BREE'S POV
"DON'T waste your food. Kumain ka."
I huffed. Itinuwid ko ang likod saka muling dinutdot ang pagkain sa plato ko. I pretended that the tiny hairs on my forearm didn't shoot up because of my father's words.
I loathe breakfast. Hell, I hate family time like this. Kakain kayong sabay, magpapanggap na okay but deep inside you're rotten. Pretending to be some normal family even though you're dysfunctional.
"Bree, I'm warning you." Sita ulit ng dad.
Hindi ko alam kung may mata ba siya sa noo. Paano n'ya nakikita ang ginagawa ka gayong nagbabasa siya ng diyaryo? Kingat ko ang lower lip at pilit itinakip ang mahabang buhok sa mukha ko.
"Little Bree's in trouble."
Sinamaan ko ng tingin ang kuya Brandon ko. Pangalawa siya sa aming apat at ang pinaka siraulo. Ako ang paborito nitong asarin at pagdiskitahan.
"Ano na naman bang problema mo sa pagkain, Bree?" Sita ng panganay namin, si kuya Flyn. He's in his mid twenties at siyang nangangasiwa ng mga negosyo ng pamilya. Katulong siya ng daddy pati ang mayabang at ubod ng gagong kuya Brandon ko.
Kung sa normal na pamilyang pinoy, bunso ang paborito. Sa amin baliktad. Ako ang pinaka least favorite ng papa ko't mga kapatid. They all see me as nuisance.
"W-wala lang po akong gana, kuya."
"Are you sick?"
Mabilis akong umiling sa ikatlong kapatid ko't siyang pinaka-close ko sa tatlong barako. Si Alesio. Tatlong taon ang tanda nito sa 'kin at madalas na taga pagtanggol ko sa mga bully noong elementary. Except now cause he went on a different school than mine. All boys. Kahit anong pilit ni Ally kay daddy, wala siyang nagawa kung hindi ang sumunod. When our father says jump, you don't get to aks why. Just do the freaking task. Jump.
"I'm okay, Ally. Swear." I whispered, using my nickname for him.
His jaw clenched. Though he's relatively younger than our two brothers, Alesiao is a lot taller and more reckless than them. Masyado rin siyang over protective sa akin. The reason might be cause he's my real brother unlike sa dalawa pa na half brothers lang namin. We have different mothers. Namayapa na ang ina nila habang nilayasan kami ng mommy namin noong nine years old ako.
"You're not. Tara. Ihatid kita sa school mo today bago ako pumasok."
"You two, stay!" My father bellowed, slamming his fist on our dining table. Kumalansing ang mga plato't kubyertos.
Napa igtad ako nang aksidenteng matapon sa braso ko ang laman ng tasa sa harapan ko.
"Alessio, sit down. Wala isa man sa inyo ang tatayo hangga't hindi ko sinasabi. Bree, ubusin mo 'yang nasa plato mo kung ayaw mong isalaksak ko 'yan sa bibig mo."
"She doesn't want to eat the craps that your loving PA prepared for us. Can't you see da–"
"Alessio!"
Hindi pa natapos ng kapatid ko ang sasabihin, lumipad na ang bread knife sa gawi niya. Nasapo ko ang bibig nang makitang dumaplis iyon sa mukha niya. I grabbed the napkin at agad kong inilagay iyon sa mukha niya.
"I will not tolerate that behavior. Sin verguenza. Where's your manner? Iyan ba ang natutunan mo sa paaralan mo? What a waste of money."
"Your asking for respect gayong wala naman iyon sa pamamahay na 'to."
Nang akmang tatayo ang daddy namin mabilis na umawat ang panganay kong kapatid. He dismissed us while holding our furious father.
"We'll talk later, Ally. Go now, Bree. Hilahin mo 'yang kuya mo. May klase pa kayo." Matalim ang mga matang utos ng pangay naming kapatid. While kuya Brandon is just sipping his coffee, clearly nag e-enjoy ang gago sa nangyayari.
Lulugo-lugong sumunod ako hila si Ally. Matapos kong kunin ang mga bags namin, hinatak ko siya sa garahe. Inis na binawi nito ang braso sa akin sabay tadyak sa gulong ng Bugatti nito. Niyakap ko ang shoulder bag nang di pa rin ito tumigil, malakas kong hinampas sa kanya nag backpack niya.
"Aray, Bree."
"Tama na okay. Kawawa 'yang kotse mo. Kahit na mapudpod ang shoes mo kakatadyak diyan, hindi 'yan magsasalita. Tara na. May exam pa ako." I pulled the door and went inside the passenger seat. Alam kong wala ng magagawa si Ally kung 'di ang sumunod papasok sa kotse.
Ilang segundo pa, he pulled the car from the driveway and we're skirting the busy streets of EDSA. Ilang minutong nabingi ako sa katahimikang namayani sa loob ng sasakyan.
"What is it this time?"
Nagkunwa akong naaliw sa mga building na dinaraanan namin.
"Bree, I'm asking you."
I let out a sigh. Nag moist iyon sa salamin. Wala sa loob na isinulat ko nag initials ko doon.
"I don't know what you're talking about."
"Bull shit. Kilala kita. You're not eating your breakfast back there 'cause you're thinking of something. Anong nangyari habang wala ako? Tell me."
Tinapunan ko ng tingin ang kapatid na halos mamuti na nag knuckles sa tindi nang pagkakakapit sa manibela. Two straight nights na kasing late ito kung umuwi.
I know na kung wala sa race track kasama nito ang mga barkada. Hindi ko alam kung saan sila nagpupunta dahil palagi ang sagot nito diyan lang sa tabi-tabi.
I've learned to accept his truths. Katwiran ko safe naman siya. Guess it's the perks of having a missing mother and less present father.
Muli kong nilingon ang kapatid nang galit niyang tawagin ang name ko. Hindi ko alam kung ba't gwapong-gwapo si Karen sa kanya. Bukod sa matangkad at maputi and slight kahawig ko, wala na akong makitang kakilig-kilig sa utol ko.
"You know you got that look right now na gustong-gusto ni Karen."
"What look?" Lumikot ang mga mata nito pagkabanggit ko sa name ng bestfriend ko. Kahit paano napangiti ako. Knowing that they both like each other pero hindi alam kung paano aamin.
"Iyong bad boy vibe, I hate the fucking world with matching umiigting ang panga look."
"Bree, mouth!" Sigaw nito sabay kabig pakanan ng kotse.
I forgot kung gaano kapikon ang isang 'to. Nang bigla siyang pumreno muntik kong mahalikan ang dash board mabuti at may seat belt ako.
"Ay palakang may brace. Ally,ano ba?"
"I'm not buying that act little sister. Stop dilly-dallying. Kilala kita, Bree. The more you drag this one, the more I'll be a real jerk. Talk. Now!"
Napalunok ako sabay hila ng seatbelt ko. Ba't parang humigpit iyon sa dibdib ko?
"Bree..."
Yumuko ako.
"I heard them. Dad and kuya Flyn. Last night.Pag tuntong ko ng 18, I'll marry some guy's son from a family na hindi ko kilala." Pinalis ko ang luha sa pisngi habang panay ang mura ni Ally sa tabi ko.
"Anong akala niya sa'yo? Isang kalakal na pwede niyang i-barter ng ganoon na lang. Tang'na. Walang kwenta talaga 'yang tatay mo kahit kailan. His kind should be damned to hell. Akala ba niya porke pjnag-aaral niya tayo't pinapakain, pwede na siyang tanghaling super dad ng taon? What a piece of shi–"
Natigilan ito sa mala rap na paglilitanya nang marining ang paghikbi ko.
"Ally. I'm scared. Galit ako. I-I heard that this family...involve sila sa mga shady business. What if pagmalupitan nila ako? Wala na b-ba akong right mag aral? I want to go to college, makapag tapos at maging fashion designer."
Hinila ako ni Ally palapit sa katawan niya't inalo.
"Hush. We'll figure something out. You and me against the world, remember?" Sinapo niya ang mukha ko't pinalis ang mga luha ko.
Lalo naman akong naiyak sa ginawang iyon ng kapatid. Mumapit ako sa collar nito, not minding kung nabasa ko na ang uniprome n'ya.
"P-paano kung w-wala tayong magawa? Malapit na akong mag sixteen, Ally. Two years na lang...Oh God. Paano kung panget 'yong guy? Isa lang ang mata? Walang ilong? Bukod a sa mabaho ang paa niya. Magiging miserable ako. Mate-take mo ba 'yon?"
Tumawa ang kapatid ko.
"Of all the things na aalalahanin, ang mukha niya talaga ang iniisip mo. Mental."
"Syempre naman. Lalaitin mo ang magiging pamangkin ko pag nagkataon." I insist kahit ang totoo pilit ko lang pinagagaan ang lahat. Deep down, I'm scared. Hindi nga ba't di ako pinatulog kagabi ng kaalamang iyon?
Ang bata ko pa para matali sa isang relasyon. Paano ang mga pangarap ko? Ang feeling ko? Si Andrew?
"Stop that stupid thoughts, Bree. Trust me. Okay? We'll get this through. Marami pang pwedeng mangyari sa loob ng two years."
Biting my lower lip, I nod at my brother. Umayos na ito ng upo at muling pinasibad ang sasakyan but he remain eerily quiet for the rest of the trip. And that's what scares me the most.
Si Ally lang ang kamampi ko sa bahay at sa buhay. Though hindi naman ako pinagmamalupitan ng kuya Flyn, I could feel the indifference everytime na magkakaharap kami. I don't know what's better, ang pangdededma ng panganay namin o ang pambu-bully parati ni kuya Brandon.
Kaya siguro mas lalo akong naging dependent kay Ally. He's the old brother every girl could ask for. Kaso minsan napapahamak na siya sa tatay namin. Palibhasa pareho silang mainitin ang ulo kaya madalas mag-clash. Iyon ang 'di ko kaya.
"Ally, promise me na hindi mo kakausapin sila dad about this. Okay?" Pakiusap ko nang malapit na kami sa school ko.
"Bree." He gave me a pointed look.
"Just. Please. Let's pretend na wala akong alam. Element of surprise, remember? Ikaw nagturo sa akin noon. We can use the two years para magplano."
Ilang segundo itong natahimik lang at nagmaneho. But his eyes tell me that he's weighing my words. Ally let out a sigh after making a right turn.
"Fine. Pero makikiramdam ako. Just keep away from dad's PA. I don't like that bitch even for a sec."
Gusto kong sabihin na pihadong iba ang opinyon ng pangalawa naming kapatid pero nakita kong nakahinto na sa tapat ng gate ng campus ang kotse.
"I'll drop here later. Tell Karen. My treat."
Natigil ako sa pag ibis at lumingon rito.
"Rain check? May need akomg tapusing group project later." Pagdadahilan ko. I need to talked to Anya about the grad ball. Wala ito kahapon kaya hindi ko nakausap. Ayaw ni Ally sa kaibigan kong iyon gawa na rin ng reputsayon nito at sa mga kwento ni Karen.
"You can finish that later or pag uwi sa bahay. I can help you especially if it's Math."
I worried my lips. Kapag ganoon na ang tono ng kapatid wala na akong kawala. Inis na isinukbit ko ang bag.
"Fine. May choice ba ako? Gagawin n'yo na naman akong third wheel."
"Tsk. May other choice ka? Meron. Sasama ka o isasako kita." He winked at me while drumming his fingers on the steering wheel. Malikot ang mga mata nito.
Pilya akong napangiti. Bossy siya puwes bitch ako. Nang makita kong nagliwanag ang mukha nito, I know he spotted my best friend.
"Fine! Drive safe, ungas." Binelatan ko siya't mabilis na umikot. Nakangiti kong sinalubong ng yakap ang matalik na kaibigan.
"Hello, Kah. Tara baka ma-late tayo." Sabay hila rito palayo sa kotse ng kapatid ko.
Napamaang ito. She wants to protest kaya mas lalo kong itinulak papasok. Nakita ko kasing palabas na ng kotse niya si Ally.
"Is that Lesio? Magha-hi lang ako."
"Huwag na. Hayaan mo na. Busy raw siya. May hinahabol na exam. Tara na."
"Really?" Dismayadong anang matalik kong kaibigan habang hinahayon ng mata ang sasakyan ng kapatid ko.
Lalo ko siyang hinla. Walang nagawa si Karen kung hindi ang sumunod sa akin.
Lihim akong napangiti saka umikot. Nang magtama ang mga mata namin ng kapatid, I stick out my tongue. He raised his middle finger and I grin.
Yes.Our love language is weird but I know na ilalaban ako ng patayan ni Ally sakahit anong pagkakataon. For now, I will pissed him off.
LEVLIFE is for the brave, Lev. Remember that. Live.Those are the words that keep dancing on my mind. Her words. My mother. Para akong sinikmuraan nang sumagi sa isip ko ang nakangiti niyang anyo.Nagdidilim ang paningin na inapakan ko ang gas ng Corvette Stingray ko. The engine roars mimicking the rage that's inside me."Fuck. Fuck! Shit!" Sunod-sunod kong pinukpok ang manibela making a damn concert in the middle of the road.Wala akong pake kung ilang traffic laws na ang na-violate ko. Right now, all I want is to smash someone's face or empty the bullet of my glock to some bastard. Any fucking thing para maalis lang ang galit kong matagal ko nang ibinaon sa lupa.Kung iniisip kong magiging maayos ang pag-uusap naming pito about that jerk Nite, I got it all wrong.As expected, numero unong kumontra si Patricio sa ideya na papasukin ang lalake. Muntik pang ibaon nito sa hita ko ang blade niya nang 'di ko napigilan ang sarili kong sapakin s'ya.I'm freak in a way that I can't function
LEVThere's something in her voice that caught me off guard. Wala ako sa posisyon ko kung hindi ko na-master ang pag-aaral sa bawat nararamdaman ng mga taong nakakasalamuha ko. The thing that lacks in me, I see to it na aralin iyon. Right now, I can sense some dejection on her sweet voice kahit pa milya-milya nag layo naming dalawa.I grunt."Are you still there? Hello, Lev.""Make it quick."Napamura ako nang bigla namang binilisan ng babaeng kasama ko ang pagsubo niya sa akin. Shit. I'm not the type of man na nag e-enjoy sa mabilisang blowjob, iyong akala mo may lakad na pupuntahan ang babae."Stop." Angil ko sabay tulak sa ulo ng kaharap."Sorry." Sabay na wika ng babae at ni Bree.Double fuck."I'm not talking to you. Give me a moment,"pinindot ko ang mute button saka bumaling sa nahihintakutang babae. "Here. You may leave. Ayokong makarating sa amo mo ang lahat ng narinig mo o nangyari sa atin ngayon gabi. Maliwanang ba?"Tumango ito't mabilis na kinuha ang bungkos ng perang inil
BREE"YOU WHAT?!""You heard me, Kah." I rolled my eyes at my best friend.She glared at me. 'Di pa nakunteto, dumukwang pa ito't halos matanggal ang braso ko sa lakas ng pagkakahila n'yq."Bree, stop it. Huwag mo akong piliting isumbong ka kay Lessio."Napamaang ako. My heart clenched at the utter display of betrayal from one of my trusted people."You will do that? Ang traydurin ano?""You leave me no choice. Ilang beses ko ng sinabi sa'yong, bad influence ang babaeng iyan. This madness of yours should be put to stop now." Nag iwas ito ng mga mata habang ako'y hindi malaman kung paanong pigil sa iyak ang gagawin.Karen's my best friend since time immemorial. Close ang mga pamilya namin kaya't hindi nakapagtatakang nang magkaroon ng sariling pamilya ang papa ko't daddy niya, naging sanggang dikit kami. We even joked before na nasa matres pa lang kami gumagawa na kami ng kalokohan.She's the kind of friend na magtatanong ng sino ang uupakan saka na ang bakit. Ilang beses bang ipinagta
LEV"HOW LONG this has been going on, Mr. Petrov?"Maybe forever."Few weeks. Four, I suppose." Bored kong sagot habang iginagala ang paningin sa loob ng maliit na silid.Its a normal psychiatrist clinic. Minimalist. Sparse. The white and black portrait annoys the hell out of me but I choose to set it aside. Isa pa, tiyak na magwawala si Jake kapag nalamang isa na namang kaibigan niya sa larangan ng medisina ang kinupal ko.My psychaiatrist of the month, pang labing dalawa ngayong taon and God knows kung ilan pa ang susunod, pulled a long sigh. Hindi ko alam kung ba't tinatanong na naman niya ako about sa insomnia ko. Parte na iyon ng buhay ko. But for the heck of it, I indulge her.Two can play this game."Safe to say, a month.""No. Four weeks." Malamig kong pagtatama.She crossed and uncrossed her legs. Inayos nito ang salamin sa mata, nagpanggap na binabasa ang chart sa lap niya. Excuses to escape my impending wrath. Shits people do when they are cornered and afraid. Sanay na ako
LEV"MASTER, anong gagawin natin?""Be quiet and wait for them." Matigas kong utos kay August. Pangalawang beses niya na iyong tanong sa akin. Kapag pumangatlo pa ang gunggong na 'to sa labas niya pupulutin ang utak niya.Nag atubili ito but he's wise enough to stay quiet. We're currently parked at the southwest of the Gonzales mansion. Nasa loob ng bahay sina Bree at alam kong ilang saglit lang ay susulpot ito kasama ang kaibigan sa gawin namin. I checked the blue print Keros sent me, ito lang ang parte ng property nila na hindi masyadong binabantayan.Hindi ko alam kung tanga si Ron Gonzales o sadyang malaki lang ang tiwala sa anak na babae. Maybe both.'Di naglipat sandali, tanaw ko na ang dalawang aninong hirap na lumulusot sa isang maliit na siwang ng pader. Gonzales' damn security should undergo a major overhaul. Bree was the first to emerge, inalalayan nito ang kaibigan at magkasabay na hinanap sa damuhan ang mga bag.Nang makita kong sabay na silang naglalakad palayo sa bahay,
LEVTHEY SHOULD fire that piece of shit! No. Dapat sa tarantadong 'yon, pinipilipit ang leeg hanggang sa mamuti ang mga mata.Paano n'ya pinaniwalaan na totoo ang mga IDs na dala nila Bree? One look and you'll notice that those are fakes and that they are both minors despite their heights and curves. No rocket science there.Pero sadyang bobo ang animal at pulpol ang parakaran sa club na 'to. The skimpier the clothes the quick access you'll have. Wala pang tatlong segundo nasa loob ka na ng bar.What a piece of shit working at a shitty place!I grind my teeth habang hinahatid ng tanaw sina Bree at Karen na papasok sa club. Nangangati ang kamay kong hilahin ang dalaga't ihagis sa balikat. That peachy butt of hers and the delicious body will be the cause of bloodbath tonight. Bodies of those who leered her way will pile at her feet. There are lots of them pwede na akong gumawa ng bundok.How dare she flaunt what's mine?Natigil sa ere ang pagsuklay ko sa buhok sa tinatakbo ng isip. Fuck
LEVGavno. Nasaan na ba sina Bree?I swiped my eyes against the crowd and there at the far right of the bar, Bree's standing. Kasalukuyan nitong kausap ang matalik na kaibigan habang abala ang mga bartenders sa pag-prepare ng drinks sa backdrop. From my vantage point, I can see how the hem of her dress rides up when she accidentally leans forward to grab the glass that contains a blue liquid. Freaking Margarita.Is she for real? Cocktail talaga?Anong gusto mo? Gatas?Naikuyom ko ang mga kamao't pilit pinatahimik ang tarantadong kanina pa bulong nang bulong sa utak ko. Sinamaan ko ng tingin sina August at Theo nang makitang nakatulala ang mga ito kina Bree."May tatlong segundo lang kayo bago ko tanggalin at ipalamon ang mga mata niyo sa alaga ni Trace. Isa...tatlo."Sabay na nag-iwas ng mga tingin ang dalawa.Hindi ko naman sila maisisi. Parehong regalo sa sangkatauhan ang magkaibigan. Innocent smile, beautiful face and curvey bodies. Kahit yata pare magiging makasalan para sa kanila
BREE'GO HOME'"Ang kapal! Sino siya sa akala n'ya? Akala mo kung sinong Diyos kung makapag utos ang dipungal. Ni hindi ko nga alam ang pangalan niya." Nilingon ko ang pinanggalingan. I'm still shaking.Kanina pa wala roon ang estranghero pero nagpe-playback pa rin sa isip ko ang lahat. The cold gaze, his looming height, the warmth of his hands despite the gloves that covered them. And his scent. Musk, sandalwood, and cigar.Very manly. And it stirred something inside me. Something na hindi ko mapangalanan.But what took the air from my lungs and the reason why my words caught at the back of my tongue for a couple of seconds, are those electric blue eyes. Darkness isn't enough to conceal their magnificence and the danger it holds.Nayakap ko ang sarili. May gumapang na takot sa katawan ko but then naroon ang pakiramdam na kilala ko siya. But how? That handsome stranger was way out of my league, sure akong never pang nagtagpo ang landas naming dalawa.Kusang lumipad ang kamay ko sa bat