คลับxxxx
ที่นี้เป็นคลับของเพื่อนผมเองล่ะครับพวกเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ม.ปลายจนเข้ามหาลัยก็ยังเรียนที่เดียวกันเพิ่งแยกย้ายกันตอนที่เรียนจบป.ตรีเอง กลุ่มของผมมีกันห้าคนไอ้ตั้มเป็นเจ้าของคลับและก็ดูแลบริษัทต่อจากพ่ออแต่มีไม่ยอมขึ้นเป็นประธานเพราะมันบอกว่าไม่อยากทำงานกับคนแก่และมันก็ต้องดูแลธุรกิจตัวเองด้วย ส่วนคนที่สองไอ้พร้อมลูกคุณหนูสุดๆก็บ้านเขาเป็นผู้ดีเก่าทำงานข้าราชการทั้งหมดพอมาถึงรุ่นไอ้นี้เสือกเรียนบริหารเฉยแทนที่จะเป็นข้าราชการตามครอบครัวแต่กับมาเรียนตามเพื่อนเฉยแต่ดีหน่อยที่พ่อแม่ไม่คัดค้านเพราะฝ่ายพ่อนั้นก็ทำธุรกิจเครื่องยนต์ส่งออกด้วยมันเลยมาช่วยบริหารให้พ่อคนที่สามไอ้บอสนักกีฬาว่ายน้ำทีมชาติตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายแล้วไอ้นี้มันชอบกีฬาชอบที่อะไรที่ออกกำลังสาวๆนี้กรี้ดมันมากสุดเพราะมีซิกแพคไงเลยชอบถอดเสื้อโชว์สาวไม่ใช่ว่าคนอื่นไม่มีแต่ไอ้นี้มันมีมาตั้งแต่สมัยม.ปลายไงพวกผมเพิ่งมาฟิตเอาตอนที่เข้ามหาลัยเพื่อเอาไว้ล่อสาวครอบครัวนี้เขาเป็นหมอทั้งบ้านแต่ลูกชายเป็นนักกีฬาโคตรสงสารครอบครัวมันเลย คนที่สี่ไอ้มาร์คไอ้นี้เป็นลูกครึ่งไทย-เมกา พ่อมันเป็นคนมีอิทธิพลมากที่เมกาแต่ไม่รู้ว่าทำงานอะไรแถมเวลาถามมันก็บอกแค่ว่าทำธุรกิจทั่วไปไอ้นี้นิสัยไม่ดีมีความลับต่อเพื่อนแต่พวกเราก็ไม่ไปเซาซี่ถ้ามันอยากให้รู้มันก็จะบอกเองแหละ แต่ล่ะคนมีนิสัยต่างกันแต่สิ่งเดียวที่เชื่อมพวกเราเข้าหากันคือความหล่อ ความเลวที่กินกันไม่ลง พวกผมเป็นคนที่ยอมรับความจริงครับ เลวก็ยอมรับว่าเลวแต่ก็ไม่ได้ไประรานใครก่อน ส่วนในเรื่องผู้หญิงล่ะก็ไม่รู้สิถ้าพวกหล่อนไม่ได้อยู่ในฐานะเดี่ยวกันกับผม ผมก็ตัดสินว่าเธอเข้ามาเพื่อเกาะผมแน่นอน และแน่นอนไม่เว้นแม้กระทั่งยัยเลขาของผมถ้าหากเธอยอมตกลงคบกับผม ผมก็คงคิดว่าเธอหวังจะจับผมแน่นอนเพราะว่าเราพึ่งรู้จักกันได้ไม่นานเอง “ไงมึง ไอ้คุณชายกว่าจะมีเวลามาหาเพื่อน พวกกูนี้จำหน้ามึงแทบจะไม่ได้แล้วเว้ย”เสียงไอ้ตั้มเจ้าของร้านเอ่ยทักผม “เวอร์ล่ะมึงกูไปเรียนแค่สองปีเอง แล้วนี้ก็เพิ่งมีเวลา ช่วงนี้งานยุ่งๆวะ” “โอเคๆ วันนี้มาผ่อนคลายเว้ย เอาสาวๆไหมเดี่ยวกูเรียกให้” “จัดมาเด็ดๆสักคนสองคนเว้ย ช่วงนี้ของขาด” “พูดเป็นเล่นไปผู้บริหารสุดหล่อแบบมึงสาวๆคงไม่น่าจะขาดมือนะ”ไอ้บอสที่มาตอนไหนไม่รู้พูดขึ้นข้างหลังผมมันเดินมาพร้อมกับไอ้มาร์ค “ก็พอดีช่วงนี้มีเรื่องสำคัญต้องทำ เลยต้องห่างเรื่องพวกนี้หน่อยวะ” “เรื่องสำคัญของมึงคืออะไรวะถึงกับต้องยอมเลิกยุ่งกับสาวๆ ไม่ใช่มีแฟนแล้วไม่ยอมบอกเพื่อนหรอ เดี่ยวนี้หัดมีความลงความลับกับเพื่อนนะมึง”ไอ้ตั้มทำหน้าสงสัยพร้อมเสือกมากมึง “ก้สำคัญระดับนึงวะ. “แสดงว่าที่มาไม่ได้นี้คือมัวแต่ไปทำเรื่องสำคัญมาสินะ แล้วเป็นไงเสร็จแล้วหรอถึงมาได้”ไอ้บอสขี้เสือกนัมเบอร์ทูถามขึ้น “ไม่วะ แต่ก็ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะคาดว่าไม่น่าจะเกินเดือนหน้า” “ถ้ามันเกินเดือนหน้าล่ะ มึงอย่ามั่นหน้าเกินไปเพราะถ้ามันง่ายขนาดนั้นมึงคงไม่มาแก้เครียดที่นี้หรอก กูพนันเลยว่าเดือนนี้ไม่เสร็จ”บอสมันพูดจบทุกคนก็หันหน้าไปมองมันพร้อมกับบอกว่าเอาด้วยแถมพนันฝังไอ้บอสด้วย “เฮ้ยพวกมึงพนันอะไรกันทำไมไม่รอกูเลยวะ” “เหอะกว่าจะเสด็จมาได้นะครับคุณชายพร้อม ทำอะไรอยู่วะ”ขี้เสือกนัมเบอร์วันไอ้ตั้มพูดขึ้น “ก็ต้องดูแลเด็กที่ห้องสักหน่อย” “เด็กที่ไหน เด็กแค่ไหน แล้วเด็ดแค่ไหน”ไอ้บอสขี้เสือกไม่แพ้ไอ้ตั้มจริงๆเลยไปอยากรู้ใต้เตียงบนเตียงอะไรของเขาขนาดนั้น “ทำไมก็ต้องบอกมึงวะ ทีมึงยังไม่เคยบอกกูเลย” “แสดงว่าคนนี้จริงจังงั้นหรอครับคุณชาย”ที่ผมต้องถามแบบนี้เพราะมันคบคนมาเยอะแต่ไม่เคยจริงจังกับใครเลยสักคน “อือ ว่าแต่พวกมึงกำลังพนันอะไรกันอยู่วะ ให้กูเอาด้วยดิ” “ก็พวกกูกำลังพนันกันเรื่องที่ไอ้หล่อนี้กำลังจีบหญิงอยู่ไง แล้วมันมั่นหน้าว่าภายในเดือนหน้ามันจะได้เขาเป็นแฟน” “โอเค งั้นก็เล่นฝังไอ้เปรมวะ กูมั่นใจในตัวเพื่อนกู” อย่าทำให้กูเสียใจนะเว้ยไอ้พร้อมมันหันมาบอกกับผม หลังจากนั้นเราก็สังสรรค์กันจนดึกดื่นตอนนี้ผมก็เริ่มมึนๆแล้วเพราะสาวๆที่ไอ้ตั้มจัดมาให้ชงเหล้าเก่งมาก หรืออาจเพราะผมไม่ได้กินนานเลยทำให้เมาเร็วกว่าเดิม โทรศัพท์ผมดังขึ้นกะว่าจะไม่สนใจแต่ว่าถ้าหากคนที่ส่งข้อความมาเป็นผมคงต้องรีบตอบเพราะว่าต้องทำคะแนน แล้วก็จริงเธอส่งตารางเวลางานของพรุ่งนี้ให้ผมพร้อมกับบอกว่าจะได้ไม่ต้องยุ่งยากวันพรุ่งนี้เธอจะต้องเตรียมเก็บของย้ายห้องคงไม่มีเวลาทำให้เลยทำให้วันนี้ โคตรมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่เลยวะ ผมควรตอบเธอว่าอะไรดี [โอเคครับ....ฝันดีครับ] ฝันดีค่ะ....เจ้านาย [เดียวก็ไม่ใช่แค่เจ้านายแล้วล่ะ] บ้า....ไปนอนละคะ ให้ทายตอนนี้เธอคงหน้าแดงมากๆเลยล่ะเพราะปกติเธอจะเป็นคนขี้อายและยิ้มง่ายมมากยิ้มให้ทุกคนจนบางครั้งผมก็งงว่าคนเราจะต้องยิ้มให้ทุกคนขนาดนั้นเลยหรอ “ฮั่นแน่คุยกับใครน่ะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”ไอ้ตั้มนิจับตาผมตลอดเวลาเลยหรือไงวะทำไมขี้เสือกจัง “ไม่เสือกสิเพื่อน แล้วมึงก็เตรียมเงินไว้ด้วยสำหรับการพนันในครั้งนี้” “กูนี้เตรียมเสร็จแล้วครับ รอให้มึงชนะไม่ไหวล่ะ” “เล่นกับความรู้สึกของคนอื่นมันสนุกนะ แต่คนที่โดนเขาสนุกด้วยกับพวกมึงไหม”ไอ้มาร์คที่นั่งเงียบตั้งแต่มาถึงพูดขึ้นปกติมันจะไม่พูดถ้าไม่มีใครถามแต่ถ้าพูดออกมาแต่ล่ะทีเหมือนเอามีดกรีดเนื้อแล้วโรยเกลือตามคือมันเจ็บแสบมากเลยล่ะ “มึงก็จริงจังเกินไปเพื่อนก็แค่เล่นกันขำๆป่ะ” “พวกมึงขำแล้วเขาขำกับพวกมึงป่ะ แล้วแต่พวกมึงจะทำ แต่ถ้าเสียใจทีหลังก็รอซ้ำอยู่”หลังจากไอ้มาร์คพูดจบบรรยากาศก็มาคุมากแต่ไอ้บอสก็พยายามทำให้มันมาเป็นปกติพวกเราดื่มกันต่อจนตอนนี้ผมน่าจะเมามากล่ะเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ไหนแล้ว อุษา part ตอนนี้ก็เป็นเวลาตีสามแล้วฉันนอนตั้งแต่ส่งข้อความหาคุณเปรมแล้วแล้วตอนนี้คือฉันต้องตื่นมาเพราะเพื่อนคุณเปรมเอาโทรศัพท์คุณเปรมโทรมาให้ฉันไปรับคุณเปรมที่คลับเพราะเขาเมามาก ฉันถามาว่าทำไมเมาขนาดนี้พวกเขาก็ตอบว่าเพราะว่าไม่ได้ดื่มมานานทำให้เขาเมาง่าย ตอนนี้นี้ฉันก็ยืนอยู่ที่หน้าร้านของเพื่อนเขาแล้ว เพื่อนของคุณเปรมมาช่วยพยุงคุณเปรมเข้าไปในรถของคุณเปรม ส่วนหน้าที่ขับรถก็คงเป็นฉันอันที่จริงฉันขับรถเป็นทุกประเภทเลยเพราะพ่อแม่สอนให้เพิ่งพาตัวเองฉันเลยแข้งแกร่งมาก พอขึ้นรถมาได้ก็เล่นเอาสะหอบเลยเพราะคนเมาแทบจะไม่มีสติเลยทิ้งน้ำหนักตัวมากหมดเลย หลังจากแยกกันกับเพื่อนคุณเปรมฉันก็พาคุณเปรมกับห้องตลอดทางเดินเข้าห้องคือลำบากมากเขาไม่ได้สติเลยนี้ไปกินหรือไปอาบเอากันแน่อะไรขนาดนี้ พอเข้าห้องมาได้ฉันก็กะว่าจะทิ้งไว้แบบเน่าๆอย่างนี้เลยแต่นางฟ้าในตัวก็บอกว่าเช็ดตัวให้หน่อยเขาจะได้สบายตัวแล้วเสียงนางฟ้าในหัวก็ชนะ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเช็ดตัวให้คุณเปรมดีนะที่เข้าให้ความร่วมมือดีไม่ขัดขืนอะไรเลย พอเสร็จจากเช็ดตัวคุณเปรมฉันกำลังจะลุกเอากาละมังน้ำไปเก็บจู่ๆคุณเปรมก็ดึงฉันไปกอด “หอมจังเลย ขอกอดหน่อยคราบ” “ปล่อยนะคะ คุณเมามากแล้วนอนเถอะค่ะ”ฉันที่พยายามแกะแขนเขาออกทำไมคนเมาแรงเยอะจัง “ไม่ได้เมาสักหน่อย เรามาทำอะไรสนุกสนุกกันเถอะที่รัก” สิ้นเสียงคุณเปรมก็กดริมฝีปากมาประกบปากฉันทันที ฉันที่มัวแต่ตกใจทำอะไรไม่ถูกเขาก็ค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาควานหาความหวานในปากฉัน ฉันพยายามขัดขืนและพยายามเรียกสติเขาแต่กับดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สติอะไรเลย ตอนนี้เขาไซร้ที่ซอกคอของฉัน ดูดดึงจนฉันคิดว่ามันคงเป็นรอย ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกได้แต่คิดหาทางเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ “ปล่อยฉันนะคะคุณเปรม คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้” “ราวเป็นแฟนเป็นกานนิ ทามมายจะทามม่ายด้าย”เสียงเขาตอนนี้คือยานมาก “ปล่อยค่ะฉันไม่ใช่แฟนคุณฉันยังไม่ได้ตกลงเลย” “ม่ายเอาม่ายสน” สิ้นเสียงเขาก็จูบปิดปากฉันอีกครั้งแต่ครั้งนี้เร้าร้อนกว่าครั้งแลกเขาใช้ลิ้นค่อยๆกวาดไปรอบปากของฉัน ส่วนมือเขาก็ไม่อยู่เฉยค่อยๆสอดเข้ามาในเสื้อของฉัน เค้นที่หน้าอกของฉันหนักๆ ก่อนจะละปากมาที่ซอกคออีกครั้ง ครั้งนี้เขาดูดดึงมากกว่าครั้งก่อนแถมกัดจนเจ็บไปทั่วคอ แล้วเลื่อนต่ำลงมาที่หน้าอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเขาถอดเสื้อฉันไปตอนไหนรู้ตัวอีกที่ก็ตอนนี้ที่ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นติดที่ร่างกาย “คุณเปรมหยุดทำแบบนี้เถอะค่ะ” ตอนนี้น้ำตาของฉันกำลังไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่สิ่งที่ฉันหวงมาทั้งชีวิตต้องมาถูกคนเมาขโมยไปฉันต้องเสียใจขนาดไหน “ไม่ต้องร้องไม่เจ็บหรอก ฉันจะทำเบาๆ”เขาตอบกลับมาเหมือนคนที่ได้สติแต่ทำไมถึงไม่หยุดตามที่ฉันขอล่ะ ตอนนี้ปากของเขาครอบอยู่ที่หน้าอกของฉันดูดุนเหมือนเด็กน้อย อีกข้างนึงก็ใช้มือเค้นคลึงไม่หยุด ตอนนี้สมองของฉันไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เราสองคนจะยังมองหน้ากันติดไหมแต่ที่แน่ๆความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนแน่นอน ตอนนี้เขาค่อยเลื่อนมือไปที่ร่องรักของฉัน ฉันได้แต่พยายามหนีบไว้แต่มีหรอจะสู้แรงเขาได้และสภาพตอนนี้ก็ขัดขืนไม่ได้ด้วยเพราะระทวยไปหมดแล้ว เขาพยายามสอดนิ้วเข้ามานิ้วแรกแต่มันไม่ได้เพราะฉันไม่เคย “ผ่อนคลายนะครับที่รัก เดี่ยวก็ไม่เจ็บแล้ว” พูดจบเขาก็พยายามดันนิ้วเข้ามาใหม่ “เจ็บ! ฉันเจ็บ” “ชู่ว์ เดี่ยวก็หายครับ” พูดจบเขาก็เพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสองแล้วสาม ตอนนี้ร่างกายฉันเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆเลยทำไมมันเจ็บขนาดนี้ “ต่อไปเป็นของจริงแล้วนะครับ” พอพูดจบเขาก็สาวท่อนเอ็นสองสามครั้ง จากนั้นก็ค่อยๆกดเข้าร่องรักของฉัน นิ้วมือว่าเจ็บแล้วพอเป็นของเจ็บจนจะตายให้ได้ “เอาออกไป ฮือ ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว ฮึก ฮือ” ฉันไม่ไหวแล้วตอนนี้คือได้แต่ร้องไห้ออกมาบรรเทาความเจ็บ “ไม่มีใครตายเพราะเซ็กส์หรอกครับ ไม่ร้องนะคนดี” พอเขาดันเข้ามาจนสุดแล้วยังดีที่เขาแช่ไว้ให้ฉันปรับตัว ไม่งั้นฉันตายจริงๆพอผ่านไปสักพักเขาถึงเริ่มขยับ มันจะเป็นการร่วมรักที่ดีมาถ้าหากเขาไม่เมาและหากเราเป็นสามีภรรยากันแต่นี้สถานะแค่เจ้านายกับลูกน้อง “อื้อ! คุณเปรม อ้ะ เจ้บ ษาเจ็บ”ฉันครางบอกเขาพร้อมกับพยายามถดตัวหนี เขาก้มลงมาจูบคล้ายเป็นการปลอบ ต่มันทำให้ฉันเคลิ้มได้ จนลืมควมเจ็บปวดไปชั่วขณะ เขาจูบอยู่พักใหญ่จนฉันปรับตัวได้ แล้วจึงเริ่มขยับอีกครั้ง ตอนนี้ฉันได้แต่จิกที่นอนระบายความเจ็บและความเสียวที่ได้รับ ความเจ็บในตอนแรกตอนนี้เปลี่ยนเป็นความเสียวแทนเพราะพอฉันเริ่มปรับตัวได้คุณเปรมก็กระแทกไม่ยั้ง ตับ ตับ ตับ ตอนนี้นอกจากเสียงแอร์ก็มีแค่เสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันเท่านั้นแหละที่ดังในตอนนี้ จนตอนนี้ฉันว่าร่างกายมันแปลกๆไปไม่รู้เขาเรียกว่าอะไรอาการที่เหมือนผีเสื้อนับพันมาบินวนอยู่ที่ช่วงท้อง มันรู้สึกดีมากๆก่อนที่ฉันจะเสร็จแล้วคุณเปรมก็เสร็จตามเขาปล่อยน้ำรักเข้ามาโดยไม่ป้องกันเลย ฉันก็คงต้องรับผิดชอบตัวเองโดยการหายามากินเองสินะ “เสร็จแล้วก็ปล่อยค่ะ ฉันจะกลับ” “อีกรอบนะครับ” หลังจากนั้นเขาก็ทำมันอีกรอบ และอีกรอบ จนเช้าเขาถึงหลับไปแล้วฉันก็ต้องรีบออกมาซื้อยาและกลับบ้านเพราะน่าจะไข้แตกแน่นอน เปรม part ทำไมรู้สึกปวดหัว ปวดตัวแบบนี้วะ ผมตื่นมาช่วงสายของวัน เมื่อคืนผมฝันดีด้วยล่ะฝันว่าได้มีอะไรกับคู่หมั้นผม เธอชื่ออันดาเราเจอกันที่อเมริกาตอนที่ผมไปเรียนต่อที่นั้นแล้วผมก็ตกหลุมรักเธอ เธอสุภาพเรียบร้อยมากจนเราไม่เคยมีอะไรกันเมื่อคืนคือเก็บมาฝันเลยหรอ แต่ พอผมสำรวจตัวเองและเตียงนอน คราบเลือดและคราบน้ำกามพวกนี้บ่งบอกได้ดีเลยว่าเรื่องเมื่อคืนคือเรื่องจริงผมไม่ได้ฝันไปแล้วคนที่นอนกับผมเมื่อคืนคือใครกัน ......ตอนนี้เด็กกำลังเข้าอนุบาลกันแล้วใจผมต้องสลายแน่ๆการที่ต้องไปส่งลูกไปเรียนแล้วก็ทำได้แค่มองดูเขาเดินจากไปสู่ห้องเรียน วันแรกที่ไปส่งลูกผมเกือบร้องไห้เพราะคิดถึงลูกแต่พอหันมามองเห็นษารายนั้นไม่ต้องพูดถึงลิงโลดมาก แทนที่จะคิดถึงลูกแต่ทำเหมือนได้รับอิสระยังไงยังงั้นทำแบบนี้ไม่ได้นะผมอยากให้ลูกเรียนโฮมสคูลนะกลัวลูกร้องไห้อยากกลับบ้านกลัวว่าเพื่อนจะแกล้งแต่ษาไม่ยอมจะส่งมาโรงเรียนอย่างเดียวใจร้ายใจมารมากเป็นแม่ภาษาอะไรใจร้ายกับลูกตัวเองมาก แต่พอหันมาดูลูกผมกับวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปหาครูแบบไม่สนใจพ่อเลยแถมไม่รอพี่ชายอีกลูกชายผมก็ขี้เก๊กจริงๆขนาดกับพ่อยังเก๊กหรือเพราะว่าผมไม่ค่อยตามใจเลยน้อยใจไม่อ้อนผมกันแน่กับแม่เขาคนนี้แทบจะไม่ออกจากตักเลยแหละพอพ่อจะจับเดินหนีเฉยงงมาก แล้วนั้นอะไรครูผู้ชายจะมาหอมแก้มลูกสาวผมไม่ได้นะ เมื่อวานลูกผมก็มาบอกว่าจะแต่งงานกันครูประจำชั้นผมนี่แทบจะให้ลูกออกจากโรงเรียน แล้วนี่ถ้าไม่ติดว่าเมียดึงหูไว้นี้ผมลงไปเคลียร์กับครูที่หอมแก้มลูกสาวผมแล้ว หลังจากเหตุการณ์ต่างๆผ่านมาหลายไปตอนนี้ฉันได้ข่าวว่าปลายกับเอิร์ธไปรับเด็กมาเลี้ยงเพราะไม่อยากที่จะไปรบกวนคนอื่นแหละลองทำมาทุกทา
ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ไอ้คุณเปรมก็ดูแลลูกช่วยฉันดีมากรู้งี้พามาอยู่ตั้งนานแล้วไม่น่าเหนื่อยคนเดียวมาตั้งนานแบบนี้เลย ตอนนี้คุณเปรมไปทำงานงอแงแต่เช้าว่าไม่อยากไปทำงาน อ้างว่าลูกจะคิดถึง ฉันเลยจัดการขั้นเด็ดขาดด้วยคำว่าถ้าหากว่าไม่ไปทำงานจะพาเด็กๆกลับบ้านเชื่อไหมวิ่งลงบ้านอย่างกลับเดอะฟาส ตลกจังขู่แค่นี้ก็กลัวฉันเองก็ไม่ได้ทำงานอะไรเลยตอนนี้แต่ก็ไม่ได้ว่างหรอกถึงแม้ว่าไม่ได้ทำงานแต่สองหน่อที่บ้านนี่คืองานอันใหญ่หลวงเลยแหละดีหน่อยที่มีคนเลี้ยงช่วยไม่งั้นคงไม่มีเวลากินข้าวหรอก เพราะพอเวลาที่คนใดคนหนึ่งร้องไห้อีกคนได้ยินก็ร้องไห้ตามๆกันฉันไม่รู้จะอุ้มใครก่อนดีจะอุ้มพร้อมกันก็กลัวร่วงเด็กเขาจะมีเซนส์ว่าใครเป็นพ่อแม่แล้วคือถ้าไม่ใช่พ่อหรือแม่อุ้มก็จะไม่ยอมหยุดร้อง บ้างครั้งที่ลูกร้องไห้บ่อยฉันกังวลมากว่าลูกจะเป็นโคลิคไหม(โรคที่เด็กจะร้องไห้เป็นเวลาแต่ไม่มีเหตุผลในการร้องปลอบก็ไม่หายทำยังไงก็ไม่หายจะเป็นจนกว่าอายุจะครบหนึ่งปีหรืออาจจะไม่ถึงปี) ฉันเลยตัดสินใจหอบลูกไปหาหมอสรุปไม่ได้เป็นอะไรแค่ติดอุ้มเพราะว่าคุณย่าคุณปู่ยิ่งคุณพ่อเขาแทบจะไม่วางเลยจนตอนนี้เด็กติดอุ้มหนักมาก ตื่นปุ๊บเป็นต้องใ
ฉันกำลังนั่งรอคุณสามีอยู่บ้านแต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่กลับบ้านไปเกเรที่ไหนนะ ฉันให้แม่โทรไปหาเลขาคุณเปรมว่าทำไมถึงยังไปกลับบ้าน สรุปคือพากันไปผับพี่ตั้ม คืออะไรเลิกงานทำไมไม่กลับบ้านไปเที่ยวอีกฉันกะว่าถ้าไม่ดึกจะไม่ว่าเพราะว่าเข้าใจว่าไปพบปะเพื่อนบ้างอะไรบ้างแต่ถ้าดึกมีแต่ตายกับตายหลังจากที่รอแล้วรอเล่าสามีฉันก็ยังไม่มานี้ก็จะห้าทุ่มแล้วทำไมยังไมกลับมาอีกพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานทำไมไม่รีบมาพักผ่อน เดี๋ยวเจอฉันไอ้คุณเปรมตอนนี้ฉันยืนอยู่สถานที่ที่แทบจะเรียกได้ว่าคุ้นเคยเพราะว่ามาที่นี่บ่อยมากเมื่อก่อน ฉันเดินหาคุณเปรมรอบๆข้างล่างแต่ไม่เจอหรือว่าอยู่ชั้นบนแต่ชั้นบนฉันเข้าไม่ได้นะ มันเป็นส่วนของแขกวีไอพีสำหรับคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ทางออกสุดท้ายคงต้องโทรให้พี่มาร์คช่วย ฉันเคยขอแลกเบอร์พี่เขาไว้ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุดเพื่อมีอะไรให้พี่เขาช่วยในที่สุดก็ถึงวันนี้ที่จะได้ใช้“ฮาโหลพี่มาร์คค่ะ ตอนนี้พี่ได้อยู่กับคุณเปรมไหมค่ะ?”“อยู่ครับอยู่กันหมดทุกคน มีอะไรไหม?”“เอ่อ~ ~ พอดีว่าษาอยู่ข้างล่างพี่มารับได้ไหมษาไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหน แล้วษาขออีกอย่างพี่อย่าบอกคุณเปรมนะคะว่าษามา”“ เรากลับมาแล้
จากที่ผมขอร้องให้ษาย้ายกับมาอยู่ที่บ้านเพราะผมเองก็อยากที่จะช่วยเธอเลี้ยงลูกไม่อยากให้เธอเหนื่อยเพียงลำพังเพราะว่าเด็กๆป่วยบ่อยมากสาเหตุก็มาจากที่คลอดก่อนกำหนดด้วยแหละ แล้วพอเวลาป่วยก็จะป่วยพร้อมกันตลอดเพราะว่าเป็นแฝดกันมั้ง ผมเลยอยากให้เอมาอยู่ที่บ้านผม เพราะผมเองจะได้ดูแลทั้งแม่และลูกสะดวกๆหน่อยแต่ว่าตอนนี้จะเข้าเดือนที่สองแล้วเธอก็ยังไม่ยอมพูดอะไรเลยไม่ปฏิเสธหรือตอบรับผมไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ส่วนในช่วงที่ผ่านมาผมก็ไปกลับบ้านเธอเป็นว่าเล่นเพราะว่างานาก็ต้องทำลูกก็ต้องเลี้ยงเมียก็ต้องง้อ เห้อพ่อละเหนื่อย ฉันเองก็เข้าใจคุณเปรมเขานะแต่ว่าฉันกลัวว่าถ้าหากฉันกลับไปเจออะไรเก่าๆความรู้สึกของฉันมันจะเป็นยังไงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่นั่นคือความทรงจำที่เลวร้ายมาก ฉันกลัวว่าฝันร้ายมันจะกลับมาหาฉันอีกแต่ยังไงสักวันฉันเองก็คงต้องกลับไปอยู่ดีเพราะว่าฉันสงสารลูกอยากให้พวกเขาได้อยู่กับพ่อเขา แล้วดูเหมือนว่าปลาวาฬจะติดพ่อเป็นพิเศษเพราะเวลาที่คุณเปรมกลับไปทำงานปลาวาฬจะซึมมากไม่ยอมกินนมจนต้องโทรหาวีดีโอคอลหาพ่อให้ถึงดีขึ้น เพราะว่าพ่อเขาอยู่ด้วยจะตามใจกันมากเวลาลูกร้องเอานมให้กิน
หลังจากผ่านไปสองชั่วโมงพยาบาลก็เข็นรถออกมาสองเตียงคือลูกผมทั้งสองคน หมอบอกว่าเด็กๆต้องเข้าตู้อบก่อนเพราะว่าออกมาก่อนกำหนดและก็มีอาการตัวเหลืองเลยต้องรีบนำเข้าตู้อบให้เร็วที่สุด ส่วนษาตอนนี้ยังไม่ออกมาเลย“คุณหมอครับภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับทำไมยังไม่ออกมา”“คืองี้นะครับ เนื่องจากว่าเธอเสียเลือดมาก่อนดังนั้นพอผ่าตัดเลือดยิ่งออกเยอะทางเราเองก็ไม่มีเลือดกรุ๊ปนี้ในสต๊อกต้องรออีกโรงบาลส่งมาให้”“เธอเลือดกรุ๊ปไหนครับ คุณหมอภรรยาผมเลือดกรุ๊ปไหมครับ”“เธอเลือดกรุ๊ปโอครับว่าแต่พวกคุณมีใครเลือดกรุ๊ปนี้ไหมครับจะได้ไม่ต้องรอนานด้วย”“ผมครับผมเลือดกรุ๊ปโอ”“แต่ว่าพี่เปรมยังไม่ได้พักเลยไม่ใช่หรอค่ะ เพิ่งประชุมเสร็จก็มาเลยน้องกลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไปอีกคน ให้น้องช่วยนะคะ น้องเองก็เลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอ”“งั้นพี่ฝากด้วยนะ คุณหมอครับผมฝากน้องกับภรรยาผมด้วยนะครับ”“ไม่ต้องห่วงครับมันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว”หลังจากที่ปลายเข้าไปในห้องนั้นนี้ก็ผ่านมาเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ในความรู้สึกของผมเหมือนกับว่ามันนานเป็นวันๆได้ นี้สินะความรู้สึกของคนรอ ในตอนนี้ผมตัดสินใจโทรบอกทางบ้านของษาเพราะว่าถ้าหากษาออกมาแล้วผมก็อย
อันดา partฉันจะไม่ยอมให้พวกมันมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นหรอก ฉันต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหนใครจะรู้ฉันต้องอยู่หลบๆซ่อนๆกลัวว่าเมียหลวงเขาจะรู้ แต่ในขณะที่ฉันทุกข์พวกมันกับมีความสุขกันทุกคน ฉันไม่ยอมให้พวกแกมีความสุขนานหรอกคนที่พรากของของฉันไปมันต้องรับรู้ถึงความรู้สึกของการสูญเสียเช่นเดียวกันกับฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆพวกนั้นแต่ฉันก็พอจะมีสายจะคนที่ทำงานที่โรงแรมนั้นว่าเปรมทำอะไร อยู่ที่ไหนกับใคร สายของฉันก็เลขาของเปรมนั้นแหละฉันก็แค่ใช้เสน่ห์นิดหน่อยแค่นี้ก็หลงฉันหัวปลักหัวปำแล้ว และตอนนี้มันก็ถึงเวลาที่ฉันจะเอาคืนคนพวกนั้นแล้ววันนี้คุณเปรมบอกว่าจะมาถึงในช่วงเย็นเพราะว่าหาไฟล์บินได้ช่วงนั้นช่วงเช้าเพิ่งประชุมเสร็จเลยแวะไปเก็บเสื้อผ้ามาเฝ้าฉันต่อ ส่วนปลายฟ้าเธอเองก็ดูแลฉันอย่างดีอะไรที่เธอทำไม่ได้ก็จะมีพยาบาลพิเศษที่จ้างมาช่วยเธอด้วยแต่ส่วนใหญ่เธอจะลงมือทำเองเพราะอยากไถ่โทษกับสิ่งที่ทำลงไป ฉันเองก็ไม่ติดอะไรกับเธอแล้วส่วนเรื่องที่ว่าฉันจะกลับไปคบกับคุณเปรมต่อไหมนั้นเป็นเรื่องของอนาคตฉันยังให้คำตอบไม่ได้เพราะว่าฉันเองก็ยังไม่มั่นใจในตัวเขาเลย“ษาฉันออกไปกินข้าวก่อนนะเธออยู่คนเด