11 – Familiar Feelings
I arched my eyebrows and bow my head. After a couple of minutes na nakayuko ay napag-desisyunan kong inaangat na ang tingin.
Nakangiti akong nakaharap sa kanila habang hawak nang mahigpit ang gunting na inabot sa akin kanina. Hindi ko maiwasang manggilid ang luha ko habang nakatingin sa mga nakangiti nilang mukha. I can see my parents’ face smiling, looking at me with their proud face. Sa pagkurap ko ay nawala rin sila pero pinalitan naman ito nang nakangiting mukha ni Nexus.
Hindi maalis ang ngiti sa mukha ko nang tuluyang putulin ang ribbon na nasa harapan ko. Kasabay nito ay ang pagsabog ng confetti at pag-click ng camera.
“Congratulation, Ate!” wika ni Mint nang makalapit sa akin at niyakap pa ako nito. Ganun din ang ginawa ni Sage at ni Nexus.
Humarap ako sa karatulang nakasabit sa harapan nitong
Thank you! :)
Sensation of the Past Dahan-dahan kong tinapik ang balikat niya para gisingin na dahil nga nasa tapat na kami ng bahay nila. Nang masiguradong gising na ay binawi ko na ang kamay na tumatapik sa balikat niya. Naghintay pa muna ako nang ilang sandali bago nito tuluyang buksan ang mga mata at pupungay-pungay na tumitig sa akin. Sinabayan ko ang ginagawang pagtitig niya sa mga mata ko. Hindi ito kumukurap at hindi rin nag-iiba ang paraan nang pagtitig na ginagawa niya ngayon sa harapan ko. Walang pagbabago sa reaksyon na meron siya mula kaninang idilat nito ang mga mata. Ang mapupungay niyang mga mata ay hindi maalis ang tingin sa akin. Walang nagsasalita dahil nakatitig lang talaga ito sa mga mata ko. Hindi rin ako kumikilos ng kakaiba dahil gusto kong makita ang gagawin nito. Sinabayan ko ang pagtitig na ginagawa niya.Sa pagkurap nito ay kasabay ang mariin na pagpikit niya at pag-ayos ng upo. Pinagmamasdan ko ang ginagawa niya mula noong ibinaling niya ang tingin sa bintana na nasa
13 — Again, My Heart Beats Maliwanag na, halos hindi ko namalayan na inabot na ako ng umaga. Gising na gising pa rin ang diwa ko kahit pa pagod na pagod na ang katawan sa mga bagay-bagay na ginawa ko kahapon— sa opening na ginawa kahapon para sa shop na itinayo ko at kung anu-ano pa. Maraming nangyari mula nang umuwi ako. Hindi ko na nga lang sana papansinin kaso nagkukusa pa rin silang bumalik para ipaalala sa akin ang mga nangyari. Kahit anong pilit kong patulugin ang sarili ay ayaw naman ng isip ko dahil hindi ko rin naman maawat ang sarili kong magnilay-nilay. Hindi lingid sa kaalaman ko na inabot na pala ako ng umaga. Tuluyan nang hindi ako nakatulog dahil sa mga bagay na bumabangabag sa akin magdamag. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at hinayaan sila sa ganoong ayos hanggang sa lumipas ang ilang minuto. Saglit pa akong tumulala at tumingin sa kisame bago ako tuluyang bumangon. Ganap nang ala-sais na ng umaga. Kahit na ayaw ko pang kumilos ay hindi pwede dahil nakalimut
00 “I’m sorry,” wika niya kaya’t lumingon ako sa kaniya ng may ngiti sa labi kahit pa ang mga mata ko ay walang tigil sa pagluha. Kanina pa sila walang tigil sa pagpatakan. “Does it will change anything?” Mahinahon at mahinang tanong ko sa kaniya pero sapat na para marinig nito. Para bang wala na akong lakas pa para lakasan ang boses ko dahil masakit na rin ang lalamunan ko sa pagpigil ko nang hikbi. Hindi siya tumingin sa akin pero kita ko ang pagpatak ng mga luha niya habang nakatingala at pinagmamasdan ang samu’t saring kulay ng ilaw sa langit. Pilit kong inaaninag ang mukha nito kahit pa natatabunan ng luha ang aking mga mata. Walang pagbabago ang reaksyon na nakita ko sa kaniyang mukha at alam kong pareho kami ngayon. Lungkot. Ang mga luha niyang kumikinang dulot ng liwanag na nagmumula sa mga fireworks sa kalangitan, maging ang mahihina at pilit niyang pagpigil sa
01 – Party “Happy birthday, Kambal!” pagbati ko sa kanila saka sila niyakap at hinalikan sa pisngi. Ang cute ni Sage dahil nahihiya pa siya nang halikan ko dahil nasa malapit lang ang girlfriend niya. Ngumiti naman ako sa girlfriend nito nang magtama ang tingin namin. Napatingin ako sa kaniya dahil sa paglingon ni Sage matapos ko siyang i-kiss. “Kuya, hiya ka pa d’yan, parang dati nagtatampo ka pa kapag ’di ka kinikiss ni Ate,” wika ni Mint sa kapatid na siya namang ikinasama nang tingin ni Sage sa kaniya. “’Wag mo nang inisin, Mint. Binata na siya e, ayaw na niya sa’kin.” Kunwaring tampong wika ko at umiwas nang tingin sa kaniya. “Ate Lex!” wika ni Sage at nang lingunin ko ay nakasimangot na ito habang sumasama ang tingin kapag natitingin kay Mint. Pinigilan ko ang pagtawa ko baka magwala na rito eh. “Biro lang sige na, puntahan
02 – Kenzo Taddeo Nang makabawi sa sinabi nito ay sumunod na ako sa paglalakad niya. Ayoko na munang isipin ang patungkol doon. Ayokong mag-assume ng kung ano dahil lang sa dalawang salita. I don’t know what he is up to by saying those words. Nakita kong umupo siya hindi kalayuan sa upuan nila Sage. As far as I remember, doon ang upuan ng mga 18 roses ni Mint. Maybe he’s one of them. Hindi naman ako umupo sa table na para sa’kin dahil nagtungo ako sa pwesto ng mga photographer. Mamaya na lang ako uupo kapag nagsawa na ako rito o kaya kapag dumating na ang kapatid ko. I look at my wristwatch to check the time, ba’t wala pa rin si Nexus? Ang tagal niya baka di siya masali sa opening march. Ti-next ko na siya kanina to check his whereabout and he said malapit na daw pero kanina pa ‘yong malapit niya. Ibinaling ko ang tingin ko sa upuan nila Sage and still the sit for my brother is em
Dream and Questions ‘Nakauwi na kaya ang isang ’yon?’Lumabas na ako nang kusina matapos maghugas. Papunta na sana ako nang kwarto marinig ko ang pagtunong ng doorbell namin. Naglakad na ako papunta sa pinto para silipin kung sino ba iyon at laking gulat ko nang makita ko roon si Kenzo.“Siraulong Kenzo!”Agad-agad akong lumabas dala ang payong na nakita ko sa gilid na ginamit siguro kanina ni Papa nang lumabas ito at nagtungo sa gate. Kitang kita ko ang basang-basa na si Kenzo.“Sorry.”Iniabot niya sa akin ang basang boquet of red roses na dala niya. Even the small pikachu stuff toy ay basang basa. Para siyang basang sisiw sa itsura niya. With his messy wet hair at ang tshirt niyang basang basa na halos hindi na pantay sa balikat niya maging ang pagdikit nito sa katawan niya. Ang layo niya sa ‘neat look’ niya talaga. He’s a messed right now.Ngumiti ito nang alan
Liev Viotto “Good to see you again,” he said and show his heart-shaped lips smile. “... little wild cat.” pahabol pang wika niya kaya't pinisil ko ang dulo ng ilong niya. Hindi naman siya umaangal bagkus ay marahan itong tumawa. Sa pagtawa niya ay hindi ko alam kung nang-iinis ba siya o talagang natutuwa lang siya sa ginawa ko sa kaniya. Sinimangutan ko na lang siya pero hindi ko rin maiwasan ang mapangiti nang makita ko ang nakangiti nitong mukha. “Where's my kiss?” he said while dragging me outside the restaurant. “Kiss my fist, Liev,” wika ko nang makalabas na kami. Tumawa lang siya ulit. “Anyway, ’di ko alam na nakauwi kana pala. Kelan pa? Why didn't you tell me? Sana nagsabay na lang tayo.” Napahawak siya sa batok niya bago magsalita. &nbs
05 – Long NightHe never bothered himself to look at me.I sigh and give a shrugged then face my head to look outside. Napako ang tingin ko sa rear view mirror kung saan kita ro’n si Kenzo. Nakatingin siya sa gawi namin habang paalis kami. Hindi ko kita kung anong reaksyon ang meron siya pero bagsak ang balikat nito na para bang dala-dala ang problema ng mundo.The way he looks reminded me of him, the old devastated Kenzo. Hindi ko alam pero ’yon ang nakikita ko sa kaniya ngayon habang nakatingin sa kaniya.His vibes and this scenario reminds me of ‘that night’.— Flashback —“I love you,” wika nito na naging dahilan para mas nagpatakan ang mga luha ko. Hindi ako lumingon o kung ano, nakatingin lang ako sa itaas. Halos hindi ko na talaga nakikita ang maliwana