1
Iah's POV
Masasapak ko na tong guard na to, kanina pa akong nakikiusap eh! Pero kailangan ko ng mahabang pasensya kung hindi ako din ang magsisisi nito!
"Ma'am pasensya na po talaga, bawal po talagang pumasok ang hindi estudyante sa loob." Mahinahon naman yung pagkakasabi niya pero naiinis pa din ako. Yung kahit mabait naman siya eh naiirita ako?
"So kailangan ko munang mag-enroll para makausap ang management ng eskwelahang yan?! I'll just ask few things on the director!" May twenty minutes na siguro akong nakikiusap dito sa guard na to. Ni hindi man lang talaga ako pinalagpas ng gate at nandito lang ako nakatayo sa harap ng gate. Mainit kaya dito! Bumaba ako ng kotse dahil hindi kami magkaintindihan kanina tapos hindi man lang niya ako pagbibigyan?!
"Ma'am hindi rin naman po kayo makakapag-enroll dito sa Heiberg eh. All Boys School po ito eh" Para akong hinambileng sa hiya ah. Oo nga pala All boys School to. Porkchop naman oh!
Bakit pakiramdam ko eh ako ang mapapahiya sa araw na ito? Ugh! I f*cking hate this day!
"Do I need to set an appointment para makausap yung director ng paaralang iyan?!" Pinakukulo talaga nito yung dugo ko. Ano naman yung direktor na yun? Presidente? Parang may balak naman akong masama para kailanganin pa ng appointment ang pakikipag-usap sa direktor na yun?
"Sorry ma'am pero pag may events lang po ang paaralan tsaka pumupunta diyan ang director eh. Bale ang nandiyan lang po eh yung mga estudyante, professors, dean, tapos yung mga maglilinis po." Mahinahong paliwanag niya. So ayun! Wala yung director! What kind of director he is?! He should be always on this school!
"Yung dean na lang! Importante lang talaga!" Wala bang talab ang charms ko dito? Nawawala yung class ko dito Aish! If ever na malaman ito ni mom patay talaga ako. Yung way ko nga lang ng pagsasalita ay hindi pasado kay mom, ito pa kayang ginagawa ko ngayon?
"Ma'am sorry po talaga pero hindi po talaga pwede eh. Yun nga pong kamag-anak ng napasok diyan eh hindi rin nakakapasok. Pasensya na po talaga ma'am." Tumango na lang ako at sumakay ng sasakyan ko. Agad kong pinaharurot yun pauwi sa bahay.
So it means parang Rehab ang school na yun? Bawal pumasok even yung kapamilya? Like WTF?! Magandang paaralan para sa mga basag-ulong kabataan? Eh anong klase pala yung nakabuntis sa kapatid ko kung ganoon?
"Kaasar! Hindi man lang napakiusapan. Paano ko hahanapin ang nakabuntis kay Inah kung bawal magpapasok dun?! Porkchop na iyan!" Inis na sigaw ko habang nagmamaneho. I freaking need to think a way para makapasok sa Heiberg!!!
"Oh Iah bakit ganiyan ang mukha mo? Parang pinagsakluban ng langit at lupa?" Salubong sa akin ni manang pagka-pasok ko sa loob ng bahay.
"Eh manang napurnada ang plano ko eh. Pambihira!" Inis na sigaw ko at nagmartsa na paakyat. Kami lang ni Inah ang nakaka-alam ng situwasyon niya.
"Iah ang bibig mo! Hindi magugustuhan ng mommy mo kapag narinig ka niyang ganiyan magsalita!" Pahabol na sigaw sa akin ni manang.
Is it really important to be elegant at all times?
Ganito na nga ang situwasyon iisipin ko pa ang pagiging balasubas ng bibig ko? Hindi ako malumanay magsalita at lalong hindi maganda ang lumalabas na salita sa bibig ko. Ganito ako eh anong magagawa nila? Psh.
Nahinto ako sa paglalakad papunta sa kwarto ko nang tawagin ako ni Inah.
"Ate kamusta lakad mo?" Malumanay na tanong niya. Itong si Inah akala mo walang nagawang kalokohan eh, kung makapag-tanong parang normal lang. Tsk.
"Mukha bang maganda ang kinalabasan?!" Inis na singhal ko sa kaniya. Bakit ang insensitve ng mga tao? Yung alam na ngang wala ka sa mood magtatanong pa. Hayst.
"Ate easy. Baka naman init na naman ng ulo ang inuna mo eh" Aba't sumasagot pa. F*ck I wanna scold her for doing this mess pero wala akong magawa! Ako ang lalabas na mali kapag hindi ko nasolusyunan ito!
"Hoy Aninah Cassandra pasalamat ka at mahal kita kaya kita tinutulungan! Kapag ako napuno na, Ako mismo magsasabi kina mom and dad na buntis ka." Ingos ko sa kaniya. Kahit naman sinabi ko yun eh hindi ko yun magagawa. Damay ako eh. Lagi namang ganoon eh. F*ck!
"Ate sorry na" Sabay yakap niya sa akin.
"Ikaw Inah nahahalata na kita ah. Inaabuso mo na ako ha. Palibhasa alam mong mabilis humupa ang galit ko pagdating sayo. Bakit ba kita inispoiled?!" Inis na sabi ko sa kaniya. Why do I need to show them that I'm tough even though I'm not?
"Hindi naman ate, kailangan ka lang talaga namin ng pamangkin mo kaya ganun. Tsaka ate wag ka nga laging mainit ang ulo, lalo na kapag ibang tao ang kausap mo. Kaya natatawag kang oldmaid eh."
"Sadyang ganito lang talaga ako. Walang filter ang bunganga ko at pang-eskwater ang pananalita ko pero nakokontrol ko naman yon!" Sabi ko at kumalas sa yakap tsaka nag flip ng hair.
"Oo na ate, sabi mo eh. Pero ate, thank you ha? Nakokonsensya tuloy ako sa nagawa ko eh." Malungkot na sabi niya.
May magagawa pa ba ang konsesnya niya sa situwasyon namin ngayon? Hayst. I really want to voice out what I really feel but I can't. Hangga't kaya kong kimkimin at wag sabihin, gagawin ko dahil alam kong mas makakabuti iyon. We have different perceptions that's why I'm afraid to tell my opinion. Baka kase kapag sinabi ko yung nasa isip ko, yung nararamdaman ko, yung sa palagay ko ay tama, magagalit lang sila sa akin dahil ang akala ko ay tama at dapat ay mali at masama sa opinyon nila.
"Oh siya tama na ang drama. Nangyari na eh. Pero makonsensya ka nga talaga! Ang bata bata mo pa pinabutas mo na yang kweba mo ha?!"
"Ate huwag mo na nga ipaalala. Wala talagang filter yang bibig mo eh" Malumanay na sambit niya. Bakit ba ang hinhin hinhin niya? Parang hindi makabasag pinggan eh! Iyan ang pinagkaiba namin. Siya yung soft-spoken at ako yung pang palengke ang bunganga.
"Alam mo ikaw Inah napakahinhin mo tapos nag-papasok ka agad diyan. Masakit ba?" Seryosong tanong ko. I'm curious, really!
"Ate naman. Tama na nga. Pumunta ka na nga sa kwarto mo." Nahihiyang sabi niya. Bakit ang mga tao nahihiya pagkatapos makagawa ng bagay na hindi naman sila nakaramdam ng hiya nung ginagawa nila? Hayst. Andami ko talagang tanong sa isip ko na hindi masagot. Ang hirap din ng ganito. Lalo na't wala naman akong experience.
"Hoy ang pula ng mukha mo, parang regla sa pula!" Natatawang sabi ko. Ganito lang talaga ako, pero kaya kong magseryoso at papinuhin ang kilos ko. Kase gaya nga ng sinabi ko, I'm afraid to voice out my feelings, my opinions, and the things that are running in my mind. Ha anong konek?
"Ate!" Nagmamaktol na sabi niya kaya naman tinawanan ko lang siya. Dumiretso na ako sa kwarto ko para makapag-pahinga
Mainit ba talaga lagi yung ulo ko? Magaspang ba talaga yung pakikitungo ko sa iba? Magaspang na ba talaga yun? Eh hindi ko pa nga sinasabi yung opinyon ko tungkol sa kanila eh. Psh. Ipinapakita ko lang talagang ganito ako para hindi ako matapakan ng ibang tao. I have different masks.
Matatawag nila akong magaspang pagdating sa negosyo at trabaho. Pero malambing ako sa mga ka-close ko. Pero yung first impressions talaga ng halos lahat sa akin lalo na nung college eh masungit o mataray. Sa una lang naman ako ganon eh. Pero mainitin talaga ang ulo ko at nawawalan ng filter ang bunganga ko kapag ganon. Maybe that's the reason why they're telling me na magaspang ang ugali ko, idagdag pa yung bastos kong bibig. Psh. People.
Matanda na ba talaga ako? Psh. 25 years old pa lang naman ako ah. Fresh and Virgin hahahahah. Virgin mula ulo hanggang paa. Baka kaya natatawag akong oldmaid dahil dun? Pero duh mas okay nang walang karanasan kesa naman stretch na stretch na yung butas sa ibaba noh? I have a very different insight from other people and it's hard.
Pero tama na nga muna yung pag-iisip tungkol sa sarili ko. I need to think about Inah. Kailangan kong mag-isip ng plano para mahanap yung nakabutas ng kweba niya. Hindi naman ako papayag na walang ama ang magiging pamangkin ko habang lumalaki siya. Pero dapat naman nag-isip muna siya! Pati yung lalaki na yun! He must take control! Duh!
Paano ko kaya mahahanap yung si Ababa kung ayaw akong papasukin sa eskwelahan niya? Sa alangan namang akyatin ko ang gate ng university na yun at mag ala magnanakaw para makapasok at mahanap si Ababa? Hayst. Namemental block ako eh.
Tumayo ako mula sa pagkakahiga sa kama ko at kinuha ang laptop ko sa study table. Dumapa ako sa kama ko at nagsimula nang mag-search ng kung ano-anong tungkol sa Heiberg University.
At tulad ng inaasahan ko masyadong secured ang Heiberg at walang makikitang information patungkol sa mga nag-aaral doon, maski list ng magagaling na Professors wala. Ang tanging nakita ko lang eh yung facilities at events na nagaganap doon.
Wala naman akong kakilala na pumapasok doon para mapagtanungan tungkol dun kay Ababa eh. Ang hirap naman eh. Is it super prestigious? Or baka naman miyembro ng sindikato ang mga nag-aaral doon? Shems.
Bawal ko namang nakawin yung mga files ng Heiberg para mahanap si Ababa, tsaka paano ko yun gagawin eh hindi nga ako makapasok. Aish. I need to think deeply. Yung tipong nakakalunod sa sobrang lalim. Hahahaha.
Think.
Think.
Think.
Hindi ko na namalayan ang oras. Maghahating-gabi na at wala man lang tumawag sakin para mag-dinner. Bakit pa kami may katulong kung ganon? Baka naman nalimutan lang ni manang, pero kahit na.Aish, Bahala na nga. Hindi naman ako nagugutom.
Think.
Think.
Think.
"Kung hindi ako makakapag-enroll doon dahil pang Lalaki lang ang paaralan na yun, magpapanggap na lang akong lalaki!" Sabi ko sa aking sarili.
"Tama! Magaling naman akong um-acting! I'm so brilliant talaga. So what's my next step?" Gumulong ako sa kama habang nakatingin sa aking laptop, tila may masasabi saking suggestion ang laptop na to pag tinitigan ko? Hahahaha.
"Magdi-disguise akong lalaki tapos mage-enroll na ako sa Heiberg tapos hahanapin ko na si Ababa. Pero kailangan ko muna ng mga pekeng papeles para makapasok dun. Fake Birth certificates and such pero baka makasuhan ako? Ayoko namang makulong"
"Uhmm.. Bahala na bukas. Basta may naisip na akong first step." Bulong ko sa aking sarili at isinara na ang laptop at dumiretso na sa CR para maglinis ng katawan.
I'll just go with the flow. Bahala na kung anong maisip ko bukas. Inaantok na ako eh.
Pero magpapanggap akong lalaki? I think it's exciting!!!
***
Ang bubbly ng personality ni Iah, ang cute lang😍
04-19-20
HOPE YOU ENJOY READING ✌🏻
2Iah's POV"Ate sigurado ka ba diyan sa plano mo?""Pang-ilang tanong mo na nga ba iyan Inah? Manahimik ka nga muna diyan at mag-iisip pa ako ng idadahilan mamaya kay manang." Inis kong sabi kay Inah at inirapan siya. Pinagpatuloy ko ang paglalagay ng lipstick hanggang sa nagsalita na naman siya."Ate hindi ko talaga maintindihan ang takbo ng isip mo." Sabi niya habang nakahalukipkip sa aking kama."Bakit manghuhula ka ba para maintindihan at malaman mo kung ano yung nasa isip ko ha? Intindihin mo na nga lang yung sarili mo. Handa na ba yung mga gamit mo ha at naka-upo ka lang diyan?" Hinarap ko na siya. Andami namang nalalaman nitong babae na to, mag-ingat lang ang hindi. Tsk."Oo ate nakahanda na yung mga damit ko. Kukuhanin ko na lang mamaya kapag paalis na tayo. Ate kinakabahan ako eh" Ayan na naman siya. Kinakabahan na naman. Sinabi nang wag mag-isip nang mag-isip baka mastress siya pumanget pa yung baby. Phew."Huwag ka ngang kabahan. Ako yung magpapanggap na lalaki okay?" Sabi
3Iah's POV"Oh Inah anong masasabi mo sa itsura ko?" Singhal ko kay Inah na nasa salas. Pagkadating kase namin pagkagaling sa mall ay hindi na ako nagpahinga at pumili na ng damit na isusuot at ipapakita kay Inah."Uhm, ang cute mo ate. Para kang Kpop Idol." At sinundan niya pa ng mahinang halikhik. Lakas ding mang-inis nito ah."Yung seryoso kase! Mukha na ba akong lalaki? Or what?!" Tanong ko sa kaniya sabay irap. Labag man sa kagandahan ko ito pero ito lang ang naisip kong matinong paraan eh."Oo ate mukha ka nang lalaki, ang gwapo mo tapos ang cute pa!" Parang kinikilig na sambit niya pa. Sus, kailangan ba talaga detalyado ang pagtatanong para tama ang isagot niya sa akin? Ang slow naman nito ni Inah, hindi yan mana sa akin. Kanino kaya?"Puro papuri ah? Pag ako talaga mukhang tanga may pektus ka saken!" Inis na sigaw ko sa kaniya. Ayaw kong tingnan ang itsura ko sa salamin. Baka magsisi lang ako.Nagpa-gupit ako ng 'syete' ba tawag dun? Basta yung parang sa Kpop. Kaya siguro nag
4Iah's POVNagsimula akong maglakad ngunit napahinto din agad nang pumasok sa isip ko na tinakasan ko lang si kuya guard. Sh*t! Hindi ko alam kung saan ako pupunta!Sinundan ko na lang yung malaking pathway, panigurado namang ang pathway na to ay papunta sa mga buildings. At hindi nga ako nagkamali, natanaw ko na ang mga buildings. Malayo-layong lakarin din pala ito, malayo pa ako sa mga buildings na natatanaw ko. Hindi ba pwedeng idiretso dun ang mga sasakyan? Ang luwang kaya ng pathway!!!Nagtuloy ako sa paglalakad habang iginagala ang paningin ko. Bale ang pathway ay nasa elevated na area? Huh? Mas mataas ang nilalakaran ko kaysa sa field. May mangilan-ngilang estudyante ang nasa soccer field at nagwa-warm-up. Nasa left side ko ang soccer field.Nagdiretso naman ako sa paglakad hanggang sa marating ko ang unang building.Ito siguro yung main building? May guard eh!"Good morning po Manong" Mahinang bati ko kay manong guard habang pinapalaki ang boses."Magandang araw din iho, ano
5Aniah's POV"Ano ate natanggap ka?" At ayun talaga ang bungad na tanong sa akin ni Aninah. Punyemas napaka-isip bata ah?! Ni hindi man lang sinabing mag-pahinga muna ako! Hayst, kids these days!"Yeah." Yun lang ang nakaya kong sabihin kahit punong-puno ang isip ko ng pwedeng sabihin. I'm tired and I don't want to talk."Kailan ka papasok ate? Kailan ka magsisimula? Naitanong mo ba kung may kilala silang Ababa? O nakita mo ba si Ababa?" Lumapit pa siya sa akin at inilapit ang mukha niya sa mukha ko. Iniwas ko naman ang mukha niya sa akin at isinandal ang ulo sa sofa."Aish. I'm tired! Kaya pwede? Mamaya mo na ako kausapin?!" Inirapan ko siya at ipinikit ang mga mata ko.Talagang hindi man lang ako kinamusta ah? At tsaka paano ko maitatanong kung may kilala silang Ababa eh hindi naman full name yun? Tapos sabi pa niya kung nakita ko? Eh ang lupit ko naman pala sa tingin niya at makikita ko si Ababa kahit hindi ko alam ang itsura nun?Pero natigilan ako nang pumasok sa isip ko yung mu
Aniah's POV"Who are you?"Like what the fudge?! Walang modo ampota! Hindi ba sila inorient na maging mabait sa mga bagong estudyante?!"I'm Ian" sabi ko at inilahad ang kamay. Tiningnan niya lamang iyon at ibinalik ang tingin sa mata ko. Walang manners! Ibinaba ko na ang kamay ko, nakakainis. Ako tuloy ang nagmukhang kahiya-hiya."Why are you here?" Tanong na naman niya. Ano to interview? Hindi ba pwedeng papasukin niya na lang ako sa loob?"Ito daw yung magiging room ko sabi ni Dean" Sagot ko habang pinapanatiling buo ang boses."What?!" Nagsalubong pa ang kilay niya, hindi ko alam kung dahil ba sa inis o sa gulat. Bakit? Hindi ba siya pwedeng magkaroon ng room mate? Baka nga may sira to sa ulo? Baka kaya tawa-tawa si Isidro kase ganito ang makakasama ko?"Sabi ko ito daw ang magiging room ko sabi ni Dean" Medyo nabobored kong sagot. Can he just let me in?"Are you fucking kidding me?!" Sigaw niya sa akin. Napapitlag ako sa lakas ng sigaw niya."Sa tingin mo?" Tinaasan ko siya ng is
7WARNING⚠️This chapter contains indecent or vulgar words. Read at your own risk.Aniah's POVMag-iisang linggo na ako dito sa Heiberg at hindi ko pa rin nakikita si Ababa. Hindi ko alam kung ano nang gagawin ko. Bakit parang umurong lahat ng plano ko? Bakit nagdadalawang isip na ako sa mga ginagawa ko? Shit! This can't be! Sayang efforts ko noh! Pero nangako kase ako eh.Should I stop right now? Kung kailan andami nang nangyari? At may mga kasinungalingan na akong nabuo at nagawa?"Pre ano nahawa
8Aniah's POV"Oy bakit hindi ka nagsabi na aalis ka na kagabi? Andaya!"Ano pa bang side ni Isidro ang hindi ko pa nakikita? May isip-bata, may pa seryoso, may madaldal, may chickboy, ano pa ba?"Ah,sumakit ulo ko pre eh."Pero seryoso, sumakit talaga ang ulo ko kagabi dahil sa dami ng iniisip ko."Sige, sabi mo eh."Wala na akong pake sa sasabihin niya. I'm so stressed right now!Shet andaming what ifs sa utak ko. Bakit ba hindi ako kasing talino ni Inah? Edi sana nasolusy
9Aniah's POV"Inah? Kaya mo bang umuwi sa bahay mag-isa? Kailangan mo nang umuwi sa bahay eh. Baka magtaka na sila."I lied again. I can't tell her the real reason why I asked her to go home. Iyon ang gusto nina mommy kaya iyon ang gagawin koAng hirap makipag-usap kapag galing ka sa pag-iyak. Yung nagpipigil ka pa rin ng hikbi pero kailangan talaga."Bakit ate? May problema ba?"She's so innocent and I don't want her to get hurt. Ayokong malaman niya yung totoong pakikitungo sa akin nina mommy. Ayokong isipin niyang may sama ako ng loob sa kaniya da