Nakayuko lang si Claire doon sa tabi ni Javi hanggang sa mag-umpisa ‘yong fourth round. At ‘yong mga tao kanina na hindi mo maawat sa kasisigaw, ‘tila maaamong tupa na tinitignan ‘yong kanilang baraha. “Anong klaseng laro ‘yan?” tanong ni Vien, nakatingin din sa baraha na hawak niya. Unlike in the third round, the cards this round were distributed as well to the Leader’s companion. Ibig sabihin, ‘di na lang si Javi ang kasama sa laro na ‘to. The distributor looked at him with questioning eyes— hinahanap ‘yong babaeng nandoon sa tabi nila kanina. Iniurong ni Javi ang katawan niya at hita upang matakpan si Claire ro’n sa ibaba. “She just went to the restroom,” giit ni Andrei, sa salitang intsik, at mukhang naniwala naman ito. Iniabot niya ang baraha kay Andrei bago tumingin ulit kay Javi, ngumisi at pumunta na sa ibang bisita para mag-abot ng baraha doon. Pigil hininga ang ginawa ni Claire sa ibaba, iniiwasan na mag-ingay para hindi siya mapansin ng ibang tao dito. Kapag nakit
Nakatuon sa harapan ‘yong paningin nina Javi habang si Claire at nananatiling nakayuko. Her eyes were clouded by her own tears. Hindi makapaniwala na sa ganitong paraan niya matutuklasan ang katotohanan sa pagkawala ng daddy niya. All this time.. it wasn’t their fault. They were victims too. “What’s your card?!” tanong ng host sa crowd. Mas hinahype niya ang mga ito, pinaaasa at pinatatakam sa card na p’wedeng lumitaw sa monitor. “Ace!” “King of Spades!” “Number Ten!” Iba-iba ang baraha na sinisigaw ng mga bisita ro’n. Ang iba ay hindi na mapirmi sa kinauupuan at nakatayo na, natatabunan na ‘yong ibang bisita na nasa likod. Ting! Ting! Ting! Nang tumunog ‘yon ay namatay ‘yong ilaw at natahimik ulit ang mga tao. Sa t’wing mangyayari ito— ‘tila nakakasilaw ‘yong ilaw ng monitor. Nagkakagulo na ‘yong mga tao ngunit hindi pa rin kumikibo si Claire. Pakiramdam niya siya lang ‘yong nandoon. Siya lang ang matino sa mga ito. At nang tumunog ulit ‘yong kakaibang tun
Nang maibenta ‘yong babae doon sa pinakamataas na nag-bid ay nagpatuloy ‘yong auction night. Hindi pa ulit naglalabas ang mga ito ng tao at nagpapalaro lang sa mga bisita. Laro na sugal— laro na ang kapalit ay maaaring buhay mo o buhay ng pamilya mo. “What’s up next to their sleeves?” tanong ni Claire. Mahigpit ang kapit sa dress na suot niya at nakatingin sa unahan. “Hindi ko alam,” sagot ni Javi, nagsasabi ng totoo. Bagama’t talamak at sikat ‘yong kakaibang auction night ng mga Liu, hindi kumakalat kung ano mismo ang mga palaro na nandito. Paiba-iba, hindi nagtutugma ang istorya ng isa sa isa pa. Sa dami ng rumors, hindi mo na malaman kung ano ‘yong totoo. At gano’n din ‘yon para sa mga Navarro. Kahit na anong manman nila noon sa mga Liu, iba iba rin ang balita na ipinahahayag ng espiya na pumapasok dito. And that’s why they were eager to know. Siya at si Andrei. It was because.. this Liu group, owes them more than eye meets one. Bukod sa atraso ng mga ‘to kay sa fian
When the lights faded out, umugong ‘yong palakpakan at sigawan sa loob ng kwarto. Naguguluhan na tumingin sa unahan si Claire, hindi maintindihan kung bakit gano’n na lang ‘yong reaction ng mga tao. The silhouette of the host has come to light. Doon nakatutok ang ilaw— ‘yong stage ang center of attention. A man in his early twenties appeared, wearing a gold tuxedo, and holding a golden microphone. Nakasuot ito ng make-up. Long eyebrows, blue eyeshadow, long eyelashes, red circle blush and white lipstick. “Mukha s’yang..” Lumunok si Claire. Nawiwirduhan sa ayos nito. “Clown,” pagtatapos ni Javi sa sinasabi niya. Tumango ang dalaga at tinitigan ng mabuti ‘yong lalaki sa unahan. He can’t see his face clearly— probably because of the make-up, nag-iba ang feature ng mukha nito. Hindi mo mabasa kung ano ang expression ng mukha niya. “This one’s familiar..” giit ni Andrei. Hindi niya mawari kung saan at kailan niya ito nakita, ngunit nakakasiguro siya— hindi ito ang unang pagkakata
With their weapons in hand, the three of them were more than prepared. Andrei was the first one to leave the basement. Hinayaan niya muna ro’n si Javi at Vien, para makapag-usap ng masinsinan. He knows when to let things go. He knows it to himself— na hindi rin buo ang tiwala sa kanya ni Javier. Nagtungo si Andrei sa labas ng mansion at kinausap ‘yong ibang elites. Of course they were communicating in Macau’s language, puro intsik kasi ang mga ito. “Wala na si Kuya,” giit ni Vien at bahagya ‘tong sumilip nang makaalis ang kapatid. Tumingin din do’n si Javi at tumango. “Naramdaman niya siguro..” tugon ni Javi, na s’yang ikinakunot ng noo ni Vien. Naramdaman ang ano?“Ha? May kakaiba ba dapat akong maramdaman, Kuya Zen?” kunot-noong tanong niya. Javi looked at him, blankly. “I have a request, Vien.” Nagbago ang reaction sa mukha ng binata, hindi inaasahan ‘yong narinig niya, at sumeryoso ito. Javi never asked for anything— NEVER. “Anong pinaplano mo?” he asked, worried. “Kap
Macau, China. 8:00 AM. Nag-unat si Claire at marahan na iminulat ang kan’yang mga mata. At agad na bumangon nang makita ang orasan. She overslept. She grabbed her phone from the bedside table and checked for messages. Hindi niya kasi nakita si Javi sa tabi niya. After a short time with him last night, sinamahan siya nito sa kwarto matulog. ‘Di gaya noong araw na pumunta sila dito, hindi na umapila pa si Javi. But she didn’t even feel it when he left the mattress. Saan na naman kaya ito nagpunta? Hindi naman nag-message ito, kahit si Vien, hindi rin nagsabi. “Nasa ibaba kaya sila?” tanong ni Claire sa sarili at lumabas. Marami ang mga tauhan ng Navarro na nakakalat sa buong bahay. Nangunot ang noo ni Claire at ipinagtaka ito. Hindi naman ganito ang dinatnan niya kahapon. But then, an idea popped up in the back of her mind. The auction. Pumasok siya ulit ng kwarto at naligo. She changed into comfortable clothes before going downstairs. At tama nga ‘yong iniisip n