ตามหา

วันนี้แทนที่ที่ฉันจะได้ย้ายห้องกับกลายเป็นว่าต้องลาพักแบบไม่มีกำหนดเพราะเป็นไข้จ้า ทีแรกคุณเปรมบอกว่าจะมาเยี่ยมแต่ฉันไม่ให้มาเพราะถ้าเขามาเห็นฉันในสภาพนี้ไม่รู้เขาจะคิดยังไงถึงคนที่ทำจะเป็นเขาเองก็ตามแต่ฉันไม่พร้อมที่จะเจอเขาจริงๆ เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้หรอเปล่าเขาเมาขนาดนั้น

ตอนแรกแรกผมกะว่าจะเข้าไปเยี่ยมษาสักหน่อยหลังจากที่เธอบอกว่าไม่สบายแต่เธอบอกว่าไม่ให้ผมไปเพราะกลัวว่าผมจะติดไข้จากเธอ พอผมบอกว่าไม่เป็นไรเธอก็บอกว่าไม่ให้มายังไงก็ไม่ให้มา เธอป่วยหนักอะไรขนาดนั้นเลยรึไง แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ขอผมตามหาผู้หญิงที่ผมนอนด้วยคืนนั้นดีกว่า คิดว่าผมเปิดซิงเธอแน่นอนเพราะดูจากเลือดที่เตียงแล้ว และผมก็กลัวว่ามันจะเป็นปัญหาตามมาที่หลังถ้าหากเธอท้องมาเพราะไม่รู้ว่าผมกับเธอเราได้ได้ป้องกันไหมแล่อีกอย่างคือผมมีแฟนคนที่ผมต้องการจะให้ชีวิตคู่ด้วยแล้ว

[ฮัลโหล ไอ้ตั้มวันนั้นใครเป็นคนส่งกูขึ้นรถวะ]

ไม่รู้เว้ยวันนั้นกูลากสาวไปกินตั้งแต่เที่ยงคืนล่ะมึงจะอยากรู้ไปทำไม เกิดอะไรขึ้นวะ หรือว่ามึงเผลอลากสาวไปกินแล้วจำไม่ได้ว่าเป็นใคร

[เสือก ไม่มีประโยนช์อะไรเลยจริงๆมึงนิ]

อ้าว ไอ้นื้ก็มึงมาถามกูเองนิ มึงก็ลองถามคนอื่นดูดิ

[เคๆ แค่นี้ล่ะ ไอ้สัส ]

[ฮัลโหลไอ้คุณชายพร้อมมึงรู้ไหมใครส่งกูขึ้นรถว่าที่กูเมากับพวกมึงที่ร้านไอ้ตั้มน่ะ]

กูไม่รู้พอดีกูกับก่อนมึงชั่วโมงนึง น่าจะเป็นไอ้มาร์คกับไอ้บอสนะ มึงลองโทรหามันดิ

[กูไม่อยากถามไอ้มาร์ควะ มันยิ่งไม่ชอบพูดกับใครอยู่ไอ้นี้กว่าจะพูดแต่ล่ะที่ยังกะดอกพิกุลจะร่วงจากปาก]

มึงก็เวอร์งั้นมึงก็ลองถามไอ้บอสดูสองคนนั้นมันมาด้วยกันมันก็น่าจะกลับพร้อมกันแหละ

[เคๆ ขอบใจมึงมากแล้วตอนนี้มึงทำไรอยู่วะกูได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ]

เรื่องของกูป่ะ มึงวางเลยไอ้สัส

[แต่เช้าเลยนะมึง เคๆ แค่นี้ล่ะ บาย]

 ความหวังสุดท้ายที่ผมจะตามหาตัวคนที่นอนกับผมเมื่อคืนก็คือไอ้บอส

[ไอ้บอส มึงรู้ใช่ไหมว่าใครมาส่งกูวันที่กูไปดื่มกับพวกมึง]

เสียใจด้วยเพื่อนกูไม่รู้วะกูเมาหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกที่คืออยู่ที่ห้องแล้ว ทำไมวะเกิดอะไรขึ้น

[เปล่า กูก็แค่อยากรู้ว่าใครมาส่งกูที่ห้องแค่นั้นเอง]

ใครไปส่งมันสำคัญตรงไหนวะ สำคัญตรงที่มันเกิดอะไรขึ้นต่างหากเล่ามาเลยมึง

[มึงเป็นหมอดูหรือไงพูดเหมือนตาเห็น]

สรุปคือเกิดอะไรขึ้นครับเพื่อน

จากนั้นผมก็ได้เล่าเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนั้นให้ไอ้บอสมันฟังเผื่อมันช่วยหาทางออกได้

เดี่ยวกูลองถามไอ้มาร์คให้นะ เดี่ยวรอมันออกมาจากห้องน้ำแปปนึง

[นี้พวกมึงอยู่ด้วยกันหรอ]

ใช่ๆ พวกกูอยู่ด้วยกันมันมาค้างห้องกูเมื่อคืน

[อ่อ กูก็นึงว่าย้ายมาอยู่ด้วยกันเลย]

อยู่ด้วยกันบ้าอะไรล่ะเป็นแค่เพื่อนกันป่ะ

[ให้มันแค่เพื่อนจริงๆเถอะ ไม่ใช่พื่อนกันมันส์ดี]

ไม่ต้องมายุ่งเรื่องกูเลยเอาเรื่องตัวเองให้รอดเถอะ ไอ้มาร์คมาแล้ว มาร์คมึงจำคนที่ไปส่งไอ้เปรมวันนั้นได้ไหมวะมันโทรมาถามอ่ะ

เสียงไอ้บอสตะโกนถามไอ้มาร์คดังผ่านมาในสาย

จำไม่ได้หรอกวันนั้นมันดึกมากแล้วกูก็กรึ่มๆไม่ได้มีสติเต็มร้อยขนาดนั้น เสียงที่ไอ้มาร์คพูดจบลงเหมือนความหวังของผมจะจบลงด้วยแล้วผมจะไปตามหาคนคนนั้นเจอได้ยังไง

มึงยังอยู่ไหม ไอ้มาร์คมันจำไม่ได้แต่มันบอกว่ามันใช้โทรศัพท์มึงโทรเรียกมามึงก็ลองดูเอาว่ามันโทรหาใคร

[มึงบอกมันด้วยว่ากูดูแล้วแต่มันเสือกลบการโทรเข้าโทรออกเกลี้ยงเลย]

สงสัยมันจะเมาจนตาลายล่ะมั้งมึงกูพยายามเข้าล่ะ ขอให้หาเจอ กูคงช่วยอะไรมึงไม่ได้แล้วล่ะ

[เออๆ ขอบใจมึงมากนะ]

หลังจากที่ผมโทรไปหาเพื่อนๆทุกคนแล้วสรุปก็ไม่มีใครรู้ว่าใครมาส่งผม ผมก็คงต้องปล่อยไปถ้าหากว่าผู้หญิงคนนั้นอยากเรียกร้องอะไรก็ค่อยให้เงินไปจะได้จบๆ

สามวันผ่านไปตอนนี้ฉันสามารถกลับมาทำงานได้ตามปกติแล้วรอยที่เขาทำขึ้นฉันก็ใช้เครื่องสำอางช่วยปิดเอา อาการป่วยก็หายดีแล้ว วันนี้ก็เลยทำการย้ายห้องใหม่กว่าจะย้ายเสร็จก็ปาไปดึกมาหลังจากที่เก็บของเข้าที่เสร็จฉันกับคุณเปรมก็ออกมาทานข้าวข้างนอกกันเพราะเหนื่อยจากการย้ายห้องแล้วฉันเลยไม่อยากทำอาหารสักเท่าไหร่

หนึ่งเดือนผ่านไป

ช่วงนี้ฉันกับคุณเปรมตัวติดกันกว่าเดิมอีกเพราะว่าไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ฉันกับคุณเปรมตัวติดกันกว่าเดิมอีกเพราะว่าไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดมาทำงานกับบ้านก็ไปด้วยกันพี่พี่ที่สนิทก็เข้ามาแซวว่าเหมือนแฟนกันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องบางคนก็หมั่นไส้ เอาจริงจริงตอนนี้ฉันก็ตกลงคบกับคุณเปรมแล้วล่ะตอนแรกก็ไม่อยากคบหรอกแต่ไหนๆก็เสียตัวให้เขาไปแล้วเอาคืนมาไม่ได้แล้วก็คบๆกันไปเถอะเพราะเขาก็เสมอต้นเสมอปลายกับฉันตลอด