“ผิงจะอยู่เป็นเพื่อนริวเงียบ ๆ ก็แล้วกันนะ อยากระบายอะไรก็ระบายออกมาได้เลย” ขนมผิงเอ่ยแล้วใช้มีดหั่นสเต็กพอดีคำแล้วตักเข้าปาก เธอเคี้ยวมันจนละเอียดแล้วกลืนลงคอ

“คงไม่มีอะไรจะระบายแล้วแหละ แค่อยากนั่งดื่ม พอเมาก็นอน” ว่าแล้วก็รินเครื่องดื่มใส่แก้วแล้วกระดกเข้าปากอึกใหญ่

“เมามากเดี๋ยวไม่มีสติเอาหรอก” เธอห้ามปรามพร้อมกับคว้าแก้วเครื่องดื่มออกจากมือหนา ริวเซย์ไม่ได้ปล่อยแก้วเครื่องดื่ม แต่เขากลับจับมือเรียวเอาไว้แน่นแล้วบีบเบา ๆ

“ถ้าไม่อยากให้ริวเมา งั้นช่วยทำให้ริวมีความสุขได้รึเปล่า”

“ทะ ทำอะไร…” ใบหน้าเนียนแดงระเรื่อ สายตาริวเซย์มีเลศนัย ก่อนที่เขาจะเอ่ยพูด

“เข้าไปในห้องน้ำแล้วเปลี่ยนชุด ออกมารอริวที่โซฟา” พูดจบก็ยอมปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระ ขนมผิงนั่งนิ่ง แต่พอเห็นหน้าจอมียอดเงินเข้าจำนวนหนึ่งแสนบาทจึงจำใจลุกจากเก้าอี้

“ค่ะ” เธอตอบพร้อมกับหยิบนํ้าเปล่าขึ้นมาดื่มล้างปาก จากนั้นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำหรู

ขนมผิงเปิดประตูห้องน้ำ ขาเรียวก้าวเข้าไปข้างใน สิ่งแรกที่สะดุดตาคือชุดเมทที่ห้อยอยู่ราวภายในห้องนํ้า ชุดเมทสีขาวดำสองชิ้นตัวเล็กและบาง

ขนมผิงลอบกลืนนํ้าลายลงคอแล้วมองภายในห้องอาบน้ำ โซนเปียกมีอ่างอาบนํ้าและโรยกลีบดอกกุหลาบ ที่นิกลงมาจากรถก่อนและบอกว่าของพร้อมแล้ว คงเป็นทุกอย่างที่ริวเซย์สั่งให้ลูกน้องเตรียมไว้

มือบางสั่นเทาถอดเสื้อผ้าตนเองทุกชิ้นจนร่างกายเปลือยเปล่า เธอก้าวเดินไปยังโซนเปียกพร้อมกับแช่กายลงในอ่าง

ขนมผิงจัดการล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดหมดจดทุกซอกทุกมุม จากนั้นก็ก้าวออกมาจากอ่างแล้วเช็ดตัวด้วยผ้าเช็ดตัวให้ห้องน้ำ เธอหยิบชุดเมทมาสวมทีละชิ้น ชิ้นบนสั้นจนเห็นเนินอกขาวอวบอิ่ม

ส่วนท่อนล่างไม่มีซับในทำให้เห็นแก้มก้นและขาอ่อนอย่างชัดเจน ขนมผิงมองสำรวจตนเองหน้ากระจกพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินจากห้องน้ำก็ไม่ลืมหยิบชุดคลุมมาสวมทับร่างกายวาบหวิวของตนเองเอาไว้

ร่างสวยเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทีเก้กัง เธอเดินออกมาก็เห็นร่างหนาของริวเซย์นั่งไขว้ห้างถือแก้วเครื่องดื่มอยู่ช่วงกลางของโซฟา สายตานิ่งมองมาที่เธอ ก่อนจะเอ่ยออกมา

“มานี่”

“….” ขนมผิงก้าวเดินเข้ามาหาอย่างว่าง่ายพร้อมกับหยุดยืนอยู่ตรงหน้าริวเซย์

“ถอดแล้วคุกเข่าลง” เขาสั่ง ขนมผิงจึงยอมถอดชุดคลุมออก มือบางดึงสายผูกเอวที่ผูกเอาไว้หลวม ๆ จนชุดร่วงจากบ่ามนและตกกองอยู่ข้อเท้า

เธอย่อตัวนั่งคุกเข่าลง โดยขาทั้งสองข้างแนบกับพื้น มือเล็กวางแนบกับพื้นแล้วช้อนตามองเพื่อนสนิทที่เธอเหมือนไม่เคยรู้จัก

ริวเซย์วางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะข้างกายแล้วโน้มตัวลงไปใกล้เธอ เขาใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือเคล้าคลึงริมฝีปากชมพูระเรื่อพร้อมกับคลี่ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ

“ใส่ชุดนี้แล้วสวยดี…” ปากเอ่ยนิ้วชี้ก็ช้อนช่อผมหนึ่งช่อขึ้นมาแล้วสูดดมกลิ่นหอมเบา ๆ เขาสูดดมมันเข้าเต็มปอดแล้วหลับตาซึมซับอย่างมีความสุข

“มันโป๊ไปไหม ผิงรู้สึกไม่ค่อยดี”

“สวยแล้ว ไม่ต้องรู้สึกอะไร มีแค่ริวเห็นคนเดียว”

“อ๊ะ!?” ไม่ทันที่ขนมผิงจะได้ตั้งตัวร่างบอบบางก็ถูกรั้งขึ้นมาเกยบนตัวริวเซย์ เขาผลักให้เธออยู่ใต้ร่างแทนก่อนจะสอดมือเข้าใต้วงแขนเล็กพร้อมกับดึงชายเสื้อตัวบางขึ้นเผยให้เห็นเต้าอวบอิ่มสู่สายตา

ริวเซย์ไม่รอช้าใช้ริมฝีปากหยักงับแล้วดูดมันด้วยความโหยหาทันที ทั้งที่เขาพึ่งเอากับเธอไปไม่กี่ชั่วโมงก่อน แต่ตอนนี้ชายหนุ่มกลับ ‘ต้องการมันอีกแล้ว’

เฮ้อ ❗️ บักริวกินเก่งมากกกกกกก กินดุ กินบ่อย กินไม่เลือกที่ โอ๊ยยยย 😭