All Chapters of LOST IN LOVE พ่ายรักประธานร้าย : Chapter 1 - Chapter 10

ครืดด ครืดดด ~"ถึงแล้วเหรอพี่ฟ้า อยู่ตรงไหนฝนจะไปรับ"(ปลายฝนนี่พี่นัตตี้เองนะ)"พี่นัตตี้ก็กลับมาด้วยเหรอคะ อยู่ตรงไหนกันถึงหน้ามหาวิทยาลัยแล้วใช่ไหมคะ"(พี่กับพี่สาวเราไม่ได้กลับหรอก)"อะ อ้าวทำไมล่ะคะ"(คะ คือว่า…ฝนทำใจดี ๆ ไว้นะ)"กะ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะพี่นัตตี้ เกิดอะไรขึ้นกับพี่ฟ้า" เจ้าของเสียงหวานเอ่ยเสียงสั่นเครือใส่ปลายสายที่โทรเข้ามาบอกข่าวคราว รอยยิ้มแสนกว้างในตอนแรกค่อย ๆ จางลงเมื่อได้ยินปลายสายที่เสียงไม่ค่อยสู้ดีลางสังหรณ์กำลังบอกว่าเกิดเรื่องขึ้นกับพี่สาวของตน(ปลายฟ้ากะ กินยาฆ่าตัวตาย ตอนนี้พี่สาวเราเสียชีวิตแล้ว) ซึ่งมันเป็นความจริง สิ้นเสียงของเพื่อนพี่สาวปลายฝนถึงกับเข่าทรุดอย่างคนหมดแรงราวกับมีคนปิดสวิตซ์ไฟให้ชีวิตดับลง แม้ในตอนนี้เธอจะอยู่ในชุดรับปริญญาบัตรท่ามกลางผู้คนมากมายที่มาแสดงความยินดีกับความสำเร็จแต่วันนี้กลับไม่ใช่วันที่เธอมีความสุขที่สุดอย่างที่ต้องเป็น กลับกันมันเป็นวันที่เธอเสียใจที่สุดในชีวิตเมื่อได้สูญเสียครอบครัวที่เหลือเพียงคนเดียวได้ลาลับจากโลกโดยไม่หวนกลับมาอีก…"ปลายฝนแกเป็นอะไร จะเป็นลมเหรอ!" เพื่อนสนิทที่ยืนข้างกายรีบคว้าตัวเพื่อนสาวไว้สีหน้

RYAN GROUP HOTEL ในที่สุดฉันก็มายืนปรากฏตัวหน้าโรงแรมของผู้ชายคนนั้นจนได้ ตึกระฟ้าใจกลางเมืองทำเอาฉันจมอยู่กับความคิดไปชั่วขณะ ทั้งที่ตึกตรงหน้าสวยงามเลิศหรูไร้ที่ติแต่จิตใจของเจ้าของกลับดำมืดสกปรกยิ่งกว่าโคลนตม คนที่ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกและเมียของตัวเองต้องจิตใจโหดเหี้ยมมากแค่ไหนแม้กระทั่งวันจัดงานศพยังไร้เงาเจ้าตัวหรือสิ่งของที่แสดงถึงความอาลัย ความเลวไร้ที่ติดเสียจริงตึกตึก!ตึกตึก!เสียงฝีเท้าของใครหลายคนทำให้คนที่ดิ่งอยู่กับความมืดได้สติ ฉันหันกลับไปมองคนร่างบึกบึนนับสิบกว่าคนกำลังวิ่งมาตั้งแถวยาวข้างรถสีดำที่เงาวับ ส่วนมูลค่าของรถคันนั้นฉันไม่รู้เหมือนกันแต่เดาได้ว่าคงจะแพงใช่ย่อยเพราะมันหรูหราเกินที่ฉันจะเอื้อมถึงทันทีที่ประตูรถคันดำเปิดออกชายชุดดำนับสิบโค้งคำนับกันอย่างพร้อมเพรียง พวกเขาทำเหมือนพวกมาเฟียฮ่องกงในหนังที่ฉันเคยดูถ้าเป็นแบบนั้นหัวหน้าแก๊งก็ต้องหน้าดีเหมือนมาเฟียที่รับแสดงเป็นพระเอกในละครหรือเปล่า…o_Oแต่ที่ทำให้อึ้งไปกว่านั้นคือคนที่ลงมาดันหล่อกว่าพระเอกในจอที่ฉันเคยดูอีก เรือนร่างสูงยาวเข่าดีของชายคนนั้นราวกับหุ่นปั้นที่หลุดมากจากเทพนิยาย ใบหน้าอันเรียบเนียนและ

"ประวัติที่คัดมาแล้วครับนาย" อีธานวางเอกสารหลายสิบใบบนโต๊ะหรูของเจ้านาย เนื่องด้วยผู้ช่วยหรือเลขาคนก่อนของเขาลาออกไปด้วยเหตุผลส่วนตัวทำให้ดีแลนจำเป็นต้องหาคนใหม่ โดยการหาเลขาส่วนตัวต้องเป็นเขาที่คัดมาด้วยตัวเองเท่านั้นผ่านการตรวจสอบและสัมภาษณ์ด้วยตัวเขาเองทุกขั้นตอนดีแลนไล่อ่านประวัติของเลขาคนใหม่ที่จะมาช่วยงาน แผ่นกระดาษพวกนั้นถูกขยำทิ้งทีละใบซ้ำแล้วซ้ำเล่าผ่านไปครึ่งทางเขาก็ยังไม่เจอใครที่เข้าตาเลยสักคนจนกระทั่ง…แผ่นสุดท้าย"กูบอกชัดแล้วว่าผู้ชาย?" ดีแลนช้อนสายตามองมือขวาของเขา ใบสมัครใบสุดท้ายกลับแปะรูปผู้หญิงผมยาวทั้งที่เขาออกคำสั่งไว้อย่างชัดเจน"ผมคิดว่าคนนี้สมควรเข้ารอบครับ ดูจากความสามารถและทัศนคติถือว่าหาได้ยากมากเลยครับนาย""มึงกล้าตัดสินใจแทนกู?" อีธานก้มหน้าลงในทันที เขาเพียงแค่เสียดายความสามารถและหวังดีอยากให้เจ้านายได้คนเก่ง ๆ มาทำงานด้วย ไม่ได้มีเจตนาอยากตัดสินใจแทนนายเลยสักนิด"นางสาวปาณิสราชื่อเล่นปลายฝน คนนี้เหรอที่มึงสนใจ?" ดีแลนก้มอ่านประวัติในใบสมัครทำงาน ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองอีธานอีกครั้ง"คะ ครับนาย ดีกรีเกียรตินิยมเหรียญทองอันดับหนึ่งทั้งของคณะและมหาวิทยาลั

"สนิทกับคนเร็วดีนะครับ…" ประโยคนี้ของเขายังคงวนเวียนอยูแต่ในหัวของฉัน มันหมายความว่าอย่างไรกัน ต้องการจะชมฉันแต่สีหน้าตอนที่เขาพูดไม่ได้สื่อไปทางนั้นเลยสักนิด หรือต้องการจะต่อว่าแล้วฉันทำผิดอะไร ผูกมิตรกับเพื่อนร่วมงานเป็นเรื่องที่ควรทำไม่ใช่หรือ…อะไรของเขานะฉันปิดสวิตซ์ความคิดไร้สาระนั้นทิ้งไป ก่อนที่จะเปิดตารางงานของท่านประธานสุดหล่อเพื่อทำความเข้าใจ ดีลธุรกิจ ทานข้าวกับลูกค้า และตามเข้าร่วมประชุมตารางงานหลัก ๆ นอกจากอยู่ที่ทำงานก็วนเวียนอยู่แค่นี้ เท่าที่พี่อีธานอธิบายคร่าว ๆ ฉันก็คิดว่ามันไม่ได้ยากเกินความสามารถที่มี เอาง่าย ๆ คือฉันต้องสามารถทำตามคำสั่งของท่านประธานได้ทุกอย่าง ต้องรู้ใจเขาในระดับหนึ่ง และเป็นเลขาส่วนตัวที่ติดตามเขาไปทุกที่ที่เขาสั่งให้ไป แต่ถ้าเขาไม่ได้บอก ฉันก็ไม่จำเป็นต้องไปนั้นคือหน้าที่ของเลขาส่วนตัวส่วนหน้าที่ที่ฉันต้องทำตามแผนคือเข้าถึงตัวของคุณดีแลนให้ได้มากที่สุด ฉันรู้มาว่าไรอันและเดรโกกำลังตัดขาดกัน จากคู่ค้ามานานกลายเป็นศัตรูทางธุรกิจ เดรโกจึงเป็นทางเลือกแรกที่ฉันหวังพึ่งยืมมือเขาเพื่อทำลายไรอัน หากไรอันล่มสลายไอโรฮานก็จะไม่เหลืออะไรการที่ฉันจะเดินด

ณ คฤหาสน์เดรโกหญิงสาวตาเบิกโพลงยังคงตื่นตาตื่นใจกับคฤหาสน์ใหญ่ราวกับวังที่เธอไม่คิดว่าจะได้เข้ามาเหยียบ คฤหาสน์สไตล์อิตาลีถูกห้อมล้อมไปด้วยบอดี้การ์ดชุดดำใบหน้าถมึงทึงนับร้อยชีวิต ภายในตัวบ้านประดับประดาด้วยของตกแต่งสีทองอร่ามเฟอร์นิเจอร์หรูหราครบคันที่ไม่สามารถประเมินมูลค่าบ้านทั้งหลังได้"ต่อไปนี้ปลายฝนจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่" ดีแลนประกาศกร้าวต่อหน้าแม่บ้านและบอดี้การ์ดทุกคนในบ้านที่ถูกเรียกมารวมตัวกัน ทันทีที่เขาพูดจบทุกคนก็พร้อมใจกันโค้งคำนับทำความเคารพนายหญิงของบ้าน ในขณะที่ปลายฝนเริ่มทำตัวไม่ถูกเธอยิ้มหน้าแห้งแล้วโค้งคำนับเพื่อเป็นมารยาทตอบกลับไป"ฉะ ฉันฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ""อีธานจัดการเธอด้วย" ว่าจบดีแลนก็เดินหายไปในห้องทำงานส่วนตัวของเขา ทิ้งให้ปลายฝนยืนงุนงงในดงคนมากมายที่กำลังมองที่เธอเป็นตาเดียว"ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว นายหญิงเชิญทางนี้ครับ" อีธานผายมือไปยังชั้นสองของบ้าน พร้อมกับเดินนำหน้าเธอขึ้นไปยังห้องพักที่เธอจะต้องอยู่ตลอดระยะเวลาห้าเดือน"พี่อีธานคะ อยู่กันสองคนเรียกฝนเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ ความจริงพี่ก็รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว" ปลายฝนเอ่ยระหว่างที่กำลังเดินขึ้นห