Kanina pang hikab nang hikab si Aula sa kanyang kinauupuhan sa loob ng isang container van na saktong laki lang habang tinatanaw si Nicolo ilang metro malayo sa kanya.May locked-in taping na naman kasi ito kung kaya't pati siya ay nandoon. Malamang magiging alalay na naman siya nito. Kanina lang tuwang-tuwa siya sa kapapanood sa mga ito dahil makailang ulit nag-take sina Nicolo at Rachel Buenavista, ang katambal ni Nicolo sa pelikula na pinamagatang "The sorrow of life"Paano naman kasi mukhang hindi saulado ng bidang babae ang linya nito. At mukhang maarte din ang babae. At ngayon nga wala nang take two kasi naging smooth na ang kinalabasan ng pag-arte nila.Ayaw na ayaw niya ang masyadong madramang pelikula o drama. Nakaka-bored kaya iyon.May tatlong oras pa bago matapaos ang mga ito.Nasa Batangas na naman kasi sila sa kung saan doon ang venue ng taping. Nandoon kasi ang mansyon na pinangganapan. Doon na din sila mag-stay ni Nicolo at hindi niya alam kung hanggang kailan.Nakak
"Nicolo, what happened to your arms? Bakit ang daming pantal!" tanong sa kanya ni direk Louie o tinatawag nilang Lou-Lou dahil bakla ito at edad trenta pa lang, nang makita ang kanyang mga braso na tadtad ng kagat ng lamok.Nakaupo kasi siya sa gilid ng mansyon ng umagang iyon."Nakagat ka ba ng surot o ano!? Irereklamo ko talaga ang hotel na 'yan for those beds are not safe! I will definitely sue that hotel!"He groaned. "No, it's not the hotel's fault.""What do you mean!?" hysteria nitong wika.Tumingin siya kay Aula na ngayon ay nakikipag-usap ito sa isang staff ng BGS o ang Broadcasting Global System na kilalang station nila.Tumawa-tawa pa ito na akala mo walang mga taong kasama sa paligid nito."Sabihin mo sa akin Nicolo, hindi ka ba komportable sa hinigaan mo kagabi? Mapapagalitan ako kay sir Thomas niyan!"Nagningkit ang mga mata niya. He hated the fact that he was under Thomas Wallas the CEO or president of a company.Kaya walang manager na may hawak sa kanya dahil rekta agad
Kinaumagahan nang makabalik na sila sa set sa mansyon ay nakita ni Aula si Rachelle na nakasakay ng kabayo habang may humahawak sa tali ng kabayo."Anong meron?" nagtatakang tanong ni Aula kay Denice, ang P.A ni Rachelle.Napabuntong-hininga ito at mukhang problemado. "Ang alaga ko nag-eensayo'ng mangabayo. Baka kung ano pang hindi magandang mangyari sa kanya." sabi nito."Paanong nagkaroon ng kabayo dito sa bakuran ng mansyon?" tanong niya dito.""Inarkila lang nila 'yang kabayo diyaj lang sa malapit.""Hayaan mo siya ginusto niya 'yan. Atsaka ba't ka ba nag-aalala sa babaeng 'yan sarili nga niya hindi nag-aalala.""Paano kung malaglag siya—ay jusko!" napasigaw na wika nito nang kamuntik nang malaglag si Rachelle mula sa kabayo."Oh, see? Hindi naman siya nalaglag.""Rachelle tama na 'yan! Baka malaglag—ay!" sigaw ni Denice kay Rachelle nang kamuntikan na naman itong malaglag.Napatawa siya. "Mukhang nagdidilang anghel 'yang dila mo. Ikaw naman ang KJ mo hayaan mo lang kasi siya. Maik
Muling dinala ni Nicolo sa kanyang bibig ang hawak nitong wine glasss at marahang nilagok ang lahat ng laman 'nun.Alas otso na ng gabi at kasalukuyan siyang nasa terrace ng hotel sa kanyang suite mismo habang tanaw na tanaw niya ang baybaying dagat ng Batangas at mag-isang umiinom ng wine.He admitted to himself that the view was breathtakingly beautiful.Natigil ang pagmumuni-muni niya nang may magkasunod-sunod na kumatok sa kanyang pintuan. Tinungo niya iyon at tinignan sa peephole kung sino iyon.It was Rachelle.Binuksan niya iyon."Hi, Nicolo!" nakangiting bati nito sa kanya. She only wears a silk robe with her slippers on."Yes?" sabi niya na hindi pa niluluwagan ng maigi ang pintuan niya."May I come in?" sabi nito at akmang magsasalita na sana siya nang inunahan na siya nitong pumasok."Wow, you're drinking wine?" sabi nito nang makita ang nakalapag na wine sa lamesa."Care for a toss?" alok niya kay Rachelle."Oh, I loved that!" mapang-akit na boses na sabi nito at kaagad
Pagmulat ng mga mata ni Aula ay nagtaka siya nang mukha ng tatay niya ang nabungaran niya."I-Itay?" hindi makapaniwalang sabi niya at kaagad siyang napabalikwas mula sa kanyang pagkakahiga sa isnag hospital bed."Gising na ang anak natin!" malakas na sigaw nito.At nang tignan njya ang sinigawan nito ay walang iba kung hindi ang inay at kapatid niya.Humahangos na nilapitan siya ng kanyang inay. "Paulita, ano ba kasi ang ginawa nila sayo! Totoo ba na may nang pokpok sa ulo mo!?" galit na tanong nito."Ano ang ginagawa ninyo dito?" hindi pa rin makapaniwala na tanong niya."Sagutin mo muna ang tanong ko!" galit na sabi ng inay niya.Hinawi niya ang kanyang noo dahil makirot iyon. Mukhang napahaba ang tulog niya. Nang tignan niya ang orasan ay alas dyes na ng umaga.Hindi niya kasi nakayanan ang antok niya kagabi kaya nakatulog siya sa sinakyan nila ni Nicolo na panghimpapawid. "K-kwan 'Nay nauntog lang ako,""Nauntog, sigurado ka? Ei, ba't ang sabi ni Nicolo na kagagawan iyan ng arti
"Sige pa 'nay hilutin mo pa likuran ko, ayan nga diyan nga! Sus, grabe ang sarap sa pakiramdam." pipikit-pikit pa na wika ni Aula habang minamasahe siya ng kanyang inay sa kanyang likuran. Nakadapa kasi siya sa ibabaw ng sofa."Umuwi na tayo sa probinsya namimiss ko na ang mga kalabaw ko." sabi ng kanyang itay habang malungkot na nakatanaw sa bintana sa condo na kinaroroonan nila.Si Nicolo kasi ang nagpresenta na mag-stay muna sila sa isang condo na sila lang apat na mag-anak. Hinayaan muna siya nito na makasama ang pamilya niya pero isang linggo lang habang nagpapagaling siya.Kinarir na lang niya pagpapagaling bago ulit siya magtrabaho dahil makulit si Nicolo. Para siyang babasaging kristal kung ituring nito!Huh! Nunca naman na ituring siya 'nun na ganyan. Siguro dahil kasama niya ang mga magulang kaya nagpapakita na mabait na naman ito."Uwing-uwi na ba talaga kayo satin?" tanong niya."Hintayin na lang muna natin ang isang linggo. Matikman man lang natin ang buhay ng syudad." s
Mabilis na lumipas ang dalawang araw ay naroon na nga sina Aula at ang pamilya nila sa Tarlac.Nagpasalamat muna ang mga ito kay Nicolo bago sila umuwi at hinatid sila ng driver ni Nicolo sa van na ginamit nila pauwi. Laking tuwa ng mga magulang niya nang makabalik ang mga ito sa probinsya nila.Lalong-lalo na ang kanyang itay na miss na miss na nito ang alaga nitong kalabaw lalong-lalo na si Isko.Biruin mo dalawang araw lang ang mga ito sa Manila pero uwing-uwi na agad.Talaga nga naman na simple at payak na pamumuhay lang ang gusto ng mga magulang niya.Sa mga sandaling iyon ay kasalukuyan siyang nasa sala ng bahay nila.Medyo nanibago siya sa sikip ng bahay nila.Ikaw ba naman ang hindi manibago ei sa tagal ba maman niya sa manila. Kahit isang buwan pa lang ang pamamalagi niya doon parang ang tagal na niya sa Manila. At mas malawak na di hamak ang kwarto niya sa condo ni Nicolo kumpara sa bahay nila.Maging siya man ay namiss din niya ang probinsya nila na malayo sa kabihasnan.N
Kinaumagahan ay maagang nagising si Aula para maghanda ng almusal.Nang lumabas siya sa kanyang silid ay nakita niyang wala na sa sala si Nicolo. Maging ang mga gamit nito ay wala na rin doon. Maliban lang ang electricfan nito sa gilid na malamang iniwan na lang nito iyon.Hmn, baka napagtanto din nito na hindi talaga maganda na tumira ito sa kanila at malamang hindi naging komportable ang naging higaan nito sa sofa nila na yaring kawayan pa naman.Humigikhik siya.Ano ka ngayon Nicolo, sinasabi ko na sayo hindi mo kaya ang buhay ng probinsya!Grabe hindi talaga siya makapaniwala kagabi na nagtungo ito sa bahay nila. Biruin mo naman, isang artista nakikitira sa bahay nila? Hindi lang iyon baka may makakita dito na taga bukid at malaman nilang naroon sa kanila si Nicolo.Pagkatapos nilang kumain kagabi at tumulong sa kusina ay nagtungo agad siya sa kanyang silid. Ayaw niyang harapin si Nicolo dahil nagagalit at naiinis siya rito.Mabuti na lang at napasarap naman ang tulog niya kagabi