Bella Schist
Araw ngayon para mag-apply sa trabaho bilang secretary ng letcheng assignment ko. Bakit letche? Kung hindi lang sana sila epal na tumawag ng maaga ay sana nakapagbakasyon pa ako ng kahit isang linggo lang sa Beijing, China.I miss my Godmother, Auntie Liu Wuzi, I wonder what she’s doing right now. Dahil sa sunud-sunod na projects at assignment ko sa trabaho ay anim na buwan ko na din siyang hindi nakikita. She’s the closest person to me ever since I woke up from being comatose for about three years. Even though I lost my memories, she never failed to take care of me and keep me motivated.Next week pa sana talaga ‘tong appointment ko ngayon kaso ay talagang inaapura na ako ng boss ko. Three days ago, pumasok ang ibang kasamahan ko sa loob ng company. Yesterday was Khalis’ turn. And yes, nag-iba ang plano.Tumingin ako sa salamin sabay suot ng blazer ko, I am a bit uncomfortable with my attire dahil na rin siguro sa nasanay ako sa military suit at leather jackets. Tuwing magdadamit ako ay balot na balot ang katawan ko, this time I am going to wear a corporate skirt.Kinilatis ko ng mabuti ang repleksyon ko sa salamin. Napangiti ako sa babaeng nakatingin sa akin, so much for your self satisfaction. “There you are. Perfect.” I cheered myself.Bumukas ang pinto ng kwarto ko at iniluwa ang demonyong si Poncio Pilato. Este pumasok ang boss kong si Hiro. “Sire!” Gulat na saad ko ngunit ngumiti lang siya sa ‘kin bilang tugon. “Anong ginagawa mo dito, Agent Hades?” Takang tanong ko sa kaniya.“Mukhang ready ka na ah? Ipapatawag ko na ba si Agent Vaughn para ihatid ka?” Tanong niya.Bumuntong hininga ako at ngumiti ng pilit sa kaniya bago magsalita. “Ano pa nga bang magagawa ko?” Balik na tanong ko sa kaniya.“H’wag sanang puro kaharutan ang atupagin mo doon. Hindi porket gwapo magiging boss mo ay puro pagpapapansin at kerengkeng ang gagawin mo, anim na buwan ka do’n na magbibigay ng serbisyo. Mahihirapan kang kunin tiwala no’n kaya magpakabait ka.” Seryoso at mahabang litanya ng boss ko.“Copy, Sire!” Agarang tugon at saludo ko.“And your identity as an agent. Tandaan mo Bella, hindi ka pwedeng magbigay ng mga confidential information kapag tinanong ka. Also, hindi nila pwedeng malaman na secret agent ka dahil confidential information din ‘yan, alam mo ‘yan. If anything happens, just call me or one of your colleagues to your aid.” Dagdag niya pa sa sermon niya.“And love is the least thing you should think of.” Pagtutuloy ko sa sinasabi niya. He smiled.“Good. Then you clearly remembered. Good luck.” He said while also nodding his head.I walked out of the room. There I met kuya Vaughn who is all packed up. Nakasandal siya sa taxi na sasakyan ko papuntang kumpanya at nakasuot ng puting polo para magmukhang totoong taxi driver. Kinuha niya na ang susi ng taxi at akmang sasakay nang mapansin niyang nagtatakang nakatingin lang ako sa kaniya.“Anong tinitingin-tingin mo diyan?” Tanong niya at nakipagsubukan ng titig sa ‘kin.Tumawa ako ng malakas dahilan para mairita siya. Nang itikom ko ang bibig ko ay akmang magsasalita na sana siya nang unahan ko. “Hindi ko alam na bagay mo pala maging taxi driver, Agent Vaughn.” Wika ko na kinairap niya.“Magpasalamat ka na lang at ihahatid kita. Wala pa namang sasakyan palabas ng kampo.” Sagot niya at ngumisi. “Gusto mo bang mag-exercise na muna? Feel free maglakad.” Pagbibiro niya. Hinampas ko naman siya ng bag ko kaya napangiwi siya.“Tara na nga!” Nakabusangot na maktol ko.Habang nasa byahe ay bigla kong naalalang hindi ko pala nadala ‘yong hinanda ko kaninang kakainin ko sa lunch ko. Kung minamalas nga naman, iisang bank account lang ang pwede kong gamitin na walang laman. May perang ibinigay sa ‘kin ang agency na fifty thousand pesos check para sa allowance ko ngayong buwan. Bukod doon ay wala na akong iba pang perang hawak.“Kuya Vaughn, pwede bang tumigil ka mamaya sa isang bangko? Ipapapalit ko lang itong ibinigay ni Sire na allowance ko. Bukod dito wala na akong perang hawak dahil confiscated niya lahat,” Paki-usap ko kay Agent Vaughn habang siya naman ay natatawa. “Anong nakakatawa?” Dagdag na tanong ko sa kaniya.Napailing na lang siya. “Sinong mag-aakala na ‘yong paboritong agent ng boss ay paghihigpitan at gigipitin niya sa allowance?” Tanong niya sa ‘kin.Napabuntong-hininga na lang ako bago nagwika, “Palagi naman niya akong pinaghihigpitan na daig pa niya kung umasta ay tatay ko. What’s new? Saka itong fifty thousand na ‘to, allowance ko na ‘to hanggang sa magsweldo ako sa trabaho ko. Wala na siyang ibibigay sa susunod pang mga buwan.” Walang ganang tanong ko rito pabalik.Agent Vaughn tapped my shoulder before he murmured something I can barely hear, “He is just concerned for your safety, don’t worry. Saka subukan mo din minsan magtrabaho sa opisina at mamuhay with your hard-earned money.”“Right. He is just concerned for my safety. Sobrang concerned niya na talagang ibinibigay niya pa sa ‘kin ang mga pinakamahihirap at delikadong misyon. Saka hindi ba hard-earned money ang perang tinatanggap ko sa pagiging secret agent? Buwis-buhay kaya trabaho natin.” Sarkastikong sagot ko na ikinatawa naman niya.Suddenly, the car stopped. “Ayan, pwede ka nang magpapalit ng fifty thousand allowance mo.” Agent Vaughn happily informed me. “H’wag mong kakalimutang ilibre ako ha?” Pahabol pa niya.Bumaba ako ng taxi at ipinapalit ang bank check na ibinigay ng boss kong si Hiro. Nakakita ako ng coffee shop sa tabi nito kaya dumiretso ako doon upang umorder ng dalawa. Kunsensya ko na kung hindi ko bibilhan ‘yong nagpapanggap na taxi driver na naghihintay sa ‘kin ngayon.“Oh, merienda mo.” Wika ko habang inaabot ang kape at tiramisu cake na binili ko para kay Agent Vaughn.Tumawa siya ng malakas at napatingin sa oras sa haawak niyang mobile phone. Umiling-iling siya at tinignan ako ng may halong pagtataka. “More like breakfast for me,” he replied. He opened the car door for me before he added something, “Tara na, baka malate ka pa. By the way, nine o’clock ako kumakain ng agahan paalala ko lang.” Pagkarating ko ay diretso na ako agad sa opisina ng Ace kuno dahil nasa top floor lang naman ang office niya. Tinanong ako kanina ng babae sa may front desk kung may appointment ako, mabuti na lang at nakita ko si Agent Kross na siyang nagsabing ako ang bagong apply na secretary ng boss.Narinig ko din kanina sa ibang employees dito na siya (ang boss) lang daw mag-isa doon, hindi raw allowed ang kahit na sino maliban kung may appointment o permiso niya. Sanaol kayang mag-isa di ba?May chismis din akong nasagap na dito na rin daw siya minsan tumitira. Kaya raw sakop niya ang buong top floor ay dahil kumpleto na doon ang gamit niya. Mala-luxury condominium unit daw ‘yon sabi naman ng iba. Halatang single at puro trabaho ang alam gawin. Siguro ang boring ng buhay niya.“Kaya mo ‘yan, Ysa.” Pagcheer ko sa sarili ko bago magbukas ang elevator at bumungad ang napakalawak na office niya.Bella SchistSino ba naman kase hindi malawak ang office kung sinakop niya isang buong floor?Tumingin ako sa paligid. Curiosity hit me again. Interesado akong malaman kung anong klaseng Ace ang ipinagyayabang ni Hiro. Gusto ko ding malaman kung karapat-dapat ba siyang pagsayangan ko ng oras ko o magreresign na lang ako sa trabaho.Maayos at malinis ang buong opisina niya. Mukhang living room ang harapan ng desk ng boss. Lumapit ako sa mesa niya, mukhang mahilig siya sa mga bright colors liban sa black and white na theme ng buong top floor. Naglakad ako sa kaliwang direksyon ng desk niya, may open library ang opisina kaya naglibot muna ako. Maraming magkakaibang libro, halos lahat din sa may dulong parte ng library ay limited edition at rare finds.Sa paglalakad ko habang naghahanap ng libro tungkol sa history ng mga Ace ay napansin ko ang isang pintong nakaawang, mukha itong Master’s bedroom sa laki ng kwarto.I sneakily entered the room and it surprised me to see that everything is
Bella SchistGrabe na sa ‘Are you sure you can pass the interview?’ na ‘yan ha? Minamaliit ata ako nitong damuhong lalaking ‘to. Aba porket marami kayong pera pampasuweldo. How dare you?Inhale… exhale. Cheer up self, kaya mo ‘yan! Habaan mo pasensya mo please, tandaan mo ‘yong free six-month vacation na ipinangako ni Hiro.“That’s a nice question, Sir. I’m confident that I can pass this interview because of my transparent personality. Also, I am a flexible worker who can do things under pressure…” Sagot ko dito with matching ngiti.“Your answer is a bit off.” Sir Lance coldly stated as he cut me off before he shrugged his shoulders.I saw him smirked as if telling me that I have failed already but I still have the guts to smile at them. Napabuntong hininga na lamang ako. Mukhang mahirap kausap ‘tong Lance Joshua Sinclair na ‘to. Hindi ba gano’n naman talaga ‘yon? Sinagot ko naman ng maayos ah? Anong mali do’n?“Hindi ‘to Miss Universe pageant, Miss.” Singit naman ng kasama niyang pog
Bella Schist“Secret Agent Service identification card. Ysabella Simonette Suarez y Ramos… Agent Snow?” Basa ng kapatid ng bagong boss ko sabay tingin sa ‘kin ng may pagtataka.“Explain.” Wika ni Sir Lance kaya naman napakagat labi ako at buntong hininga. Paano ko ba sisimulan at saan ako mag-uumpisang magpaliwanag?“Diamond Ace Secret Agency huh? Tangina ni Hiro, tol! Alagad niya pala ‘to. Lagot na.” Sigaw ng kapatid niyang epal kaya napalingon sa kaniya si Sir Lance.“So? Who bullied her just now?” Sagot ni Sir Lance dito at napahawak sa sentido. “Hand me that one.” Utos niya pa.“Ay ako ba?” Tanong naman pabalik ng kapatid niyang sira na ata ang ulo at mukhang may short term memory loss pa sa bilis makalimot habang inaabot ang pocket wallet ko.“Hindi naman sa nagmamalinis pero ikaw lang ‘tong walang pasensya at hindi mahalata kung sino ang kaharap mo.” Malamig na tugon ni Sir Lance sa kaniya habang inaabot ang pocket wallet na hawak ng kapatid bago ibinaling ang tingin sa akin.“P
Bella Schist“Kunin mo ‘yan.” Utos ni Sir Lance sa kapatid niya. Napairap naman si Sir Damon sa utos ng kapatid, siguro naman nagising na siya sa kabastusan na ginawa niya kanina.“Bakit ako?” Reklamo niya. “Baka makabastos ako. Ikaw na lang kaya? Ikaw naman ang boss dito.” Pag-alma ni Sir Damon kay Sir Lance.“Kunin mo, ikaw na ang nandiyan.” Sabi naman ni Sir Lance pabalik habang nilalaro ang pocket wallet ko.At pinapaikot-ikot pa niya talaga sa kamay niya. Aba matapos niyong sirain iba sa gamit ko, ‘yan naman ang bibiktimahin niyo. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa ‘kin kapag itong dalawang ‘to ang araw-araw kong makakasama. Mukhang ikakamatay ko ang kunsumisyon.“Sino ba may idea ng body inspection?” Pabalang na tanong ni Damon. Nakikipagsubukan siya ng titig sa kapatid na walang planong gawin ang sariling utos.“Kalma nga. Huwag na kayong magtalo. Ako na magtatanggal nito para sa inyo. Daming niyong problema sa buhay.” Sabi ko sa kanila.“Don’t you dare. Saka ikaw ‘tong dag
Bella SchistDiretso lang siyang naglakad at hindi napansin ang presensya ko. Nagtatampong tinawag ko siya. “Kuya Azrael!” Sigaw ko rito.“Haha Little Sis, ikaw pala. Anong ginagawa mo rito? Hindi ka naman dito nagtatrabaho. Bored ka na ba sa agency niyo kaya ka sumasideline o nagpunta dito as a representative?” Nakangiting tugon nito.Napatalon akong yumakap sa kaniya ng mahigpit. Napangiwi naman si kuya sa inasta ko. Halatang napilitan ang mga ngitian niya nang mapatingin sa dalawang boss namin habang pilit na kumakawala sa yakap ko. Pwes kuya, wala akong pake sa kanila!Matagal-tagal ko na rin siyang hindi nakikita dahil kahit may salu-salo ang pamilya ay hindi siya umuuwi. Subsob siya sa trabaho at kahit nasa malapit lang ay parang nasa kabilang lupalop siya ng daigdig. Palagi niyang tinatanggihan ang alok ng mga magulang namin kapag may kasiyahan at tuwing umuuwi siya ng bahay ay wala siyang imik.“What?” Bulalas ni Sir Lance. “Did I just heard it right?” Dagdag na tanong pa niya
Lance Joshua“Don’t you think it’s scheming?” Wala sa sariling wika ko habang iniisip ang ipinadala ni Hiro na agent para maging secretary at assistant ko.To think that it isn’t his idea at all but it is the idea of my father who still treats me as if I am a kid. I’ll better ask Kean after this meeting. Panigurado ay may alam siya tungkol dito.“Pardon, Sir?” Wika naman ng manager ng isang branch na kasalukuyang nagrereport ngayon sa harapan.Napatingin ako sa kaniya at napakunot ng noo nang mapagtanto kong lahat sila ay nakatingin ngayon sa akin. I unconsciously snap back from my deep thoughts to reality and focused on the report.I smiled mischievously at the manager before speaking, “Go on. I’m just thinking of something.”“Bro, mukhang hindi ka nakakundisyon ngayon. What if i-cancel na muna natin ‘tong meeting at ulitin na lang sa susunod na araw? Kanina ko pa napapansin na hindi ka nakikinig.” Sabat naman ni Damon.“Nah, just go on with the report. You can just give me a copy of
Lance Joshua“What are you laughing at? What do you mean by ‘hindi alam ang buong istorya’, Kean?” Tanong ko kay Kean habang siya ay hindi matigil sa pagtawa.He calmed himself down before he spoke, “Well, mukhang minaliit niyo ata kakayahan ng kapatid ko dahil lang sa narinig niyong wala siyang maalala ni isa tungkol sa sarili niya. Let me tell you this, she is a four degree holder.”Pagkatapos ay tumawa na naman siya. Unbelievable! Someone who can’t remember anything about herself finished four college degrees at such a young age? I only finished two degrees. A four-year bachelor in business administration course and another two years for finance.“Hindi kami nakikipaglokohan sa ‘yo, Kean. Hindi ito ang tamang oras para magjoke. H’wag mo kaming ginagago, may kalalagyan ka talaga.” Naiinis na saad ni Damon at hinampas ng malakas ang table.“I told you. Don’t judge a book by its cover ika nga nila. I’m serious, dude.” Nakangiting pag-alma ni Kean. Now it’s getting more and more intere
Bella SchistTumingin ako sa glass wall. Madilim na pala ang paligid sa labas. Kinuha ko ang phone ko at tinignan ang oras. It’s already three minutes pass eight o’clock in the evening. Lumingon ako sa lalaking nakaupo sa swivel chair niya sa may side. Hanggang ngayon nakatungo pa rin ang boss ko sa laptop niya. Inobserbahan ko siya habang nagtatrabaho, napakaseryoso niya.Anong oras kaya ako pwedeng umuwi? Gutom na ako pero parang nakakahiyang magpaalam habang nagtatrabaho pa siya nang walang imik. Wala na din ‘yon kontrabidang kapatid niya. I wonder kung saan na ‘yon nagpunta.“Sir?” Tawag pansin ko kay Sir Lance. Saglit na lumingon naman siya sa ‘kin bago ibinalik ang atensyon sa ginagawa niya. “Hindi ka ba magrerest muna?” Tanong ko rito.“Hindi.” Tipid na sagot niya. Tahimik lang siyang nakatungo sa laptop niya. Matagal-tagal bago ulit ako nakapagwika dahil parang wala siyang balak tumigil sa ginagawa niya.“Pero gabi na ho. Mukhang hindi ka pa naglunch, Sir. Kanina nang nanggal