Love At First Night

—GILLIAN GOMEZ—PARA bang binuhasan ako ng malamig na tubig sa aking naabutan.Ano ang nagawa kong mali, para gawin sa akin ang kasuklam suklam at nakakadiring panloloko sa ‘kin ng kaibigan ko at ng boyfriend ko? “Ven, p-paano mo nagawa sa ‘kin ito?” Garalgal ang boses kong tanong sa boyfriend kong bagong gising. Katabi niya ang kaibigan ko, habang walang saplot. Nag-s*sex sila! Nagtaksil sila sa ‘kin. Kumurap pa ng ilang beses ang boyfriend ko, habang nakatingin lang sa akin ang kaibigan ko. Parang normal lang sa kaniya ang lahat. Ni hindi ko makita sa mukha niya ang gulat o pagsisisi sa ginawa niyang kababuyan. “Babe? Bakit nandito ka? Akala ko nasa business trip ka?” sunod- sunod na tanong ni Ven.Ngumiti ako ng mapait, “ Oh? Bakit, hindi na ba ako welcome dito? Naabala ko ba kayo? At oo galing ako sa business trip. At umuwi lang ako dito ng maaga para lang ma-surprise kita. Pero ako pala ‘yung masusurpresa. Ako pala ‘yung iiyak.” Natatawa kong sambit. Akma niya akong lala

NAPATITIG ako sa malaking frame sa living room na kinapupuwestuhan ko ngayon.Pilit na inaalala ko kung ano ang nangyari kagabi.At kung paano ako humantong sa ganitong sitwasyon.Napatakip ako ng bibig ng maalala ko na nagtungo ako sa bar at nagpakalasing.At…Nang may mga lalaking nangharass sa ‘kin, ay may lalaking nagligtas sa akin.At ang lalaking katabi ko sa malaking sofa na ito ay ang taong nagligtas sa akin kagabi.Nanlambot ako ng mapagtanto ko na nakagawa ako ng isang malaking pagkakamali.“Gillian, hindi ka man lang nag-isip.” Pagsisi ko sa sarili ko.Muli kong nilingon ang lalaking mahimbing na natutulog. Napaka perpekto ng mukha ng lalaking ito. Napakaamo ng mukha niya, para bang dinisenyo ang mukha niya para maging isang perpektong lalaki.Pero…Hindi iyon ang concern ko.Ang concern ko ay ang pagiging mapusok ko.Nang dahil sa ginawa ng bestfriend at ng boyfriend ko, nakagawa ako ng isang pagkakamali.Ang pagiging birhen ko ay tuluyang na angkin ng kung sinong lalaki.

NAGTUNGO ako sa pinaka malapit na store dito sa condo ko sa Paris, para bumili ng mga prutas. Napag-isip isip ko na hindi kasalanan ng nasa sinapupunan ang katangahang ginawa ko. Biktima lang ang nasa sinapupunan ko, at hindi ko dapat inisip na ipalaglag ang sariling dugo ko. Bukod pa ro'n, ito na siguro ang nakatadhana sa 'kin. Ang magkaroon ng anak na walang amang kikilalanin. Sa tuwing iniisip ko na na-disappoint ko ang magulang ko, sobrang kirot ng dibdib ko. Pero, wala na akong magagawa. Siguro, ipagpatuloy ko na lang ang sinimulan ko, ang pagpapalago sa negosyo namin dito sa Paris. Hindi naman siguro magiging sagabal ang magiging anak ko, sa hangarin kong iyon. Nabalik ako sa ulirat ng may isang binata ang lumapit sa 'kin at inabot nito ang wallet ko. Tiningala ko ito, napakunot ako ng noo nang mapagtanto ko na akin ang wallet na hawak ng binatang 'to. “Miss, wallet mo.” Saad niya. Kaagad ko itong kinuha sa kamay ng lalaking ito at sinabing. “Salamat, hindi ko napansi

Five Years LaterMATAMAN kong nilibot ng paningin ko ang loob ng NAIA airport. After five years nakauwi na ulit ako sa bansang sinilangan ko. Kung noon, umalis ako sa Pilipinas ng mag-isa patungong Paris. Iba na ngayon, dahil kasama ko ang anak kong si Tres. My son is already five years old, masasabi kong napaka gwapo ng anak ko. Manang mana sa ama niyang Isang business tycoon.Wala pa sana akong balak umuwi ng Pilipinas pero ng malaman ko na na-bankrupt ang mga magulang na kinilala ko. Ay wala akong pagdadalawang isip at kaagad akong nagbook ng flight para sa aming dalawa ni Tres.Kailangan kong tulungan ang magulang ko na mabawi ang kumpanya namin sa isang mayamang negosyante. Ang sabi ni mom, makikipagtulungan daw si Mr. Anderson, na mabayaran ang lahat ng utang ng kumpanya namin. Pero may isa daw itong kondisyon, at iyon ay kailangan daw na ako ang haharap.Puno ng katanungan ang isip ko dahil sa hiling na 'yon. Bakit naisipan ni Mr. Anderson na ako ang kailangang humarap sa k

Chapter 9“Be my wife.”Napaawang ang labi ko ng paulit-ulit na rumirihistro sa isip ko ang sinabi ni Terrence Anderson. Ano bang pinagsasabi nito? Hindi naman ako nabibingi. At lalong hindi ako nahaha-lucinate!“Pwedeng paulit ng sinabi mo, Mr. Anderson?” sabi ko na lang. Nagkibit balikat naman siya at humakbang palapit sa ‘kin. Hindi ko magawang humakbang paatras dahil na ko-corner-an ako ng malaking sofa na nasa likuran ko. “Ayaw ko ng ulitin ang sinabi ko, Ms. gomez. I know you have cleared ear.” Nakangisi niyang sabi ng huminto siya sa tapat ko. Kapag humakbang pa siya ng isa tiyak na magkakadikit na ang mga suot namin.“Mr. Anderson, nakagamit ka ba ng droga para pagtripan ako?” hindi ko napigilan ang sarili ko na magtanong ng pabalang. “Nandito ako para makipag-deal sa ‘yo, pero hindi kasama dito ang pagtripan mo ‘ko.” Seryoso kong sabi habang lampas ang tingin kanya. Ang bilis kasi ng tibok ng puso ko! Ngayon na lang ulit tumibok ang puso ko na sobrang kakaiba. Inaami