"ประวัติที่คัดมาแล้วครับนาย" อีธานวางเอกสารหลายสิบใบบนโต๊ะหรูของเจ้านาย เนื่องด้วยผู้ช่วยหรือเลขาคนก่อนของเขาลาออกไปด้วยเหตุผลส่วนตัวทำให้ดีแลนจำเป็นต้องหาคนใหม่ โดยการหาเลขาส่วนตัวต้องเป็นเขาที่คัดมาด้วยตัวเองเท่านั้นผ่านการตรวจสอบและสัมภาษณ์ด้วยตัวเขาเองทุกขั้นตอน
ดีแลนไล่อ่านประวัติของเลขาคนใหม่ที่จะมาช่วยงาน แผ่นกระดาษพวกนั้นถูกขยำทิ้งทีละใบซ้ำแล้วซ้ำเล่าผ่านไปครึ่งทางเขาก็ยังไม่เจอใครที่เข้าตาเลยสักคน
จนกระทั่ง…แผ่นสุดท้าย
"กูบอกชัดแล้วว่าผู้ชาย?" ดีแลนช้อนสายตามองมือขวาของเขา ใบสมัครใบสุดท้ายกลับแปะรูปผู้หญิงผมยาวทั้งที่เขาออกคำสั่งไว้อย่างชัดเจน
"ผมคิดว่าคนนี้สมควรเข้ารอบครับ ดูจากความสามารถและทัศนคติถือว่าหาได้ยากมากเลยครับนาย"
"มึงกล้าตัดสินใจแทนกู?" อีธานก้มหน้าลงในทันที เขาเพียงแค่เสียดายความสามารถและหวังดีอยากให้เจ้านายได้คนเก่ง ๆ มาทำงานด้วย ไม่ได้มีเจตนาอยากตัดสินใจแทนนายเลยสักนิด
"นางสาวปาณิสราชื่อเล่นปลายฝน คนนี้เหรอที่มึงสนใจ?" ดีแลนก้มอ่านประวัติในใบสมัครทำงาน ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองอีธานอีกครั้ง
"คะ ครับนาย ดีกรีเกียรตินิยมเหรียญทองอันดับหนึ่งทั้งของคณะและมหาวิทยาลัย ตอบคำถามตรงประเด็น มีหลักการในการวางแผนและกลยุทธ์ ผมคิดว่า…"
"นักศึกษาจบใหม่ มีประสบการณ์แค่ตอนฝึกงาน ถึงจะฝึกงานทุกปีแต่ประสบการณ์แค่นี้ก็ไม่ได้การันตีว่าจะทำงานเป็น" ดีแลนพูดจบก็ขยำใบสมัครของเธอทิ้งลงถังขยะไม่ต่างไปจากคนก่อนหน้า อีธานได้แต่ก้มหน้าสำนึกผิดเช่นเคย การตัดสินของเจ้านายถือเป็นที่สิ้นสุด สิ่งที่เขาต้องทำต่อไปคือหาคนเข้าสมัครชุดใหม่ที่มีความสามารถมากกว่าเดิม
ดีแลนเหลือบมองนาฬิกาข้อมือก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน วันนี้เขามีนัดคุยธุรกิจที่สนามกอล์ฟร่างสูงจึงรีบออกเดินทางโดยลูกน้องหลายคนก็เดินตามเจ้านายอย่างร้อนรน
ติ๊ง!
ประตูเหล็กบานหนาของลิฟต์พิเศษสำหรับผู้บริหารถูกเปิดออก ร่างสูงก้าวเท้ายาวเดินไปด้วยความมั่นใจในทุกก้าว
แต่แล้ว…
เพล้ง!
เสียงแก้วที่แตกละเอียดดังขึ้นมาไม่ไกลจากที่ก้าวเดินก็หยุดชะงัก ดีแลนปรายตามองอีธาน ไม่ต้องพูดอะไรมือขวาก็รีบพยักหน้าส่งการ์ดให้ไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบริษัทของเขา
"ลูกค้ากำลังต่อว่าพนักงานของเราครับ" ใช้เวลาไม่นานบอดี้การ์ดก็รีบกลับมารายงานนายใหญ่
เท้ายาวที่กำลังจะก้าวออกจากบริษัทกลับหมุนตัวเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง
"นายครับให้ผมจัดการดีกว่าครับ" อีธานออกความเห็นทว่าดีแลนไม่คิดจะฟัง เขาตรงไปที่ล็อบบี้ประชาสัมพันธ์แล้วเท้าเรียวก็ชะงักเล็กน้อยเมื่อตอนนี้เหมือนเหตุการณ์จะมีคนอื่นมาจัดการแทนเขาแล้ว
"ขอโทษนะคะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?"
"คะ คือว่าคนคนนี้เขาเดินชนฉันค่ะ" พนักงานสวมเครื่องแบบของบริษัทเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เธอเป็นแค่พนักงานทำความสะอาดจึงไม่กล้าที่จะออกปากอะไรมาก แต่เพราะอีกคนที่เอาแต่ด่าไม่ยอมจบทำให้เหตุการณ์เริ่มชุลมุนไปใหญ่โต
"นี่! กล้าดียังไงมากล่าวหาว่าฉันชน ไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นลูกค้าที่มาคุยงานที่นี่" ดีแลนได้แต่ยืนดูเหตุการณ์จากที่ไกล ๆ สองมือหนาล้วงกระเป๋ารอดูใครอีกคนที่ไม่ได้อยู่ในเครื่องแบบของบริษัทจัดการปัญหาที่กำลังเกิด
"ขอโทษนะคะ ฉันว่าคุยกันดี ๆ ดีกว่าไหมคะ ฉันเห็นว่าคุณป้าคนนี้ขอโทษคุณไปหลายรอบแล้ว แค่เรื่องแค่นี้ไม่น่าจะทำให้เรื่องใหญ่โตไปกันใหญ่หรอกนะคะ"
"เหมือนว่าจะไม่ใช่พนักงานของบริษัทเรานะครับ" อีธานเอ่ยกับเจ้านายดวงตาคู่คมจ้องมองไปที่เหตุการณ์โดยไม่ละสายตา
"ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่มึงส่งประวัติให้กูดูหรือเปล่า?" เขาเอ่ยถาม
"ใช่ครับนาย คนเดียวกัน" แล้วทั้งสองก็ยืนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อ…
"ขอโทษเหรอ ชุดฉันเปื้อนไหมไม่รู้ อีคนทำความสะอาดจะเอาเชื้อโรคมาแพร่ใส่ฉันไหมฉันยังไม่รู้เลย แบบนี้จะให้หายโกรธได้ยังไง!?"
"ตามกฏหลักของบริษัทนี้แล้ว ลูกค้าไม่ได้ถือว่าเป็นพระเจ้าของพนักงานทุกคน คุณค่าความเป็นคนไม่ได้วัดกันที่วิชาชีพ คุณให้เกียรติเพื่อนร่วมโลกบ้างนะคะ สังคมจะได้ดีขึ้น ผิดก็ว่ากันไปตามผิด ถ้าคุณยืนยันว่าคุณถูกตรงนั้นมีกล้องวงจรปิดค่ะ เราไปดูด้วยกันไหม? ถ้าคุณป้าผิดฉันจะยอมให้คุณเอาเรื่อง แต่กลับกันถ้าคุณผิดฉันเองก็จะบอกให้บริษัทเอาเรื่องคุณให้ถึงที่สุด กล้าไหมคะ…"
"แกกกก…" สาวแต่งตัวดีที่อ้างว่าเป็นลูกค้ากัดฟันกรอด กำมือแน่นอย่างทำอะไรไม่ได้ ก่อนที่จะสะบัดบ็อบเดินหนีความผิดของตัวเองแถมยังเสียหน้าต่อหน้าคนมากมายจนไม่อยากยืนต่ออีก แต่ทว่า…
"เดี๋ยวค่ะ" ใครอีกคนก็ยังไม่หยุด เธอเดินเชิดไปขวางหน้าเธอไว้ กดรอยยิ้มอ่อน ๆ แล้วเอ่ยเสียงเรียบ
"ขอโทษคุณป้าสิคะ"
"ไม่เป็นไรจ้ะหนู ป้าไม่เป็นไรหรอก" คนเป็นแม่บ้านเจียมตัวรีบปฏิเสธอย่างไว
"ไม่ได้ค่ะป้า คนผิดก็ต้องขอโทษ" เธอว่าจบก็ปรายตามองคนจองหอง ลูกค้ายังคงจ้องเธออย่างไม่พอใจ ใช้เวลากดดันไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็ยอมยกมือไหว้แล้วรีบเดินหนีไปด้วยความหน้าแตกละเอียด
"ขอบใจมากนะจ้ะหนูที่ช่วยป้าไว้ ถ้าไม่ได้หนูป้าคงแย่แน่ ๆ เลย"
"ไม่เป็นไรจ้ะป้า คนไทยด้วยกัน" หญิงสาวฉายรอยยิ้มกว้างตาสระอิ รู้สึกดีที่อย่างน้อยเธอก็สามารถช่วยคนได้ด้วยการจัดการที่เป็นเหมือนความสามารถพิเศษส่วนตัวที่เธอมี
"อีธานจัดการหาข้อมูลของเธอให้ละเอียด แล้วเรียกตัวมากูจะสัมภาษณ์พรุ่งนี้"
"ครับนาย"
"แม่ไม่สบายเหรอครับ?" เดลตาปรายมองหน้าฉันที่นอนเหงื่อซกข้างกายของเดนิสอีกที จะบอกลูกไปตรง ๆ ก็ไม่ได้ว่าแม่ไม่ใช่ไม่สบายแต่แค่ถูกพ่อของเขารังแกมาสภาพเลยเหมือนซอมบี้ตายซากแบบนี้…"เปล่าครับ แม่ไม่ได้เป็นอะไร แค่ข้างนอกมันร้อนนิดหน่อย""ถ้าแม่อ่านไม่ไหวผมอ่านให้น้องฟังก็ได้นะครับ" โถ่…พ่อเทพบุตรสุดหล่อของแม่ แค่นี้ก็หลงรักไม่ไหวแล้วเหมือนเห็นคุณดีแลนย่อส่วนในร่างของเดลตาไม่มีผิดเลย"แม่ไหวครับ แล้ววันนี้ลูกรักของแม่สองคนอยากฟังนิทานเรื่องไหนดีคะ?""อันนี้!!!" เดนิสชิงพี่ชายตอบยกใหญ่ และแน่นอนว่าเดลตาไม่เคยขัดใจน้องสาวมีแต่จะเสียสละเพื่อน้องได้ทุกอย่าง ลูกฉันแสนดีไม่มีใครเกินเลย"ปาป๊า~" ยังไม่ทันที่ฉันจะเล่าเดนิสก็ลุกพรวดจากเตียงนอน ก่อนที่จะกระโดดกอดคนเป็นพ่อของเขาที่เพิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น"ทำไมยังไม่นอนอีกคะหื้ม…" คุณดีแลนกดหอมแก้มลูกสาวตัวดี แล้วอุ้มมานอนข้างกายเดลตาที่ขยับมากอดฉันแทนจริงอย่างที่เขาบอกไม่มีผิด ส่วนใหญ่ลูกชายจะติดแม่และลูกสาวจะติดพ่อบ้านฉันเป็นแบบนั้นเลย เดลตาจะสุขุมเมื่ออยู่กับพ่อของเขาขณะที่อยู่กับฉันเขาก็จะขี้อ้อนและแสดงความรักไม่เคยอาย ส่วนเดนิสผลพลอยมาจากที่ฉัน
ก็อก ๆ"ปลายเข้าไปนะคะ" ประตูห้องทำงานของดีแลนถูกเปิดออกด้วยร่างของภรรยาสาว เธอเดินยิ้มเข้ามาพร้อมกับถาดที่ถือพายแอปเปิ้ลที่เพิ่งออกมาจากตู้อบร้อน ๆปลายฝนวางมันไว้บนโต๊ะทำงาน ก่อนที่จะหย่อนตัวนั่งลงบนตักแกร่งแล้วโอบรอบคอคนเป็นสามี"ลูกล่ะ?" เรียวปากหนาเอ่ยถามพร้อมกับฝ่ามือหนาที่โอบเอวคอดแล้วกระชับกายให้ชิดกับเรือนร่างกำยำ"ขึ้นไปอาบน้ำแล้วค่ะ""เหนื่อยไหมคะ ปลายเอาพายมาให้""นิดหน่อย""งั้นปลายป้อนนะ""อยากให้นวดมากกว่า""นวดก็ได้ค่ะ สบายมาก" ปลายฝนพูดจบก็บีบเข้าที่หลังคอของคนตัวสูงตามคำขอ เธอใช้สองมือออกแรงแล้วบีบคลายความเมื่อยล้าเพื่อให้เขาบรรเทา ช่วงนี้ดีแลนกำลังมีโปรเจ็คใหม่ให้ต้องดูแลมากมายนับไม่ถ้วน ไหนจะงานหลักของเดรโกที่เขากลับมาเป็นประมุข กิจการโรงแรมที่กำลังขยายตัว รวมไปถึงคาสิโนหลายที่ที่ทุกอย่างเหมือนจะถาโถมเข้ามาจนเขาไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน"ให้ปลายเข้าไปช่วยไหมคะ?" ปลายฝนเสนอความเห็นจนคนที่หลับตาผ่อนคลายต้องลืมตาขึ้นมามอง"แค่เธอเลี้ยงลูกก็เหนื่อยมากแล้ว แค่นี้ฉันจัดการเองได้""แต่ปลายเคยเป็นเลขาคุณนะ ปลายสามารถช่วยคุณได้เยอะเลย" เคยเป็นที่แปลว่าตอนนี้ไม่เป็นแล้ว หลังจากที
ตึก ตึก!เสียงฝีเท้าหนังราคาแพงกระทบกับพื้นห้องให้เกิดเสียงดังทุกท่วงท่าการเดิน พนักงานหลากหลายคนในละแวกพากันถอยหลังชิดขอบแล้วจ้องมองร่างดูดีทั้งสองไม่วางตา หนึ่งในนั้นคือดีแลนสวมสูทสีดำสุขุมส่วนอีกคนก็คือเจ้าของโรงแรมแห่งนี้เด็กชายเดลตาวัยห้าขวบที่วันนี้อยู่ในชุดสูทสีกรมท่าและหูกระต่ายสีดำเดินทางมาดูงานโรงแรมด้วยตัวเอง"สะ สวัสดีค่ะคุณดีแลน" พนักงานต้อนรับพนมมือไหว้เสียงติดขัด เพราะความหล่อของทั้งสองคนนั้นดันเปล่งประกายจนเธอเกือบเผลอหลวมตัว"วันนี้มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?" ดีแลนถามเสียงเรียบ"ไม่มีค่ะ ทุกอย่างปกติดี ลูกค้าเยอะเหมือนเดิมเลยค่ะ""อืม" ว่าจบดีแลนก็ผละความสนใจจากพนักงานแล้วหันมาย่อตัวนั่งเพื่อคุยกับลูกชายคนเดียว"ให้ลุงอีธานพาไปเดินเล่นก่อนหรือเปล่า เดี๋ยวพ่อจะต้องไปทำงาน" ช็อตนั้นทำพนักงานหลายคนตายเรียบ เขาเย็นชากับคนนอกทุกคนแต่เมื่อเป็นลูกชายชายหนุ่มกลับใช้เสียงนุ่มขึ้นแทบทุกคำที่พ่นออกมา"ไม่ครับ ผมอยากไปทำงานกับป๊า" เด็กน้อยตอบเต็มเสียง เขาเป็นเด็กที่โตเกินกว่าไวไปมาก สุขุม และเย็นชา ถอดแบบดีแลนในร่างของเด็กน้อยสองร่างเดินขึ้นลิฟต์ผู้บริหารกดขึ้นไปยังชั้นสูงสุดที่เป
งานแต่งงานริมทะเล D&P"สวยมาก เหมือนตุ๊กตาเลย" เสียงน้ำอิงเอ่ยกับเพื่อนสนิทที่อยู่ในชุดเจ้าสาวแสนสวย เป็นชุดเดรสฟูฟ่องสีขาวยาวเสมอเข่าและรองเท้าผ้าใบสีขาวปล่อยผมยาวถึงแผ่นหลังเป็นการใส่ชุดแต่งงานที่รองรับความปลอดภัยของเจ้าสาวท้องอ่อนเป็นอย่างดีด้วยความเห็นด้วยของดาร์ลินและดีแลนที่ไม่อยากให้เธอเหนื่อยกับงานแต่งมาก วันนี้จึงถูกจัดเป็นงานแต่งงานเล็ก ๆ ริมทะเลที่เชิญแต่แขกคนสนิทราว ๆ ยี่สิบคน ซึ่งเป็นงานที่ปลายฝนเองก็ชอบมาก งานเล็ก ๆ ที่มีแต่คนที่เธอรู้จักแถมสถานที่จัดยังเอาใจเธอที่เป็นคนชอบทะเลมีคนรักมากมายรวมตัวกันแค่นี้ก็มีความสุขจนล้นออกจากหัวใจแล้วแต่แน่นอนหลังจากที่เธอคลอดทายาทของตระกูล งานแต่งก็จะถูกจัดขึ้นอีกครั้งเพื่อต้อนรับสะใภ้เดรโกอย่างสมฐานะ เป็นพิธีการที่ถึงปลายฝนจะไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นเพราะสิ้นเปลือง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะดีแลนเองเป็นถึงทายาทของเดรโกตระกูลที่มีหน้ามีตาในสังคมจะน้อยหน้าก็คงจะไม่ได้"แกพร้อมหรือยัง จะถึงเวลาแล้ว" น้ำอิงเอ่ยให้คนเหม่อส่องกระจกรู้สึกตัว จนเธอยกยิ้มแล้วลุกขึ้นประตูห้องแต่งตัวก็ถูกเปิดออกมา"ลุงมารับลูกสาวอีกคนของลุง" คนเอ่ยคือดัสติน เขากางแ
บทที่ 56 แนะนำตัว"เธอจะไม่แนะนำฉันให้ครอบครัวเธอรู้จักเหรอ?" ร่างบางปรายมองคนที่เพิ่งจะเอ่ยจบ ทั้งสองยังคงยืนอยู่ตรงหน้าที่เก็บอัฐิของพ่อแม่และพี่สาวปลายฝน เมื่อได้ยินดังนั้นคนตัวเล็กก็ยกยิ้มขึ้น ก่อนที่จะเอื้อมไปจับฝ่ามือใหญ่แล้วพูดกับเจดีย์เล็ก ๆ ตรงหน้า"พ่อแม่พี่ฟ้า…คนนี้คือแฟนหนูเองค่ะคุณดีแลน""สวัสดีครับคุณลุงคุณน้าแล้วก็พี่ปลายฟ้า" ดีแลนเอ่ยเสียงอ่อนโยนเปลี่ยนจากจับมือเล็กมาโอบรอบเอวคอดไว้หลวม ๆ"ทั้งสามคนไม่ต้องเป็นห่วงปลายฝนนะครับ ผมจะดูแลเธอให้ดีที่สุด และไม่มีทางทำให้เธอเสียใจเด็ดขาด""ถ้าเขาผิดคำพูด พ่อกับแม่หักคอเขาได้เลยนะคะ" ปลายฝนพูดติดขำ เจอเรื่องเครียดมามากพอแล้ว ตอนนี้ในใจรู้สึกสบายราวกับปุยนุ่นเลย"วันนี้ฝนไม่ได้พาแค่คุณดีแลนมาให้พ่อแม่และพี่รู้จักนะ แต่วันนี้ฝนจะบอกทุกคนว่าฝนมีลูกแล้วนะคะ หลานของทุกคนอยู่ในท้องของฝนแล้ว" ปลายฝนลูบหน้าท้องแบนราบขอบตาเริ่มรื่นด้วยความดีใจยิ่งได้คิดว่าหากครอบครัวรับรู้จริง ๆ คงจะมีความสุขมากกว่านี้"ถึงจะไม่มีทุกคนอยู่กับฝนแล้ว แต่ฝนก็ไม่เหงาแล้วนะคะ ฝนกำลังจะมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว เราจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้ง พ่อกับแม
วันนี้ดีกว่าทุกวันคือมีคุณดีแลนไปทำงานพร้อมกันด้วย เขาบอกว่ากิจการโรงแรมใหม่เคลียร์จนเสร็จหมดแล้วกำลังอยู่ในขั้นตอนการเปลี่ยนชื่อจากไรอันเป็น DELTA.P งงไหมว่าทำไมไม่อยู่ในเครือเดรโกแล้วเป็นชื่อนี้ได้ แรก ๆ ฉันก็ไม่เข้าใจไม่ต่างแต่เพิ่งได้เฉลยจากเขาที่ว่าเดลต้ามาจากชื่อลูกของเรา ใช่…เขาได้ชื่อลูกตั้งแต่เขาเพิ่งอายุครรภ์แค่สามเดือนไม่รู้เพศเลยด้วยซ้ำแต่ไม่ว่าจะหญิงหรือชายชื่อเดลต้าก็เหมาะสมทั้งคู่ ส่วนดอทพีคือชื่อตัวแรกของฉันที่คุณดีแลนตั้งใจจะให้โรงแรมนี้เป็นของลูกแต่มีฉันอยู่ร่วมด้วยโรงแรมนี้เป็นทรัพย์สินส่วนตัวไม่เกี่ยวกับเดรโก เขาจึงมีอำนาจหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์และพร้อมโอนเป็นชื่อลูกเมื่อถึงเวลาที่เขามีความสามารถมากพอ ฉันเองก็ไม่ได้ขัดอะไร เห็นด้วยกับความคิดของเขาทุกอย่างรวมไปถึงชื่อลูกของเราสองคนด้วย"ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ…" ระหว่างทางไปบริษัทคนตัวโตก็พูดขึ้น เขาเอื้อมมือจับฉันไว้แน่นจนฉันสัมผัสได้ว่ามันเป็นเรื่องไม่ค่อยดี"คะ?""มันอาจจะไม่เหมาะสมที่ฉันจะพูดในตอนที่เธอกำลังท้อง แต่ฉันไม่อยากปิดบังกับเธอและคิดว่าเธอสมควรต้องรู้ แต่ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไงฉันก็ตามใจเธอทุกอย่างและอยู่ข้