LOGINIlaria POVAgad akong nag-charge ng cellphone ko. Nanginginig pa ang mga kamay ko.n Pag-vibrate ng phone ko, mabilis kong dinampot. Bumukas ang screen. Nasilaw pa ako sa liwanag kasi kapag nasa labas ako, tinataasan ko talaga ang brightness. Pero wala na akong pake. Ang unang ginawa ko ay ang tawagan na agad si Keilys.“Sagutin mo, Keilys, please!” bulong kong habang naghihintay ng sagot niya.Ilang sandali lang, sumagot na rin siya.“Ilaria? Salamat naman at nagparamdam ka na rin. Nasaan ka? Nasa Manila ka raw? Papunta na ako diyan. Nasaan ka sa Manila? Gusto kitang makita!”Halata sa dami ng sinabi nito na gusto niya talaga akong makita.Napapikit ako. Para bang isang taon kong hinintay marinig ang boses niyang ‘yon.“Wala na ako sa Manila,” agad kong sagot, halos mangiyak-ngiyak na naman kasi sa wakas ay narinig ko na ulit ang boses niya. “Nandito ako sa Yay Town. Sa Apple Street. Kung gusto mo akong makita… bumalik ka na agad dito.”Narinig ko pa sa kabilang linya na napabuntong-h
Ilaria POVHindi ko akalaing mapapauwi ako ng Yay Town nang ganito kaaga. Ang plano ko talaga ay mag-overnight pa sa condo ni Ruffa, pero ayun, muntik na pa akong mapahamak dahil lang sa kawalanghiyaan niya. Hanggang ngayon, nanginginig pa rin ang mga kamay ko habang nagmamaneho. Hindi ko akalaing magagawa niya ‘yon sa akin pa. Mabuti na lang at siya ang naiyöt ni Gerson sa huli, hindi ako.Hanggang ngayon, iniisip ko pa rin kung magkano ang binayad ni Lorcan kay Ruffa. Mayaman naman siya, pero pakiramdam ko, dahil magiging malala dapat ang mangyayari sa akin, kaya parang napakalaki nang pinakawalan ni Lorcan. Kaya lang, tatanga-tanga ang mga kausap niya. Hindi pa rin ako ang napahamak sa dulo. Si Tangang Ruffa ang kinarma. For sure, mapapagalitan din si Gerson dahil ibang babae ang nakana niya. Mga tatanga-tanga talaga.Kaya talagang hindi ko na hinintay pang magising si Ruffa. Hinayaan kong wala siyang saplot at nakababad pa sa pukë niya ang tamöd na iniwan ni Gerson. Sana, mabuntis
Ilaria POVPilit kong pinakalma ang sarili ko. Dahan-dahan akong lumapit sa pinto ng banyo at sumilip sa siwang. Nakatalikod si Ruffa, hawak pa ang cellphone, nakatingin sa bintana habang nagsasalita pa rin.“Basta Gerson, siguraduhin mong nandito ka bago mag-gabi. Hindi ako puwedeng mabuking, ha? ‘Yung pampatulog, siguradong tatagal ng tatlong oras, sabi ng kaibigan ko sa pharmacy. Oo. Oo. Basta, kita tayo mamaya kahit ngayon palang tayo magkikita. Basta, kapag may nakita kang tulog mamaya, si Ilaria na iyon. Aalis muna ako sa condo ko at ikaw na muna ang bahala sa kaniya. Bahala ka kung anong gusto mong gawin, basta, bilisan mo lang. Bago siya magising, dapat wala ka na rin.”Pagkababa niya ng tawag, tahimik akong umatras. Hindi ko alam kung matatawa ako o matatakot. Ang akala kong review buddy, may balak palang masama sa akin.Huminga ako nang malalim at tiningnan ang sarili ko sa salamin. “Kumalma ka, Ilaria,” bulong ko sa sarili ko. “Hindi puwedeng ikaw ang matalo rito.”Paglabas
Ilaria POVNasa Maynila na ako bago pa man makauwi si Keilys sa Yay Town. Kahit gusto ko na siyang makausap at makita ulit, pinilit ko na lang umalis muna. Ah, basta, wala muna akong balak na makita siya ngayon. Hindi pa ngayon. Pakiramdam ko kasi, mas papagalitan niya ako sa personal. Ilang beses ko nang naranasan noon iyon. ‘Yung pagiging masungit niya palagi sa akin. Naiisip ko, mas matindi pa ang mangyayari kapag nagkita kami. Baka sungitan pa niya ako lalo at sisihin ng husto dahil sa pagkawala ng first baby girl namin. At kung tutuusin, gusto ko rin maranasan niyang masaktan kahit kaunti. Gusto kong maramdaman niya kung gaano kahirap ‘yong nami-miss mo nang sobra ‘yong taong dati, ikaw ang inuuna pero sa huli, hinayaan niyang hindi makasama ng mahabang panahon. Halos mag-iisang taon din.Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin habang inaayos ang buhok ko. Namumugto pa rin ang mga mata ko dahil sa kakaisip sa kaniya kagabi. Ang hirap pala. ‘Yung galit at sabik mo, nag-aagawan kung
Keilys POVPagdating ng kotse ko sa tapat ng villa, nasagap agad ng pandinig ko ang sariwang hangin na dumadaan sa pagitan ng mga puno sa paligid ng villa. Hindi na gano’n kalakas gaya noong mga nakaraang araw na napapanuod ko sa balita, pero ramdam pa rin ang lamig na iniwan ng bagyo. Habang binubuksan ko ang gate gamit ang remote, napangiti ako, ilang buwan ko ring hinintay ‘to. IPagpasok ko sa bakuran, bumungad agad sa akin ang mga pamilyar na mukha. Si Vandall ang unang lumapit, kasunod si Rook, Nomad, at Jink. Lahat sila parang nagmamadaling makalapit, sabay-sabay na bumati sa akin.“Boss, welcome back,” sabi ni Vandall, habang si Rook naman ay kinuha ang mga bitbit kong bag.Pero bago pa ako makapagsalita, biglang bumukas ang pinto ng villa at lumabas si Manang Lumen. “Ay, Keilys, hija!” halos pasigaw niyang sabi, sabay lapit at sinalubong ako ng mahigpit na yakap. May halong saya at lungkot sa boses niya, parang matagal kaming hindi nagkita. “Diyos ko, salamat at ligtas kang n
Ilaria POVSinalubong ko ng payong si Toph sa labas. Kahit akong nakapayong, nabasa pa rin dahil sa lakas ng hangin at ulan.“Anong naisip mo at bumabagyo ka pumunta rito?” tanong ko sa kaniya nang makapasok na kami sa loob ng bahay. Kapwa kami nabasa, pero mas basang-basa si Toph.Hindi siya agad nagsalita. Pinagbihis ko muna. Mabuti na lang at may dala-dala siyang damit niya. Habang nasa banyo siya, hinanda ko na ang hapunan namin at sure akong hindi pa rin siya naghahapunan. Mainit na ang nilagang baboy. Nilagay ko ang kaserola sa gitna ng lamesa. Naghiwa rin ako ng papaya para sa dessert. Baka kasi sabihin ni Toph, nilagang baboy at kanin lang talaga ang nasa lamesa.Maya maya, lumabas na ulit siya ng na naka-jacket. Nagbuhos din pala siya saglit para hindi raw matuloy sa lagnat ang eksena niya.“Nag-dinner ka na ba?” tanong ko.Umiling siya. “Nag-merienda lang ako nung umalis kanina sa Manila,” sagot niya.“Tamang-tama, halika na rito. Sumabay ka sa akin. May mainit na sabaw dito







