Kabanata 45
Betrayal
Pinagmasdan ko ang lahat ng naroon. Karamihan ay ang mga malalapit kay kuya at ang iba ay mga relatives na. Nabaling ang tingin ko sa pamangkin kong limang-taong gulang. Nakakapit ito kay Ate Jamilah at bagsak ang balikat na nakatingin sa harapan kung nasaan ang daddy niya.
Napasinghap ako nang makita ko kung paano nito niyakap si Ate Jamilah at doon tuluyang umiyak. She knows what was happening. She's aware by her surroundings. Alam niya kung anong nangyari sa daddy niya. Naiintindihan na niya kung ano ang mundong naghihintay sa kaniya at ang pakiramdam kung gaano kasakit mawalan ng tatay.
And this feelings sucks. Big time. This should be illegal but what should I do to prevent this from happening again and
Quick story telling about how I created VOICELESS DuologySo, basically, Voiceless Duology is originally a one book only and it is a fan fiction. Way back 2015 when I created this one and I can still remember its old title which is UNHEARD with 50 chapters. Me and my best friend is a die-hard fan of Australian rock band called 5 Seconds of Summer. She’s also a writer and she’s the reason why I created this story of mine. The vocalist of the band is her bias and mine is the bassist. One day, she requested to me, “Gawan mo nga kami ng story ni Luke.”—the name of the vocalist. Bilang isang mabait na kaibigan, I followed her. I first published it on Wattpad at natapos ko siya by 2016 and revised it in 2017. Imagine, napagtripan lang isulat noon, unti-unti nang nakikilala at nababasa ng lahat ngayon—may bonus pang pera!
Kabanata 46 Voiceless "Acel! Acel... please, wake up. Don't fucking close your eyes!" I heard Kiel's frustrated voice. Sa kabila ng mga putukan na naririnig ko sa paligid ay ang boses niya ang nangibabaw lalo na nang magpakawala ito ng malulutong na mura. "Fuck! Fucking call an ambulance, now! May tinamaan dito!" sigaw niya ulit. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko. Napangiwi ako nang maramdaman ko ang matinding sakit sa kaliwang dibdib ko. Sobrang init nito na tila unti-unting nasusunog. "K-Kiel..." I tried to call him and reached for his hand but I am too weak. Maya-maya pa ay nagmura muli ito bago tuluyang bumaling sa'kin. Nakita ko a
Kabanata 47 Grief Nabaling ang tingin ko kay Kiel at sa anak kong mahimbing na ang tulog sa sofa malapit sa kama ko. Dahan-dahan akong umupo upang mas makita sila nang maayos. Napangiti ako habang pinagmamasdan silang dalawa. Na kahit ang pagpikit ni Kiel habang tulog ay kuhang-kuha ni Zick. Manang-mana. Ang hugis ng mukha, tangos ng ilong, kutis, ang mapupula nilang mga labi, lalo na ang mga mata. Hindi ko alam kung anong ginawa ko sa past life ko para magkaroon ng ganito kagandang pamilya. Kung nabuhay lang din siguro ang kambal ni Zcik ay magiging mas masaya. Kung nabubuhay pa siguro ang mga taong nawala nang dahil sa nakaraan ay
Kabanata 48 Protect It has been two weeks since we took Kuya Roy to his grave. Ang lugar na iyon na ayoko na sanang balikan pa. Na nangako ako sa aking sarili na hinding-hindi ko na iyon babalikan pa pero hindi Niya ako pinagbigyang tuparin iyon para sa aking sarili. Hinding-hindi na ako babalik pa sa lugar na iyon dahil sisiguraduhin kong matatapos na ang gyera na ito.Walang gana akong bumaba mula sa kuwarto ko para mag almusal na. Hindi ko na naabutan ang dalawa sa tabi ko kaya ang hula ko ay maagang nagising ang mga ito. We decided to just stay here for a while nang sa gano'n ay may kasama si Mommy. Ayaw ko mang manatili rito nguni
Kabanata 49 Chase "Hush... don't make any noise, okay? Stay quiet," kalmadong utos ni Kiel sa anak niya habang ako ay hindi na alam kung paano pa kakalma. They are still outside! Kung saan banda ay hindi ko na alam. Basta ang alam ko ay narito lang sila malapit sa amin. They want us to show up kaya naman halos mabaliw na ako sa takot hindi para sa sarili ko, kung hindi para sa anak ko. "Kiel, anong gagawin natin? Should we call the police? Paano kung makita nila tayo rito?" tanong ko sa kaniya habang pilit na kinakalma ang sarili ko. Kinuha ko sa kaniya si Zick at ni
Kabanata 50 Give up Sumandal ako sa hamba ng pintuan at pinagmasdan silang dalawa. Eleanor is currently doing a first aid to Kiel. Tila alam na alam niya ang ginagawa niya. Gustuhin ko mang pigilan ang ginagawa niya kay Kiel ay hindi ko magawa dahil alam kong wala akong alam sa gano'ng bagay. Isa pa, hindi ko alam ang iniisip ni Kiel tungkol sa babaeng ito. Bakit ito narito? "Are you alright? Wala ka bang sugat?" Nilingon ko ang nagsalitang iyon at nakita ko si Jack na kagagaling lamang sa kusina. May
Kabanata 51 Crashed"How are you, Mom?" tanong ko sa kaniya habang nakatutok ang mga mata ko sa TV. It's been three days since we stayed here at Kiel's house. Tahimik, na kung wala lang si Zick ngayon ay hindi magiging maingay ang paligid dahil siya ang nagpapaingay nito. My Eizickiel is the reason why my silent life become noisy again since I left his father before. "I'm fine, AJ. Huwag ako ang alalahanin mo. The case of Enrique Lim has been filed to the court. Ebidensya at statements na lang ng mga nahuli niyang tauhan ang kailangan para tuluyang madiin siya," sagot nito sa'kin, tila walang emosyon ang boses niyang 'yon.
Kabanata 52 Enough I never fully understand what pain feels like until Daddy died six years ago. Na sa sobrang sakit ay halos hilingin ko ring mamatay ako. Labis kong pinagsisissihan ang pangyayaring iyon dahil galit siya sa akin nang mawala siya. I didn't get a chance to apologize to him which was my biggest mistake I made. The next thing was the time I found out I lost Zick's twin because of my own fault. It is my fault. Hindi ko ito naalagaan. Hindi ako nag-ingat, na kung wala nang natira sa akin nang mga panahon na iyon ay hindi ko na gugustuhing mabuhay pa. Na kung hinid Niya ako tinirhan, nang araw na rin na iyon ay tatapusin ko ang buhay ko.