สาเหตุ(4)

ST ผับ

เรย์

หลังจากที่แยกกับสองสาวแล้วผมก็มานั่งดื่มเหล้าที่ผับของโลโค่มัน เป็นทั้งเพื่อนทั้งน้องชายที่ถือว่าสนิทกับผมมาก รองจากเฮียเจ เฮียซัมดี เลยล่ะ จากผับเล็กๆ ของโลโค่ตอนนี้กลายเป็นผับใหญ่โตหรูหราแตกต่างไปจากเดิมมาก มีลูกเข้ามาใช้บริการไม่ขาดสายแต่ล่ะคนดูแล้วกระเป๋าหนักๆ กันทั้งนั้นพูดง่ายๆ ก็พวกลูกผู้ดีมีตังค์นั่นแหละ ผมนั่งอยู่โซนวีไอพีชั้นสองซึ่งสามารถมองเห็นชั้นล่างได้อย่างทั่วถึง

“ว๊าว...อะไรทำให้เฮียเรย์ของผมยอมออกมาจากถ้ำได้เนี้ย” เสียงพูดกวนประสาทแบบนี้โลโค่แน่นอน ที่มันพูดแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอกเพราะผมไม่ค่อยออกมาดื่มสักเท่าไร วันๆ ก็นั่งทำแต่เพลงให้เด็กในค่ายเพลงก็ผมเป็นโปรดิวเซอร์นิ

“ก็แค่อยากผ่อนคลายบ้างไรบ้าง” ผมตอบโลโค่ไป พร้อมยกแก้วเหล้าที่มีเหล้าอยู่ครึ่งแก้วยกขึ้นดื่มทีเดียวหมดแก้ว

“เฮียเรย์มาเที่ยวทั้งที เดียวโลโค่จัดสาวสวยเด็ดๆ ให้จะได้ช่วยผ่อนคลายยิ่งขึ้น” โลโค่พูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมยักไหล่ให้โลโค่หนึ่งที

“มาดิ” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์กลับไปให้โลโค่เหมือนกัน

โลโค่เดินออกไปไม่ถึงสองนาทีก็กลับมาพร้อมกับผู้หญิงสี่คน มันไม่ได้เอามาคนเดียวหรอก มันเอามาแค่สองคน อีกสองคนมากับเฮียซัมดีและเฮียเจ ผมนับถือสองคนนี้เหมือนพี่ชายแท้ๆ แล้วเฮียสองคนนี้ก็ยังเป็นหุ้นส่วนค่ายเพลงของผมด้วย

“ไง...ออกมาจากถ้ำได้ล่ะ” เฮียซัมดีถาม

ผมไม่ตอบแต่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาชนกับเฮียซัมดีแทน พร้อมกับส่งยิ้มกวนๆ ไปให้ เฮียซัมดีก็ยิ้มกวนกลับมาเหมือนกัน

“นี่...สาวสวย เธอรู้ไหม วันนี้เป็นบุญของเธอแล้วล่ะ...ที่จะได้เจอของดี” เฮียเจพูดกับสาวสวยที่นั่งข้างผม ผมเลยส่งสายตาอ่านกินไปให้ผู้หญิงที่นั่งข้างๆ เธอก็ส่งสายตาร้อนแรงกลับมา

“เอาให้ถึงใจเลยนะ...คนสวย” โลโค่บอกเธอ มือไม้เธอก็อยู่ไม่สุข ลูบไล้หน้าอกผมเล่นอย่างสนุกมือ ปากสวยๆ ก็คอยจูบซอกคอผมเบาๆ ขยันปลุกอารมณ์จริงๆ

พลันสายตาของผมก็ไปเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งนั่งอยู่ชั้นล่างกับเพื่อนๆ หลายคน ผมจำได้ดีเพราะเธอคือ ไลลา เพื่อนสาวคนสวยของเฌอรีนญาติลูกพี่ลูกน้องผม ผมได้เจอไลลาครั้งแรกเมื่อตอนกลางวันที่หน้ามหาลัย ใบหน้าสวยรูปไข่ ริมฝีปากกระจับสีชมพูน่าสัมผัส ผิวขาวออร่าพุง แล้วหน้าอกหน้าใจที่เกินตัวนั้นอีก หุ่นไลลาค่อนข้างเอ็กซ์เอวคอดกิ่วน่าลูบไล้ที่สุด ไลลาใส่ชุดสายเดียวสีขาวที่เฌอรีนซื้อให้เมื่อตอนกลางวัน ไลลานั่งตรงกลางระหว่างเฌอรีนกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งผมเห็นมันนั่งมองแต่ไลลาด้วยสายตาหวานเยิ้ม ก็แงแหละเธอออกจะน่ามองขนาดนั้น ผมยังอดมองไม่ได้เลย

ไลลา

“ไลลา...แกสวยมาก เหมือนเจ้าสาวยั่วสวาทเลยอะ” เสียงเฌอรีนออกปากชมฉัน

“แกก็ใช่ย่อย...เฌอรีน” ฉันชมเพื่อนกลับ ฉันกับเฌอรีนเหมือนแฝดคนล่ะฝาเลย ก็เพราะชุดที่เราใส่นั้นเหมือนกันต่างก็แค่สี ฉันใส่สีขาวส่วนเฌอรีนใส่สีครีม ฉันมองตัวเองในกระจกอย่างกังวลก็ไอ้เสื้อสายเดียวที่ฉันใส่อยู่เหมือนจะหลุดแล่ไม่หลุดแล่มันรู้สึกวิวๆ มากอะ กระโปรงก็ผ่าขึ้นสูงจนถึงขาอ่อนด้านบน ถ้านั่งไม่ระวังนะ...มีโผล่แน่

ฉันกับเฌอรีนเดินออกมาพร้อมกับเค้กวานิลลาก้อนใหญ่ที่บนหน้าเค้กเขียนว่า “Happy Birth Day Mino” ฉันเดินมาหยุดตรงหน้ามิโน่พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ มิโน่ก็ยิ้มหวานกลับมาให้ฉันด้วยสายตาที่อบอุ่น

“สุขสันต์วันเกิดนะ...มิโน่... (สุดที่รักของไลลา) ” ฉันได้แต่พูดในสิ่งที่คิดอยู่ในใจ ฉันไม่มีความกล้าพอที่จะพูดมันออกมา

“ขอบคุณนะ...ไลลา” มิโน่ตอบพร้อมส่งสายตาแสนอบอุ่นมาให้ฉัน

“ขอบคุณไลลาคนเดียวได้ไงยะ...ฉันก็ช่วยไลลาซื้อเค้กเหมือนกันนะ” เฌอรีนพูดแบบงอนๆ อย่างไม่จริงจังนัก

“รู้น่า...ขอบคุณเธอด้วยเฌอรีน” มิโน่ตอบด้วยน้ำเสียงขำๆ

“ย่ะ” เฌอรีนแหวะให้มิโน่

“เอาล่ะ มาดื่มให้กับหนุ่มหล่อมิโน่กันดีกว่าพวกเรา” เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้น ทั้งโต๊ะก็เลยยื่นแก้วมาชนกัน

“หมดแก้ว” เสียงเฌอรีนบอกทุกคน

หลังจากนั้นทุกคนก็เอาของขวัญให้มิโน่ เฌอรีนซื้อนาฬิกาให้มิโน่ ระหว่างที่มิโน่กำลังแกะของขวัญ ฉันก็ยังไม่กล้าให้ของขวัญมิโน่ต่อหน้าเพื่อนๆ เพราะถ้าให้ตอนนี้มิโน่ต้องแกะโชว์ทุกคน ของขวัญที่ฉันจะให้มิโน่มันคือสร้อยข้อมือสีเงินเมทัลลิกมันมีสองเส้น เส้นนึ่งเป็นของผู้ชายอีกเส้นเป็นของผู้หญิง ซึ่งฉันสลักชื่อ “LiLa” ไว้ที่เส้นของผู้ชาย ส่วนเส้นเส็กฉันสลักว่า “MiNo” เส้นเล็กนั้นฉันจะใส่เองแต่จะให้มิโน่เป็นคนใส่ให้

“เดี๋ยวขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ...มึนหัวมากอ่ะตอนนี้” มิโน่หันหน้ามาบอกฉัน ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ ฉันหันมาหาเฌอรีน แต่ก็ไม่เห็นเพื่อนสาวนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว สงสัยไปห้องน้ำแน่เลย จังหวะที่มองหาเพื่อนนั้นสายตาของฉันก็สบเข้ากับสายตาของใครบางคน พี่เรย์ ที่เหมือนจะจ้องฉันอยู่ก่อนแล้วด้วยซ้ำ พอพี่เรย์เห็นว่าฉันมองเขาอยู่เขาก็ยกแก้วเหล้าขึ้นชูให้ฉันหนึ่งที ซึ่งฉันก็ทำเมินใส่เพราะไม่อยากจะสนใจเท่าไร