SYNOPSIS— RENOUNCE

Kahit Hindi Na Ako

(LC Series #2)

#KHNA

Carleigh Quintos

"Yuck! Bakit naman ako magkakagusto sa kanya, aber? Yes, gwapo siya pero mukha namang taong bato yan, walang emosyon, tahimik at higit sa lahat ay perfectionist pa. For sure, ang boring niyang maging boyfriend," wagas kong pandadaot sa kay Zeiroh Hernandez na palaging ipinapareho sa akin ng kaibigan kong si Hazel. Hindi ko rin talaga alam kung bakit ayaw na ayaw ko sa ideyang ang lalaking iyon ang makakatuluyan o katadhana ko. 

Hindi kami bagay. Hindi. 

Hindi siya ang ideal man ko 'no? Gusto ko iyong lalaking nuknukan ng sense of humor sa katawan, sweet, clingy at higit sa lahat ay madaldal din tulad ko. 

In short, kabaliktaran ni Zeiroh ang hanap ko sa isang lalaki.

"Hoy, loka ka girl. Ano pang hahanapin mo kay Zeiroh ah? Package na nga iyon eh. Matalino, gwapo, mayaman, mabait..."

"Mabait? Iyon? I doubt it," natatawa ko pang saad. 

Lagi ko namang nakakasama ang lalaking itinatambal nila sa akin sa mga competition sa school. Ahead nga lang ito ng isang taon sa amin. At masasabi ko talagang parang may sarili siyang planeta. Hindi palaimik eh. Kaya hindi ako maka-relate sa mga babaeng nagkakandarapa sa kanya. 

Tapos siya ang itutulak sa aking ng kaibigan ko? Like hello? Tao ang gusto kong makinabang sa kagandahan ko at hindi isang alien.

"Girl, kapag nanligaw sayo si Zeiroh, pagbigyan mo naman muna. Hernandez iyon Carleigh."

Napataas-kilay naman ako. Kapag Hernandez ay talagang big deal for them eh kasi nga angkan ng hindi lang mayayaman na pamilya kundi mukhang hybrid din ang semilyang pinanggalingan nila, ang lalakas ng dating ng mga hitsura eh.

Pero kahit na, ayoko pa rin sa mga seryosong tao. Balita ko pa nga ay isa si Zeiroh sa candidates para maging CEO ng La Conchita Company na pagmamay-ari ng pamilya nila. 

Tatlo kasi silang magpipinsang Hernandez na pinagkakaguluhan sa campus. Alester at  Enzou naman ang pangalan ng dalawa niya pang pinsan. 

Kapag nagsama-sama na ang tatlong iyan ay nayayanig ang buong school sa tilian ng mga kababaihan. Pero kahit isa sa kanila ay wala akong matipuhan dahil pare-pareho naman silang alien eh, para bang pasan-pasan ang sari-sarili nilang planeta. 

Tsaka teka nga? Bakit naman nga manliligaw sa akin ang Zeiroh na iyon eh hindi naman namin gano'n kakilala ang isa't-isa. 

Too rich. Too boring. Too much is worthless too.

"Diyos ko naman Hazel, bakit ba kasi naisip niyong itambal ako kay Zeiroh? Bukod sa ayaw ko naman talaga sa lalaking iyon eh hindi hamak na ang layo ng agwat ng pamumuhay niyon kaysa sa akin 'no? He's rich. I'm poor. See? We're not even. Langit, lupa, ganern!"

Totoo naman kasi, kaya lang naman ako nakapag-aral sa mamahaling unibersidad na ito ay dahil matalino ako, scholarship lang ang kinakapitan ko rito. Mass communication ang tinatahak kong kurso at nasa 3rd year college na ako ngayon.

"Mataas ang pangarap ko kapag career ang usapan pero kapag about sa love life, okay na ako roon sa kahit magsasaka basta masaya ako. Malaya sa panlalait at panghuhusga," dagdag ko pa. Napangiwi lang naman ito sabay singhap.

"Talaga ba Leigh? Eh di sana nagsaka ka na lang din at hindi na nag-aral sa mamahaling paaralang ito kung magsasaka lang din naman pala ang hanap mo, kaloka 'to. Babaw ng pangarap ha?"

"Ewan ko rin sayo Hazel. Basta iba na lang ang ereto mo sa akin. No, tama na ang pangrereto diyan. Hindi naman ako atat magka-boyfriend eh."

Nailing na lang din ito hindi na ako kinulit pa. Imposible din namang magustuhan ako ng isang Zeiroh Hernandez. Isang malaking kalokohan lang iyon kung magkataon.

Ilang saglit pa ay pumunta na kami ni Hazel sa gym dahil may announcement daw. Ipinagbigay alam na ang tungkol sa isang field trip na gaganapin sa susunod na araw. 30 students each year lang ang kailangan at sa 3rd year ay isa ako sa makakasama.

Hindi na ako umalma pa. Pinaghandaan ko na lang ang nasabing field trip. Tuwang-tuwa pa ang kababaihang makakasama sa trip dahil sa nandodoon din daw ang Hernandez boys. 

Like duh? Bakit ba parang 'Hernandez boys' is life ang tema nila? Tsk.

Pagsapit ng araw na pinakahihintay ng lahat ay siya namang ikinatamalay ng katawan ko. Bus pa ang sinakyan namin kaya halos mauga ang kaloob-looban ko.

"Everyone's must be careful. Watch your own actions. Hindi natin kabisado ang lugar na ito. Walang gagala kung wala kayong kasama, naiintindihan ba?" anunsiyo ng isa sa professors na kasama namin.

"Yes Sir!" sagot naman naming lahat.

Totoo ngang kompleto ang Hernandez boys. May kanya-kanya pa itong sasakyang dala. Hitsura ng mga babae ay parang mga clown sa make-up. Hindi ba sila inform na natural beauty is the best own kind of beauty?  Ay ewan!

Dahil nakaramdam ako ng bagot at nagsasawa ako sa puro tungkol sa kung gaano kagwapo ang mga Hernandez na usapan ng mga kababaihan ay nagpasya akong gumala mag-isa. Matigas ang ulo ko kaya sinuway ko ang kaisa-isang habilin ng kalbo naming professor eh.

Dahil sa kamag-anak ko si Dora the explorer ay malayo ang narating ko. Hiningal pa ako dahil sa naglakad lamang ako pero sulit naman dahil sa tulay na gawa sa kahoy na aking nadiskubre. Tumalon-talon pa ako at tsaka naupo sa pinakagitna nito. Nagawa ko pang kunan ng litrato ang sarili ko.

Tumawid pa ako ng ilang beses, paulit-ulit hanggang sa mapagod ako. Sanay ako sa tahimik na kapaligiran kaya na enjoy ko nang todo ang oras ko rito. Tumambay pa muna ako at ilang sandali pa ay naisipan ko na bumalik na sa camp site namin. 

Pagpihit ko ay pigura ng lalaki ang tumambad sa aking paningin. Napaatras ako ng konti.

"I'm sorry kung nagulat kita," pagpapaumanhin pa nito. It's Zeiroh Hernandez at hindi ko alam kung ano ba ang ginagawa niya rito.

"It's fine. Ano nga pala ang ginagawa mo rito?" direktang usisa ko sa kanya.

Kasalukuyan kaming nasa pinakagitnang bahagi ng tulay na kinaroroonan namin. Malamig na rin ang hanging dumadampi sa aking balat, marahil ay palubog na ang araw.

"Sinundan kita." Napanganga ako. Ang gwapo niya namang stalker kung gano'n.

"What? Bakit mo naman ako sinundan, aber?" Napasinghap pa siya bago nagsalita.

"Because I like you Carleigh. I want to talk to you."

Sobrang nagulat talaga ako dahil sa pangdidirekta niya sa akin. Iyon din ang dahilan kung bakit biglang napaatras ulit ako at natawa. Wala pang lalaking nagtapat sa akin ng ganito kadiretso. Ang iba pa nga ay nauutal eh. 

But this man? Wow, just wow.

"What's funny?" nakakunot-noo niyang tanong. Mas natawa pa ako.

"What's funny? Ikaw, ang ganda ng joke mo eh."

Nasobrahan naman yata ito sa sense of humor. Balak niya bang sirain ang sistema ko?  Napahawak tuloy ako sa hawakan ng tulay dahil sa bigla na lang bumilis ang tibok ng puso ko nang magtama ang aming paningin.

"I like you... a lot Miss Carleigh Quintos," pormal nitong saad. Napangiwi na lang ako.

Too serious. Too boring. I don't like him. Period. 

"Thank you Mr. Hernandez but you're not my type." Gano'n na lang din kadiretso ang pagkakasambit ko niyon. Dati naman ng hindi kakakitaan ng emosyon ang kanyang mukha kaya hindi ko matukoy kung ano ang kanyang reaksyon sa sinabi ko.

"Bakit? Ano bang tipo mong lalaki?" Hindi ko naman inaasahang magtatanong pa ito, kung iba-iba pa ay nag walk-out na. 

But this man? Wow, just wow.

"Ano bang pangarap mo sa buhay?" balik tanong ko pa. 

"To be an architect." So ayaw niyang maging CEO ng company nila? Mabuti naman dahil kung magkataon ay mas lalo siyang magiging seryosong tao.

"Oh? Good for you but sorry, engineer kasi ang gusto ko eh," nakangiti ko pang saad. Totoong engineer ang gusto kong mapangasawa at totoo rin gusto kong ipamukha sa lalaking ito na hindi ko talaga siya gusto.

Titig na titig lang siya sa akin na para bang pinag-aaralan ang bawat pimples na nasa mukha ko. Just kidding. Clear skin naman ang mukha kong hindi naman kagandahan pero heto at may gwapong nilalang na nagkakagusto raw.

What should I do? What should I say? Whatever.

"I still like you," pagdidiinan niya. Nailing na lang ako sabay singhap.

"Look here, Mr. Hernandez. We're too different from each other. Hindi tayo bagay. Kung maging tayo man ay maghihiwalay lang din naman tayo. Hindi tayo magwo-work kasi ang layo talaga ng agwat mo sa akin. Mula Babuyan hanggang Tawi-tawi, ganern. So, ibang babae na lang ang gustuhin mo ha? Iyong makakasabay sa buhay na meron ka..."

"If you're not, then who? You're the one I like as what as I said."

Doon ko na nabakasan ng lungkot ang kanyang mga mata at tono. Bigla na naman lang kumalabog ang dibdib ko sa hindi ko nalalamang dahilan. Ngayon ko lang naramdaman ang kakaibang tibok ng aking puso.

"Gusto mo ako? Sige, sabihin natin gusto mo nga ako pero paano naman ako Zeiroh? Hindi... Kita gusto. Marami naman diyang iba eh. Iba na lang, huwag ako."

"But..."

"Please? Iba na lang. Don't force me to like you just because you like me. That's not right. Hindi lahat ng gusto mo ay makukuha mo." 

Pagkasabi ko niyon ay tinalikuran ko na siya. Merong bumubulong sa akin na lingonin ko siya pero hindi ko ginawa. 

Walang patutunguhan kapag isang Hernandez ang minahal ko. Wala. Dahil langit siya, lupa lang ako.

I'm sorry Zeiroh.

...

Vote. Comment.