Six

That was very disturbing and inappropriate action. Hindi ko talaga alam that I just did that to her. I know it is the product of my impulsiveness and now‚ I am so ashamed of myself. Unbelievable. It looks like that I’d just taken an advantage to her while being unconscious... oh I despise myself for doing so.

But I don’t know how to control myself and resist this strange urge whenever she’s around... kahit no’ng una pa kaming nagkita sa isang college reunion. There’s just this something in her that is so addictive.

Napabuntong-hininga na lamang ako sa kawalan. Kasalukuyan akong nakaupo rito sa sala‚ contemplating of what I’ve done. Bigla akong napatingin sa may hagdanan when I heard some footsteps and I know sa kaniya iyon. Nakababa na ito at nagtungo sa kusina and she’s still wearing that nighties. After some minutes ay lumabas siya at nagtungo sa may gawi ko. 

Maybe she didn’t noticed or see me since the lights are off. I have a tan skin so that adds up that it seems I’m invisible‚ but her‚ she’s glooming in the dark... ang puti niya lang talaga. Napasandal ito sa pang-isahang upuan and she sighed.

“Can’t sleep?” Biglang tanong ko sa kaniya and I silent smiled when she’s startled. She just look so adorable.

“Putangina mo!” sigaw nito na halatang na gulat. “Bakit ka ganiyan?” tanong nito.

Natawa na lang ako sa itinuran nito.

“Sorry.” ani ko at sumandal sa couch.

“Can’t sleep too‚ kabute?” biglang tanong.

Napantig ang tainga ko sa sinabi niya‚ “K-Kabute?” What the hell!

“It suits you since bigla-bigla ka na lang sumusulpot.” sabi nito at napangiti. Naramdaman ko kahit madilim.

Tumawa lang ako sa itinuran niya. Narinig ko na naman itong bumubuntong-hininga at tumingin sa akin. Siguro sinusubukan ako nitong aninagan.

“Would you mind if I’ll ask you some questions?” biglang tanong nito.

“I won’t mind.” I said.

“Are we really married?” seryosong tanong nito.

“Yes‚ we are.” sagot ko sa kaniya and she might be even surprised on how we ended up with marital status.

“How come? As far as I remembered‚ wala akong maalala na ikinasal ako and paano mo nalaman ang tungkol sa blank oath? It was supposed to be between me and my dad.” puno ng kuryusidad ang tinig nito.

“For now‚ I won’t answer that.” seryoso kong tugon sa kaniya. 

I don’t want to get things complicated sa ngayon‚ lalo pa’t nandito siya sa isla at baka bigla na lang itong gustong umuwi kapag nalaman niya ang totoo... it will be a heartbreak for her. It is much better if ang sarili niyang ama ang magsasabi sa kaniya ng totoo. For now‚ I’ll just savor these moments and make the best out of it... since this will only last for a year. 

Bigla na lang itong tumayo at umakyat. She must be overthinking by now. I just found myself following her into her room. I leaned into the door frame‚ minamasdan ko lang ang bawat galaw na kaniyang ginawa. She’s restless. 

“Are you okay?” tanong ko sa kaniya and there‚ she’s startled again. I can’t get enough everytime she does that.

“I am not.” masama ang tingin nito sa akin. 

“Why?” curious kong tanong sa kaniya.

“Because you keep on doing that... startling me.” Alam kong minumura na ako nito sa isipan niya. 

I can read people’s mind. It happened when I lost my trust to people... I was betrayed.

Nanatili lang akong nakasandal sa pintuan‚ watching her.

“Get lost.” sabi nito at naglakad nang mabilis papunta sa gawi ko and... she slammed the door.

Okay. Pinagsirhan ako ng pinto sa sarili kong pamamahay.

“That’s a rude way to say good night to your husband.” Pang-aasar ko sa kaniya.

“I don’t care!” sigaw nito from the other side of the door.

This woman is unpredictable.

Masakit ang ulo ko nang magising‚ mas masahol pa sa nagkahang-over. But maybe I am just dehydrated since hindi ako gaanong umiinom ng tubig these past few days. Marahan akong bumangon dahil parang tumitibok ang ulo ko. Pagtingin ko sa aking phone ay 6:03 na ng umaga‚ late rin akong nagising at hindi nakapag-jogging. This is frustrating and I bet my day will be unproductive. 

Wala akong gana habang bumaba at nagtungo sa kusina. Nais ko uminom ng maraming tubig kasi parang nanunuyo ang buong lalamunan ko. This fvcking headache is making me crazy.

Nang natapos akong uminom ay napasandal ako sa mesa habang nakapikit na hinihilot ang aking noo. Ngayon lang ako nakaranas ng ganitong headache. This is the first time kaya hindi ko alam ang aking gagawin. 

“You look strange.” biglang saad ng pamilyar na boses‚ kabute talaga ang isang ito pero hindi ko na ito pinansin‚ “Your nose and cheeks are semi-red... w-wait‚ are you sick?” Natataranta nitong tanong at mabilis na lumapit sa akin.

Marahang nilapat ni Sal ang kanang kamay niya sa noo ko‚ “Damn‚ you’re burning!” anas nito at madali akong pinaupo. “Do you want something to eat?” tanong nito.

“No‚ I’m good.” Iiling-iling kong tugon sa kaniya at napahawak sa aking noo ng maramamdam kong parang beat ito.

“Well‚ you don’t look good.” saad nito. “W-What the hell! What happened to your legs?” 

Napatingin ako sa hita ko and nakita kong medyo namumula ang aking sugat. It’s been  days since I gained this pero parang namamaga this time.

“Oh‚ I gained that when I was learning to climb trees.” sagot ko sa kaniya.

“Did you treated it?” tanong nito. I don’t know if nag-aalala ba ito o ewan.

“Obviously hindi‚ wala ka namang nakikitang gamot diyan hindi ba?” iritado kong sagot sa kaniya.

“Wait for me.” ani nito at mabilis na lumabas ng kusina. 

After some seconds ay bumalik ito‚ may dala itong medicine kit. Kumuha ito ng tubig sa gripo at nagsquat sa sahig nang mailapag niya ang naturang kit 

He slowly stretches my wounded left leg. Marahan niya ito pinakiramdaman using his index finger. Pagkaraan ay inilabas niya ang mga kinakakailangan niya for treating my wound. Hindi naman ito malalim parang galos lang naman pero mahaba. 

He wets the cotton and slowly damp my wound to remove some dry blood and to cleanse it. 

Kumuha ulit ito ng cotton ay nilagyan ng alcohol‚ “This will be somehow painful but please bear with it.” anito at dahan-dahang idinadampi ang bulak.

Unti-unti kong naramdaman ang hapdi nito na ikinagiwi ko but he suddenly blow my wound‚ somehow it ease the pain pero ewan ko ba’t there’s something strange. May kung anong sensayong gumapang sa aking katawan; maybe it’s his hands in my legs‚ or the blowing to easy the pain or‚ this small gestures that he’s giving me. 

I don’t know and I don’t want to think about it.

Biglang itong tumayo at nagsalin ng tubig sa baso‚ he handed me the glass and a medicine.

“Drink it. It will ease your fever.” sabi nito sa akin.

“No. I don’t drink medicine plus isusuka ko lang iyan.” tanggi ko sa kaniya. It’s true. “I just need to rest.”

Tumayo ako at lalakad pero bigla akong nahilo buti na lang napahawak ako sa upuan kaya hindi ako natumba. 

Nagulat na lang nang bigla akong buhatin ni Sal na parang bagong kasal. Tahimik lang siya hanggang sa maihiga niya ako sa aking kama.

“Rest well.” sabi nito at kinumutan ako bago lumabas.

Naalimpungatan ako dahil sa wari hiningang tumatama sa aking braso. Pagkamulat ko’y nakita ko si Sal na natutulog habang nakaupo sa upuan. ’Yong ulo niya’y nakadantay sa aking kama habang hawak-hawak ang aking kanang kamay. 

Marahan kong binabawi ang aking kamay nang bigla itong gumalaw kaya pumikit ako ulit‚ as if na natutulog pa.

Tinap niya ang tungki ng ilong ko‚ “I know your awake.” I heard him chuckled.

Dahan-dahan kong iminulat ang akin mata at gano’n na lamang ang aking nang tumambad sa akin ang kaniyang mga mata‚ those dark brown eyes... they’re mesmerizing! He’s leaning towards me.

“You’re so beautiful‚ did you know that?” ani nito habang patuloy na nakatitig sa akin‚ parang finafamiliarize niya ang mukha ko.

“Alam ko‚ inborn ’yan but thanks for the compliment tho.” sagot ko sa kaniya. Alam kong uminit ng kaunti ang mukha ko.

“If hindi ka lang nilagnat‚ I would really think that you’re blushing.” saad nito na may sumisilay na ngiti sa labi nito.

“Actually‚ I am.” malakas na loob kong sabi.

“Just like what I’ve thought.” Bigla akong kinintilan ng halik sa noo tapos inilapat niya ang kaniyang palad‚ “How’s your feeling‚ wife?” tanong nito.

“I’m feeling fine but please refrain from calling me wife.” seryoso kong sabi.

“No. I will call you wife.” matigas nitong saad at nakipagtagisan ng titig sa akin.

“You can’t.” sabi ko habang umiiling-iling.

“No one can’t stop me from calling you wife.” seryosong saad nito habang matamang nakatitig sa akin. 

“Ewan ko sa iyo. Umalis ka na nga lang‚ ang ingay mo.” inis kong pagtataboy sa kaniya.

“Tatahimik na po.” nakangiting sabi nito at kinindatan ako.