Kabanata 13

Nagising ako sa ingay ng aso naming sa labas, isang chow chow si Babol. Humikab lang at nag inat-inat, ramdam na ramdam ko ‘yung pagod mga ‘teh tapos mamaya practice na naman. I check my clock in my bed side table, saktong 6 ng umaga pa.

Pagkatapos ng konting tulala, isip-isip sa buhay. Kung bakit ang tawag sa kutsara ay kutsara kung pwede naman tinidor, chariz. Makabangon na nga lang. Kinuha ko na muna ‘yung towel ko sa cabinet, bagong laba ‘to tol. Pero nahagip ng mata ko ang paperbag na nasa gilid ng cabinet, ‘yung pinaglagyan ko ng jacket. Shuta, dadalhin ko na naman yan tapos hindi ko na naman alam kanino ibibigay. Bahala na nga.

“Ano na, Prem? Nagdadasal ka pa dyan sa cr?” Rinig ‘kong sigaw ni mama sa labas, lakas ng boses talaga kahit napaka distansya ng sala sa kwarto ko. Ganyan yan si mama, kapag ka nasa mood mag-ingay. Yan ‘yung alarm clock na makakapagpadali sayo.