Monique
Months later.I have realized that the best step to take when you are trying to move forward in life, Is to accept that sometimes we have to let go of the life we expected. Para magkaroon at magsimula kung anong buhay ang binigay sa atin.Hawak-hawak ko ang umbok kong tiyan habang nakadungaw ako sa may veranda ng aking kwarto. Katatapos ko lang kausapin si Dra. Amelia. May mga kaunting advice pa siya sa akin dahil kabuwan ko na ngayon. I'm so excited for my upcoming baby boy. Halos hindi ako makapaghintay na makita siya. Saan kaya siya nagmana? I giggled while caressing my swollen tummy.Seven months ago ay inurong ko na ang kaso laban sa ama ng anak ko. Pero wala na akong impormasyon sa kan'ya simula noon. Hindi ko alam kong tuluyan na siyang lumaya at nagsimula ulit nang bagong buhay.Pero parang tinutusok ang puso ko. 'Yong pakiramdam na lumaya na siya pero hindi man lang niya ako hinanap. Suddenly, tears skip from my eyes. BakitMoniqueFive years later"Aldrin! baby be careful." Habol ko sa apat na taong gulang kong anak. Tumatakbo siya sa pasilyo pababa ng hagdan. Simula nang masilip niya sa may veranda ang sasakyan ni John ay agad-agad na itong tumakbo palabas sa kuwarto. He loves his ninong John. Palagi kaming dinadalaw ni John dito sa Hacienda. Kahit magkasama sila ni Dolce ay tinupad niya ang pangako sa akin na walang sasabihing impormasyon sa asawa niya. Ayaw ko na din makarating kay Andrei na nagkaanak kami. He's late for many years. Hindi rin niya ako hinanap. Balita ko nga ini-enjoyed niya ang sarili niya sa pagta-travel sa iba't ibang bansa. I quit my job too. Gusto kong mag-fucos na lang muna sa pag-aalalaga sa anak ko. I've been thinking na pagpumasok na siya ng grade one ay saka na ako babalik sa trabaho ulit. But John needs me. As his personal law again. Kaya hindi ko na 'yon matanggihan pa. Hindi naman ako full time sa trabaho. Naiintindihan pa
MoniqueAng dalawang araw kong lumipas dito sa Manila ay naging busy ang buong schedule ko. May importanting kleyente rin ako ngayon. Tungkol sa lupa. Idagdag mo pa ang pag-a-attend ko ng mga trials. Dito na ako pinatuloy ni John sa Feorenza hotel. A luxury one, in the fourth floor. Yayayain sana niya ako sa bahay nila ni Dolce pero agad na akong tumanggi. Knowing that Andrei is back. Baka kapag nakita ako ni Dolce ay hindi makapagpigil na tawagan ang kapatid. Katatapos ko lang din tumawag sa Hacienda. Maiiyak-iyak pa ako nang makita ko ang anak ko. His sweet spoken voice made me cry. Nahirapan rin akong makatulog noong unang gabi ko dito. How I wish just to hug my son and play with him all day. Wait, when I come home. Papapakin ko siya ng halik at pagsawain ang sarili sa pag-amoy ng sweet smell niya. I giggled the thoughts. Lumabas pa ako sa veranda. Humawak ako sa railings at pinikit ang mga mata kasabay nang paglanghap ng mumunting hangin na dumadampi sa
MoniqueNasasakal na ako sa sobrang pagka-OA ni Andrei. Akala naman niya ay malala ng masyado ang nangyari sa'kin. He never lefted my hands kahit no'ng nasa loob pa kami ng sasakyan niya. He always asked 'okay ka lang? May masakit ba sa 'yo? Pero aaminin ko, kinikilig ako. Para bang dumating ang isang taong minamahal ko. Iyong tipong nagkahiwalay kami ng matagal na pahanon. And now, we are bounded to be lovers again. But not definitely him. Hindi kami lovers!Monique, ina ka lang ng anak niya. Naanakan ka lang niya ng hindi sinasadiya. Paalala ko pa sa sarili ko. I almost slapped myself of that thoughts. Stupid me!"Be careful," mahina niya sabi sa akin ng pasakay na kami sa elevator pataas kung saan ang room ko. Bago kami pumasok sa Feorenza hotel ay binilinan niya ang sidekick men's niya na maiiwan siya rito para bantayan ako. Hindi ko maiwasan ang pagnakaw tingin ko sa kan'ya habang nasa pasilyo kami. He has the right to knows about our son. H
MoniqueWe cuddled all night, hanggang ngayon ay hindi pa rin nawawala ang kilig na nararamdaman ko. He say sorry and I forgive. Tao lang naman siya at nagkamali. At tao lang din ako para magpatawad. Pagkagising namin ay siya na ang nagpresenta na magluluto ng agahan. Impressive! Dahil kaya pala niyang gawin iyon. Gano'n din sa pagliligpit. Hindi niya ako hinayaan na tumulong sa kan'ya. So I just watch him doing homeworks while sitting on the sofa and watching my favourite American TV series. Madalas ay napapasulyap ako sa kan'ya sa patagong paraan. Para-paraan lang. Gano’n!Tumabi siya ng upo sa akin ng matapos siya sa kusina. Binabakuran na yata ako ng lalaking ito. Wala ba siyang balak na umuwi. Hindi ako nakatiis at nagtanong sa kan'ya."Kailan ka ba uuwi? Babalik na ako sa Antipolo bukas ng umaga." Inangat ko ang tingin sa mukha niya. Lumingon siya sa akin."Sasama ako sa 'yo," matipid niyang sagot.Bigla akong kinabahan. H
MoniqueNapapangiti ako habang isa-isa kong binabasa ang mga text messages sa akin ni Andrei. Dalawang araw na ang lumipas mula ng umuwi ako dito sa Antipolo. Halos ayaw nga niyang bitawan ang mga kamay ko ng ihatid ako sa sasakyan ko. "Baby, I missed you." "Baby, I love you." Those messages I am reading right now made my heartbeat beats so fast. Para bang sasabog ang dibdib ko sa lakas ng tibok nito. Hindi ko napigilan at napatawa ako ng mahina."Mommy! happy ka po?" Nawala ang ngiti ko at napatingin bigla sa anak ko ng magtanong ito sa akin. Inosinte itong nakatingin sa akin. Nagtatanong ang mga mata.Nilapit ko ang mukha sa kan'ya at mabilisan kong hinalikan sa labi. I smiled. "Opo. Happy po si Mommy kasi kasama ko na ang anak ko." I giggled. Piningot ko pa ng magaan ang matangos niyang ilong.Matamis siyang ngumiti sa akin. Tumayo siya mula sa paglalaro ng thomas train niya. His favourite toys.
MoniqueSinundo ako ni John sa hotel nila na tinutuluyan ko. They invited me for dinner. I texted Andrei too, at sinabi kong papunta ako sa bahay nila John. He didn't reply. Nadismaya ako. Napansin pa ni John ang pagsimangot ko. "Are you, okay?" he ask.Tumango ako sa kaniya. "I'm fine," mahina kong sagot. Nilingon niya ako saglit bago ibinalik ang mga mata sa kalsada."How's Aldrin?" "His good. Umiyak lang kanina ng paalis na ako. Nagtatanong kung bakit ko raw hindi sinasama." Tumawa pa ako ng pagak dahil deep in nami-miss ko na ang anak ko.Ngumisi si John. "He's a boy, he'll use to it." Quarter 7pm na nang makarating kami sa bahay nila. A huge glass house. Namangha pa ako sa gara ng bahay. Dalawang beses bumusina si John bago bumukas ang gate. Hindi pa ako nakakababa sa sasakyan ay natanaw ko ng nakatayo sa labas ng main door nila si Dolce. Judging her right now, pakiramdam ko pa ay sobra-sobra siyang exc
MoniqueKinabukasan ay maaga kaming gumayak ni John papuntang Quiapo. Andrei texted me that he'll be fallow after us. Hindi na lang ako nakipag-argues sa kaniya dahil alam kong hindi rin ako mananalo. Pagka-parking pa lang namin sa may tabi ng lumang gusali ay namataan ko na ang maraming taong nag-uumpukan na sa tingin ko ay may nangyayaring argumenento basi na rin sa ingay nila. Madalian kaming bumaba ni John. Nilingon niya muna ako bago nagsalita. "Sa tingin ko nandito na ang may ari? Baka pinalalayas na sila," kunot-noo na sabi sa akin. "Let's go and see." Baling ko sa kaniya.Sumuot kami sa madaming tao. Nang makita naman ako ng bawat madaanan ko ay tahimik silang binibigyan ako ng ispasyo para marating ang gitna kung saan may naririnig akong nakikitapagtalo."May kontrata po kami sir, hindi ninyo kami basta-basta mapapalis dito kung hindi ninyo babayaran ang renta namin at nang sa ganoon ay makalipat na kam
MoniqueKinabukasan ay niyaya ako ni Andrei na mag-dinner sa engranding restaurant. Bloom restaurant near at City garden grand hotel.Nagsuot lang ako ng simpleng long dress, peach color with light makeup. Nang mag-ring ang phone ko ay madalian kong kinuha ang clutch bag kong nakapatong sa sofa. Andrei is calling... Alam kong nasa labas na siya ng Feorenza hotel.Pagkagising niya kaninang umaga ay maaga siyang umuwi para magbihis. I'm too excited, it feels like my heart exploding in no time!"Hello," sinagot ko ang tawag niya.Medyo kinakabahan ako dahil ito ang unang pagkakataon na niyaya niya akong kumain sa labas. This must be special...I assume."Baby, are you ready?" tanong niya sa kabilang linya. I can hear the excitement through his voice."Oo, pababa na ako," sagot ko. Lumabas na ako sa pinto habang nakikipag-usap pa sa kan'ya. Bahagya kong inipit ang cellphone sa may tainga ko.