"Sige na, baby. Hug mo na si Lola Berta mo," utos ko kay Trixie habang dala ko sa kabilang kamay ang isa pa naming bagahe. Natawa nalang kami nang para itong nagsusumbong at humihingi ng saklolo kay Aling Berta habang mahigpit itong nakayakap sa matanda para hindi siya patuluyin sa pag-alis. Natapos na kasi ang isang linggo naming bakasyon sa isla. Mamula-mula na nga ang balat ko at pati na rin kay Trixie dahil halos araw-araw nalang kaming nagbababad sa dagat at kung hindi naman ay nagpapaaraw habang nagpapaaraw sa Batarya. Nakasanayan na rin namin na sa gabi lang may kuryente kahit nung una ay hirap talaga mag-adjust.
"Naimpake mo na ba ang lahat?" tanong ni Lysander sa akin na galing sa paghatid ng iba pang mga bagahe sa bangka. Tumango ako sa kanya bago ininguso si Trixie na wala pang balak na lisanin ang isla. Pati ito ay natawa na rin sa inasta ng anak.
"Aling Berta, pano po. Uuwi na po kami. Salamat po sa pag-aasikaso sa amin dito." Pagpapaalam ni Ly
Papadilim na nang marating namin ang isla. Tanaw mula sa aming kinaroroonan ang nag-iisang bahay na nakatayo roon. Malayo ang naturang isla and it's still a remote area. Mukhang pinaplano pang palaguin o di kaya ay gawin lang bakasyunan. Tumunog ulit ang cellphone ni Lysander at sinagot naman nito ang tawag."We're already here, sir. Nakapwesto na ang lahat," sabi ng nasa kabilang linya."Kakarating lang din namin. Wala muna kayong gagawin. I don't want to take a risk. My daughter's life is at stake here.""Copy, sir."Nagpatiuna na si Lysander sa pagbaba sa bangka na inarkila namin bago niya nilingon ang gawi ko."Dito ka muna. Hayaan mo munang malaman ko ang sitwasyon sa loob bago ka sumunod. Baka mapahamak ka," ma-awtoridad nitong ani.Tumalikod na ito pagkasabi niyon saka marahang tinungo ang bahay. Dumoble ang kaba ko nang marating ni Lysander ang pinto at binuksan iyon. Hindi ako nakatiis at sumunod ako sa kanya
Good day everyone! I'm so overwhelmed for all the love and supports I received since I started writing and updating the chapters of my novel. Sa araw na 'to, finally, mararating na natin ang epilogue ng storya nina Leilani at Lysander. Maraming salamat sa pagsubaybay. Sana nakuha ninyo ang iba't ibang aral katulad ng dapat ay alamin mo muna ang totoo bago magpadalos-dalos sa desisyon dahil kung hahayaan mo lang ang misunderstanding, habambuhay na itong magiging malabo. Chapter 40 will be the special chapter and I'll update it tomorrow! Again, sobrang thank you sa lahat ng suporta. I love you my gems...
Lysander's POVFlashback"Why am I not allowed to enter his room?" Rinig kong tanong ni Leilani sa nurse na kakalabas lang mula sa room na inookupa ko sa ospital. Nang magising ako ay narito na ako at ang nabungaran ko ay ang mukha ni Grandpa. Nakatulog pa ito habang hawak ang kabilang kamay ko. Gusto ko sanang takbuhin at buksan ang pintong nakapagitan sa amin ngayon pero kinakain ako ng konsensya ko. Kaya nga nang nagkamalay ako kanina pagkatapos ng operasyon dahil sa tama ng balang natamo ko sa pagsagip kay Leilani ay nag-utos ako na walang papapasukin na kahit sino maliban kay Grandpa. Alam kong umalis lang ito sandali pauwi sa bahay para kunan ako ng maisusuot."Teka nga lang. Bakit n'yo nga ba kasi ako hinaharangan? Kakilala ko ang pasyente. Hindi n'yo ba ako nakita na lumabas mula riyan kanina?" may pagtitimpi sa boses na tanong nito."Ma'am, it's the hospital's regulation po kasi na hindi pwedeng papasukin ang hindi kaano-ano ng pasyen
Lysander's POVNaalimpungatan ako dahil sa mahinang kalabit sa 'king balikat. Akala ko pa nga ay mahuhulog na ako sa kinahihigaang sofa. Pilit kong ibinuka ang mga mata nang maaninag na si Leilani ang nasa harap ko ngayon.Alas dos y medya na ng madaling araw pero mulat pa rin ito kaya bumangon na ako sa pagkakahiga. Kung siguro ay unang beses lang ito nangyari ay baka napatalon na ako sa gulat dahil hindi na naman siya nagbukas man lang ng kunting ilaw bago ako kinalabit pero dahil medyo nasanay na ako na ganito siya simula nang paglilihi niya ay parang normal na lang ang nangyayari. Ang hindi lang siguro normal ay pati ang amoy ko, kinaiinisan niya kaya heto at sa sofa lang ako pinapatulog."Babe, ano ang gusto mong kainin?" tanong ko nang makatayo at tinungo na ang mga pagkaing inilagay ko sa mesa.Tinitigan lang nito isa-isa ang mga pagkaing naroon pero wala itong sinabi kaya malamang ay wala ni isa sa mga naroong pagkain ang gusto nitong
Is love some kind of a fairytale? Where happy ending follows after conquering all the hardships that the Prince went through just to be with the Princess? Is love such a wonderful thing?I always keep asking myself what it really is out of curiosity before dahil na rin sa nakikita kong kislap sa mga mata ni Papa sa tuwing nababanggit si Mama, not until I encountered it myself. Nang sa kauna-unahang pagkakataon ay inakala kong abnormal ang takbo ng pagtibok ng puso ko. Naalala ko nung isang beses na nagtanong ako kay papa kung mahal niya ba si mama. Nakasandig ako sa kanyang dibdib nun habang minamasdan namin ang pamumukadkad na naman ng mga panibagong sibol na bulaklak. His heart beat fast in a horse galloping pace. Hinalikan niya ang noo ko nun at tumango. He didn't say it in word but I felt it.Ganun na ganun ang naramdaman ko when I came back from school at naabutan ko si Papa sa may garden. It's not a surprise actually kasi doon naman talaga ang paboritong pa
Basta ko nalang isinalampak sa tenga ko ang bluetooth earphone when the phone won't stop ringing. Knowing Pierce, consistent ito. Hindi talaga ito titigil hangga't hindi sinasagot ang tawag nito. Through gritted teeth, I fight the urge to higher my voice then decided to answer the call."What?" tipid kong sagot habang nakatutok ang mata sa traffic lights. Kanina pang nagpaiba-iba ang kulay nito pero ni hindi man lang umuusad dahil sa tindi ng traffic. The time is running yet I feel like I'm stuck here for eternity."Whoah dude, chill." Natatawang ani nito. Di ko man siya kaharap ngayon pero kitang kita ko sa isip ko ang malawak na ngisi nito. It's like my lost of control is his kind of happiness."Tell me directly dumbass kung anong pakay mo." Labas ilong kong sagot na ikinabunghalit nito ng tawa."My source told me that you fired a lot of employees today more than usual and you've been acting weird this past few weeks. Hearing your tone
Leilani's POVRunway is where my adrenaline rush. It makes me nervous yet excites me at the same time. Pero iba ang sitwasyon ngayon. Iba ang dahilan ng kaba ko at pagkasabik.Sa lahat ng ginawa kong pang-aakit sa kanya sa loob ng dalawang linggong pagkulong niya sa akin rito, wala itong naging reaksyon. Muntik na akong manliit sa sarili ko dahil ilang beses ng sumagi sa isip ko na baka wala talaga akong appeal sa kanya. Boys drool over me as they watch me wearing bikinis on photoshoots and widens their eyes while adoring how I ramp on runways but he's different. Lysander is not one of those boys! Hindi siya gaya ng iba na harap harapang nagpapakita ng interes at tunay na nararamdaman. I build such self esteem for him to notice me but I almost sulk when I see no trace of response from him.Kaya ikinagulat ko ng kumagat ito sa pang-aakit ko sa kanya. Nung una, gusto ko lang naman na tudyuin siya at tingnan kung hanggang saan aabot ang kanyang pagpipig
If jokes are meant for good laugh and fun, well I beg to disagree. Hindi kailanman naging magandang biro ang ginawa nitong pambibitin sa akin kanina. How dare he stop midway when I'm in the verge of losing my sanity for experiencing how he savor my sensitive cunt! Ungrateful brat. Pinakain na nga't lahat, hindi pa inubos.Nag-aalburuto pa ako sa sama ng loob habang pinapatuyo ang buhok galing sa pagligo. Kaharap ang vanity mirror, I checked if I gained weight. Sa hinuha ko kasi, parang mananaba ako dahil sa mga pagkaing inihahain araw-araw. Iba talaga pag lutong-bahay at iba rin talaga pag wala kang iniinda na baka masira ang diet plan mo. So far, I realize na madali lang akong matunawan kahit gaano pa karami ang kinakain ko at ni wala namang senyales na mananaba ako. I'm Leilani after all."Mam, kakain na daw kayo sabi ni sir." Untag ni Aling Berta sa ginagawa ko.Andito pa pala siya? Akala ko umalis agad ito pagkatapos ng ginawa nitong parusa