บทที่ 21เขากลับจากประชุมต่างจังหวัด แวะส่งกี้ที่คอนโด เธอก็ร้องตามจะมาด้วยให้ได้! นี่แหละ! ที่เขาไม่ชอบเธอก็ตรงนี้!! งี่เง่า!! ชอบแสดงความเป็นเจ้าของ! และขี้หึงมาก! ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ก็ว่าจะเทแล้วเหมือนกันรำคาญ!ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาในคอนโด กลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูกตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าคนทำ ร่างสูงยกยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ครัว ปุยนุ่นกำลังทำอาหารอยู่ เธอหันมาเห็นผม ดวงตากระปุกเป็นประกายสดใส ก่อนจะวิ่งตรงมา พุ่งมากอดและซบใบหน้าเล็กลงที่อกข้างซ้าย“สวัสดีค่ะ หิวไหมคะ นุ่นทำสเต๊กปลา สลัดคีนัวที่คุณชอบไว้ค่ะ”“........” เธอจูงมือเขามานั่งที่โต๊ะทานข้าว ก่อนจะเปิดที่ครอบอาหารออก“น้ำผลไม้สกัดเย็นเพิ่งคั้นเสร็จเมื่อกี้เลยค่ะ สารอาหารยังอยู่ครบถ้วน!” เธอลากเก้าอี้ให้เขานั่ง ก่อนจะหยิบผ้าเย็นเช็ดมือยื่นให้เขา เธอชอบทำอาหารคลีน เพราะเธอรู้ว่าเขารักสุขภาพ แต่เหล้าก็กิน“เช็ดมือ เช็ดหน้า ก่อนค่ะ จะได้สดชื่น” เขามองการกระทำของเธอวันนี้มาแปลก ทำไมดูอ้อนจัง มือหนาหยิบมีดตัดแบ่งหั่นสเต๊กเข้าปาก ก่อนจะเหลือบตามองใบหน้าหวานที่ลุ้นอยู่ข้าง ๆ“ชอบไหมคะ...” ดวงตากระปุกกะพริบถี่ ๆ ก่อนริมฝีปากจะยกยิ้มบ
ตอนพิเศษ 2ผมได้ลูกสาว...ตั้งชื่อว่า ‘สกาย’ สกายที่แปลว่าท้องฟ้า เธอเป็นท้องฟ้าของเรา เธอผิวขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง หน้าตาหน้ารักเหมือนแม่เธอเลยก่อนผมจะมีลูก ผมไม่เคยรู้เลยว่าแม่รักผมขนาดไหน แต่พอมีลูกแล้วผมกลับเข้าใจและยิ่งรักแม่มากขึ้นเท่านั้นการเลี้ยงลูกบอกเลย ตาโบ๋ทุกวันนี้เหมือนคนติดยา! เพื่อนมาเจอต่างก็ไว้อาลัยให้ผม ฮ่า!สกายเธอแสบมาก คึกมาก กลางคืนไม่นอน เช้าหลับปุ๋ย ผมลาพักงานยาวเพราะต้องเลี้ยงลูก ส่วนนุ่นก็ยังคงออกทำงานช่วยครอบครัวเทียนเหมือนเดิมผมบอกให้เธอเลิกทำงาน ผมเลี้ยงเธอได้ แต่เธอบอกว่าเธอไม่อยากอยู่อย่างคนไร้ประโยชน์ ผมก็ตามใจเธอ ตามใจทุกอย่าง!ผมรักนุ่น...ไม่อยากให้เธอต้องอดนอนเพราะเธอต้องเลี้ยงเมฆอีก เลยอาสาดูสกายให้จนตอนนี้ลูกติดมือแล้วผมชอบให้เธอมานอนบนอก เมฆนอนข้าง ๆ ผมรักนุ่นและลูกทั้งสองมาก ๆตอนนี้เมฆกำลังซนมากขนาดที่ว่าพี่เลี้ยงสองคนยังเอาไม่อยู่เดิน วิ่ง เปิดทีวี เปิดน้ำ เปิดทุกอย่าง กั้นคอกไว้ ปีนออกครับ!! ผมให้คนมากั้นคอกสูงถึงเอว นู้นนน แล้วไง ปีนครับปีน!!!การมีลูกก็สนุกไปอีกแบบ ได้เห็นได้อะไรที่ไม่เคยเห็น ได้เรียนรู้การเติบโตของมนุษย์อย่างใกล้ชิด พูดแ
ตอนพิเศษ 1# โรงพยาบาลวันนี้เขาพานุ่นมาตรวจท้อง...คือท้องเธอแข็งเลยรีบพามา นุ่นท้องใหญ่มากเพราะท้องสอง แถมเธอยังตัวเล็กมาก ๆ เขาเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ช่วงนี้เธออารมณ์สวิงมาก บางวันเห็นหน้าเขาก็หงุดหงิดแบบด่าตั้งแต่เช้ายันเย็น ใส่เสื้อลายก็บอกไม่ชอบ เสื้อสีพื้นบอกไม่สดใส ใส่ลายทางบอกเด็กเกินไป...จนบางทีเขาหลบไปกรี๊ดกับเมฆอยู่หลังครัว“หมอออกไปไกล ๆ ได้ไหมคะ นุ่นเวียนหัว” นั่นไงครับ แทงหวยไม่ถูกซะแบบนี้“หมอก็อยากอยู่ใกล้ ๆ ปุยนุ่นบ้างนะ”“แต่นุ่นจะอ้วก นุ่นเหม็น!! ออกไป๊!” ผมเดินคอตกออกมานั่งอยู่ที่เทอร์เรซหน้าบ้าน เดือนสุดท้ายของการตั้งครรภ์ ลูกจะออกมาแล้ว พอลูกออกมาแม่จะอารมณ์ปกติเพราะตอนนี้ในท้องเธอมีคนอยู่อีกคน ผมต้องใจเย็น ๆ ผมเข้าใจ นั่งรอเธออารมณ์เย็นไปก็ปาดน้ำตาไป“หมอ!!!” ผมเดินเข้ามาในบ้านตามเสียงเธอเรียก“มานั่งนี่หน่อย...” เธอตบเบาะข้าง ๆ ตัว เธอนั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวี เอาขาพาดไปบนโต๊ะกระจกตรงกลาง ใส่ชุดคลุมท้องสีน้ำตาลอ่อน ท้องเธอใหญ่มาก ๆ จนบางทีผมก็กลัวผมเดินไปหย่อนก้นนั่งตรงข้ามกับเธอ เพราะไม่กล้าจะเข้าใกล้กลัวเธอตวาดตะคอกอีก“เป็นอะไร? ร้องไห้เหรอ?” ผมส่ายหัว“มานี่
บทที่ 45เธอเดินกระฟัดกระเฟียดขึ้นมาบนห้องฟาดใบทะเบียนสมรสลงบนโต๊ะในห้องนอน เขาเดินเข้ามาก่อนจะมาโอบกอดเธอจากทางด้านหลัง เธอแกะมือเขาออก“โอ๋...หมอขอโทษค้าบบบ”“นุ่นอยากจะรู้! นุ่นกินยาแล้วนะ ทำไมนุ่นยังท้อง! ของหมอมันแรงขนาดนี้เลย หรือหมอเล่นตุกติก!!”“เฮ้ยยย ของมันแรงน่า มะ...หมอไม่ได้ทำไรเล๊ยยย”“เสียงสูงมากไป!” “หมอ…”“มะ...หมอแค่...สะ...สลับแผงยาเฉย ๆ เอง”“ว่าแล้ว!!! มีผัวเป็นหมอนี่มันเผลอไม่ได้เลย!! นี่แนะ! หมอจะหลอกอะไรนุ่นอีกไหม! อ๊ายยย อย่า ๆ จั๊กจี้ กรี๊ดดดดด” เธอเอาหมอนฟาดเขาอย่างแรงแต่เขากลับอุ้มร่างเล็กจับทุ่มลงไปบนเตียงนอน ก่อนจะทาบทับลงมา ล็อกแขนทั้งสองข้างเธอไว้เหนือหัว“ปล่อยนะ!”“หมอรักนุ่นนะ...ดีกันแล้วนะ” เธอหันหน้าหนีจมูกโด่งสันที่ซุกไซ้ซอกคอเธอ“หมอ...นุ่นหนัก” เขาไม่หยุดแถมยังแกะกระดุมเสื้อเธออีกด้วย!“หมออ อย่า!” เขาไม่สนใจเสียงเล็กที่ประท้วงอยู่ใต้ร่าง ก่อนริมฝีปากร้อนจะประกบจูบลงมาอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดเข้ามาในโพรงปากอย่างนุ่มนวลชวนฝัน มือหนาบีบเคล้นปทุมถันที่คัดตึง ก่อนเสื้อผ้าเธอจะหลุดออกจากร่างกายตอนไหนก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเปลือยเปล่าต่อหน้
บทที่ 44ตั้งแต่คุณแม่ท่านกลับไปเธอก็นั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน...มองลูกเล่นของเล่นด้วยน้ำตาที่คลอหน่วย เขาจะมีครอบครัวใหม่ เขากำลังจะทิ้งลูก ทิ้งเธอจริง ๆทุกครั้งที่มีปัญหามันจะเป็นเธอคนเดียวที่ต้องเสียใจ และด้วยตอนนี้ร่างกายเธอย่ำแย่ ไม่ค่อยสบาย..หน้ามืด ไม่มีแรงเลย งานการก็ไปทำไม่ได้“คุณนุ่น...ตั้งโต๊ะเลยไหมคะ?” เธอหันไปมองเก๋ที่เดินมาถาม“ตั้งเลย...กับข้าวอย่างเดียวก็พอ พี่จะขึ้นห้องพักผ่อนแล้ว” เธอดมยาดม “ไปหาหมอไหมคะ ไม่สบายมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว” เธอส่ายหัว“ไม่เป็นไร...คงงานเยอะ นอนน้อยสะสม เดี๋ยวก็ดีขึ้น” เธอเดินมาทานข้าวบนโต๊ะอาหาร แต่ทานได้ไม่เยอะ คลื่นไส้เวียนหัวเลยขอตัวขึ้นบ้าน ฝากกิ๊บ เก๋ดูแลตาเมฆแทนเธอนอนพลิกไปพลิกมา นอนไม่หลับพลางกดโทรศัพท์เข้าแอปที่ลงรูป...กดไปเห็นแอ็กเคานต์ของเขา โพสรูป…'อาหารมื้อนี้...ถูกใจที่สุดเลยครับ'เขาเช็กอินที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ แถวนี้ และถ่ายเป็นรูปอาหารอิตาเลี่ยนบนจาน มีไวน์ขาวตั้งอยู่ด้านขวามือ ตรงข้ามมีคนนั่งอยู่ด้วยถ่ายติดแค่ช่วงอกแต่รู้ว่าเป็นผู้หญิง...กระบอกตาเธอร้อนผ่าว น้ำตาไหลลงมาอย่างอัดอั้น สุดท้ายแล้วคำว่ารักไม่เคยมีอยู่จริง เธอ
บทที่ 43เสียงนกร้องและแสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น ก่อนจะบิดขี้เกียจ เธอขยับตัวแต่รู้สึกเย็นช่วงอก...เลยลืมตาขึ้นอย่างตกใจ! จึงเหลือบมองไปด้านข้าง!! “กรี๊ดดดดดดดด” เขาเท้าแขนตั้งศอกไว้บนที่นอนและนอนมองเธออยู่เธอชันตัวลุกขึ้นก่อนจะรวบผ้าห่มปิดกายไว้ เธอเลิกผ้าห่มผืนใหญ่ดู...โป๊หมดเลย รอยรักสีกุหลาบทั่วหน้าอก!!“สวัสดีตอนเช้าครับคุณภรรยา...” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นเธอฟาดหมอนใส่ใบหน้าคมคายของเขา เขาหัวเราะและทิ้งตัวลงนอนราบไปที่เตียง เธอดึงผ้าห่มรวบ ๆ มาจะปิดกาย แต่เขากลับใช้เท้าพันแย่งผ้าห่มกันกับเธอ! “ปล่อยนะไอ้โรคจิต!!”“ไม่ปล่อย! จะปล่อยเมียได้ไง!” “ทีเมื่อคืนไม่เห็นบอกให้ผมปล่อยเลย...มีแต่ หมอคะ หมอขาาา” รอยยิ้มมุมปากเด่นชัดพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่กดจูบที่หน้าผากมน“อ๊ายยย หยุดพูดเลยนะ!!” เธอทุบไปที่อกแกร่งอย่างแรง“ผมไม่หยุดหรอก! เสียงครางของคุณยังดังอยู่ในหูผมอยู่เลย” เขากระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ“โอ้ยย เลิกพูด! ฉันเมา!! ถือว่าทำทาน!”“โอ้ยย ได้ไง! คุณได้ผมแล้ว ผมยังเจ็บหัว...อยู่เลยเนี่ย ไม่รู้แหละ! คุณต้องรับผิดชอบ!” เธออยากจะเอาเล็บตะกุยห