Novels by ดาวแคระ (miss.mk)

เจ็ดปีผ่านไปเวลาผ่านไปประมาณเจ็ดปีแล้วลูกคนเล็กของฉันเป็นลูกสาวค่ะ สมใจคุณพ่อเขาแล้วมีทั้งผู้หญิงแล้วก็ผู้ชาย ฉันเลยปิดอู่เลยค่ะ มีแค่สามคนก็พอแล้ว ตอนนี้เจ้าแฝดก็สิบขวบแล้ว ส่วนลูกสาวฉันก็เกือบจะหกขวบแล้วค่ะ"หม่ามี๊ขา หนูอยากไปดูเฮียฝึกค่ะ" พรีมลูกสาวคนสุดท้องวัยหกขวบหน้าตาจิ้มลิ้มถอดแบบฉันเดินมาหาแล้วพูดขึ้น ตอนนี้บรรดาเฮียเขากำลังฝึกพร้อมกับลูกของพี่ไลอ้อน กับพี่วินอยู่หลังบ้าน พากันยกโขยงไปหมดทำเอาลูกสาวฉันนั่งหงอยอยู่คนเดียวเลย"ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวเฮียก็เสร็จกันแล้ว" ฉันเอ่ยบอกลูกสาวเพราะไม่อยากให้เขายุ่งกับเรื่องของผู้ชาย ยังไงเฮียๆ เขาก็ดูแลน้องได้อยู่แล้ว"ก็ได้ค่ะ" พรีมลุกมานั่งข้างฉันพร้อมกับหยิบของเล่นมานั่งเล่นด้วย จนเวลาผ่านไปไม่นานเด็กหนุ่มสี่ห้าคนก็เดินเสียงดังเข้ามาในบ้านพร้อมกัน"เสร็จกันแล้วเหรอเด็กๆ หิวไหมแม่ทำกับข้าวรอไว้แล้ว" ฉันถามบรรดาลูกและหลานเมื่อเดินมานั่งสมทบฉันกับพรีมที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว"รอทานพร้อมป๊าก็ได้ครับ" มีเหตุผลเช่นนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคีรัน ตอนเด็กน้อยเป็นผู้ใหญ่ยังไงตอนโตก็ไม่ต่างกันเลย สุขุม และเป็นเด็กน่าเชื่อถือมาตลอด"เฮียริวขา พรีมอยากนั

@ทะเล~"หม่ามี๊ค้าบ ริวอยากไปเล่นน้ำ" คีริวพูดขึ้นทันทีที่เดินลงมาจากรถ พวกเราเลือกที่จะพักเป็นบ้านตากอากาศของพี่คีรินที่อยู่ติดกับทะเลสองหลังติดกัน แยกระหว่างผู้ใหญ่กับพวกเพื่อนๆ ฉันและเพื่อนพี่คีรินพอดีเลย"ค่อยเล่นก็ได้ครับ ตอนนี้อากาศร้อนมากเลย เย็นๆ ค่อยเล่นเนอะ" ฉันเอ่ยกับคีริวเพราะตอนนี้พึ่งจะบ่ายโมงเอง ลูกชายฉันตื่นเต้นยังกะไม่เคยมาทะเลจริงๆ"ป๊าครับรันครับ ริวอยากเล่นน้ำ" ในเมื่อขอฉันไม่สำเร็จเลยหันไปขอคนที่ชอบตามใจเขาอีกสองคน จนฉันหันไปมองคนที่ต้องให้คำตอบด้วยสายตาเรียบนิ่ง พี่คีรินและคีรันก็รีบพูดทันที"ริวมันร้อนค่อยไปเล่นตอนเย็นก็ได้" คีริวที่ทำหน้ามุ่ยเพราะโดนขัดใจ"ป๊าก็เห็นด้วย ไว้ตอนเย็นค่อยไปเล่นนะ" และยิ่งแล้วใหญ่เมื่อพี่คีรินตอบสมทบไปอีกคน"ก็ได้ครับ" จึงต้องยอมขึ้นห้องไปโดยดีเพราะเถียงยังไงก็ไม่ชนะ สามเสียงขาดลอยขนาดนี้เด็กเอาแต่ใจก็คอตกต้องเข้าไปในบ้านแต่โดยดีเราสี่คนมายังห้องนอนใหญ่ของบ้าน นอนสี่คนพร้อมกันหมดเลย นานๆ ทีที่จะนอนด้วยกัน คุณพ่อเขาเลยจัดการให้นอนด้วยกันทั้งหมด"พายนอนพักก่อนก็ได้พี่ดูลูกเอง""ไหวเหรอคะ?""สบายมากครับ" ดีเหมือนกันเพราะตอนนี้มาเจอกับ

ตอนนี้ฉันคลอดลูกแฝดแล้ว อายุได้สามขวบเป็นผู้ชายทั้งคู่ ฉันเลี้ยงลูกโดยที่มีพี่เลี้ยงช่วยอีกหนึ่งคนเพราะถ้าให้ฉันเลี้ยงเด็กผู้ชายเองทั้งสองคน มีหวังฉันได้หัวฟูไม่ต้องทำอะไรแน่ๆ"หม่ามี๊ค้าบ" เสียงลูกชายคนเล็กของฉันดังลั่นขึ้นโดยที่ยังไม่เห็นเจ้าตัว พี่นธีพึ่งไปรับกลับมาจากโรงเรียน มาถึงก็วิ่งเข้ามาหาฉันเลย นิสัยขี้อ้อนเหมือนกับป๊าของเขานั้นแหละ วิ่งหน้าตื่นมาแบบนี้ต้องมาขออะไรฉันแน่ๆ"ว่าไงครับ?" ฉันย่อตัวเสมอกับลูกชายแล้วถามต่อ แล้วตามด้วยลูกชายคนโตคลอดก่อนคนแรกไม่ถึงห้านาทีที่เดินตามน้องมาอย่างใจเย็นตอนนี้ฉันทำกับข้าวในครัวพร้อมกับแม่บ้านรอคุณสามีกลับมาจากทำงาน ฉันทำเก่งขึ้นเยอะเลยแหละเพราะได้สูตรจากป้าแพรมาเยอะ"ริวอยากไปทะเลค้าบ หม่ามี๊พาริวไปทะเลหน่อยนะค้าบ" นั้นไงผิดอย่างที่ฉันบอกที่ไหน คนเล็กชื่อคีริวนิสัยได้ปาป๊าเขามาหมด ลูกชายคนนี้ถ้าอยากได้อะไรขึ้นมาก็เสียงอ่อนเสียงหวาน"ได้สิครับ แล้วพี่รันล่ะอยากไปไหม?" ในขณะที่ลูกชายคนโตของฉันอีกคนที่ยืนกอดอกมองเราสองคนนิ่งๆ ชื่อคีรันนิสัยต่างกับคนเล็กสุดขั้ว นิ่งๆ ไม่ค่อยพูดมาก และมีเหตุผลมากกว่าเด็กคนอื่นทั่วไป"ผมแล้วแต่น้องครับ" คีรัน

สามเดือนผ่านไปฉันท้องเข้าสัปดาห์ที่ยี่สิบแล้ว อาการแพ้ท้องหายไปเมื่อสองสัปดาห์ก่อน เล่นเอาฉันเพลียไปนานเลยแหละ ขนาดยังไม่ออกมายังรู้เลยว่าคงจะแสบขนาดไหน ถ้าคลอดออกมาคงแสบน่าดูเลยเจ้าก้อน พรุ่งนี้ถึงเวลาอัลตราซาวด์รู้เพศลูกแล้ว คนที่เป็นว่าที่คุณพ่อมือใหม่ตื่นเต้นจนรีบกลับบ้านเร็วกว่าปกติเลย"ทำไมกลับเร็วจังคะ?" ฉันถอดเสื้อสูทของพี่คีรินนำมาถือไว้ หลังจากที่เขาลงมานั่งที่โซฟาห้องรับแขกข้างๆ ฉัน ตามด้วยแม่บ้านที่เอาน้ำมาเสิร์ฟให้คนที่พึ่งกลับจากการทำงาน"พี่ตื่นเต้นจังพาย" พี่คีรินจับมือฉันแน่น ถึงแม้ฉันจะท้องผ่านไปแล้วราวๆ ห้าเดือน แต่คุณพ่อก็ยังคงตื่นเต้นไม่เคยเปลี่ยน ไปโรงพยาบาลกับฉันทุกครั้ง ตั้งใจฟังผลตรวจจำแม่นมากกว่าฉันที่เป็นคนท้องเสียเองอีก"ที่รีบกลับเพราะตื่นเต้นเหรอคะ?" ฉันเอียงคอถาม"วันนี้ไม่มีงานด่วนอะไรพี่เลยรีบกลับไงครับ""งัั้นไปอาบน้ำนะคะ จะได้หายเหนื่อย" ฉันถือสูธของพี่คีริน พลางขึ้นไปยังห้องนอนพร้อมกันโดยที่มีร่างสูงเดินประกบไม่ห่างอาบน้ำอะไรเสร็จก็พากันเข้านอนเพื่อไปโรงพยาบาลในพรุ่งนี้เช้าตัดภาพมาที่อีกวันคุณพ่อคุณแม่มือใหม่อย่างเราก็มานั่งอยู่ตรงหน้าหมอฮาน่าแล้

"ป๊าหม่าม้าสวัสดีครับ/ค่ะ" ฉันและพี่คีรินเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของป๊าและหม่าม้าพี่คีรินพร้อมกัน หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาโดยที่มีผู้ใหญ่สองคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว"ไงลูกชาย ได้แผลกลับมาด้วยนี่" ลุงคิณเอ่ยถาม"นิดหน่อยป๊า ช่วงนี้คาสิโนกำลังรุ่ง คู่แข่งเยอะนิดหน่อย""เฮ้อ…ม้าว่าเพลาๆ ความเสี่ยงบ้างก็ได้นะคีริน แฟนก็มีแล้ว บ้านก็ไม่ได้จนอยากจะรวยล้นฟ้าไปถึงไหน?" ป้าแพรบ่นต่อ ซึ่งฉันเห็นด้วยมากๆ งานคาสิโนของเขาถึงจะถูกกฏหมายของต่างประเทศ แต่มันเสี่ยงมากๆ เลย"คุณอย่าไปห้าม ปกติของคนที่อยู่ในช่วงกำลังสร้างตัวสร้างฐานะ ถ้ามีลูกก็ยิ่งทำงานหาความมั่นคงหนักกว่านี้อีก" ลุงคิณรีบพูดขัดความคิดตรงข้ามกัน ตอนนี้คงไม่ใช่แค่ถ้ามีลูกแล้ว…มีแล้วต่างหากละ ว่าที่คุณพ่อถึงได้ขยันขันแข็งขนาดนี้"หม่าม้าเลิกบ่นก่อน วันนี้ผมตั้งใจจะมาบอกข่าวดีครับ" พี่คีรินเปิดประเด็นคำพูดกับป้าแพรและลุงคิณ ส่วนฉันได้แต่จับมือพี่คีรินแน่น ลุ้นไปกับเขาที่กำลังจะเอ่ยบอกถึงหลานคนแรกของตระกูล"ว่าไงคีรินหม่าม้ารอฟังอยู่" ป้าแพรพูดขึ้นต่อแล้ว รอลุ้นกับคำพูดของพี่คีรินที่มีชั้นเชิงไม่ยอมพูดออกมาเสียที"พะพายท้องแล้ว หม่าม้ากับป๊าจะมีหลา

"ป๊าหม่าม้าสวัสดีครับ/ค่ะ" ฉันและพี่คีรินเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของป๊าและหม่าม้าพี่คีรินพร้อมกัน หย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาโดยที่มีผู้ใหญ่สองคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว"ไงลูกชาย ได้แผลกลับมาด้วยนี่" ลุงคิณเอ่ยถาม"นิดหน่อยป๊า ช่วงนี้คาสิโนกำลังรุ่ง คู่แข่งเยอะนิดหน่อย""เฮ้อ…ม้าว่าเพลาๆ ความเสี่ยงบ้างก็ได้นะคีริน แฟนก็มีแล้ว บ้านก็ไม่ได้จนอยากจะรวยล้นฟ้าไปถึงไหน?" ป้าแพรบ่นต่อ ซึ่งฉันเห็นด้วยมากๆ งานคาสิโนของเขาถึงจะถูกกฏหมายของต่างประเทศ แต่มันเสี่ยงมากๆ เลย"คุณอย่าไปห้าม ปกติของคนที่อยู่ในช่วงกำลังสร้างตัวสร้างฐานะ ถ้ามีลูกก็ยิ่งทำงานหาความมั่นคงหนักกว่านี้อีก" ลุงคิณรีบพูดขัดความคิดตรงข้ามกัน ตอนนี้คงไม่ใช่แค่ถ้ามีลูกแล้ว…มีแล้วต่างหากละ ว่าที่คุณพ่อถึงได้ขยันขันแข็งขนาดนี้"หม่าม้าเลิกบ่นก่อน วันนี้ผมตั้งใจจะมาบอกข่าวดีครับ" พี่คีรินเปิดประเด็นคำพูดกับป้าแพรและลุงคิณ ส่วนฉันได้แต่จับมือพี่คีรินแน่น ลุ้นไปกับเขาที่กำลังจะเอ่ยบอกถึงหลานคนแรกของตระกูล"ว่าไงคีรินหม่าม้ารอฟังอยู่" ป้าแพรพูดขึ้นต่อแล้ว รอลุ้นกับคำพูดของพี่คีรินที่มีชั้นเชิงไม่ยอมพูดออกมาเสียที"พะพายท้องแล้ว หม่าม้ากับป๊าจะมีหลา

"มามี๊ขา น้องเพิร์ธทานอันนี้ได้ไหมคะ" เสียงสดใสของเด็กหญิงวัยสี่ขวบยื่นขนมในมือของเธอให้มารดาดู "น้องยังเป็นเบบี๋ทานไม่ได้ค่ะ" น้ำฟ้ายิ้มตอบพร้อมกับลูบหัวผู้ช่วยตัวน้อยที่คอยเลี้ยงน้องเป็นเพื่อนเธอหลังจากที่กลับมาจากโรงเรียน "ไว้น้องเพิร์ธโตขึ้น เดี๋ยวพี่ฝนซื้อให้ใหม่นะ" เด็กหญิงที่ได้ยินดังนั้นจึงหันเหไปคุยกับน้องชายที่พึ่งจะอายุได้แค่ห้าเดือน น้ำฝนยัดขนมเข้าปากตัวเองเคี้ยวตุ้ยๆ เมื่อเห็นว่าน้องทานเหมือนตัวเองไม่ได้ "มามี๊ น้องจับมือหนูฝนด้วยค่ะ" ใบหน้ายิ้มร่าเมื่อโดนมือที่เล็กกว่ากุมมือเธอไว้ไม่ยอมปล่อย เด็กชายที่นอนอ้อแอ้ยิ้มร่าอย่างต้องการจะเล่นด้วย "น้องดีใจไงคะ" "คิคิ รีบๆ โตน่า เดี๋ยวพี่ฝนจะซื้อขนมให้น้องเพิร์ธเยอะๆ เลย" น้ำฝนหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี ใช้มืออีกข้างลูบแก้มขาวนวลของน้องชาย ร่างบางมองการกระทำของพี่สาวตัวน้อยที่กำลังคุยกับน้องชายอย่างอ่อนโยนสมกับที่เธออยากได้น้องมาตลอด ซึ่งเธอก็ทำมันได้ดี เธอช่วยน้ำฟ้าดูน้องและเล่นกับน้องทุกครั้งที่ว่าง "แต่ตอนนี้พี่ฝนต้องไปอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวปาป๊าจะกลับมาแล้วนะ" "โอเคค่า เดี่ยวพี่ฝนมาน่า" เสียงเจื้อยแจ้วบอกน้องแล้วหยัดตัวย

"เราจะไปไหนกันเหรอคะ" น้ำฝนเดินจับมือแม่ของเธอแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามเมื่อกำลังจะเดินออกจากบ้านหลังใหญ่ "ไปบ้านแม่พายค่ะ แล้วไปบ้านคุณย่าด้วย" น้ำฟ้านั่งยองๆ แล้วจัดเสื้อผ้าที่บิดเบี้ยวของลูกสาวส่งยิ้มหวานให้กับคำตอบกับเธอ "เย้ๆ หนูฝนจะไปเล่นกับพี่คีริวพี่คีรันค่ะ" เด็กหญิงกระโดดโลดเต้นดีใจใหญ่ เธอเห็นว่าลูกสาวเบื่ออยู่บ้านคนเดียวเลยจะพาไปบ้านพะพายเพื่อนของเธอที่อยู่ไม่ไกลมาก ซึ่งตั้งแต่ที่เธอท้องก็โดนบังคับให้หยุดทำงานไม่ต่างจากพะพายเพื่อนของเธอ "ไปค่ะ ขึ้นรถกัน" เด็กหญิงวิ่งไปเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งอย่างรู้งานโดยที่มีลุงคนขับรถที่บ้านขับพาทั้งสองคนไป "ซิ่งเลยค่ะลุงสม" เสียงเล็กพูดพลางหัวเราะสดใส "โอเคครับคุณหนู ซิ่งเลยครับ" คนขับรถหันมาพยักหน้ารับคำเธอแต่ไม่ได้เร่งคันเร่งขึ้นเพียงแค่หยอกล้อเล่นกับเธอเท่านั้น ร่างบางได้แต่ส่ายหัวในความรู้มากและขี้เล่นของลูกสาว "สวัสดีค่ะแม่พาย” มือป้อมๆ ยกมือไหว้ทักทายพะพายเมื่อมาถึงบ้านหลังใหญ่ "สวัสดีค่ะคนสวย มาให้แม่พายกอดหน่อย" "พี่คีริว พี่คีรันเล่นกันตรงนู้นค่ะ" พะพายชี้ไปทางคีริวกับคีรันที่เล่นกันอยู่อีกมุม เด็กหญิงหันมาทางแม่เธอเชิงขออนุ

"ปาป๊าขา หนูอยากได้อันนั้น" เสียงเล็กชี้ไปทางร้านของเล่นพลางส่งสายตาออดอ้อนร่างหนาที่กำลังอุ้มเด็กหญิงวัยสองขวบเศษในอ้อมแขนใหญ่ "ไม่ได้ค่ะ หนูพึ่งซื้อไปเองนะคะ" ร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยตอบเธอแทนเขาแล้วพูดออกไปด้วยเหตุผล "แต่หนูอยากได้นี่คะ" เด็กหญิงมุ่ยหน้าอย่างเอาแต่ใจแล้วเบะปากเหมือนจะร้องไห้เมื่อโดนขัดใจ "ฟ้า พี่ว่า...ไว้พรุ่งนี้ปาป๊าค่อยพามาซื้อนะครับ" ร่างหนาเหมือนจะพูดตามใจลูกแต่กลับคำทันทีที่ภรรยาส่งสายตาดุดันแก่เขา ถ้าหากเธอไม่ห้ามเขาป่านนี้ของเล่นในบ้านคงหล่นลงมาทับเธอได้เพราะนิสัยชอบตามใจของผู้เป็นพ่อที่เมื่อลูกสาวอ้อนแค่นิดเดียวก็พร้อมจะซื้อให้ทุกอย่างแล้ว "ก็ได้ค่ะ" เมื่อสองเสียงออกความเห็นตรงกันเด็กหญิงจึงหลีกเลี่ยงที่จะรับคำไม่ได้ "เก่งมากเลยค่ะ" น้ำฟ้ายิ้มให้ลูกสาวแล้วเอ่ยชมเธอออกไป "งั้นเราไปกินไอติมดีไหม มีใครอยากกินไหมเอ่ย" พร้อมพงศ์ถามเอาใจลูก ต่อจนเด็กหญิงเงยหน้ามายิ้มแฉ่งลืมเรื่องของเล่นไปสนิท "หนูค่ะ หนูจะกิน...สองเลยนะคะ" เด็กน้อยยกมือสูงท่าทางดีใจแล้วยกนิ้วขึ้นมานับสักพัก ก่อนที่จะชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้วแก่แม่ของเธอ "สองเลยเหรอคะ เดี๋ยวก็อ้วนไม่สวยเอาน่า

"วันนี้เราจะไปไหนกันเหรอคะ" เมื่อถึงวันหยุดของเขาและเธอชายหนุ่มก็จัดการปลุกให้เธอตื่นแต่เช้าโดยที่ไม่ยอมให้เธอเข้าร้านกาแฟอย่างเช่นทุกครั้ง "ไปบ้านพี่" เขาตอบเธอออกไป "อะไรนะคะ!? ไปบ้านพี่เหรอ?..." หญิงสาวตกใจไม่น้อยกับรูปประโยคที่แสนจะธรรมดาของเขา แต่นั่นไม่ใช่กับเธอ "ฟ้าก็ไปบ้านพี่บ่อยไม่ใช่เหรอ" ด้วยความที่เธอสนิทกับน้องสาวของเขามานาน พะพายมักจะชวนเธอและเพื่อนในกลุ่มมาที่บ้านบ่อยๆ ชายหนุ่มจึงไม่ได้บอกให้เธอเตรียมตัวไว้ล่วงหน้า "แต่มันไม่เหมือนกันนี่คะ" ร่างบางเริ่มหน้าเริ่มเจื่อนลงร่างกายชะงักนิ่งอัตโนมัติ ความกลัวเริ่มแทรกเข้ามาในความคิด "มันก็เหมือนกันแหละครับ ป๊าม๊าพี่อออกจะใจดี" พร้อมเดินไปหาเธอแล้วลูบหัวเบาๆ "น้าพิณกับอาภพเขาจะชอบฟ้าไหมคะ" เธอรู้สึกประหม่าจับมือชายหนุ่มแน่นเกยหน้าบนแผงอกแข็งแกร่ง "ถึงป๊าม๊าไม่ชอบแต่พี่ชอบนะครับ ไม่สิรักต่างหาก" พร้อมก้มลงไปบอกเธอแล้วส่งยิ้มหวานให้คลอเคลียปลายจมูกด้วยริมฝีปากของเขา "อะไรนะคะ...พี่พร้อมบอกรักฟ้าเหรอ" ร่างบางรีบถามออกไปเพราะไม่เคยได้ยินที่ร่างหนาบอกรักเธอมาก่อน "พอแล้ว เดี๋ยวป๊าม๊ารอ" พร้อมพงศ์รีบหลบสายตา หันหลังให้เธออย

ก็อก ๆ "เชิญ" เสียงทุ้มเอ่ยอนุญาตเมื่อคิดว่าคงเป็นเลขาสาวที่มาเสิร์ฟกาแฟให้เขาเช่นทุกวัน "เกิดอะไรขึ้น!" ทันทีที่ดวงตาคมปรายตาไปมองร่างของสองคนที่เข้าเดินมา พร้อมพงศ์รีบลุกพรวดเมื่อเห็นสภาพของน้ำฟ้าที่มีบาดแผลเต็มใบหน้า มือหนารีบประคองคนตัวเล็กพากันมานั่งที่โซฟากว้าง ก่อนที่จะหลุบตาเอ่ยถามเสียงเข้ม "นี่มันเกิดอะไรขึ้น!" "อ เอ่อ..." น้ำฟ้าอึกอักเงยหน้าไปมองร่างสูงที่มีแต่ความโกรธจนเขาปิดไม่มิด "ฉันเจอน้ำฟ้าในห้องน้ำค่ะ เธอถูกพนักงานสองคนทำร้าย" น้ำฟ้าพยายามส่ายหัวไม่ให้เธอพูดแต่ลินก็ไม่คิดจะฟัง เธอเล่าทุกอย่างให้เจ้านายของเธอฟังด้วยตัวเอง "กึก!" พร้อมขบกรามด้วยความโกรธแค้นจนเส้นเลือดปูดนูน รังสีความขุ่นเคืองแผ่กระจายจนแม้แต่น้ำฟ้าและลินก็ไม่กล้าที่จะจ้องมอง "เรียกมันมา หัวหน้าแผนกของพวกมันด้วย" สีหน้าเรียบนิ่งเอ่ยบอกลินไป แววตาคมกริบตอนนี้ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้ น้ำเสียงของเขาทำให้คนที่อยู่ในห้องรู้สึกขนลุกตั้งชัน "ค่ะ" ลินพยักหน้ารับคำสั่งแล้วรีบเดินออกไป "พี่พร้อม อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะคะ" เมื่ออยู่กันสองคนน้ำฟ้าจึงยื่นมือไปกุมมือหนาให้ใจเย็นลง เธอรู้ว่าตอนนี้เขากำลังควบค

@PUB TW "เป็นอะไรไอสัส แดกเอาๆ พวกกูถามก็ไม่ตอบ" ไลอ้อนเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่ตั้งแต่มาถึงเขาก็เอาแต่ยกแก้วแล้วแก้วเล่าไม่ยอมพูดอะไรออกมา "จะอะไรได้ พวกมึงก็มีอยู่ไม่กี่เรื่องนั้นแหละ" "มึงรู้?" "ถ้าไม่ทะเลาะกับเมีย ก็ไม่เห็นหัวเพื่อนหรอก" คีรินเอ่ยพูดออกไปอย่างรู้ใจ หน้าตาบูดบึ้งของเพื่อนคงเดาออกไม่ยาก "ไอพร้อมเนี้ยนะมีเมีย...ใคร?" เสียงอยากรู้ของไลอ้อนหันไปถามคีรินเพราะรู้ว่าหากถามเจ้าตัวไปก็คงไม่ได้คำตอบ "น้ำฟ้า" "ถุ้ย...ไอควาย! แล้วบอกกูว่าแค่เลขา" ไลอ้อนหันไปด่าเพื่อนของเขาที่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดจา "มึงดูอารมณ์มันด้วยว่าเล่นกับมึงหรือเปล่า" "ไอเหี้x...แค่ทะเลาะกับเมียมันต้องเป็นขนาดนี้เลยหรือไง กูไม่เข้าใจพวกมึงเลยจริงๆ" ไลอ้อนเอ่ยตามประสาคนโสด ในกลุ่มมีแค่เขาคนเดียวที่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจสักที "ไว้มึงเมีย...มึงก็รู้เอง" "หึ ไม่มีทาง" เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ชายหนุ่มที่เอาแต่กระดกดื่มเริ่มสติเลือนลางหายไป จากคนที่คอแข็งมาก่อน ทว่าตอนนี้กลับเมาคอพับฟุบลงกับโต๊ะจนเพื่อนส่ายหัวด้วยความเอือม "เอาไงดีว่ะ เมาเป็นหมาเลย" ไลอ้อนมองดูเพื่อนของตัวเอง ก่อนที่จะเอ่ยออกมา "แบกนอนข้างบน" ค

ในที่สุดน้องอันนาก็มาตามที่คุณพ่อเขาหวัง ห้าปีผ่านไปตอนนี้ฉันได้ลูกสองคนแล้ว และเป็นผู้หญิงตามที่ใจคุณพ่อเขาหวังไว้ อันนาอายุได้สี่ขวบในขณะที่อาร์มย่างเข้าเก้าขวบ พี่ชายสุดขรึมที่หวงน้องสาวมากถึงขั้นมากที่สุด แม้กระทั่งเพื่อนอย่างริวลูกจีน่ากับพี่รอนก็ห้ามเข้าใกล้ ทั้งที่สนิทกันมาก ทว่าอาร์มเคยบอกว่าริวสนิทกับเขาไม่ใช่กับน้องเพราะฉะนั้นอย่าคิดที่จะเข้าใกล้น้องของเขา หากตรงนั้นไม่มีเขาคอยอยู่ด้วยแน่นอนว่าความคิดพวกนี้ได้มาจากพี่เอิร์ธที่ถ่ายทอดให้อาร์มเต็ม ๆ เพราะอาร์มจะตัวติดกับน้องสาวมากกว่า คุณพ่อขี้หวงจึงฝากฝั่งลูกสาวไว้กับพี่ชายที่ทำหน้าที่แทนคนเป็นพ่อแบบเขาไปเสียแล้ว"หม่ามี้ขา พี่อาร์มไม่ยอมให้หนูเล่นด้วย" อันนาลูกสาวฉันวิ่งมาฟ้องพร้อมกับเบะปากน้อย ๆ ขณะที่ฉันกำลังคุยกับจีน่าจึงหยุดการกระทำแล้วหันไปมอง"ทำไมล่ะคะ หนูไปกวนพี่เขาหรือเปล่า""เปล่าค่ะ แต่พี่อาร์มบอกว่าผู้ชายเขาเล่นกัน" คงไม่พ้นหวงน้องสาวเหมือนเคยเพราะเจ้าตัวกำลังเล่นกับริวอยู่"งั้นหนูไปอาบน้ำแต่งตัวรอปาป๊ากลับมาดีไหมคะ" แต่ลำพังจะให้บอกให้อาร์มชวนน้องเล่นด้วยก็ไม่ได้ รายนี้ไม่ยอมอยู่แล้วฉันรู้นิสัยลูกทั้งสองดี จึง

"อ้วกก" ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าตรู่เพราะได้ยินเสียงคนอ้วกที่ดังมาแต่ไกล เหลือบมองคนข้าง ๆ ไม่เจอร่างสูงที่นอนกอดมาทั้งคืนจึงแน่ใจว่าต้องเป็นเขา "พี่เอิร์ธเป็นยังไงบ้างคะ ไหวไหม เอมว่าไปหาหมอดีกว่าค่ะ" ฉันเดินไปรับร่างสูงที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยความอ่อนเพลีย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของวันทว่าร่างสูงวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออ้วกหลายต่อหลายครั้ง หน้าแดงไปหมดฉันชักเป็นห่วงเขาเอามาก ๆ แล้ว"ไม่เป็นไรพี่ไหว ขอกอดหน่อย" ว่าจบเขาก็ซุกเข้ากอดฉันอย่างไม่รอคำตอบ จมูกโด่งสูดดมลำคอฉันทุกส่วนจนรู้สึกจั๊กจี้ไปหมด"คิคิ อะไรคะเนี่ย...""ทำไมเอมหอมจัง""หอมอะไรคะ เพิ่งตื่นยังไม่ได้อาบน้ำเลย แล้ววันนี้ไปทำงานไหวไหมคะ?" ฉันถามคนตรงหน้าที่ยังกอดไม่เลิก จนจะสายอยู่แล้ว แต่ก็ยังวอแวกับลำคอของฉัน"ไหวครับ ฟอดด" พี่เอิร์ธผละกอดออกก่อนที่จะหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ แล้วรีบหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปอาบน้ำ ตั้งแต่แพ้ท้องก็กลายเป็นคนละมุนขึ้นเยอะเลย "แล้วจะรีบกลับมานะครับ เจ้าก้อนอย่าแกล้งแม่เยอะเข้าใจไหมหื้ม..." กว่าจะไปทำงานได้ก็ต้องอำลาทั้งคนและก้อนเนื้อในท้อง อายุครรภ์ย่างเข้าสามเดือนทว่าอีกคนก็คุยกันเป็นตุเป็นตะราวกับลูกรู้เ

อีกไม่กี่วันฉันกับพี่เอิร์ธก็จะแต่งงานกันแล้ว เราตกลงกันว่าช่วงเช้าแต่งตามประเพณี ส่วนช่วงบ่ายก็จะออกแนวปาร์ตี้ สังสรรค์กับเพื่อน ๆ ออกทางผ่อนคลายเพื่อไม่ให้กระทบกับลูกในท้องมาก ใช่...เป็นความคิดของพี่เอิร์ธทั้งหมด ฉันห้ามอะไรเขาไม่ได้เลย "เอาแบบเซฟที่สุดเลยนะครับ" เสียงพี่เอิร์ธบอกพนักงานร้านที่เรามาซื้อชุดแต่งงานกัน เขาจัดการทุกอย่างให้ทั้งเรื่องในงานและเรื่องชุด ไม่มีอะไรให้ฉันตัดสินใจให้เครียดเลยสักนิดเดียว"ได้เลยค่ะ" ว่าแล้วพนักงานก็เดินไปหลังร้านเพื่อหาชุด มาถึงตอนนี้สั่งตัดไม่ทันแล้ว เพราะเจ้าบ่าวเขารีบแต่งขอวันนี้เดือนต่อมาก็แต่งเลยบอกว่ากลัวยิ่งช้าแล้วท้องยิ่งใหญ่จะอันตราย"ว้าวว เจ้าสาวสวยมากเลยค่ะ" ตอนนี้ฉันเปลี่ยนชุดเสร็จโดยที่มีพี่พนักงานคอยช่วย"ขอบคุณค่ะ" ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องลองชุดเพื่อให้ว่าที่เจ้าบ่าวที่นั่งรออนุมัติ บอกแล้วว่าทุกอย่างต้องผ่านเขาก่อน"เป็นยังไงบ้างคะ เอมสวยไหม?" ฉันยิ้มหวานถามเจ้าบ่าวที่กำลังเงยหน้าขึ้น ทว่าอีกคนกลับนิ่งไม่พูดอะไร มีเพียงสายตาคู่คมที่จดจ้องฉันนิ่งจนพนักงานต้องเอ่ย"เจ้าบ่าวอึ้งไปเลยค่ะ" "พี่เอิร์ธ" ฉันสะกิดร่างสูงเบา ๆ เพื่อออ

วันนี้ผมให้ชะเอมนอนพักไม่ได้ปลุกให้ไปเรียน ผมกะว่าเรียนเสร็จแล้วจะเลยออกมาจัดการกับไอนัทที่ให้ลูกน้องจับตัวไว้"ไอเอิร์ธ มึงจัดการวันไหน" ไล่หลังอาจารย์ที่เดินออกไปในคาบเรียนช่วงเช้า พวกเพื่อนผมก็รีบสะกิดถามยกใหญ่ ราวกับอัดอั้นอยากจะถามมานาน"วันนี้ และตอนนี้" จัดของเสร็จผมก็ลุกจากที่นั่งเรียนในทันที เพราะไม่อยากให้ชะเอมอยู่ห้องคนเดียวนาน ๆ จึงต้องรีบจัดการให้แล้วเสร็จแต่ก็ไม่วายที่จะมีพวกเพื่อนผมวิ่งตามมาด้วย"พวกกูไปด้วย" ใช้เวลาไม่นานพวกผมก็เดินทางมาถึงผับของตัวเอง ก่อนที่จะเลาะไปห้องใต้ดินที่สร้างไว้โดยเฉพาะ ดวงตาคู่คมก็สังเกตเห็นไอนัทที่ถูกมัดมือห้อยขึ้นสูงขณะที่ดวงตาคมปิดอยู่และรอยฟกช้ำเข้มที่มุมปากจากฝีมือไอนิคผมไม่รอช้าที่จะปลุกคนที่หลับอย่างสบายใจให้รีบตื่นด้วยวิธีของผม น้ำที่ผสมเกลือทิ้งไว้ในถังถูกสาดใส่จนคนนอนหลับร้องครวญด้วยความเจ็บแสบ"อ้ากกก..." "แม่งได้ใจกูจริง ๆ" ไอรอนยกยิ้มมุมปากอย่างสะใจ ในขณะที่ผมรอให้มันตื่นอย่างเต็มที่เพื่อจะจัดการต่อ"ไอเฮี้ย จับกูทำไม" ทันทีที่มันรู้สึกตัวมันก็มองหน้าพวกผมอย่างเต็มตาก็ปากดีออกมา "แล้วมึงไปทำเฮี้ยใส่ใครไว้ละ" เป็นไอดินพูดขึ้นพ

@PUB E&E"หนูลงไปหาเพื่อนก่อนนะคะ" ตอนนี้ฉันถึงที่ผับแล้ว แต่อยู่ในห้องทำงานพี่เอิร์ธนานถึงหนึ่งชั่วโมง เมื่อเห็นพี่เอิร์ธทำงานแล้วได้เวลานัดพอดีฉันเลยคิดว่าจะลงไปหาเพื่อนก่อน ปล่อยให้เขาเคลียร์งานเสร็จก็คงจะตามลงไปเอง"อืม เดี๋ยวพี่ตามลงไปครับ" พี่เอิร์ธเงยจากเอกสารกองโตแล้วตอบฉันเสียงเรียบ เขาพูดจบฉันก็ก้มไปหอมแก้มสากก่อนที่จะเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นสามลงมาชั้นหนึ่งตามที่นัดกับเดอะแก็งเอาไว้แต่แล้ว...พรึ่บ!"น้องชะเอมมาเที่ยวที่นี่ด้วยเหรอครับ" มือบางถูกกระชากจากใครอีกคนทำเอาฉันชะงัก ท่ามกลางไฟสลัวมุมอับของร้านที่ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านทำให้ฉันพยายามเพ่งมองว่าเขาเป็นใคร"พี่นัท..." ฉันเอ่ยเสียงเบา คือเขาอีกแล้ว ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าเขาเมาไม่น้อยเลย"พี่ถามทำไมไม่ตอบ""คะ ค่ะ" เขาเริ่มขึ้นเสียงไม่พอใจที่ฉันเอาแต่เงียบ ในขณะที่ฉันเริ่มกลัวเพราะแถวนี้ดันไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน แถมเขายังเปลี่ยนเป็นคนละคนอีก"อะ เอมขอตัวนะคะ" ว่าแล้วฉันตั้งท่าจะหนี ทว่าอีกคนที่เร็วกว่าคว้าฉันไว้อีกครั้ง"เดี๋ยวสิครับ คุยกับพี่ก่อน..." เขากระชากให้ฉันไปยืนในมุมอับของร้านที่อยู่ลึกกว่าเดิม ก่อนที่จะพยายามคร่

"ทำอะไรลูกสาวฉันหรือยัง?" อ่า...พ่อฉันถามอะไรเนี่ย...ฉันไม่รู้จะทำหน้ายังไงแล้ว นั่งไม่ติดเบาะได้แต่มองหน้าพ่อแม่แล้วก้มหน้าลงทันที"ครับ" นี่ก็ยอมรับเสียด้วย งานนี้ตายแน่..."ถ้าพ่อไม่สบายใจผมให้ป๊ากับม้ามาสู่ขอชะเอมก็ได้ครับ" ฉันเบิกตากว้างเมื่อพี่เอิร์ธพูดขึ้นมาต่อ "ดี ลูกผู้ชายกล้าทำก็ต้องกล้ารับ" แต่คำตอบของพ่อทำเอาฉันชะงักยิ่งกว่า แปลว่าพ่อจะให้ฉันแต่งจริง ๆ เหรอ ไม่โกรธแถมยังเห็นดีเห็นงามด้วย"พะ พ่อหมายความว่ายังไงคะ?" ฉันเงยหน้าถามเสียงสั่นเครือ ยังคงไม่เข้าใจกับความกลับลำของพ่อ ทั้งที่ตอนแรกมาดเข้มดิบดี ทว่าตอนนี้ทำเหมือนจะยกฉันให้เขาเสียอย่างนั้น"ฉันชอบไอลูกเขยคนนี้""คะ คะ!?""ส่วนเรื่องสู่ขอก็ไปตกลงกันเอง ฉันไม่ได้หัวโบราณขนาดนั้น" เรียวปากเล็กยังอ้าปากหวอไม่หาย แปลว่าพ่อยอมรับเรื่องของฉันกับเขาเหรอ แถมยังมีอะไรด้วยแล้วพ่อก็ไม่ว่าอะไรอีก เป็นไปได้ยังไง..."พ่อไม่โกรธเหรอคะ?""หรือลูกอยากให้พ่อโกรธ?""ไม่ ๆ ไม่ค่ะ" ฉันส่ายหัวเป็นประวิง ไม่โกรธก็ดีแล้ว ดีมากด้วย"อะไรขนาดนั้นคะลูกสาวแม่ พ่อเขาแค่ทดสอบลูกเขยเขาเท่านั้นแหละ ทำหน้าตกใจอะไรขนาดนั้น" แม่ที่จับมือฉันตลอดก็เอ่ยแ