I am so blessed to have such amazing friends from the reading and writing community. For more of my stories, d*o*w*n*l*o*a*d *t*h*e*r*a*v*e*n*s*a*n*z*A*P*P and s*u*b*s*c*r*i*b*e. Maraming salamat!
Saglit lang niyang iniwan si Vanessa at tiwala s'yang hindi ito lalabas, pero heto at muntik pa itong mapahamak. He was scared shitless nang hindi ito makita sa silid. Mukhang nagkasalisi sila. Ang una niyang binalikan ay ang coffee shop dahil siguradong magkakape ito pagkagising. When he didn't find her there, nagtanong s'ya sa front desk kung nakita itong lumabas pero hindi raw. Nagkataon na fan ni Vanessa ang isa sa staff at sinabi nitong nakita niyang lumulan ito ng elevator. That's when he started to get worried. Kaagad niyang tinawagan ang mga tao niya at pinakalat niya sa premises para hanapin si Vanessa. He only had three men with him at the moment. It's not enough but soon, he will have more help with him. "Are you okay?" kaagad niyang tinanggal ang busal sa bibig nito at nakaramdam s'ya ng habag. She sobbed in his arms while his men took care of the man who tried to kidnap Vanessa. He will be taken for questioning and if he doesn't give the information, he's going to die. A
He knew it’s no longer safe for them to stay in the same place. They need a house. It would be better kung sa isang village na may mahigpit na security ang mabibili nila. It's what Vanessa needs pero kapos na sila sa oras. How fast is it to look for a house in a certain location and buy one? Isa pang problema ay ang citizenship niya. He's pure Russian and the only property he's able to purchase is a condo— nothing on land. Vanessa would have to buy it, pero siya ang magbibigay ng pera. Hindi niya ito pagagastahin.Dalawang araw lang ang ibinigay niyang palugit sa sarili para bumili ng bahay. And in those two days, hindi siya aalis sa tabi ni Vanessa. Ngayon na himbing ito na natutulog at may ilang tao siya na nagbabantay sa paligid ay hindi pa rin siya mapakali. Akala niya ay mawawala na ito sa kaniya kanina. Kung nahuli siya ng ilang minuto ay siguradong napahamak na ito and what then? Ininom niya ang natitirang whiskey sa baso at pagkaraan ay tumayo sa silya at naglakad papunta sa
“Do you realize that you could die?” He looked at Vanessa with boredom. “If you think this is a game, it’s not. Don’t feel obligated just because you agreed to marry me for the will.” “I don’t feel obligated.” She rolled her eyes. “It’s not too late to back out.” “I am not backing out. I already gave you my word.” “You did the same years ago and we both know exactly what happened. Don’t make promises you can’t keep, Konstantin.” Naputol ang pag-uusap nila nang makarinig ng katok sa pinto. He was the one who got up from the chair and went to see who it was. It turned out to be one of his men at dala nito ang pagkain nila. Kinuha niya ‘yon at inihain sa maliit na mesa. “As I was saying, we need to move by the end of today. I am going to call a few agents to see whether they have.” “I have an agent,” sagot ni Vanessa sa kaniya. “Was it the same agent you and Damien used to buy your shitty place?” “It is not a shitty place—“ “Okay. If you say so.” Vanessa turned red in anger, but
Hindi mapagkit ang ngiti niya at gumaan ang pakiramdam niya habang namimili sila kung alin ang bibilhin nilang bahay. Vanessa was awfully quiet at kung minsan ay nahuhuli niyang nakatingin sa kaniya. After checking out the houses, it has come down to the top three choices. "Which one do you want?" "The one with the master bedroom at the back facing the courtyard," sagot ni Vanessa sa kaniya. Iyon din naman ang gusto niya. Maaliwalas ang pakiramdam niya sa bahay na 'yon. The walls have been painted in neutral colors and the interior is modern. It was the perfect size just like what Vanessa wanted. Pinag-usapan nila ang presyo pati na ang papeles and later that afternoon, they moved in. They were asked if they wanted to keep the furnitures. Bago pa ang mga 'yon pati na ang kama. May plastik pa nang bahagyang angatin ang beddings. The only thing they have to buy at the moment are new sheets. Pwede naman bumili ng bago si Vanessa at idisenyo ang bahay na naaayon sa preferences nito.
Natulog sila sa magkaibang silid ni Vanessa at iniwan siya nito sa master bedroom. Ganoon na lang ang irit nito nang magising na magkatabi na sila noong umaga."Konstantin!" "Jeez, woman. I think I've gone deaf." Dumapa siya at nagtaklob ng unan. Ang aga-aga ay yamot na naman sa kaniya si Vanessa.He insisted that they stay in the same room because it's their first night in their house. Kaya lang, ayaw nitong pumayag dahil iisa raw ang kama. It's not like they've never slept in the same bed kaya hindi niya mainitindihan kung bakit ayaw nito. Isa pa, for safety na rin. Mas kampante siya kung nasa iisang silid sila dahil mararamdamanan niya kung may magtangkang pumasok sa bahay. The security in Albarracin is tight, pero mas mabuti na rin 'yong nag-iingat.Hinigit nito ang unan na itinaklob niya sa ulo at inihampas sa kaniya kaya wala siyang choice kung hindi agawin 'yon. She didn't stop there and reached for her own pillow so he didn't have any choice but to pin her down in bed."Get o
It was almost like playing tug of war. However, no one wants to lose so they keep dancing around each other hoping the fire would burn out itself. But as the days passed by, their feelings for each other gets stronger. Sinilip niya si Vanessa sa silid at tulog pa ito. He couldn’t sleep last night. Naisip niya ang kalagayan ng ama. Habang tumatagal ito sa kulungan ay lalong nanganganib ang buhay nito. He has to move fast and find a way to get him out. Ngayong safe sila sa village ay malaya niyang napapakilos ang iilang tao niya. Alam niyang nasa movie industry si Damien at wala sa hitsura nito ang gagawa ng malaking krimen, but he cannot shake off the feeling that something is off with him. Pinabantayan niya ito at ang ikinalat ang iba para sa ibang gawain.Before he cooked breakfast, it has been his routine to pick up his newspaper in the morning. Pero ngayong umaga, hindi lang diyaryo ang naroon. May isang itim na envelope uli siyang natanggap at kapareho ‘yon ng dati. His steps w
Humahangos siya na pinuntahan ang dalawa. Damien has a temper and Kons is the same. Ang pagkakaiba ng dalawa, Kons would tear Damien in snap. Bukod doon ay magaling pa itong mang-asar kaya lalong nagagalit ang kaaway.“What was he saying, Vanessa?” galit na tanong sa kaniya ni Damien. Ang dalawang technician pati ang babaeng nag-assist sa kanila ay nakaramdam na kailangan nila ng privacy. Naiwan silang tatlo sa maliit na silid. Lalo iyong lumiit sa presensiya ni Kons. He dominated the room without trying. Hindi niya sinagot si Damien. “What are you doing here?”“He was telling the tech guys to stop playing a song for you so he can talk to you.” “Hindi ikaw ang kausap niya!” singhal ni Damien kay Kons. She gave Kons a look. Sa hitsura nito ay mukhang hindi naman mananakit. Mapang-asar lang talaga. She appreciated the fact that he wasn’t trying to hold her. Nanatili ito sa gilid niya. “Damien, stop. I came here with him. You have no right to treat my guest like that.”“Excuse me— I
Wala silang imikan habang nasa sasakyan pauwi sa Albarracin. She couldn't finish her meal-- that's how upset she was with the whole thing. Kons had no right to do it without her consent. Kung tutuusin ay null and void ang kasal nila dahil wala naman pormal na seremonyas na naganap. Isa pa, niloko siya nito nang magpapirma.Sumaludo ang guards nang makita ang sasakyan nila at nang iparada ni Kons ang sasakyan ay hindi na siya naghintay na pagbuksan pa nito ng pinto. Umibis siya mag-isa at binuksan niya ang pinto gamit ang six digit passcode. "Watch it!" Muntik na mauntog si Kons nang ibalibag niya ang front door pasara. "Why are you so mad? Magpapakasal din naman tayo bago matapos ang isang taon. You should be thankful that I cross out one thing on your-- Vanessa!" Nahagip niya ang isang mamahaling plorera na naroon na noong bilhin nila ang bahay. She could care less kung mabasag lahat ng bubog sa bahay kasama ang pagmumukha ng hinayupak niyang asawa."I should be thankful? Have you