Chapter 29

Nagising ako dahil sa tumapik sa pisngi ko. Pagdilat ng mga mata ko ay bumungad sa aking ang mukha ni Lorenzo na nakangiti na nakatingin sa akin. Biglang lumaki ang mata ko dahil nakatulog ako. Agad ako napabangon at agad na tinignan ang oras. Napahinga naman ako. Mabuti na lang at alas syete pa nang gabi. Akala ko nakatulog na ako nang tuluyan.

"Are you okay?" tanong sa akin ni Lorenzo. Tumango naman ako. Bigla niya ako niyakap mula sa likod at ipinatong niya ang baba niya sa kaliwang balikat ko.

"Hey, let me go," sabi ko sa kanya. Umiling naman siya.

"Don't call me 'hey'. I won't let you go until you call me honey," sabi niya at ibinaon niya ang mukha niya sa leeg ko. Bigla naman ako nakuryente dahil sa ginawa niya.

"No way! I won't call you that clingy endearment," sabi ko sa kanya at parang nandidiri. Narinig ko naman na napabuntong-hininga siya.

"Fine. Ako na lang ang tatawag sa iyo ng honey," sabi niya at tumingin sa akin na nakangiti. Kahit ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwal