/LDR-14/

THIRD PERSON

"Before you go, I would like to inform you about some strictly rules when you time travel and most importantly when you're already in the past." dugtong pa nito.

Napatango naman si Max at kaagad na nalipat ang atensyon niya sa sasabihin ni Lucina. "Okay."

"Theresa has made a few important and strict rules  when it comes to traveling in time. In this way, the traveler must abide by the rules in order to avoid changing the present and future." panimula nito. Sumulpot naman ang isang screen pero nakalutang ito sa hangin. Hindi na nagulat si Max nang makita ito dahil kaagapay na ito sa kanilang panahon kung saan ay kasali na sa teknolohiya sa hinaharap.

Doon, nakasulat ang bawal gawin at iilang mga panuntunan para sa paglalakbay pabalik.

"Traveling in the future is techically easy but when you travel back in time is a complicated matter. That's why the travelers are obliged to follow the said rules." dugtong pa nito.

Sinundan naman ng tingin ni Max nang biglang lumipat sa mistulang isang pahina ang screen. Mataimtim siyang nakikinig dahil alam niya sa sarili na kailangan niya itong itatak sa isipan sa oras na handa na siya.

"Rule number one. Do not say anything or mention about the future. Mentioning anything about the future might create a new timeline that aren't suppose to happen." pahayag nito para sa unang-unang patakaran patungkol sa paglalakbay sa oras. Marahan namang napatango si Max bilang pag-sang ayon kasabay ng pagpasok sa isip niya ng nasabing pahayag.

"Got it."

"Rule number two. Use your time wisely. Don't waste your time on any pointless things."

"Noted."

"Rule number three. Get back preferably in this exact moment. When you go back, focus your mind and don't be distracted to avoid going to different location or any place."

Muli namang napatango si Max sa narinig. "That one is tough." komento niya.

"Rule number four. If you come across your past self, don't let it recognize you or anyone related to you."

"Okay. Noted."

"Rule number five is the last and most important. Don't talk or initiate a conversation with someone in the past. Avoid it as best as you can because just like rule number one, the timeline of both present and future might ruin and change."

Sa narinig mula sa huling patakaran ay napalunok na lang siya. Mukhang imposible kasi na maiiwasan niya ito lalo na at mahilig pa naman siyang makipag-usap sa mga tao. Palatanong din siya kaya naman ay ngayon pa lamg ay kinakabahan na siya.

Bigla naman siyang nagdalawang-isip dahil sa mga nakalap na impormasyon ukol sa pagta-time travel pero naisip niya na isang beses lang naman niya itong gagawin at nasisiguro niya na susundin niya lahat ng patakaran na nasabi.

Nag-isip muna siya saglit at kinalma ang sarili 'saka malalim na nagbuntong-hininga para sa paghahanda sa gagawin.

"Okay. I'm gonna do this."

Sa oras ding 'yon ay buo na ang desisyon ni Max na pumunta sa nakaraan. Sinisiguro niya na susundin niya ang mga patakaran na nasabi at hindi niya ito susuwayin.

"Let's do this." aniya kaya kaagad na tumugon si Lucina at tuluyang pinaandar ang buong makina para sa gagamiting paglalakbay ni Max.

"Breach opening..." saad ni Lucina nang malaman na unti-unting may namumuong kung ano sa gitna ng machine. Isa itong kulay asul na pinaghalong puti, mistulang parang ulap at sa pinakagitna nito ay isang maliwanag na lagusan na hindi mawari ni Max kung saan patutungo.

Nagsimula namang magsilutangan ang mga kagamitan sa loob, mistulang nagkaroon ng gravitational force dahil sa nangyayari. Naging static din ang tunog ng paligid.

Sa isang minuto ay tahimik ang paligid pero pagkalipas ng ilang segundo ay lumalakas ang tunog pero hindi naman sa puntong nakakabingi. Nagpapalit-palit ang ganitong tunog kasabay ng kaniyang paglalakad patungo sa harap ng machine.

Bagama't mabagal at magaan ang kaniyang paglalakad dahil sa grabidad na bumabalot sa buong silid ay nakarating siya ng tuluyan sa harapan mismo ng makina na hinihintay siya.

"Keep in your mind the rules, Max. You must keep the timeline intact. Don't do something rekless that might change the timeline. If you don't abide the rules, there will be consequences waiting or it could be worse. Goodluck on your journey. See you in a second."

Sa kabila ng nakakabinging katahimikan mula sa kabilang dako ng breach o portal ay malinaw na naririnig ni Max ang mga bilin ni Lucina.

Napatitig naman siya sa kaniyang harapan. Doon ay malapitan niyang nakikita at nararamdaman ang portal na maghahatid sa kaniya sa nakaraan.

Hindi niya maiwasang mamangha habang pinakatitigan ito. Sumasalamin sa kaniyang mga mata ang liwanag at ganda ng portal. Nagkaroon naman ng vibration ang kinatatayuan niya kaya hindi niya maiwasang mapakapit mula sa isa sa mga bilog na nakapaligid sa portal.

Pagkakapit niya roon ay mistulang may gumapang na kuryente paakyat at pababa sa kaniyang katawan pero hindi naman siya nasaktan bagkus ay nakiliti lamang siya.

"This is sick." tanging usal niya dahil sa matinding paghanga sa nangyayari.

Sinubukan niyang ilahad ang kalahating kamay papasok sa portal at laking mangha niya nang tumagos ito sa kabilang banda.

Naramdaman niya ang malamig kasabay ng malalim na pagtunog pagkaalis niya ng kaniyang kamay.

Tinitigan niya ito at doon ay may mga mumunting parang mga ulap ang nakakapit sa kamay niya. Sinubukan niya naman itong hawakan pero kalaunan ay naglaho rin.

"You can pass anytime you want to."

Saglit munang sinulyapan ni Max si Lucina na mukhang inaantay na pumasok siya sa loob ng portal kaya bumalik ang paningin niya sa harap nito.

Sari-saring katanungan ang naglalaro sa kaniyang isipan.

Anong una niyang gagawin pagkarating niya doon? Saan niya hahanapin ang kaniyang mga magulang? Magagawa niya bang sundin ang mga patakaran? Makakabalik kaya siya sa tamang oras?

Lahat ng katanungang 'yon ay walang kasagutan kung hindi niya gagawin.

Sa ngayon ay determinado na siya at wala na itong atrasan dahil nasa harapan na niya mismo ang magiging daan para makita niyang muli ang kaniyang mga magulang.

Nang sa tingin niya ay handa na siya ay nagsimula na siyang magbilang bilang bwelo. "Okay. Three..."

Malalim na humugot muna ng hininga si Max at hinanda ang kaniyang posisyon.

"Two...

Tumalon-talon siya na parang sasabak sa takbuhan at hindi pa niya naisasambit ang salitang 'one' ay walang ano-ano'y ay tuluyan na siyang tumalon papasok.

Mistula naman siyang parang hinihop ng kung anong enerhiya nang makapasok siya.

Hindi siya makapaniwala sa mga nasasaksihan.

Napakaraming tanawin ang hindi pamilyar sa kaniyang paningin sa kaalamang nasa loob siya ng isang parang tunnel na ang itsura ay isang malawak na universe.

"So beautiful..." ang tanging nausal niya habang pinagmamasdan ang magandang tanawin.



Maraming kumikislap na bituin at may mga milky way pa siyang nadadaanan.

Samantalang, tinatangay lang ng gravitational force energy ang kaniyang katawan kaya kahit hindi siya tumakbo o maglakad ay lumulutang naman ang katawan at dinadala siya nito paabante.

"Approaching May 10, 2032..." Narinig niya lang na sambit ng isang boses. Napag-alaman niyang boses pa rin ito ni Lucina.

Mistula namang nahipnotismo ang kaniyang mga mata nang makalagpas siya sa lugar na purong kalawakan dahil dumaan naman siya sa lugar na punong-puni ng iba't-ibang kulay at liwanang.

Ilang minuto lang ay nahinuha niyang parang nasa dulo na siya dahil sa kabila no'n ay purong kadiliman ang matatanaw.

Nasa bungad na siya ng isang pabilog na may mga iba't-ibang kulay pa rin sa paligid nito at doon tuluyan na niyang nakita ang kaniyang susunod na destinasyon.



"Oh, shit. What the hell is that?"

Dahil sa nakita ay hindi niya maiwasang maglikot at mataranta dahil parang mahuhulog siya sa walang hanggang kadilimang iyon pero dahil wala naman siyang ibang makakapitan ay wala siyang magawa kundi pumikit na lang at tahimik na nanalangin na sana ay mabilis siyang makaaalis sa nakakalulang madilim na bahaging 'yon.

Ang madilim na bahaging 'yon ay tinatawag na Negative Force Area. Doon malalagay ang manlalakbay kung sakaling may mali sa kalkula ng paggana ang machine na ginagamit nito.

Kapag oras na makatuntong sa lugar na 'yon ay malalagay ka sa tahimik at madilim na lugar. Kapag nanatili ka sa lugar ng ilang oras ay tuluyang hihigupin ng isang hindi maipaliwanang na bagay ang iyong katawan na maghahatid sa kamatayan.

Kapag namatay na ang katawan ng sinuman ay tatangayin ito papunta sa ibang dimension at doon ay unti-unti itong maglalaho kasabay ng pagkawala nito sa oras ng nakaraan at kasalukuyan.

Sa madaling salita ay mabubura ang pagkatao nito sa kahit saang planeta, dimension o iba pang bahagi ng kalawakan.

Samantala ay hindi namalayan na nakalagpas na si Max sa madilim na lugar at katulad kanina ay nadaanan niya ang lugar na may iba't-ibang kulay at liwanag.

Pagkatapos no'n ay dumaan ulit siya sa lugar na maraming bituin na para siyang nasa kalawakan.

Hindi naman mapigilan ng kaniyang katawan ang mag-react sa nangyayari sa kaniya.

Mistulang nahihigop ang lahat ng kaniyang lakas dahil sa tagal na rin niyang naglalakbay papasok sa wormhole na 'yon.

"I think I'm going to pass out." bulalas niya nang magsimulang kumurap-kurap ang mga mata niya.

Bumigat ang katawan niya at nanghina ito dahil sa ilang minutong paglalakbay sa isang wormhole o daanan papuntang nakaraan.

Nakaramdam siya ng matinding pagkahilo at panghihina kaya hindi na niya napigilan at tuluyan na siyang nawalan ng malay kasabay ng paglitaw ng nakakasinag na liwanag na bumungad sa harapan at doon tuluyan na siyang nakarating sa kaniyang destinasyon---ang nakaraan.