CHAPTER 19- HALLUCINOGENIC DRUGS

"Okay ka lang ba?"

Agad niyang niyakap si Kim, at hinayaan ang kanyang mga luha sa pagpatak. Bahagya namang, tinapik-tapik ng kaibigan ang kanyang likuran, tanda ng pagdamay nito sa sakit na nararamdaman niya.

Nang makita ni Kim kanina, na lumabas ng silid ni Dustin si Rihanna habang umiiyak, mabilis niya ring sinundan ang kaibigan. "Sige lang, iiyak mo lang yan Rhiann, alam ko, walang pagsubok na dumating sa buhay mo na hindi mo na kayang lampasan."

"Kim, hindi ko na maintindihan si Dustin, may mga oras na pinaparamdam niya sa akin na mahalaga rin ako sa kanya, may mga oras naman, na galit na galit siya, at ayaw akong makita. Naiinis ako sa sarili ko, dahil habang tumatagal mas lalo ko lang siyang minamahal. I'm fucking in love with him, kahit anong gawin ko hindi ko na kayang pigilan ang puso ko na mahalin siya." Nasa ganoong sistema si Rihanna ng mapansin, ang lunch box na nakabalot sa loob ng maliit na plastic bag. Agad siyang kumalas sa pagyakap kay Kim, at pinahid ang mga luha