LOGIN
Report
อย่าปากหนัก ถ้ากลัวว่า “รักจะหายไป” เขา...รักแต่ไม่แสดงออก เธอ...รักจนพยายามมากเกินไป
View MoreChapter 1
บทนำ โชคชะตา...
บทนำ
โชคชะตา... 10 ปีที่แล้ว... เสียงสายลมหวีดหวิว พัดวนทั่วท้องทุ่งหญ้าเขียวขจี ที่ลู่ล้อลมเล่น ใบไม้แห้งปลิวล่องลอยขึ้นไปบนอากาศตามแรงลมที่พัดผ่านทุ่งหญ้ากว้าง ที่ใจกลางของทุ่งหญ้าที่เขียวสด ต้นจามจุรีต้นใหญ่ให้ร่มเงาตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางทุ่งน่าเกรงขาม ภายใต้ต้นไม้ใหญ่มีหลุมศพเอาไว้เคารพรำลึกถึงคนที่จากไป กระถางธูปยังคงมีร่องรอยของธูปที่เพิ่งจุดใหม่ไฟยังไม่ดับหน้าหลุมทุกหลุม ดอกไม้สดยังคงสดใหม่เหมือนเพิ่งเอามาวางไว้ “คุณตา คุณยาย คุณแม่คะ สบายดีไหมคะ? แฟร์และเฮียมิว และเฟร์ย่าสบายดีนะคะ” แฟร์รี่เอ่ยทักทายหลุมศพทั้งสาม วันนี้เป็นวันครบรอบวันจากไปของวีณา แม่ของเธอ และวันนี้ทุกๆ ปี เธอจึงถือเอาวันนี้มาเยี่ยม มาทำความสะอาด มากราบไหว้ มาปิคนิคพักผ่อนที่นี่ ใต้ต้นจามจุรียักษ์ทั้งครอบครัว และทุกๆ ปีจะมีครอบครัวของเพื่อนสนิทมาด้วยทุกปีไม่เคยขาด นั่นคือ วินเซ่ “แฟร์ เสร็จแล้วมาทานข้าวนะ ฉันกับพี่นัตตี้เตรียมส้มตำมาตำด้วย” เสียงของวินเซ่ดังขึ้นอีกฝากหนึ่งของต้นไม้ยักษ์ ที่กำลังปูพื้นที่จัดข้างของปิคนิค ตำส้มตำอยู่พร้อมกับนัตตี้ มิวนิค แบล็คเกอร์ องศา และไม้โทกำลังจัดการทำความสะอาดพื้นที่ไม่ให้เกิดการรกจากต้นไม้ต้นหญ้า เหล่าบรรดาเด็กๆ ทั้ง 3 ก็กำลังวิ่งเล่นกันอยู่ใกล้กับสระน้ำเล็กที่ไม่ลึกมากนัก จะเรียกว่าวิ่งเล่นคงไม่ถูก เพราะดูจากภายนอกแล้ว เด็กหญิงสิบขวบตัวเล็กๆ นั่นกำลังวิ่งตามพวกพี่ๆ ฝาแฝดอยู่เสียมากกว่า เฟร์ย่ากับเบย์ที่ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี แต่กับบอมพ์นั้นดูจะไม่ชอบเด็กผู้หญิงเอาเสียเลย คอยเอาแต่วิ่งหนี เดินหนีอยู่ตลอด บอมพ์และเบย์ อายุ 12 ขวบ เป็นฝาแฝดที่ต่างกันสุดขั้ว ฝาแฝดผู้พี่ท่าทางนิ่งสุขุม ไม่พูดไม่จาแต่พูดมาก็ปากไม่ค่อยดีเท่าไร ผิวขาว ผมดำ ตาน้ำเงินเข้มลักษณะทั้งหมดคล้ายกับตาของเขาทั้งหมด ส่วนเบย์ฝาแฝดคนน้องที่มีลักษณะท่าทางร่าเริงสดใส ยิ้มเก่ง คุยเก่ง เฟรนลี่ ผิวขาว ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมน้ำตาลอ่อนเหมือนกับแม่ของเขาอย่างกับแกะแบบออกมาเลยทีเดียว “พี่บอมพ์ ขอเฟร์เล่นด้วยไม่ได้เหรอ” เสียงเล็กๆ ของเฟร์ย่าเจื้อยแจ้วพูดกับคนที่ตัวเองตามติด อยากเล่นด้วย “ไม่” คำตอบสั้นๆ ของคนพูดน้อยอย่างบอมพ์ ทำเอาหน้าตายิ้มแย้มของเด็กหญิงเมื่อสักครู่หุบหายลงไปในทันที “ใจร้ายที่สุด ขอเล่นด้วยก็ไม่ได้เหรอ” เฟร์ย่าโอดครวญ “มาเล่นกับเราดีกว่าเฟร์ ไม่ต้องสนใจคนไม่น่าสนุกแบบนั้นหรอก” เสียงของเบย์ ฝาแฝดผู้น้องพูดกับเด็กหญิงตัวน้อยที่เขานึกเอ็นดู “แต่น้องเฟร์อยากเล่นกับพี่บอมพ์” เด็กหญิงตัวเล็กพูดพร้อมกับทำหน้าตาอ้อน ในขณะที่เอามือเล็กๆ กอดแขนแฝดคนพี่ไว้ แต่ก็เกาะได้ไม่ทันไรโดนสะบัดออกเสียแล้ว “อย่ามาใกล้ ยัยเด็กน่ารำคาญ!” บอมพ์บอกออกมาเสียงเรียบและหน้านิ่ง พร้อมกับเดินหนีไป “น้องเฟร์ไม่ได้น่ารำคาญ ทำไมพี่บอมพ์ต้องว่าเฟร์ด้วย เบย์ยังชมว่าเฟร์น่ารักเลย” เฟร์ย่าต่อว่าแฝดคนพี่ที่เป็นลูกของเพื่อนแม่ด้วยเสียงเล็กๆ “ก็น่ารำคาญจริงๆ เดินตามเสียงงุ้งงิ้งเป็นแมลงวันตอมขี้เลย” บอมพ์บ่นพร้อมกับเดินหนี ในขณะที่เฟร์ย่าวิ่งตามเขาด้วยท่าทางดุ๊กดิ๊ก “ใครกันที่เป็นแมลงวัน” เสียงเล็กถาม “เธอ!” บอมพ์ตอบสวนทันที “ถ้าเฟร์เป็นแมลงวันที่ตอมขี้ งั้นพี่ก็เป็นขี้น่ะสิ” เด็กชายได้ยินแบบนั้นก็หยุดยืนนิ่งทันที เพราะรู้สึกเหมือนโดนหลอกด่ายังไงไม่รู้ คนตัวเล็กเอียงคอชะโงกดูหน้าพี่ชายเย็นยาถามย้ำอีกครั้ง “พี่บอมพ์จะเป็นขี้เหรอคะ” เฟร์ย่าถามด้วยน้ำและหน้าตาไร้เดียงสา ทำเอาเด็กชายโกรธหน้าดำหน้าแดง “อย่า-มา-ใกล้-ฉัน!” บอมพ์บอกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำบ่งบอกว่าไม่พอใจ แล้วเดินออกไปไม่สนใจ บอมพ์เดินออกมาโดยไม่หันหลังไปดูว่าคนตัวเล็กจะโวยวายอะไร แต่แล้วก็ได้ยินเสียงร้องเรียกของเบย์ผู้เป็นน้องชายตะโกนโวกเวกโวยวาย “ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที น้องเฟร์ตกน้ำ!!!” เบย์ตะโกนขอความช่วยเหลือ เพราะน้องสาวคนสนิทของเขาพลาดตกลงไปในสระน้ำเล็กๆ แต่เขาไม่สามารถลงไปช่วยได้เพราะเขาเองว่ายน้ำไม่แข็ง บอมพ์ได้ยินแค่นั้นก็รีบวิ่งมาก่อนผู้ใหญ่หลายคน กระโดดลงน้ำแบบไม่คิด เพื่อช่วยเด็กหญิงตัวเล็กขึ้นมาที่ตอนนี้หมดแรงจมลงก้นสระแล้ว ไม่นานบอมพ์ก็ช่วยเด็กหญิงที่หมดสติไปแล้วขึ้นมาได้ก่อนผู้ใหญ่จะมาถึง เมื่อบรรดาผู้ใหญ่มาถึงทุกคนต่างตกอกตกใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะแฟร์รี่และวินเซ่ที่ดูเหมือนจะตื่นตระหนกตกใจตามประสาผู้หญิง “ว้ายยัยเฟร์ เป็นอะไรมากไหมลูก” เสียงของแฟร์รี่ถามระหว่างกำลังฝ่าวงล้อมของเหล่าคนที่กำลังยืนดูเด็กน้อยที่ถูกช่วยขึ้นมาได้แล้วแต่ยังไม่ได้สติ เพื่อเข้ามาดูลูกสาว “ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก สำลักน้ำนิดหน่อย" เสียงทุ้มนุ่มนิ่งเรียบแต่แฝงไว้ด้วยความห่วงใยของมิวนิค "แล้วนี่น้องเฟร์ปลอดภัยหรือยังคะ" เสียงเล็กหวานของวินเซ่เอ่ยถามขึ้น "ปลอดภัยดีแล้ว ดีที่เจ้าบอมพ์ลงไปช่วยขึ้นมาได้ก่อนจะสำลักน้ำมากกว่านี้" เสียงของแบล็คเกอร์ดังตอบภรรยาสาว วินเซ่หันไปมองลูกชายคนโตที่ตัวเปียกโชก ที่กำลังเดินหันหลังกลับไปที่รถเพื่อเปลี่ยนชุด "ฟอร์มเยอะเหมือนเดิมเลยนะ เด็กคนนี้นี่" วินเซ่เอ่ยขึ้นในขณะที่มองตามหลังลูกชาย "แต่ก็ลงไปช่วยโดยไม่คิดชีวิตเหมือนกันนะ ทั้งๆ ที่ตัวเองแค่ 12 ขวบ ช่วยไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้แต่ลงไปก่อนใคร ไม่รอใครด้วย" มิวนิคพูดพึมพำขึ้นกับทุกคนเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ที่เกิดขึ้นเร็วมาก จนผู้ใหญ่อย่างเขาตั้งสติไม่ทัน แต่บอมพ์ ลูกชายเพื่อนกลับกระโดดลงไปช่วยโดยไม่คิดอะไรเลย "ยัยน้องเฟร์ต้องถูกใจตาบอมพ์แน่ๆ" วินเซ่กล่าว เธอรู้จักลูกชายของเธอดี "แต่แฟร์ว่า ตาบอมพ์น่าจะรำคาญยัยเฟร์มากกว่านะ เพราะดูเหมือนจะคอยหนีอยู่ตลอดเลย" "ฉันว่าชอบ! ฉันรู้จักเขาดี เพราะชอบเลยฟอร์มเยอะ" วินเซ่ตอบแฟร์รี่ หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเป็นต้นมา บอมพ์ก็ไม่ยอมอยู่ใกล้เฟร์ย่าอีกเลย แม้จะเป็นวันครบรอบวันไหว้หลุมศพของครอบครัวตระกูลของแฟร์รี่ บอมพ์ไม่เคยมาเข้าร่วมอีก แม้ทั้งสองครัวจะนัดกันกินข้าว หรือมีกิจกรรมร่วมกัน เที่ยวด้วยกัน เขาก็ไม่เคยไป เอาแต่หลีกเลี่ยงตลอด เพียงเพราะเขาคิดว่า ไม่อยากอยู่ใกล้เฟร์ย่า เมื่อเฟร์ย่าอยู่ใกล้เขาทีไรเป็นต้องเจ็บตัวหรือโชคร้ายตลอด เขาจึงคอยหลีกเลี่ยงที่จะพบเจอเฟร์ย่าอยู่เสมอ จนกระทั่งผ่านไป 10 ปี.... โชคชะตา หรือ ฟ้ากำหนด ให้พวกเขาทั้งสองโคจรมาพบกันอีกครั้ง... ถ้าเราสองคนคือคนที่ใช่...ยังไงโลกก็พาเราวนกลับมา...Latest chapter
Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 40 BEY PART (The End)(2)
BEY PART (The End) สารภาพ...ขอเป็นผัว “ถ้าไม่เรียกผัว จะดูดแรงกว่านี้นะ” เขาถอนริมฝีปากพูดแกมขู่เจ้าของร่างที่บิดเร่าไปมา เสียงครางของของคนตัวเล็กกว่าเขากระตุ้นอารมณ์เบย์ให้พลุกพล่านอีกครั้ง เขาจ้องมองคีย์ที่สะบัดหัวไปมาอย่างสุดจะกลั้น ก่อนที่เขาจะก้มลงไปที่ท่อนกายแกร่งอีกครั้งเขาห่อปากตัวเองขยับขึ้นลงเป็นจังหวะรัวและเร็ว ผสมกับมือที่รูดแท่งนั้นขึ้นลงตามจังหวะของปากอุ่นด้วย “อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...บะ...เบย์” มือบางขยุ้มศีรษะของเบย์อย่างเผลอตัวเพื่อระบายความเสียวที่แผ่ไปทั่วร่าง “มะ...ไม่ไหว อ๊ะ...อ๊าาาา” เสียงครางของคีย์ดังลั่น ร่างกระตุกเกร็ง น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งเข้าปากเขาหมดทุกหยาดหยด เขาไม่รอช้ากลืนมันลงคอไป ก่อนจะยกมือขึ้นปาดคราบน้ำรักที่เลอะรอบริมฝีปากนั้นออกอย่างลวกๆ “เสร็จแล้วเหรอ” เบย์เอ่ยถามคนที่นอนอยู่ใต้ร่างด้วยเสียงหอบหายใจถี่รัว ชายหนุ่มยันกายลุกขึ้นยืนด้วยเข่า ก่อนจับคนตัวเล็กกว่าพลิกตัวให้นอนคว่ำหน้า ใช้สองมือหนายกสะโพกขึ้นสูง จัดแจงให้คีย์อยู่ในท่าหมอบคลาน เขารีบเอามือหนาป้ายน้ำรักที่เลอะขอบปากไปป้ายที่ประตูหลังของคีย์ทันที
Last Updated : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 39 BEY PART (The End)(1)
BEY PART (The End) สารภาพ...ขอเป็นผัว “อื้ม” เสียงครางทุ้มต่ำในลำคอของเบย์เริ่มเล็ดลอดออกมาจากปากทั้งสองที่ยังคงประกบกัน ภายในลิ้นอุ่นตวัดรัดพันกันนัวเนีย ชายหนุ่มดูดควานหาน้ำหวาน ตักตวงมันจากปากบางอย่างพอใจ ทั้งคู่จูบดูดดื่มแลกเปลี่ยนลิ้นซึ่งกันและกันอยู่พักใหญ่ เบย์ค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งเหมือนเสียดาย ดวงตาคู่คมจ้องมองที่ร่างของคนตรงหน้าด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างลืมตัว ก่อนจะเอื้อมมือไปปรับเบาะตัวเองให้ถอยห่างจากพวงมาลัยจนสุดล็อค และดึงตัวของคีย์ขึ้นมานั่งค่อมบนตักเขาทันที จมูกโด่งคมสันเริ่มเข้าใกล้ซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวพรมจูบ ดูดดึงเบาๆ ลากไล้ผ่านลำคอเรียว ต่ำลง ต่ำลงเรื่อยๆ มือหนายกขึ้นปลดกระดุมเสื้อของคนบนตักออกอย่างช้าๆ จนหลุดหมดครบทุกเม็ด ริมฝีปากหนายังคงลากไล้ต่ำลงไปจนกระทั่งถึงตุ่มเล็กน่ารักสีชมพูระเรื่อบนแผ่นอกขาวๆ เบย์แลบลิ้นออกแตะปลายลิ้นลงสัมผัสตุ่มนั้นทีละน้อย เมื่อลิ้นอุ่นสัมผัสตุ่มนั้นครั้งใด ร่างบนตักกระกระตุกเล็กน้อยทุกครั้ง สร้างความพอใจให้กับเบย์ไม่น้อย ก่อนที่เขาจะอ้าปากงับยอดอกเล็กน่ารักนั้นทันที “อื้อออ” คีย์สะดุ้งเฮือก ความรู
Last Updated : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 38 BEY PART (Start) (2)
BEY PART (Start) (2) สารภาพ...ขอเป็นแฟน BK CLUB “เบย์!! ทางนี้ๆ” เสียงของคีย์ที่กำลังโบกมือกวักมือเรียกเบย์ที่เพิ่งมาถึง เดินมาหยุดที่หน้าประตูทางเข้าคลับ มองซ้ายมองขวามองหากลุ่มเพื่อนๆ พี่ๆ คณะเดียวกันที่นัดกันมา โต๊ะที่พวกนั้นจองไว้รู้สึกจะอยู่หลบมุมของตัวคลับที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่านไป ผ่านมามากนัก และโต๊ะก็ค่อนข้างจะอยู่ห่างจากโต๊ะอื่นๆ พอสมควร “ทำไมมาช้านักล่ะ” คีย์ถามขึ้นเมื่อเบย์มาตามที่นัดช้าไปเกือบชั่วโมง จริงๆ เขาไปดูสินค้า ตรวจสินค้าแทนพี่ของเขาที่วันนี้มีนัดดินเนอร์กับเฟร์ย่า แล้วตั้งใจจะขอแต่งงานในคืนนี้ “ไปดูสินค้าแทนพี่มา” เบย์อธิบายเหตุผลให้กับคีย์ฟัง “อ่อๆ เอาเหล้าอะไร เดี๋ยวเราไปสั่งให้” คีย์บอกพร้อมกับเตรียมจะลุกไปสั่งให้ แต่กลับโดยมือหนาๆ ของเบย์คว้าแขนเอาไว้ก่อน “จะไปไหน ทำไมไม่เรียกเด็กเสิร์ฟมา” เบย์ถาม เพราะว่าที่นี่เป็นคลับของพ่อเขา ที่มีเขาและพี่ชายคอยดูแลรับช่วงต่อจากพ่อ “เอ้อ ลืมไป” คีย์หันมายิ้มให้ แล้วกลับไปนั่งลงที่เดิม “เมาแล้วหรือไง” เบย์ถามคีย์ แต่ดูเหมือนคีย์จะไม่ได้ยิน เขาจึงไม่ได้ตอบอะไรกลับมา “นี่ๆ น้องคีย์ กินให้เมาได้เลยนะ ถ
Last Updated : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 37 BEY PART (Start)
BEY PART (Start) สารภาพ...ขอเป็นแฟน หลังจากวันนั้น ที่บอมพ์และเฟร์ย่าได้ตกลงเป็นแฟนกันโดยการประกาศขอกันกลางลานหน้าคณะวิศวะ ท่ามกลางเหล่านักศึกษาเกือบทั้งคณะเลยก็ว่าได้ วันนี้พวกเราทั้งสองครอบครัวก็นัดเจอกันที่สุสานหลุมฝังศพประจำตระกูลของคุณน้าแฟร์รี่ ที่จะจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีเพียงแค่สองครอบครัวทุกปี “นี่ตาเบย์ ทำไมวันนี้มาคนเดียวล่ะ ทุกทีจะมากับน้องเฟร์” วินเซ่เอ่ยถามลูกชายคนเล็กที่เดินเข้ามาใต้ต้นจามจุรียักษ์ที่พวกเธอรวมตัวกันอยู่ หน้าหลุมฝังศพ 3 หลุม เบย์ในชุดนักศึกษา เสื้อช็อปสีแดงเลือดหมู กางเกงยีนส์สีดำขาเดฟ รองเท้าผ้าใบเท่ๆ “นี่แม่แกล้งถามหรือแม่อยากมีเรื่องกับผมกันแน่” เบย์พูดกับแม่แบบทีเล่นทีจริง “อ้าว แม่ถามจริงๆ นะเนี่ย” “ก็เวลาเพื่อนมีแฟน ก็มักจะลืมเพื่อนไม่ใช่เหรอ ยัยนั่นก็เหมือนกัน” เบย์บอกพร้อมกับเดินมานั่งข้างๆ แม่และพ่อตัวเอง “แล้วน้องจะมาไหมเนี่ย เรียนหนักกันหรือเปล่า” วินเซ่เอ่ยถามอีก “เรียนไม่หนักหรอก แต่เรื่องอื่นน่าจะหนักกว่า เดี๋ยวก็มากับลูกชายคนโตแม่อ่ะแหละ” เบย์พูดแล้วยิ้มกวนๆ พูดไม่ทันได้จบ รถสีดำขลับก็แล่นมาจอดยังสถานที่เอาไว้จอดรถ สองช
Last Updated : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 36 เกียร์อยู่ที่ใคร ใจอยู่ที่เธอ (จบ)
เกียร์อยู่ที่ใคร ใจอยู่ที่เธอ (จบ) เฟร์ย่า และบอมพ์ เดินทางกลับเข้าแผ่นดินใหญ่เพื่อกลับไปเรียนต่อ โดยมีนนนี่ย้ายมาอยู่ด้วย ในฐานะบอดี้การ์ดส่วนตัวของเฟร์ย่า ก่อนหน้านี้เฟร์ย่าจะไม่ยอมให้พ่อหาบอดี้การ์ดให้ เพราะว่าตัวเองยังเรียนอยู่ ไม่จำเป็นต้องมีคนคอยติดตาม แต่ตอนนี้ยอมให้มีคนคอยติดตามแล้ว เพราะรู้สึกถูกชะตาต้องใจ กับนนนี่เข้าให้ เธอรู้สึกได้ว่า นนนี่มีคุณสมบัติพร้อมทุกอย่าง ทั้งรู้ใจ ทั้งใส่ใจ เป็นทั้งเพื่อนสาว แม่บ้าน คนขับรถ หรือแม้กระทั่งคนคอยปกป้องเธอ เพราะว่านนนี่ได้รับการฝึกการป้องกันตัวมาจากคุณตาเจคอร์ปเป็นอย่างดี เมื่อบอมพ์ไปขอนนนี่กับคุณตาเจคอร์ปให้เฟร์ย่า แล้วบอกว่าจะให้มาเป็นคนคอยดูแลเฟร์ย่า คุณตาก็ยอมตอบตกลงทันที โดยไม่ถามอะไรเลย “นี่...นนนี่จะให้เฟร์เรียกว่าอะไรดี เรียกนนท์ หรือ นนนี่” เฟร์ย่าเอ่ยถามขึ้น ในขณะที่กำลังเดินลงมาจากตึกเรียน นนนี่เข้าเรียนคณะเดียวกับเฟร์ย่า เพราะนนนี่อายุเท่ากับเธอ เรียนอยู่มหาวิทยาลัยอื่น เฟร์ย่าให้พ่อของเธอทำการย้ายนนนี่มาเรียนด้วยกัน คณะเดียวกันเสียเลย “สภาพแบบนี้ เรียก นนนี่ น่าจะสวยกว่านะ” เบย์เอ่ยขึ้น เพราะเดินลงมาพร
Last Updated : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 35 รักษาคนแพ้อาหาร (nc)
รักษาคนแพ้อาหาร ร่างบางใต้ร่างหนาที่ทาบทับเธออยู่บนที่นอน คนตัวเล็กนอนหลับตาพริ้ม รอรับจูบอันหอมหวานที่เขาจะมอบให้ ปากหยักประกบจูบลงมาที่ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน ไม่นานจูบที่อ่อนโยนเริ่มแปลเปลี่ยนดูดดื่มดุดัน ลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานควานหาน้ำหวานอย่างชอบใจจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ “อื้อออ” มือบางยกขึ้นเกาะกำเสื้อเขาจนเกิดรอยยับ ชายหนุ่มถอนจูบดูดดื่มออกอย่างเสียดาย จมูกโด่งเป็นสันซุกไซ้ไล้ลูบลงตามซอกคอหอมขาว ผ่านไหปลาร้าบุ๋ม ลิ้นชุ่มน้ำลายจูบซับตามร่องอกเต่งตึง มือหนาสอดใต้ชุดมินิเดรสบาง เขาเลิกผ้าที่ปิดเรือนกายเธอขึ้นเหนืออกสวย เผยให้เห็นสองเต้าที่ถูกบราเซียสีขาวปกปิดไว้อย่างไม่มิดชิดมากนัก บอมพ์ยกยันตัวขึ้นมองเล็กน้อย ริมฝีปากหนากดจูบลงมาที่ริมฝีปากอวบอีกครั้ง บรรจงจูบอย่างดูดดื่ม ดุดันรุนแรง และเร่าร้อน เขาบดเบียดให้กลีบปากบางเผยอออก ส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปาก ลิ้นอุ่นกวาดไปรอบๆโพรงปากดูดกลืนน้ำหวานจนทั่วทุกพื้นที่ในปากจนพอใจ จึงค่อยๆถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งเสียดาย ร่างกายบางอ่อนปวกเปียกบิดเร่าไปมาด้วยความเสียวซ่านรัญจวน “พะ...พี่คะ ประตูยังไม่ได
Last Updated : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 34 รอฟังความจริง (2)
รอฟังความจริง (ต่อ) “พี่ไม่อยากให้เราออกไปกับไอ้หน้าอ่อนนี่” ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อยๆ ก่อนจะชำเรืองมองผ่านตัวเฟร์ย่าไปด้านหลัง ที่มีนนท์ยืนยิ้มให้อยู่ “ทำไมล่ะคะ เฟร์ไปกับนนท์แล้วจะเป็นอะไร” “ก็พี่หึง พี่หวงไม่เข้าใจหรือไงวะ!” บอมพ์พูดออกมาอย่างหงุดหงิด “55555 หึงเหรอคะ” เฟร์ย่าหัวเราะออกมาดังลั่นพลอยทำให้นนท์และคนอื่นๆ อดยิ้มไปด้วยไม่ได้ “หัวเราะอะไร ไม่ตลก!” บอมพ์พูดแล้วหันไปทางอื่นด้วยท่าทางงอนๆ “พี่ไม่ต้องหึงเฟร์กับนนท์หรอกค่ะ” “ทำไมจะหึงไม่ได้ ทำไมไม่ให้หึง เราเป็นเมียพี่” “ก็...นนนี่เขาไม่ชอบชะนีอย่างเฟร์หรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นพี่บอมพ์ก็ไม่แน่นะ นนนี่อาจจะชอบก็ได้” เฟร์ย่าพูดปนเสียงหัวเราะขำๆ คำพูดของเธอทำเอาบอมพ์ที่ได้ยินถึงกับอึ้ง ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก แต่พอหันไปหานนท์ที่ยกมือขึ้นโบกเล็กน้อยระดับหน้าอก แสดงจริตจะกร้านออกมาแบบนั้น บอมพ์ก็ถึงบางอ้อทันที “แล้วทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่แรก และทำไมนายไม่บอกความจริงฉันห๊ะ?” บอมพ์หันไปคาดโทษนนท์หรือนนนี่ “ก็เฟร์ไม่ยอมให้นนนี่บอกนี่คะ บอกว่าอยากรู้อะไรบางอย่างก่อน” นนนี่จีบปากจีบคอพูดกับเจ้านาย “อยากรู้อะไร ทำไมไม
Last Updated : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 33 รอฟังความจริง(1)
รอฟังความจริง เผียะ!! “อิพี่บอมพ์!!” เฟร์ย่าตื่นขึ้นมาในตอนเช้ารู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆ พาดอยู่ที่หน้าท้อง ตอนแรกเธอคิดว่าผีอำ พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับใบหน้าหล่อที่หลับพริ้ม อยู่ใกล้กับใบหน้าหวานๆ ของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาเป่ารดแก้มป่องเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเขากำลังหลับสนิท แขนแกร่งพาดทับที่หน้าท้องน้อยของเธอคล้ายกับว่ากำลังกอดเธอไว้อย่างหลวมๆ เฟร์ย่าตกใจเล็กน้อยทำไมเขาถึงได้มานอนกับเธอได้ แต่พอเห็นว่าเขากำลังหลับสนิทก็เลือกที่จะไม่ปลุก ปล่อยให้หลับอยู่แบบนั้นพักใหญ่ๆ จนกระทั่ง..เหน็บชาเริ่มกัดกินท่อนแขนของเธอ จะอดทนต่อไปก็ไม่ได้ เหน็บชาเล่นงานเธอจนเจ็บไปหมด จึงต้องแกล้งโวยวายให้เขาตื่นซะเลย “อื้ออ ตีพี่ทำไมเนี่ย” บอมพ์งัวเงียตื่น ใช้ศอกยันตัวขึ้นมาจากเตียง เขาตื่นเพราะแรงตบตีที่แขนของเขา “ทำไมพี่มานอนในห้องเฟร์ มาอยู่บนเตียงเฟร์ด้วย” เฟร์ย่าโวยวาย พอเป็นพิธี “แล้วทำไมพี่ถึงจะมานอนกับเมียของตัวเองไม่ได้ล่ะ” ชายหนุ่มยียวนกวนอารมณ์เธอในท่านอน ศอกตั้งเอามือค้ำใบหน้าหล่อฟ้าประทานเอาไว้ “แต่เมื่อคืนพี่อนุญาตให้เฟร์ไปรักคนอื่นแล้ว” คนตัวเล็กเถียงกลับแว้ดๆ
Last Updated : 2025-01-29Bompวิศวะมาเฟีย ตอนที่ 32 ฝันถึงไอ้หน้าอ่อนแค่คืนนี้
ฝันถึงไอ้หน้าอ่อนแค่คืนนี้ “เราหนีพี่ไม่พ้นหรอก ขอแค่ 5 นาทีพี่ก็หาเราเจอแล้ว” บอมพ์พูดออกไปด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ เฟร์ย่าเห็นรอยยิ้มนั้นก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที รีบยกมือบางดันตัวเขาออกอย่างไม่แรงมากนัก แต่ก็สามารถออกห่างเขาได้นิดหนึ่ง “ตามมาทำไมคะ” ร่างบางพูดพร้อมกับทำปากบูดๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่า เหตุผลที่เธอต้องหนีเขามาที่นี่เพราะอะไร ก็เพราะเขาเห็นเธอเป็นของเล่น แล้วทีนี้จะตามเธอมาถึงที่นี่ทำไม “มาตามเมียกลับบ้าน” เขาตอบทันที “เมียที่ไหนคะ ที่นี่ไม่มีเมียพี่ค่ะ มีแต่ของเล่นกับของตาย” “อย่าประชด” “ไม่ได้ประชด เฟร์พูดจริงๆ พี่เป็นคนบอกเองว่าไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบเฟร์ เห็นเฟร์เป็นแค่ของเล่น ของตายที่เลิกรักพี่ไม่ได้” เฟร์ย่าพรั่งพรูคำพูดที่รู้สึกอึดอัดออกมาให้เขารู้ว่าเธอได้ยินในสิ่งที่เขาพูดกับแม่ของเขา “ที่บอกว่า พี่เห็นเราเป็นของเล่น หรือของตายน่ะไม่จริงเลยนะ แต่ที่บอกว่าเธอเลิกรักพี่ไม่ได้น่ะ เรื่องจริง...หรือเธอว่าไม่จริง?” บอมพ์เอียงคอถามคนตรงหน้าแบบยิ้มๆ เจ้าเล่ห์และทะเล้นเหมือนตัวเองกำลังชนะอีกแล้ว “หลงตัวเอง!” “ไม่ได้หลงตัวเอง มีคนหลงพี่ด้วย” “วุ
Last Updated : 2025-01-29
Comments