1
Iah's POV
Masasapak ko na tong guard na to, kanina pa akong nakikiusap eh! Pero kailangan ko ng mahabang pasensya kung hindi ako din ang magsisisi nito!
"Ma'am pasensya na po talaga, bawal po talagang pumasok ang hindi estudyante sa loob." Mahinahon naman yung pagkakasabi niya pero naiinis pa din ako. Yung kahit mabait naman siya eh naiirita ako?
"So kailangan ko munang mag-enroll para makausap ang management ng eskwelahang yan?! I'll just ask few things on the director!" May twenty minutes na siguro akong nakikiusap dito sa guard na to. Ni hindi man lang talaga ako pinalagpas ng gate at nandito lang ako nakatayo sa harap ng gate. Mainit kaya dito! Bumaba ako ng kotse dahil hindi kami magkaintindihan kanina tapos hindi man lang niya ako pagbibigyan?!
"Ma'am hindi rin naman po kayo makakapag-enroll dito sa Heiberg eh. All Boys School po ito eh" Para akong hinambileng sa hiya ah. Oo nga pala All boys School to. Porkchop naman oh!
Bakit pakiramdam ko eh ako ang mapapahiya sa araw na ito? Ugh! I f*cking hate this day!
"Do I need to set an appointment para makausap yung director ng paaralang iyan?!" Pinakukulo talaga nito yung dugo ko. Ano naman yung direktor na yun? Presidente? Parang may balak naman akong masama para kailanganin pa ng appointment ang pakikipag-usap sa direktor na yun?
"Sorry ma'am pero pag may events lang po ang paaralan tsaka pumupunta diyan ang director eh. Bale ang nandiyan lang po eh yung mga estudyante, professors, dean, tapos yung mga maglilinis po." Mahinahong paliwanag niya. So ayun! Wala yung director! What kind of director he is?! He should be always on this school!
"Yung dean na lang! Importante lang talaga!" Wala bang talab ang charms ko dito? Nawawala yung class ko dito Aish! If ever na malaman ito ni mom patay talaga ako. Yung way ko nga lang ng pagsasalita ay hindi pasado kay mom, ito pa kayang ginagawa ko ngayon?
"Ma'am sorry po talaga pero hindi po talaga pwede eh. Yun nga pong kamag-anak ng napasok diyan eh hindi rin nakakapasok. Pasensya na po talaga ma'am." Tumango na lang ako at sumakay ng sasakyan ko. Agad kong pinaharurot yun pauwi sa bahay.
So it means parang Rehab ang school na yun? Bawal pumasok even yung kapamilya? Like WTF?! Magandang paaralan para sa mga basag-ulong kabataan? Eh anong klase pala yung nakabuntis sa kapatid ko kung ganoon?
"Kaasar! Hindi man lang napakiusapan. Paano ko hahanapin ang nakabuntis kay Inah kung bawal magpapasok dun?! Porkchop na iyan!" Inis na sigaw ko habang nagmamaneho. I freaking need to think a way para makapasok sa Heiberg!!!
"Oh Iah bakit ganiyan ang mukha mo? Parang pinagsakluban ng langit at lupa?" Salubong sa akin ni manang pagka-pasok ko sa loob ng bahay.
"Eh manang napurnada ang plano ko eh. Pambihira!" Inis na sigaw ko at nagmartsa na paakyat. Kami lang ni Inah ang nakaka-alam ng situwasyon niya.
"Iah ang bibig mo! Hindi magugustuhan ng mommy mo kapag narinig ka niyang ganiyan magsalita!" Pahabol na sigaw sa akin ni manang.
Is it really important to be elegant at all times?
Ganito na nga ang situwasyon iisipin ko pa ang pagiging balasubas ng bibig ko? Hindi ako malumanay magsalita at lalong hindi maganda ang lumalabas na salita sa bibig ko. Ganito ako eh anong magagawa nila? Psh.
Nahinto ako sa paglalakad papunta sa kwarto ko nang tawagin ako ni Inah.
"Ate kamusta lakad mo?" Malumanay na tanong niya. Itong si Inah akala mo walang nagawang kalokohan eh, kung makapag-tanong parang normal lang. Tsk.
"Mukha bang maganda ang kinalabasan?!" Inis na singhal ko sa kaniya. Bakit ang insensitve ng mga tao? Yung alam na ngang wala ka sa mood magtatanong pa. Hayst.
"Ate easy. Baka naman init na naman ng ulo ang inuna mo eh" Aba't sumasagot pa. F*ck I wanna scold her for doing this mess pero wala akong magawa! Ako ang lalabas na mali kapag hindi ko nasolusyunan ito!
"Hoy Aninah Cassandra pasalamat ka at mahal kita kaya kita tinutulungan! Kapag ako napuno na, Ako mismo magsasabi kina mom and dad na buntis ka." Ingos ko sa kaniya. Kahit naman sinabi ko yun eh hindi ko yun magagawa. Damay ako eh. Lagi namang ganoon eh. F*ck!
"Ate sorry na" Sabay yakap niya sa akin.
"Ikaw Inah nahahalata na kita ah. Inaabuso mo na ako ha. Palibhasa alam mong mabilis humupa ang galit ko pagdating sayo. Bakit ba kita inispoiled?!" Inis na sabi ko sa kaniya. Why do I need to show them that I'm tough even though I'm not?
"Hindi naman ate, kailangan ka lang talaga namin ng pamangkin mo kaya ganun. Tsaka ate wag ka nga laging mainit ang ulo, lalo na kapag ibang tao ang kausap mo. Kaya natatawag kang oldmaid eh."
"Sadyang ganito lang talaga ako. Walang filter ang bunganga ko at pang-eskwater ang pananalita ko pero nakokontrol ko naman yon!" Sabi ko at kumalas sa yakap tsaka nag flip ng hair.
"Oo na ate, sabi mo eh. Pero ate, thank you ha? Nakokonsensya tuloy ako sa nagawa ko eh." Malungkot na sabi niya.
May magagawa pa ba ang konsesnya niya sa situwasyon namin ngayon? Hayst. I really want to voice out what I really feel but I can't. Hangga't kaya kong kimkimin at wag sabihin, gagawin ko dahil alam kong mas makakabuti iyon. We have different perceptions that's why I'm afraid to tell my opinion. Baka kase kapag sinabi ko yung nasa isip ko, yung nararamdaman ko, yung sa palagay ko ay tama, magagalit lang sila sa akin dahil ang akala ko ay tama at dapat ay mali at masama sa opinyon nila.
"Oh siya tama na ang drama. Nangyari na eh. Pero makonsensya ka nga talaga! Ang bata bata mo pa pinabutas mo na yang kweba mo ha?!"
"Ate huwag mo na nga ipaalala. Wala talagang filter yang bibig mo eh" Malumanay na sambit niya. Bakit ba ang hinhin hinhin niya? Parang hindi makabasag pinggan eh! Iyan ang pinagkaiba namin. Siya yung soft-spoken at ako yung pang palengke ang bunganga.
"Alam mo ikaw Inah napakahinhin mo tapos nag-papasok ka agad diyan. Masakit ba?" Seryosong tanong ko. I'm curious, really!
"Ate naman. Tama na nga. Pumunta ka na nga sa kwarto mo." Nahihiyang sabi niya. Bakit ang mga tao nahihiya pagkatapos makagawa ng bagay na hindi naman sila nakaramdam ng hiya nung ginagawa nila? Hayst. Andami ko talagang tanong sa isip ko na hindi masagot. Ang hirap din ng ganito. Lalo na't wala naman akong experience.
"Hoy ang pula ng mukha mo, parang regla sa pula!" Natatawang sabi ko. Ganito lang talaga ako, pero kaya kong magseryoso at papinuhin ang kilos ko. Kase gaya nga ng sinabi ko, I'm afraid to voice out my feelings, my opinions, and the things that are running in my mind. Ha anong konek?
"Ate!" Nagmamaktol na sabi niya kaya naman tinawanan ko lang siya. Dumiretso na ako sa kwarto ko para makapag-pahinga
Mainit ba talaga lagi yung ulo ko? Magaspang ba talaga yung pakikitungo ko sa iba? Magaspang na ba talaga yun? Eh hindi ko pa nga sinasabi yung opinyon ko tungkol sa kanila eh. Psh. Ipinapakita ko lang talagang ganito ako para hindi ako matapakan ng ibang tao. I have different masks.
Matatawag nila akong magaspang pagdating sa negosyo at trabaho. Pero malambing ako sa mga ka-close ko. Pero yung first impressions talaga ng halos lahat sa akin lalo na nung college eh masungit o mataray. Sa una lang naman ako ganon eh. Pero mainitin talaga ang ulo ko at nawawalan ng filter ang bunganga ko kapag ganon. Maybe that's the reason why they're telling me na magaspang ang ugali ko, idagdag pa yung bastos kong bibig. Psh. People.
Matanda na ba talaga ako? Psh. 25 years old pa lang naman ako ah. Fresh and Virgin hahahahah. Virgin mula ulo hanggang paa. Baka kaya natatawag akong oldmaid dahil dun? Pero duh mas okay nang walang karanasan kesa naman stretch na stretch na yung butas sa ibaba noh? I have a very different insight from other people and it's hard.
Pero tama na nga muna yung pag-iisip tungkol sa sarili ko. I need to think about Inah. Kailangan kong mag-isip ng plano para mahanap yung nakabutas ng kweba niya. Hindi naman ako papayag na walang ama ang magiging pamangkin ko habang lumalaki siya. Pero dapat naman nag-isip muna siya! Pati yung lalaki na yun! He must take control! Duh!
Paano ko kaya mahahanap yung si Ababa kung ayaw akong papasukin sa eskwelahan niya? Sa alangan namang akyatin ko ang gate ng university na yun at mag ala magnanakaw para makapasok at mahanap si Ababa? Hayst. Namemental block ako eh.
Tumayo ako mula sa pagkakahiga sa kama ko at kinuha ang laptop ko sa study table. Dumapa ako sa kama ko at nagsimula nang mag-search ng kung ano-anong tungkol sa Heiberg University.
At tulad ng inaasahan ko masyadong secured ang Heiberg at walang makikitang information patungkol sa mga nag-aaral doon, maski list ng magagaling na Professors wala. Ang tanging nakita ko lang eh yung facilities at events na nagaganap doon.
Wala naman akong kakilala na pumapasok doon para mapagtanungan tungkol dun kay Ababa eh. Ang hirap naman eh. Is it super prestigious? Or baka naman miyembro ng sindikato ang mga nag-aaral doon? Shems.
Bawal ko namang nakawin yung mga files ng Heiberg para mahanap si Ababa, tsaka paano ko yun gagawin eh hindi nga ako makapasok. Aish. I need to think deeply. Yung tipong nakakalunod sa sobrang lalim. Hahahaha.
Think.
Think.
Think.
Hindi ko na namalayan ang oras. Maghahating-gabi na at wala man lang tumawag sakin para mag-dinner. Bakit pa kami may katulong kung ganon? Baka naman nalimutan lang ni manang, pero kahit na.Aish, Bahala na nga. Hindi naman ako nagugutom.
Think.
Think.
Think.
"Kung hindi ako makakapag-enroll doon dahil pang Lalaki lang ang paaralan na yun, magpapanggap na lang akong lalaki!" Sabi ko sa aking sarili.
"Tama! Magaling naman akong um-acting! I'm so brilliant talaga. So what's my next step?" Gumulong ako sa kama habang nakatingin sa aking laptop, tila may masasabi saking suggestion ang laptop na to pag tinitigan ko? Hahahaha.
"Magdi-disguise akong lalaki tapos mage-enroll na ako sa Heiberg tapos hahanapin ko na si Ababa. Pero kailangan ko muna ng mga pekeng papeles para makapasok dun. Fake Birth certificates and such pero baka makasuhan ako? Ayoko namang makulong"
"Uhmm.. Bahala na bukas. Basta may naisip na akong first step." Bulong ko sa aking sarili at isinara na ang laptop at dumiretso na sa CR para maglinis ng katawan.
I'll just go with the flow. Bahala na kung anong maisip ko bukas. Inaantok na ako eh.
Pero magpapanggap akong lalaki? I think it's exciting!!!
***
Ang bubbly ng personality ni Iah, ang cute lang😍
04-19-20
HOPE YOU ENJOY READING ✌🏻
EPILOGUE “Are you done preparing?” He asked. Maybe he is already downstairs.“Yep, I will go down in a minute.” I did not bother to say goodbye, I just put the phone down. I looked at my outfit and to myself one last time before leaving my hotel room.I am wearing a very short black tube dress. It is not revealing for me because I don’t have big boobs. It just hugged my body perfectly. It is so fitted.I love it. My footwear is just simple black stilettos. I did not bring any bag, I only had my phone and card with me.Gladly, the elevator is not packed. I can freely move and fix my hair without disturbing others. Before I leave my hotel room, I already fixed the things that I will be bringing with me on my flight tomorrow. I can’t help myself to appreciate the things, even the smallest things in life. Maybe that is maturity. “What are you wearing?” That is the first question he asked when I entered his car. His brows are furrowed and he is staring at me like I did a lot of things in
Aninah's POVKailan ba ako huling nagpasalamat kay ate? Kailan ko ba nasabing mahal ko siya? Nasabihan ko na ba siyang mahal ko siya? Kailan ko ba nasabing proud ako sa kaniya? O nasabihan ko na ba siya? Kailan ko ba ipinaramdam sa kaniyang maswerte ako na naging ate ko siya?Andami kong pinalagpas na pagkakataon, Andami kong sinayang na oras upang magawa ang mga dapat kong gawin. Inuna ko ang pagtatampo ko kaysa ang pagpapahalaga sa ate ko. Nagsisisi ako dahil hindi ko alam na ganun na pala ang nararamdaman niya, hindi ko alam na nasasaktan na pala siya.Hindi ko napansin na kailangan niya rin ng suporta, na kailangan niya rin ng atensyon, n
15 Aniah's POV Maaga akong nagising kinabukasan ngunit wala naman akong maisip na gawin. Gusto kong bumawi kay Isidro pero tinatamad ako, it's a childish act at nakakahiya iyon. Minsan talaga pabago-bago ako hh desisyon depende sa mood ko. Tinitigan ko lang ang kisame hanggang sa makain na ng sikat ng araw ang aking buong silid. Tinatamad akong kumilos, tinatamad akong tumayo, tinatamad akong gumawa, at hindi ko alam kung bakit ngayon pa ako tinamaan ng katamadan. Dala siguro ng buwanang dalaw ko kaya tamad na tamad akong kumilos. Ano bang gagawin ko ngayong araw? Leche naman oh, sana'y nasa bakasyon pa din ako kung h
14Aniah's POV"I don't know why I'm doing this."Walang namutawing salita sa pagitan naming dalawa. Nakasiksik lang ako sa dibdib niya at pinapakalma ang sarili. Nakatulong ang dahan-dahan niyang pagsuklay sa buhok ko upang kumalma ako.Nawala na ang panginginig ko at nakakahinga na ako ng maayos ngunit hindi pa rin bumabalik sa dati ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano bang nangyayari sa akin?Kahit may ideya na ako kung bakit mabilis ang tibok ng pudo ko ay pilit ko itong isinasantabi at isinasawalang-bahala. Malay ko bang ako lang a
13Aniah's POV"Bakit sa tingin niyo laging ako ang may kasalanan?"Hindi ko na pipigilan ang sarili kong sabihin ang saloobin ko. Punong-puno na ako, hindi ko na kaya ang sakit, ang bigat-bigat na. Hindi ko na kaya."Bakit laging ako ang may kasalanan? Bakit lagi ako ang mali? Bakit ako lagi? Carlotta Carlotta Carlotta! Si Carlotta na walang kwenta, Si Carlotta na walang ginawang tama, Si Carlotta na walang silbi, Si Carlotta na walang alam, Si Carlotta na walang direksyon sa buhay at Si Carlotta na walang ipagmamalaki sa buhay! Ano pa?!"Walang tigil ang pagbuhos ng luha ko. Ilalabas ko
12Aniah's POV"Mom...Dad..."Tila namanhid ang buong katawan ko, tila nabingi ako pagkatapos kong marinig ang mga katagang iyon, tila hindi nakisama ang panahon sa nais kong mangyari... bakit ganoon?Bakit? Paano? Paano nila nalaman ang nangyari kay Inah? Hindi ko naman sinabi sa kanila, malabong sinabi din ni Inah sa kanila. Kaya paano? Sino? Sinong nagsabi?Hindi ko alam kung lilingon ba ako o mananatili akong nakatulala sa kung saan. Hindi ko alam kung tatayo ba ako upang magbigay galang o magkukunwaring hindi ko alam na nariyan s