Semua Bab Just Say Nothing : โคตรคนปฏิเสธโลก (NC 18+): Bab 1 - Bab 10

ร่างเปล่าเปลือยพู่ระหงส์นอนเหยียดกายอยู่ในอ่างอาบน้ำเซรามิค เสียงน้ำร้อนจากหัวก๊อกดังกระทบแพรน้ำวูบไหวเจื้อยแจ้วอบอุ่น สาวสะพรั่งวัย 16 หลับตาพริ้มปล่อยตัวปล่อยใจให้ความฟินชอนไชไปทั่วทั่งร่าง เธอไม่สนหรอกว่าจะเสียเวลาไปมากแค่ไหนเพราะในดินแดนส่วนตัวนามสุขาวดีแห่งนี้ มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของ มันคือความสุขที่สาสมแล้วที่สาวแรกแย้มอย่างเธอจะได้รับ หลังจากการนั่งหลังขดหลังแข็งกรำตำราเรียนมาตลอดทั้งวัน.ปาดสายตาผ่านม่านฟองสบู่ที่ลอยฟุ้ง เล็บเท้าที่เพ้นท์มายังคงเปล่งประกายสวยสด เหมาะสมกับราคาค่างวด."อืม.. ใช้ได้เหมือนกันนะร้านนี้ ดูท่าน่าจะสวยติดทนแบบนี้ไปอีกหลายวััน ถ้าไม่ใช่เพราะพีี่บอกว่าชอบเอมจะไม่ทำบอกตรง ๆ ไหนขอดูอีกข้างสิว่ายังติดทนดีอยู่รึเปล่า.. ฮึบ!"สาวเจ้าพรั่นพรึงกับตัวเองคนเดียวตามประสาคนวัยฝัน เธอยกขาอีกข้างขึ้นพาดกับขอบอ่างระหว่างนั้นเอง แพรน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ก็ได้สยายตัวออก เผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจขนาดพอดีมือที่เปล่งปลั่งกระทบแสงไฟพร้อมกับไออุ่น ๆ น้ำร้อนกว่านี้เธอคงสุก ตรงกันข้ามเพราะกลุ่มควันบาง ๆ ที่ฟุ้งขึ้นมาเมื่อครู่ จึงทำให้เด็กสาวจินตนาการไปถึงดวงหน้า

"โคตรแม่มเอ๊ย! กระหรี่เกินไปแล้ว! นี่แสดงว่าน้ำประปาไม่ได้ช่วยล้างความโสโครกออกไปจากสมองเลยใช่ไหมอีหนู!"เจฟเฟอร์พลั้งปากพูดไปโดยไม่ยั้งคิด เขาทั้งหงุดหงิดและรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น."แล้วฉันจะลงทุนเปียกเป็นลูกหมาไปเพื่ออะไร บัดซบเอ๊ย! อีหรอบนี้กลับไปถึงออฟฟิศ Parallel มีหวังโดนล้อแน่ อุตส่าห์คิดว่าจะปิดจ๊อบได้โดยไม่ต้องใช้สิ่งนี้แล้วแท้ ๆ"หันซ้ายแลขวาเช็คความแน่ใจว่าไม่มีใครเห็น ว่าแล้วบุรุษลึกลับนามเจฟเฟอร์ก็ได้เอื้อมมือมาแตะที่หัวเข็มขัดทรงกลมที่มีสัญลักษณ์เป็นเส้นขนานสองเส้น รูปร่างมันคล้ายกับเครื่องหมายเท่ากับ ซึ่งก็เหมาะกันดีกับการใช้เป็นโลโก้ขององค์กร Parallel ที่เจ้าตัวสังกัดอยู่.ออกแรงกดเพียงเล็กน้อยปุ่มบนหัวเข็มขัดก็จมบุ๋มลงไป สลับกับการดีดพุ่งออกมาของสสารเหลวใสซึ่งไม่ใช่เซลล์อสุจิ ลักษณะมันเหมือนกับม่านเจลล์บาง ๆ ขนาดเท่าผืนเสื่อลอยคว้างอยู่กลางอากาศ และก่อนที่มันจะร่วงลงสู่พื้นตามแรงโน้มถ่วงโลก เจฟเฟอร์ก็ได้รีบกระโจนเข้าใส่มันทั้ง ๆ อย่างงั้น!.ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่านี่ช่างเป็นวิทยาการอันล้ำสมัย เพราะเพียงแค่เสี้ยวอึดใจม่านเจลล์ดังกล่าวก็ได้ห่อหุ้มร่างของเจ้าตัวเอ

สังคมเมืองในปี ค.ศ. 2078 เป็นอะไรที่โคตรจะต่ำตมอมควยหมา! หลายคนคงคิดถึงความศิวิไลซ์กับอุปกรณ์ไฮเทคที่เข้ามาทำให้ชีวิตง่ายขึ้น คงจินตนาการไปถึงหุ่นยนต์รับใช้หน้าตาพลาสติกแบบในหนัง Sci-Fi ที่ "วิล สมิท" แสดง ซึ่งไม่ค่อยจะถูกต้องนัก! เพราะทุกอย่างกลับตาลปัตรหมดนับตั้งแต่เกิดสงครามโลกครั้งที่ 4.ระเบิดนิวเคลียร์นับสิบ ๆ ลูกถล่มอารยธรรมน้อยใหญ่จนย่อยยับ บรรดาผู้นำชาติมหาอำนาจเรียกปฏิบัติการนี้ว่า “ไฟนรกในเพลิงแค้น” พวกเขาหลงไหลในอำนาจและเริ่มประหัตประหารผู้คนที่คิดต่างเหมือนเป็นผักปลา อุดมการณ์อันสูงลิ่วทำให้เกิดสภาวะการณ์ยอมหักไม่ยอมงอ นำมาสู่การใช้กำลังเข้าห้ำหั่นกันเพื่อช่วงชิงทุกสิ่งอย่างที่ตนอยากได้.สงครามดำเนินอยู่นานนับ 10 ปีกระทั่งเริ่มสงบลงในปี 2050 รายงานจากสภากาชาดโลกสรุปตัวเลขผู้เสียชีิวิตออกมาว่า มีประมาณ 100 ล้านคน (ไม่รวมผู้พิการและทุพพลภาพ) ส่วนใหญ่อยู่ในซีกโลกพัฒนาและกาฬทวีป ชนชาติที่อ่อนแอไม่สามารถใช้การเจรจาเพื่อสันติหรือเลือกข้างอย่างที่เคยเป็นได้ ยิ่งเป็นชนพื้นเมืองตามป่าเขายิ่งไม่ต้องพูดถึง.อานุภาพแห่งกัมมันตรังสีกวาดล้างทุกสรรพสิ่ง ชนิดที่ UN หรือองค์การสหประชาช

"ตึก ๆ , ตึก ๆ , ตึก ๆ , ตึก ๆ"เสียงฝีเท้ากระทบพื้นบันไดถี่รัวพอ ๆ กับการสั่นไหวของคลื่นหัวใจข้างในทรวงอก Parallel ภาคสนามมีกันอยู่แค่ 4 คนเท่านี้ การถูกปาดหน้าชิงความดีความชอบไปก่อน มืออันดับหนึ่งตลอดกาลอย่างเจฟเฟอร์ก็เลยเดือดดานอย่างที่เห็น."ฮึบ! ได้การล่ะข้างหน้านี่เอง! มองเห็นแสงลอดออกมาจากห้องอาบน้ำด้วยแฮะ เหมือนประตูจะปิดไม่สนิท".หมอกไอน้ำโขมงโฉงเฉงสยายตัวปกคลุมทั่วพื้นกระเบื้อง ชั้น 2 ของออฟฟิศ Parallel ถูกออกแบบให้เป็นโรงอาบน้ำขนาดใหญ่ ด้วยความที่สมัยก่อนนั้น Parallel เคยมีจำนวนสมาชิกประจำหน่วยเยอะกว่านี้มาก ประกอบกับการที่ต้องออกปฏิบัติงานอย่างสมบุกสมบันในทุก ๆ ครั้ง บรรดาคราบสกปรกเหงื่อไคลต่าง ๆ ก็เลยจำเป็นต้องมีพื้นที่ให้ชำระล้าง.เจ้าห้องอาบน้ำแห่งนี้ถูกออกแบบให้เหมือนกับบ่อน้ำร้อนออนเซ็นในประเทศญี่ปุ่น แม้ว่าในปี ค.ศ. 2078 แผ่นดินจากโลกตะวันออกจะกลายเป็นทะเลทรายไปหมดแล้ว แต่ถึงกระนั้นในห้องออนเซ็นนี้ก็ยังอุตส่าห์มีหินภูเขาไฟร้อน ๆ จากฮอกไกโดมาประดับเอาไว้ มีการจัดสวนเซ็นให้เห็นกระบอกไม้ไผ่กระดกเคาะกับขอบบ่อน้ำ ขึ้น ๆ ลง ๆ ดังป๊อก ๆ ย้อมบรรยากาศให้ผ่อนคลายสบายชีวา มิ

บนชั้น 4 ของอาคารสำนักงานใหญ่ Parallel นั้นแตกต่างไปจาก 3 ชั้นข้างล่างอยู่มากโข กล่าวคือ ไม่มีใครรู้ว่ารูปร่างหน้าตาที่แท้จริงของมันเป็นยังไง มันเปรียบได้กับแดนสนธยาที่มีเพียงแพทย์หญิงเจ้าของชั้นอย่างยูมิโกะ กับบอสเท่านั้นที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร พื้นที่ทั้งชั้นถูกปกปิดไว้หมดด้วยม่านพลังงานที่เธอคิดค้นขึ้น แผ่นเจวบาง ๆ ขุ่นใสสีช้ำเลือดช้ำหนองฉาบไปทั่วทุกซอกทุกมุม ขึงพืดสร้างเป็นผนังกั้นห้องราวกับไม่ต้องการให้ใครล่วงรู้ความลับในโลกส่วนตัวของเธอ.แต่ถึงกระนั้นก็ยังเปิดพื้นที่ส่วนหน้าเอาไว้ เพื่อคอยคัดกรองบรรดาเจ้าหน้าที่ที่ได้รับบาดเจ็บจากการปฏิบัติงาน คนที่อาการหนักจะถูกนำตัวฝ่าแผ่นเจลเหนือดเหนียวเข้าไปภายใน ส่วนคนที่อาการไม่เท่าไหร่หมอยูมิโกะจะทำการรักษาแบบฉับไวอยู่ด้านนอก ซึ่งก็ต้องมาลุ้นกันอีกทีว่าอาการของพ่อหนุ่ม เจฟเฟอร์ บัตเจนแลนด์ นั้น จะอยู่ระดับไหนในสายตาเธอ."ฮู้วววว.. เสร็จซะที เมื่อยจังเลยยูมิ ขอน้ำให้ฉันสักแก้วสิที่รัก"."ไฮ้!..ได้ค่ะหมอ เชิญคุณหมอออกไปรอด้านนอกนะคะ เดี๋ยวยูมิตามออกไป".ม่านเจลเหนียวหนืดจมบุ่มลึกลงไป หมอสาวพราวสเน่ห์สอดแขนเข้าไปก่อน ต่อด้วยการค่อย ๆ เอี้ย