Kabanata 2
CHOOSING her was martyrdom, staying was a sin...
Tinanaw ni Bjourne ang madilim na kalangitang nagpapaalala sa kanya ng araw na kinailangan niyang tumalikod mula sa liwanag ng Maylikha. How long has it already been since he made his choice? Since they made that choice?
He lost count of the years already. But there never was a day he didn't regret letting her do what she thought must be done in order for them to be forgiven.
Sumara ang kanyang mga mata at hinigpitan niya ang hawak sa espadang ni hindi niya tinangkang tanggalin sa lagayan mula noong araw na...
"They wouldn't stop. They're still going to raise a rebellion no matter how hard we try to keep the seals closed," ani Elmont na ngayon ay ilang hakbang ang layo mula sa kanyang likod.
Bjourne breathed in the damp woody air then released it heavily. "The rebellion has started long before humanity even found out about the existence of the cursed beings." Nilingon niya ito at tinitigan ito sa mga mata. "They're just trying to release him so he could come for me."
Elmont's scarlet red eyes twinkled with emotions he cannot utter, his curly midnight black hair slightly covered the upper left side of his face. It's already been nine years since Elmont landed in his care.
That day he gave out everything he knows, Bjourne felt nothing but his eagerness to survive. To not be one of the outcasts anymore.
To live... And earn the chance to return to the Father.
"This world will never be ready for his wrath. People are fragile. Even the ones you've turned..." may bahid ng lungkot na ani nito.
Lumamig ang titig ni Bjourne kay Elmont kasabay ng pag-igting ng kanyang panga. "I trust my warriors. I prepared their hearts for the war that's coming."
"But... Will their loyalty remain to you once they find out who you truly are? Who you were in heaven and who you chose to become for her?" Bumuntong hininga ito. "It was your choices that started all these..."
Naging kasing dilim ng kalangitan ang kanyang ekspresyon. "The only regret I have is I betrayed my brother."
"Is it?" malamig na tanong ni Elmont.
No. He regrets a lot of things. At isa roon ay ang hinayaan niyang mangyari ang kagustuhan ng babaeng mahal niya.
He let love destroy loyalty... And now that choice is destroying the world.
"We both know who's holding the last key. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi mo pa sinusundo ang may hawak."
Bjourne looked at the woods again. "Hindi pa panahon. As long as she's not reaching the right age, I can only get close, but I still cannot hold her. We both know what happened when I touched her."
"They got stronger, I know. But you can keep her safe even when you're not holding her."
He pursed his lips for a moment. "She's slowly blooming into the woman I've been in love with for eternity. How can I resist her if she's arm's reached?" Lumamlam ang kanyang mga mata. "I've waited forever, Elmont. Forever... Just to hold her in my arms again the way I used to. I can't let my love for her fuel the enemies' powers."
Natahimik silang pareho ng ilang sandali hanggang sa tuluyang humakbang si Elmont patungo sa kanyang tabi. Tumitig ito sa kawalan bago basag na ngumiti. "I'd like to think love is the strongest force in this world. It could make or break anyone. Even the most terrifying beings in the universe..." Tumingin ito sa kanya. "Can you still wait a few years when men are already knocking on her doors?"
Gumuhit ang makahulugang ngisi sa kanyang mga labi kasabay ng pagtalim ng kanyang tingin. "I didn't wait this long to let another man hold her... Again."
HINDI talaga nagpapigil ang mga binatilyong paborito niyang lycan. Sinundan talaga siya ng mga ito para masilayan ang babaeng sinasabi niyang "kanya".
"It's not like we're going to fucking steal her, King Bjourne. I mean, geez. I don't have a fucking thing for old women." Ngumisi si Alexander. "No offense."
Tinaasan niya ito ng kilay. "Quinnser, what did I say about the damn curses?"
"Uh, you cursed, too."
Naging nagbabanta ang kanyang tingin dito. "Alexander—"
"Okay, okay I'm sorry." Umakto itong tila sini-zipper ang bibig. "There. No more curses. For tonight I guess."
Tinulak ni Layco ang kaibigan habang nakakunot ang noo nito. "That's enough. Show some respect."
"Oh, I'm so sorry, grandpa? Last time I checked, you ain't the daddy of the man who signed my birth certificate," sarcastic na tugon ni Alexander.
"Knock it off, Quinnser," sita ni Pearce na naging bahagi ng trainings niya mula nang mapili ng Alpha ng Galum.
"Yeah, knock it off or just go home," dagdag ni Levi.
"Oh, cool. So uhm," nakakalokong tumawa si Alexander habang pabalik-balik ang tingin kay Levi at Pearce. "Tapos na LQ, huh?"
"Gago!"
"Ina ka!"
Alexander covered his ears then looked at Bjourne. "They cursed."
Nahagod na lamang ni Bjourne ang kanyang batok. "Tama na 'yan bago ko kayo ibiting pare-pareho nang patiwarik."
Nadinig niya ang parating na pamilyar na sasakyan. Nasa kalagitnaan pa sila ng kakahuyan at ilang kilometro pa ang layo nila sa kalsada kaya kung hindi titigil ang mga ito ay baka makalagpas ang kotse nang hindi niya nasisilayan ang babaeng kung pwede lang ay matagal na niyang inuwi.
"That's enough. Remove your shoes and bags now," utos niya sa mga ito.
Agad namang nagsisunod ang makukulit at humanap ng pagpipwestuhan ng mga gamit para sa pagbibihis nila mamaya. Nang makabalik sa kanya ay pinasadahan niya ng tingin ang mga ito. Excitement sketched on their faces as he smirked.
The moment Bjourne ran, the four future Alphas followed him immediately. They jumped over fallen trees and as they trailed down the edge of the hill, Bjourne slowly transformed into a huge white furry wolf with gray lining that extended from his nose up to his spine and until his tail.
Nang lingunin niya ang apat habang tumatakbo ay unti-unti na ring nagsipalit ng anyo ang mga ito.
Levi turned into a black wolf with magnetic blue eyes, Pearce's furr was amber mixed with black, Alexander's a mix of black and white because of his curse, while Layco turned into a dangerous ash gray wolf.
Bjourne smiled internally. Naaalala niya pa ang unang beses na nakita niya ang mga ito sa ganoong anyo. The first thing they did was bow to him and then attacked him in a playful way.
"Run faster, puppies," ani ng may pang-aasar sa mga ito gamit ang isip.
"Ha! Careful with your joints, grandpa," balik na asar ni Alexander.
Tinawanan lamang niya ito at mas binilisan ang takbo. Hindi naman siya binigo ng apat. They raced with him until they reached the end of the woods, a couple meters away from the asphalt road.
The car was already approaching, its headlights guiding it through the night.
Humakbang si Bjourne nang mas malapit, tinatanaw sa kanyang pwesto ang pamilyar na babaeng tila iritable habang may kausap sa telepono.
He smiled internally. It's been a while, Nafas.
"I don't see the grandma," ani Alexander.
Levi groaned. "Because she ain't a grandma. That's her, idiot."
"What? No. No way." Bigla itong tumakbo patungo sa daan dahilan upang biglang mapahinto ang sasakyan.
The woman inside gasped. Her green eyes widened in terror as Alexander jumped on top of the hood of their car, peeking through the windshield to see her clearly.
"Damn it, get back here you bastard!" asik ni Bjourne ngunit hindi ito nagpapigil. Talagang tumalon pa pababa saka nagtungo sa tapat ng bintana sa backseat.
The woman screamed while Alexander's paw was tapping on the window, his tongue hanging on his open mouth.
Wala nang nagawa si Bjourne. Tumakbo siya palapit dito at dinamba si Alexander na tumatawa sa kanyang isip. "Say hi now, King. I already made the move for you."
He snarled at Alexander. Ngunit nang makitang nakasilip ang dalaga sa bintana, nakatitig sa kanya habang nakaawang ang mga labi, natagpuan niya ang sariling unti-unting nilalapit ang ulo sa bintana.
She looked at his golden eyes as if she's peeking into his soul.
As if she can recognize him...
"Lady Marifer, anong ginagawa mo?!" halatang nahihintakutang ani ng driver nito nang ibaba ng dalaga ang bintana.
She swallowed hard without tearing her gaze off him. "I—It's okay. May pambayad ako ng anti-rabist."
"But it could kill you!"
"Then bury me in gold casket in the most expensive cemetery, damn it!" Tuluyan nitong nilabas ang nanginginig na kamay at akmang hahawakan na ang kanyang ulo, ngunit bago pa man lumapat ang palad nito sa kanyang balahibo, pinatakbo na ng driver ang kotse.
She looked outside the window with confusion clearly written in her pools. Bjourne can't help but stare back at her, wishing he could run after the car and let her feel his furr the way she wanted.
Napabuntong hininga na lamang siya nang tuluyang nawala sa kanyang paningin ang kotse. At sa kanyang isip, muli niyang binitiwan ang pangakong lihim din niyang sinabi rito noong una silang nagkita walong taon na ang nakalilipas.
"I'll hold you in my arms again soon..."
Kabanata 61EVERYONE is exhausted, and Bjourne can see by the look on his people’s faces that they’re not going to last until the sun comes out. Naaawa na siya sa kanyang mga nasasakupan ngunit alam niyang gagawin din ng mga ito ang lahat upang protektahan ang kanilang teritoryo.Marifer and him fought side by side, protecting each other and those around them. She is such a natural fighter. Simpleng gabay lamang ay nagagawa nito ang kanyang mga sinasabi. Sa tuwing natititigan niya ang mga mata ng asawa, wala siyang ibang makita kung hindi ang galit para kay Samael. She’s fighting with the pain of not being with their daughter, but Bjourne knew she’s also giving all she’s got in this war for Remorse and their son whose soul got caged inside the body Samael is using.Isang malakas na suntok ang inabot ni Samael mula kay Bjourne bago ito tinadyakan ni Marifer. They tried to hold Samael down but with the
Kabanata 60MAGULO. Kumakalat na ang apoy na ginawang barikada sa distrito dahil tumatagal na kaysa sa inaasahan ang labanang kailangan maipanalo nina Bjourne. Everyone is fighting for what they believe in, but with the number of Samael’s people, and the fact that they cannot just kill them, made everything worse for the people fighting on Bjourne’s side.Hank knew they need to get to the inner district as soon as possible. Ngunit sa dami ng umaatake sa outer district, wala silang magawa kung hindi unahing ubusin ang mga ito nang hindi na rin makadagdag pa sa bilang ng hukbo nina Samael.His brother, Thyan Venzon, dragged one of the vampires by its feet while he’s busy drinking a bottle of scotch. Nang maubos ang laman ng bote ay kaagad itong pinupok ni Thyan sa ulo nig isang bampirang naigapos na nila ng chains. Kiara had given him instructions before on what to do with the chains and it worked before when they encountered
Kabanata 59MULA sa pwesto nina Bjourne ay natanaw nila ang hukbong higit kumulang dalawang daang bampira. Their fiery ruby-like eyes illuminated in the dark like monsters ready to clear the area and turn the place into a table for them to feast with his people. Issang bagay na hindi kailanman hahayaan ni Bjourne na basta na lamang mangyari. Mahal na mahal niya ang kanyang Distrito, at kung kinakailangang ubusin niya ang kanyang lakas sa gabing ito maprotektahan lamang ang kanyang nasasakupan, handa siyang ibuwis ang kanyang buhay.Humigpit ang pagkakahawak ni Bjourne sa kanyang sandata habang pinakikiramdaman ang kanyang paligid. Sigurado si Bjourne na hindi lamang ito ang kabuuang bilang ng mga kalaban. Marahil ay marami pang nakaabang lamang sa labas ng Inner District, hinihintay ang senyales mula sa pinuno ng mga itong makahulugang nakangisi ngayon sa kanya.“The human government are already doing their part, King Bjourne. Nailikas na ang
Kabanata 58NAGSISIPAGHANDA ang lahat para sa paparating na pag-atake nang umalingawngaw sa hindi kalayuan ang pitong sunod-sunod na tunog ng trumpeta. Nagkatinginan si Azrael at Bjourne dahil alam nila ang ibig sabihin ng mga iyon. Samael is mocking the Father by mimicking the trumpets of the seventh heaven. Napailing na lamang si Azrael, ang mga mata ay natutok sa machine gun na hawak nito.“You know you don’t need that, right?” paalala ni Bjourne sa kapatid.Ngumisi ito at sinandal sa balikat ang armas na hawak. “Just in case. Gusto ko ring maglaro, Luce. I like these human toys.”Umismid si Bjourne. “Sulitin mo na. Once this is over, you’ll go back to your beloved reaper’s crate.”“Hey, I miss that.” Azrael sighed. “I feel really cool when I’m holding my crate. Ako lang ang naiiba.”“Okay, boys enough with the chit-chats,” ani Ma
Kabanata 57PANAY ang sulyap ni Japhet sa tungkod na nasa shotgun seat ng kanyang sasakyan habang patungo siya sa UCH. Malaking palaisipan talaga para sa kanya ang matandang lalakeng bigla na lamang naglaho kanina. Hindi naman siguro bukas ang third eye niya para makakita siya ng multo? It’s not that he’s afraid of ghosts or something. It’s just that… Yes, maybe he is scared of ghosts.“Sino ba kasing hindi?” bulong niya sa sarili bago binarurot ang sasakyan.Funny how he didn’t feel scared. Yes, he was dumbfounded but he didn’t feel terrified. In fact, he felt something unsual the moment he held the staff. Kung tutuusin ay pwede niya namang iwanan na lamang doon ang tungkod ng matanda kaya lang ay may kung anong pwersang humatak sa kanya para bitbitin ito.Nang marating niya ang UCH ay kaagad siyang hinarang ng mga bantay na nasa bungad. Their rifles pointed at his direction as soon as
Kabanata 56“WHAT THE FUCK?” anas ng isang Delta ng Astrid na nakakita sa paglalaho ni Raphael sa harap ng lahat.Umalingawngaw ang iyak ng dalawang batang dala nito. Nang bumaling si Baron Venzon sa dalawa, halos magwala ang kanyang dibdib nang gumapang ang lukso ng dugo sa kanyang sistema. Those eyes reminded him of the woman he’d fallen in love with, the woman he just bid his goodbyes to.Levi cannot contain his emotions, too the moment Baron finally held the kids in his arms. Nangilid ang luha ng kanyang Beta, at nang umagos nang tuluyan ang luha nito habang hinahalikan ang noo ng mga bata, kinailangan pang humugot ng malalim na hininga si Levi para lang pigilan ang sariling emosyon.He looked away ordered his Deltas to continue protecting their border. Nang magsialis ang mga ito sa kanilang harapan, ipinaalam ni Levi ang magandang balita sa iba pang pinuno ng Remorse.“Bring all the kid
Kabanata 55"WHY did you do it, Jophiel?" Michael glanced at her. "Why did you lock me up? Why did you betray Father?"Isang basag na ngiti ang lumandas sa mga labi ni Jophiel saka niya muling binalik ang tingin sa mag-asawang Azadkiel at Yngrid. The two are sharing their last dance in their room, Azadkiel kept kissing his wife's hand and then he will tell her over and over again how much he loves her. Their love is beyond beautiful and if given the chance, she knew she's not going to be the only one who will ask their Father for Azadkiel and Yngrid to be together again."I never betrayed Father, Princeps. I did everything I was asked to do. You were locked up down below for a reason.""What reason?"She smiled a Mona Lisa smile. "To learn a lesson. Father wanted you and Luce to know what patience means. To have faith even when all hopes seems lost. Isa pa ay dahil sa kapangyarih
Kabanata 54HUMIGPIT ang pagkakaigting ng panga ni Raphael habang pinanonood kung paanong nanlaban si Lilith kay Samael. Suot na ni Samael ang katawan ni Valian Ross habang si Lilith ay gamit ang katawang ihinanda niya para rito. Ang mismong ina ni Marifer na si Faye.Pinunasan ni Lilith ang dugo sa sulok ng kanyang labi saka ito ngumisi kay Samael. “You hit like a girl, Sammy. Wala ka pa ring binatbat sa pinakamamahal kong si Michael.”Gumuhit ang galit sa mukha ni Samael ngunit nagawa pa rin nitong ngumisi. Lumuhod ito sa natumbang si Lilith saka nito sinabunutan ang buhok ng babaeng matagal nang kinababaliwan. Raphael knew how desperate Samael is for Lilith. Noong una itong makita ni Samael, labis na itong nahumaling sa isa sa pinakamagiting na anghel ng langit. Raphael bets Samael wanted the world to be his so he can have Lilith.But Lilith and Michael, their souls are tied in heaven. Isang bagay na labis na ikina
Kabanata 53HALOS maestatwa si Layco Magnison nang tuluyang humakbang si Bjourne patungo sa kanila ni Knight. Kinuha nito ang bata mula sa kanya at niyakap saka nito basag na nginitian si Knight habang ginugulo ang buhok nito."You're such a brave boy. She's lucky to have you. I'm happy she knew you." Nangilid ang luha ni Bjourne lalo na nang gumuhit ang pagkalito sa mukha ng bata. Mayamaya ay tumingin ito sa kaninang pwesto kung saan natagpuan ni Layco."Bia mialis, Kimbyown. Miiwan Knight."Basag na natawa si Bjourne. Imbes na sumagot ay humalik na lamang ito sa ulo ng bata saka ito binaba. Bumalik naman si Bjourne sa hindi pa rin makapaniwalang si Layco. Nang tapikin ni Bjourne ang balikat niya, lumandas ang matipid na ngiti sa mga labi ni Layco habang pigil niya ang sariling maiyak.He didn't know he would feel like a little boy who longed so much for a father.