Prologue (Monique's POV) "You plan this all along!" mariin niyang sabi sa akin. Nanlilisik ang mga mata niya habang nakatitig sa akin. Pakiramdam ko pa ay sinusunog na niya ang kaluluwa ko.  Napalunok ako. Ngunit hindi ako nagbaba nang tingin at tinumbasan ko ang makamadag niyang titig. Ngayon pa ba ako magpapatalo gayong nasa labas na ang mga kakampi ko. Naririnig ko na rin ang sirena ng police car sa labas ng mansyon. Kasalukuyang nasa sala kami dahil kabababa lang namin para kumain. Tinitigan niya ako na para bang hinihiwa niya ang buo kong katawan. "Sa tingin mo ba ay mapapatawad kita sa ginawa mo sa akin, Andrei? You're d

Moniquehininga ako habang pinagmamasdan ang aking sarili sa harap ng salamin. Nasa loob ako ng lady's room. Pinikit ko ang mga mata at inalala ang huling sanabi sa akin ni John Paul. "He's coming tomorrow," alam ko na sa sarili ko kung sinong tinutukoy niya na darating kinabukasan. Andrei Fernandez de Garcia. Sa unang kita ko pa lang sa kan'ya ay hindi na magaan ang loob ko sa kan'ya. Hindi ko alam kong bakit napakabigat ng saloobin ko sa kan'ya. Siya kasi 'yong tipong lalaki na ang lakas ng tama sa ulo. Hambog in short. At ang tipong mapapahiya ka pagkinausap mo.I don't really like him. Oo aaminin kong napakaguwapo niya. Bukod pa doon ay napakayaman din. Pero 'di bali na lang na nasa kan'ya ang lahat kung wala naman maibubuga sa tipong lalaki na gusto ko.Napapailing na lang ako. Madalian kong ni-retouched ang lipstick ko at lumabas na ng banyo.(1 hours later)"What we will do to him?" siryoso kong tanong kay John Paul. Nag-angat siya ng tingin saakin. Habang ako ay nakatayo sa

Hindi pa rin ako nakakabawi sa pagkamangha. Ginala ko ang mga mata habang hindi pa kami nakakababa ng sasakyan.    I saw four pair of ladies standing at the front door. May isang may kaedaran na babae. At ang tatlo naman ay mga bata pa. Pagkalabas pa lang namin sa sasakyan ay sinalubong na kami n'ong may edad na babae. Nakangiti ito sa amin.    "Welcome home Senyorito," magiliw niyang sabi sa amo. Sa tingin ko ay mayordoma ito. Buma

Monique’s POVTahimik kaming nakaupo sa labas banda sa may waiting area. Waiting for his sister to come out. Pero napapansin ko sa kan'ya na kanina pa nakahawak sa kamay ko na para bang tatakbuhan ko siya anytime. Gano'n naba talaga siya ka OA. Hindi ba niya maisip na wala akong mapupuntahan kahit mag-skip pa ako.Lunatic mindless.Hindi nagtagal ay nakita namin ang matangkad na dalagang kumakaway sa amin. She was smiling to us. Maputi at balingkinitan ang katawan. Sa mukha pa lang niya ay nakuha ko nang ito nga si Dolce.Carbon copy ng kuya niya. Girl version lang siya.Binitiwan ni Andrei ang mga kamay ko sabay tayo at sinalubong ang kapatid at mahigpit na niyakap."I missed you, Hermano." Humigpit din ang yakap sa kan'ya ng kapatid.Hinalikan ni Andrei ang ulo niya. How sweet to his baby sister. Sa nasaksihan ko ngayon ay hindi mo aakalain na siya ang rough Andrei. Tahimik lang akong nakatingin sa kanil

MoniqueLumipas ang mga araw na hindi kami nagkikibuan simula nang magtalo kami sa loob ng opisina niya. Sinamahan na rin ako ni Dolce na libutin ang buong palasyo nila bago siya bumalik ng London. There are 99 rooms. Imagine how huge it was.Palakad-lakad ako sa harden pero ang mga tauhan niya ay stand by lang sa bawat sulok para bantayan ako. Para talaga akong preso sa palasyo na ito.Sinuri ko rin ang bakod. Sa taas nito ay nanlumo ang mga paa ko. Idagdag mo pa ang matutulis na bakal sa dulo noon. Baka kapag inakyat ko iyan para tumakas ay ikamatay ko pa. Imbes na makakauwi sa pilipinas ay mauwi na lang ako kay kamatayan.Napabuntonghininga na lang ako at lumapit sa may bench para umupo. Napakaganda ng hardin nila. Very natural. Hindi plastic grass ang ginamit kaya ang presko sa pang-amoy.Kasalukuyan akong nag-iisip nang madako ang tingin ko sa maliit na terrace sa pan