Karol Hospital Cosentino, Palermo It's sunny out and Lucian's stuck in a hospital bed with a kidney infection and Pneumonia. It was busy so he didn't have time to drink a lot of fluids at dahil mainit ang panahon, palaging naka-on ang air conditioner. Hindi niya iniinda ang sore throat at ubo, pati na ang sakit ng ulo at lagnat. Katwiran niya ay mawawala rin naman kapag uminom siya ng gamot. It didn't seem to go away kahit anong inom niya ng parecetamol dahil ang kailangan niya ay antibiotics. Nang makita siya ni Lorenzo sa silid ay napakataas ng lagnat niya at putlang putla. Lucian was delirious to a point na nakikita niya si Georgina kahit wala naman ito sa silid. "Hindi pa raw ba ako pwedeng umuwi?" tanong niya kay Lorenzo. His brother is managing the business on his absence pero sa umaga ay nakaugalian na nitong puntahan siya sa hospital at dalhan ng pagkain kahit may mga tauhan sila. "It's only your second day. You can't go home yet," paalala nito sa kaniya. Second day? Akala
Nahintakutan ang hitsura ni Elena nang marinig ang sinabi ni Lucian. All she wanted was for him to see her more than his toy. Nasa iisang organisasyon sila at kaya niyang ibigay ang mga bagay na kailangan nito. She can fight alongside him. Hindi katulad ni Georgina na mahina. Alam ng babae kung saan hahanapin si Lucian pero hindi man lang ito naghabol. Malapit lang ang Spain sa Italy at napakadali niyang puntahan si Lucian kung gugustuhin nito. On second thought, naisip rin ni Elena na kaya hindi na ito nag-aksaya ng panahon na habulin ang lalaki ay dahil nalaman nito ang tungkol kay Ludo. Ludo was the perfect plan. She has been working silently for the Profaci Empire at nang mag-aral si Lucian sa California ay nakatanggap siya ng tawag mula kay Don Lucio para bantayan ang anak nito. She did what she was asked dahil madali lang naman ang trabaho. And on top of it, Elena gets paid. Babysitting is really not her favorite thing to do pero kung si Lucian ang babantayan ay hindi siya tatan
Galit na ibinato ni Lucian sa pader ang baso ng tubig niya. Lumikha 'yon ng malakas na ingay at natahimik ang lahat sa boardroom. There were ten men inside at kapapasok lang ng kapatid niya para sabihin na patay ang buong grupo ni Davide sa Antwerp. Walang itinirang survivor ang naka-engkwentro ng mga ito. That also means they don't have the diamonds to deliver for their clients. "Figlio di puttana! Chi l'ha fatto?" (Son of a bitch! Who did it?) Natahimik ang lahat sa silid dahil bihira nilang makita si Lucian na ganito kagalit. He is usually calm and compose. "The gambit. We were able to see a quick footage and this one is different. She's faster and more skilled than the one they encountered," sagot ni Lorenzo sa kapatid. The Gambit-- again. Napatiim bagang si Lucian at huminga ng malalim. Tinik talaga sa tagiliran niya ang gambit na 'yon. And here he thought the gambit is dead. Ang linis ng operasyon nila at walang aberya. And now, they are back to where they started. Isang ling
"I can't let you do that. I'll cover the losses and go to Antwerp myself to get the diamonds," wika ni Lorenzo sa kaniya. Just like him, he's skilled-- combat and firearms."Lore--" awat niya sa kapatid. Ayaw talaga nitong ituloy niya ang plano. "You haven't sent me so they don't know I'm coming. I'm going to bring a different group. We will get the diamonds, don't worry." Lorenzo assured him it's going to be fine."You know that's not my point." Tumango ito. "You don't have to do this, Lorenzo." Mas maaalagaan niya ang kapatid kung narito lang sa Italy at wala sa mga delikadong lugar kung saan naroon ang mga diamanteng kailangan nila sa negosyo. "You don't think I can do it?" kunot noong tanong ni Lorenzo sa kapatid. Kahit ma-edad na siya ay bata pa rin ang tingin ni Lucian sa kaniya. Napahilamos si Lucian sa mukha. "I know you can do it. Magaling ka. I'm just trying to protect you, Lore. Kapatid kita at bunso pa." Lorenzo snorted. Sasabihin na naman nitong nagiging sentimental si
Capaci Town Two days later... Lucian's men moved quickly at kagabi ay nahanap na ng mga ito ang nang-ambush kina Lorenzo. He was busy trying to contain the damage that he didn't get to Capaci until after midnight. From the main road, they have to travel for at least two minutes more. Rough road ang daan sa loob. His men opened the tall, rusted gates. Nagkalat ang mga tauhan niya at lahat ay armado. His bulletproofed black SUV stopped in front of an old warehouse at ipinagbukas siya ng pinto katulad ng dati. Lucian was wearing all black like he's the grim reaper himself. Nasaktan ang kapatid niya sa mismong teritoryo nila. He will show no mercy and gender doesn't matter. No one dares to touch his family. No one. Nadatnan niya ang dalawang lalaki na may tuyong dugo sa mukha at ang isa ay sarado na ang isang mata. The other one has a broken nose. Nagmistulang punching bag ang mga ito. Lucian told his men that they can throw a punch or two, but they are not going to kill them because
Lucian came home in the wee hours of the morning. Tahimk na ang buong kabahayan at malamlam ang ilaw sa sala. He is tired, but his mind cannot rest. He needs to plan the attack against Miceli. Nakasalubong ni Lucian si Lorenzo habang pababa ito ng hagdan. He was on his pyjamas at may arm sling. Hindi ma-imagine ni Lucian kung napatay ang kapatid niya sa ambush na ‘yon. He would never forgive himself. Bata pa lang siya ay palaging bilin ng kaniyang ina na bantayan ang mga kapatid niya. Siya ang kuya. Responsibilidad niya si P at Lore. “You’re early for a run, aren’t you? And you’re wearing the wrong outfit,” tukso nito sa kaniya. Lucian is still wearing the same clothes from yesterday morning. Alam nito kung saan siya galing. “Tsk. What time is it?” “Half past four, maybe?” Nagtuloy ito sa kusina at pumunta roon si Lucian. Sumunod sa kapatid. “Do you want coffee or warm milk? I was thirsty so I came down here.” “Just water then I’m heading to bed.” Inginuso ni Lucian ang braso ni
Ludo was fast asleep. His head was resting on Lucian's thigh. It's already nine in the evening and they've been out all day playing ball. Hindi nila kailangang lumayo dahil nasa kanila na lahat ng kailangan nila. Their father, Don Lucio, made sure that everything is within reach. Kahit marami silang tauhan, everyday is still considered a risk kaya naisip nito na i-provide ang lahat para sa mga anak. A huge playground at the back, tennis court, olympic size swimming pool which they used for parties sometimes are one of the few things in there. There's also an arcade area. Updated ang mga machine para sa mga bagong laro. But Ludo didn't appreciate it until today. He had basically no one to play with. Everyone is always busy at naiiwan siya palagi sa yaya. "He really enjoyed today, Kuya," wika ni P sa kaniya. Nasa patio sila ngayon at dito naghapunan. They treated P like a princess almost all day. Ludo wanted to grill fish kaya pinagbigyan ito ni Lucian. Lorenzo helped by making a dipp
Sao Paulo, BrazilTime passed and Lorenzo’s arm healed. P took Ludo with her to New York. Nakahanap na ito ng private school para sa bata at ayon sa mga tauhan niya ay maayos naman ang lahat. He had nothing to worry about and everything was in order until he heard that their shipment failed in Australia. It costed him one hundred fifty million and there will be a lot of trouble if they do not fulfill the order. They can’t keep covering the cost and hope that there won’t be trouble later on. Sumasakit ang ulo niya sa malaking problema, at dumagdag pa itong si Elena na walang tigil ang pang-aakit sa kaniya. She is determined to have him. Nadatnan niya ito sa opisina na suot ang damit na pamilyar sa kaniya, but that’s not what rattled him. Sa malamlam na ilaw, akala niya ay si Georgina ito sa unang tingin. She copied her hair, at magaling ang gumawa ng make up ng babae. Muntik na siyang madaya. But Lucian’s heart knows his true love. The air didn’t leave his lungs— unlike when he first s