บทที่ 85 : จะชายหรือหญิงก็ไม่ต่างกัน (18+)

กางแขนทั้งสองข้างออกสุดไหล่เม้มปากชักสีหน้าจริงจัง ละม้ายคล้ายกับว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ยังไงก็ปล่อยให้เจฟเฟอร์ออกไปไม่ได้ประมาณนั้น!

.

"นี่คุณจะมารั้งผมไว้ทำไม.. บอกไปคุณคงไม่เชื่อ! ว่าถ้าผม.. เงี่ย.. เอิ่ม.. ม.. ม.. "

"เออ.. อ.. อ.. ช่างมันเถอะ! เด็กสาวอย่างคุณนั่นแหละที่จะเดือดร้อน! หลีกไปให้พ้น! ผมจะไป! ผมไม่อยากอยู่ตรงนี้ แค่ข้างนอกเองแค่แป๊บเดียว!"

.

กลิ่นน้ำหอมโพยพุ่่งสาปสาวแรกรุ่นหอมกรุ่นคู่มากับผมสยายปลายเส้นผม ต้นคอขาวนวลอมชมพูดั่งไม่เคยถูกชายใดแตะต้อง อีกไหล่ร่องเฉียงโค้งโฉบได้รูปดูทะมัดทะแมง เด็กสาวแอดมินขืนตัวเองด้วยกำลังสูงสุด ต่อให้ต้องเอาตัวเข้าแรกยังไงเธอก็ต้องหยุดเจฟเฟอร์ไว้ให้ได้ ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็เลยพุ่งตัวเข้าไปแท็คเกิลฝ่ายชายอย่างกับเล่นรักบี้ เจตนาจะทำให้เขาลังกาหลังหงายท้องหงายไส้ใส่โซฟา แล้วก็นอนนิ่งอยู่ตรงนั้นสงบสติอารมณ์สักหน่อย

.

แต่ไม่เลยเพราะตั้งแต่เสี้ยววินาทีแรกที่ผิวกายของทั้งคู่สัมผัสกัน ควยแข็ง ๆ ของเจฟเฟอร์ก็ดีดร่างบางปลิวกระเด็น ไปกระแทกเข้ากับเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ที่ตั้งอยู่หน้าห้องซะแล้ว!

.

"โครมมมมม!"

.

"ไอ้หย๋า! บัดโถ่เอ๊ย! เล่นกับใครไม่เล่นนะนังหนูเป็นไรมากไหมนั่น?"

.

เจฟเฟอร์คิดพลางรีบวิ่งปรี่เข้าไปดู เพราะอย่างที่เรารู้กันแหละว่าร่างกายของเขานั้นไม่ใช่คนธรรมดา เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมายจนกลายเป็นกึ่งคนกึ่งโรบอท แขนก็เปลี่ยนใหม่! ขาก็เปลี่ยนมาแล้ว! แม้แต่ควยก็รีโนเวทครั้งใหญ่จนใช้รองรับคมดาบซามูไรมาแล้วถึง 2 หน! พอโดนพุ่งชาร์ทในระยะประชิดแบบนี้เข้า ความซวยก็เลยไปตกอยู่ที่แอดมินสาวหน้ามัธยมแทน ซึ่งเป็นอะไรที่แย่มาก ๆ

.

"คุณ! , เฮ้! , คุณ! , คุณนักตัด! คุณได้ยินผมไหมเนี่ยะ!? ถ้าได้ยินก็ช่วยตอบผมหน่อยเซ้! ผมขอโทษ!"

"คุณ! , คุณ! , คุณ!!!"

.

เขย่าจนไหล่หลวมเหลวเป๋ว ยิ่งขย่มเสื้อผ้ายูนิฟอร์มยิ่งขย้อนหลุดออกมา จากควยที่แข็งเป็นหินอยู่แล้วก็เลยกลายเป็นยอดเขาเอเวอร์เลสแดกนมหนองโพ! มันทั้งใหญ่ทั้งยาวแหลมทะลุผ้ายืดจนเห็นเป็นลำชัดเจน บ่งบอกว่าพระเอกของเรากำลังวอนท์! กามอารมณ์คือสิ่งที่เขาโหยหา น้ำหอมกลิ่นนี้ ทรวดทรงแบบนี้ มวลเนื้อแน่น ๆ แบบนี้ กับสาวหน้าใสวัยขบเผาะ!

.

"บ้าเอ๊ย! ทั้งที่พยายามเลี่ยงแล้วแท้ ๆ กูจะทำไงดี มันใช่เวลาไหมเนี่ยะไอ้เจฟ , มึงนะมึง!"

กัดกรามกรอดโกรธตัวเองอยู่ในที พอดีกันกับที่สาวเจ้ารู้สึกตัวขึ้น

.

"อือ.. อ.. อ.. ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ ว่าแต่คุณเถอะตรงนั้นของคุณมัน แบบว่า..? ทำไม..?"

.

หึ.! คิดแล้วไม่มีผิด! ได้ยินแบบนั้นปุ๊บสายลับหนุ่มก็รีบสปริงตัวลุกขึ้นยืน พลางกระโจนเข้าไปนั่งบนโซฟาตัวเดิมอย่างว่าง่ายไม่ดื้อไม่ซน แถมเจ้าตัวยังยกขาขึ้นไขว่ห้างสลับกันเอาไว้ แก้มแดงก่ำออกอาการขวยเขินแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

.

“เอาล่ะผมเข้าใจแล้วผมไม่ออกไปก็ได้ คุณหยุดพูดเถอะ แล้วก็แต่งตัวให้เรียบร้อยซะ ผมไม่อยากทำให้คุณเจ็บตัวโดยไม่ตั้งใจอีก”

.

แอดมินสาวพยักหน้ารับเธอจัดแจงลุกขึ้นยืนกระชับผมเผ้าเสื้อผ้า พลางเดินเข้าไปในครัวที่อยู่หลังร้านเพื่อไปหยิบเอาของว่างจำพวกคุ้กกี้หรือขนมปังกรอบ มาให้เจฟเฟอร์ไว้ทานแกล้มกับกาแฟ เพราะดูทรงแล้วสายลับอันดับหนึ่งของเราคงต้องนั่งเป็นกบบวมน้ำในฤดูกาลวางไข่ อยู่เช่นนี้อีกนานโข

.

.

“ได้แล้วค่ะขนมเชิญทานให้อร่อยนะคะ"

"อืม.. คุณเจฟคุณไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกนะคะสำหรับข้างนอกนั่น พวก "ปั๊กคุง" ดูแลอยู่กลุ่มทหารที่บุกเข้ามาก็มีแต่ผู้หญิง พวกนั้นมีกันตั้ง 3 ตัว เรื่องแค่นี้เอาอยู่สบายมากค่ะ”

.

“ปั๊กคุง! นี่คือหมาเหรอ?”

.

“ใช่ค่ะ! มีปั๊กคุง , แฟงทองเก้นท์ , แล้วก็มิรันด้า พวกมันก็เหมือนฉัน เราต่างได้รับคำสั่งจากองค์หญิงนาตาชาให้ปกป้องที่นี่เอาไว้ รวมถึงคนที่เพิ่งเข้ามาในอาณาจักรเป็นครั้งแรกอย่างคุณด้วย บางทีองค์หญิงอาจจะเห็นคุณเป็นคนสำคัญก็ได้มั้งคะ?”

.

“พูดเป็นเล่นเราแค่บังเอิญพบกันต่างหาก แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะโดยส่วนตัวแล้วผมไม่ได้เห็นสุนัขตัวเป็น ๆ มานานมากกกก! ในเมืองที่ผมจากมาพวกมันโดนอาวุธนิวเคลียร์จากสงครามโลกครั้งที่ 4 ล้างเผ่าพันธุ์ไปหมด แต่ที่นี่กลับมีหมาอยู่ทุกสายพันธุ์เลยน่าอิจฉาจัง”

.

“ก็ไม่หรอกค่ะส่วนใหญ่ก็จะเป็นโกลเดนท์ , มีโดเบอร์แมนกับอัลเซเชี่ยนบ้าง , ส่วนพวกหมาดุมาก ๆ อย่างร็อตไวเลอร์เราก็จะแยกกรงไว้ต่างหาก จำนวนก็ไม่ได้มากมายอะไรค่ะสายพันธุ์ละ 5 - 6 ตัวเท่านั้นเอง นี่เจ้านายก็กำลังวางแพลนจะทำเรื่องของบไปที่วังหลวง กะว่าจะเพาะพันธุ์หมาแบบน่ารักออกมาบ้างร้านเราจะได้ดูซอฟท์ลงหน่อย”

.

“กร๊อบบบ , กรุ๊บบบ , กร๊อบบบ , กร๊อบบบ”

.

“อึก ๆ , อึก ๆ ๆ , อ่าาาาาา.."

.

เสียงเจฟเฟอร์เคี้ยวขนมกลืนกาแฟลำบากคอ เขาแทบสำลักมันออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น นั่นก็เพราะที่โลกข้างนอกหรือแม้แต่เมืองยอร์คชินที่ทันสมัยสูงสุด การจะให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตสักตัวแม่งถือเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ (พวกเขาถึงมีแต่หุ่นยนต์) แต่นังหนูแอดมินนี่กลับบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับที่นี่ เหมือนจะง่ายยิ่งกว่าการหาวิธีใส่ถุงยางรุ่่นมีปุ่ม เจฟเฟอร์ก็เลยตั้งใจฟังในสิ่งที่เธอเล่าเป็นพิเศษ

.

“ความจริงคือพวกปั๊กคุงไม่ได้เกิดจากการผสมพันธุ์ตามธรรมชาติค่ะ แต่เกิดจากการสังเคราะห์แสงของแร่ธาตุที่มีชื่อว่า “Pussy recon” ”

.

“ไม่เห็นเคยได้ยิน เป็นการผสมเทียมรูปแบบใหม่เหรอครับ?”

.

“ไม่คล้ายเลยค่ะคุณเจฟ! พวกเราชาวอลาลัสใช้แร่ Pussy สร้างอาณาจักรทั้งหมดนี้ขึ้นมา บาเรียที่คุณเห็น , อาคารบ้านเรือน , ระบบขนส่งทางท่อ , ต้นไม้ใบหญ้า , ชุดข้อมูลตัวเลขอุปกรณ์ให้พลังงาน , ฯลฯ ทุกสิ่งทุกอย่างรวมไปถึงน้องหมาในกรงล้วนแต่มาจาก Pussy Recon แทบทั้งสิ้น ติดก็แต่ตอนนี้มันถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีภายในปราสาท แล้วก็มีเฉพาะท่านราชาผู้เดียวเท่านั้นที่มีอำนาจในการอนุมัติ”

.

“โห..โลกทั้งใบให้นายคนเดียวเลยสิถ้างั้น! อย่างกับหนังการ์ตูนแหนะ!”

“เหอะ ๆ , ฮ่ะ ๆ , ฮ่า ๆ ”

.

ถึงนาทีนี้สีหน้าท่าทางของเจฟเฟอร์ก็ดูผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด เขายิ้มแค่นหัวเราะสนทนาปราศรัยพลางคลายลำขาที่ไขว้กันแน่นออก เอนหลังใส่โซฟาพิงพนัก ปล่อยตัวปล่อยใจจนพบกับความจริงที่ว่าตอนนี้ควยที่เคยแข็งกับไข่เหี่ยว ๆ ได้กลับคืนสู่สภาพเดิมแล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องเงี่ยนจะเอาเด็กอีกต่อไป แถมยังสามารถคิดหัวข้อสนทนาใหม่ ๆ เกี่ยวกับอลาลัสได้อีกเพียบ

.

“เออคุณน่ะ! ถ้างั้นไปชงกาแฟมาอีกสักแก้วสิ แล้วก็มานั่งกับผมตรงนี้ยืนอยู่ซะไกลมันจะเมื่อยขาซะเปล่า ๆ ไหน ๆ ผมก็ยอมตามใจคุณแล้วขอผมเอาคืนบ้างสิ ^^”

.

เขยิบก้นออกห่างเปิดทางให้แอดมินสาวหน้ามัธยมมองเห็นที่ว่างที่ยุบลงเป็นรอยบุ๋ม ก่อนจะกวักมือออดอ้อนอย่างกับแมวน้อยผู้ใสซื่อ เจฟเฟอร์ก็ยังเป็นเจฟเฟอร์ แม่งเป็นมิตรกับคนทั่วโลก! โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่าผู้หญิงเองก็เงี่ยนเป็น! ไม่งั้นชะนีไม่ร้องหาผัวหรอกจริงไหม?

.

ร่างบางทำตามอย่างสมยอม หางตาหว่านเสน่ห์ของชายหน้าคมทำเอาชะนีดัดผมอย่างเธอถึงกับหิวกล้วย "แม่จะอมให้ถึงหัวปลีเลย!" คิดได้ดังนั้นหล่อนก็เลยเดินย้อนกลับเข้าไปในครัวอีกรอบ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่แค่ชงกาแฟอย่างเดียว เธออัดน้ำหอมใส่จุดสยิวเสียวซะทั่ว แถมยังเหยาะรัว ๆ ในร่องจิ๋มซิงสวรรค์ ดันโหนกโกยนมจัดยกทรงแหวกเนื้อผ้าให้ห่างไกลกับคำว่ามิดชิด

.

ใจเต้นตึก ๆ ชายแปลกหน้าคนนี้ทำไมถึงเร่าร้อนต่อเธอจังก็ไม่รู้ แค่ยิ้มให้ครั้งเดียว แค่กวักมือเรียกครั้งเดียว แค่พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเสนาะหูนิดเดียว ก็เหมือนกับถูกกระหรี่เข้าสิง! ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมถึงไม่เป็นตั้งแต่ทีแรกตอนที่เขากระเถิบตูดชวนให้นั่ง หลุมโซฟากับร่องก้นตั๊บ ๆ ตัน ๆ นั่น ทำให้เธอคิดถึงแต่เรื่องบนเตียง คิดไปถึงช็อตชูขา ช็อตที่ควยแข็ง ๆ กำลังกะซวกใส่ร่องหีลงมาจนฉีกยับ เหงื่อคงกระซ่านร่านกระเซ็น เธอคงจะร้องคราง อี๋ ๆ เอ๋ง ๆ จนปั๊กคุงกับเพื่อน ๆ พากันเห่าหอน

.

“แฮ่ก ๆ แฮ่ก ๆ เกิดอะไรขึ้นกับเรานะ อาาา.. แฮ่ก..ก..ก.. ถึงได้ร้อนไปหมด”

เธอคิดพลันสั่นพับ ๆ จับแก้วกาแฟวางลงบนถาด ผิวสัมผัสกระทบกันเกิดเสียงครั้นจะก้าวต่อขาก็ก้าวไม่ไหว

.

“เหมือนจะเสร็จเลยอ่ะ.. อ๊อย.. อ่อย.. ออย. อย่านะ.. อ๊อยย!!!”

.

“ซีดดด.. ต้องเป็นเพราะ "ยา" นั่น อ๊อยยย! กับการ "หายตัวไปของแฟนเรา" อ๊อยยย! โอ๊ยยยย! ความชั่วร้ายแห่งอลาลัส..ส..ส อ่ะ..อ่ะ..อ่า.. ไม่นะเราจะพูดออกไปไม่ได้ อื้อออ~! เราจะต้องเก็บปมความลับนี้ไว้ให้ไรท์เตอร์เอาไปขายเก็บเหรียญทอง อ๊า..อ่า..อ๊าาาา~!”

.

"จะไม่ไหวแล้ว..ว..ว..ว"

.

“ก๊อกแก๊ก ๆ ๆ ๆ , กัก ๆ ๆ , กัก ๆ ๆ , ก็อกแก๊ง ๆ ๆ ๆ”

เสียงก้นแก้วกระทบขอบถาดดังถี่ขึ้นทุกที มวลน้ำกระฉอกทะลักล้นพร้อมกันกับลำตัวบอบบางที่เอนลงโค้งเป็นกุ้ง หล่อนกัดริมฝีปากพยายามซีดปากเก็บเสียง ด้วยกลัวว่าเจฟเฟอร์จะล่วงรู้ แล้วก็เป็นจังหวะนั้นเองที่ทำให้เธอคิดออก

.

ว่าที่เป็นอยู่น่ะไม่ใช่เฉพาะแค่เจฟเฟอร์หรอก พอลองคิดถึงผู้ชายไม่ว่าจะคนไหนหนังจิ๋มของเธอก็ตอดรัดพันกันกับคริสตอริสแล้ว ความเงี่ยนกำลังพรากความเป็นกุลสตรีและยัดเยียดสกิลโสเภณีมาให้ หล่อนถึงกับอิงโหนกจิ๋มเข้ากับมุมของซิงค์ล้างจาน อาศัยเหลี่ยมคมชโลมความกำหนัด แต่ก็ไม่ได้ผลเลย ผู้ชาย! แค่คิดถึงผู้ชายเท่านั้นเธอก็มาถึงจุดนี้!

.

“เฮือกกกก~!”

.

“แกร๊ง!”

ทุ่มถาดกับถ้วยกาแฟใส่อ่างล้างจาน ไม่กงไม่กินแม่งแล้ว!

.

“ต้องเป็นเพราะยานั่น ยาของท่านราชา..”

.

“อ๊า.. อ้า.. อ้า.. ไม่ไหวแล้ว ฉันจะเสร็จแล้ว ฉันจะเสร็จ..อื้อ..เส..จ..จ..จ..”

.

“แฟนของฉัน! ผัวของฉัน! เอาคืนมา.. ท่านรา..ช..า”

.

“อ๊าาาาาาาาาา~!”

.

“อุ๊บบบ..อื๊มมม!”

.

อมพระมาทั้งโบสถ์อมกระโปกหลวงตาก็ไม่น่าเชื่อ! นี่น่าจะเป็นการถึงจุดสุดยอดที่อนาถาที่สุดในอลาลัส! แอดมินสาวใช้ฝ่ามือปิดปากตัวเองเอาไว้ทั้งยังเสียบคาร่องหีตัวเองไว้กับเหลี่ยมซิงค์ล้างจานอย่างน่าสงสาร น้ำหีเธอฉีดซ่าลงใส่เหลี่ยมเสา บางส่วนกระเฉาะข้ามแก้วกาแฟไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปด ลมหายใจรวยรินหายใจเข้าหายใจออก พุทโธ.. หำโต.. หนังโป๊..

.

ไม่ ๆ ๆเหมือนเธอจะยังสลัดความจริงออกไปไม่พ้น ตราบใดที่เรื่องนี้ยังไม่กระจ่างผู้ชายกี่รายต่อกี่รายก็จะทำร้ายเธอแบบนี้ต่อไปในทุก ๆ ครั้งที่คิด

.

“แฮ่ก.. แฮ่ก.. คุณเจฟรออยู่.. เราต้องรีบออกไปจากตรงนี้เดี๋ยวเขาสงสัย เสร็จไปหนึ่งน้ำแล้วคงพอเก็บอาการต่อหน้าเขาได้อยู่หรอกนะ ขอร้องล่ะอย่าไปทำขายหน้าต่อหน้าผู้ชายที่เพิ่งรู้จักเลยน่าอายจะแย่”

.

.

ประมาณ 3 นาทีให้หลังแอดมินสาวหน้ามัธยมผู้สุขสมกับอ่างล้างจาน ก็เดินกระท่อนกระแท่นออกมาพร้อมกับถาดใส่ถ้วยกาแฟใบใหม่ เธอเดินตรงมาที่หน้าโซฟาซึ่งมีเจฟเฟอร์นั่งรออยู่ ก่อนจะวางแก้วกาแฟลงที่ข้าง ๆ กันกับแก้วของเขา เอาถาดบังโหนกหีและช่วงล่างของตัวเองเอาไว้ เล็งพิกัดเป้าหมายว่าจะนั่งลงตรงที่ว่างข้าง ๆ ย่อตัวลง.. ย่อลงช้า ๆ เนิบ ๆ นิด ๆ บนตักของคุณเจฟ!

.

คุณพระ!

.

“เฮ๊ย! คุณจะทำอะไรเนี่ยะ!”

เลือดลมสูบฉีดสัญญาณไฟฟ้าพุ่งกระฉูดลงมาจากก้านสมอง พาดผ่านหัวใจ ย้ายลงมาที่ไข่ กลายเป็นภาพของเสาไฟฟ้าจ่ายไฟ ที่ฝ่ายชายไม่เคยต้องการ

.

“โอ๊ย! โคตรแม่งเอ๊ย! กว่ากูจะเอามันลงได้มึงเสือกปลุกมันขึ้นอีกแล้วนะอีเด็กเวร!”